ก็อทฟรีท วิลเฮ็ล์ม ไลบ์นิทซ์

ก็อทฟรีท วิลเฮ็ล์ม ไลบ์นิทซ์
ก็อทฟรีท วิลเฮ็ล์ม ไลบ์นิทซ์
	ภาพก็อทฟรีท วิลเฮ็ล์ม ไลบ์นิทซ์ โดยคริสท็อฟ แบร์นฮาร์ท ฟรังเคอ
เกิด	ก็อทฟรีท วิลเฮ็ล์ม ฟ็อน ไลบ์นิทซ์; 1 กรกฎาคม ค.ศ.1646; ไลพ์ซิช รัฐผู้คัดเลือกซัคเซิน จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
เสียชีวิต	14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1716 (70 ปี); ฮันโนเฟอร์ รัฐผู้คัดเลือกเบราน์ชไวค์-ลือเนอบวร์ค จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
สัญชาติ	เยอรมัน
การศึกษา	Alte Nikolaischule; (1655–1661); มหาวิทยาลัยไลพ์ซิช (1661–1666: B.A. in phil., Dec. 1662; M.A. in phil., Feb. 1664; LL.B., Sep. 1665; Dr. phil. hab., Mar. 1666); ; มหาวิทยาลัยเยนา; (summer school, 1663); University of Altdorf; (Dr. jur., November 1666);
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยเยนา (Ph.D.)
	อาชีพทางวิทยาศาสตร์
วิทยานิพนธ์	De Arte Combinatoria (On the Combinatorial Art) (มีนาคม ค.ศ. 1666); Disputatio Inauguralis de Casibus Perplexis in Jure (Inaugural Disputation on Ambiguous Legal Cases) (พฤศจิกายน ค.ศ. 1666);
อาจารย์ที่ปรึกษาในระดับปริญญาเอก	Bartholomäus Leonhard von Schwendendörffer (Dr. jur. advisor)
อาจารย์ที่ปรึกษาอื่น ๆ	แอร์ฮาร์ท ไวเกิล (เยนา); Jakob Thomasius (B.A. advisor); คริสตียาน เฮยเคินส์;
ลูกศิษย์ที่มีชื่อเสียง	Jacob Bernoulli (epistolary correspondent); Christian Wolff (epistolary correspondent)
มีอิทธิพลต่อ	จอร์จ บาร์กลีย์, Platner, วอลแตร์, เดวิด ฮูม, อิมมานูเอล คานต์, เบอร์ทรันด์ รัสเซลล์, จอร์จ บูล, Wiener, ควร์ท เกอเดิล, แบร์นฮาร์ท รีมัน, คาร์ล ฟรีดริช เกาส์, โฌแซ็ฟ-หลุยส์ ลากร็องฌ์, เลออนฮาร์ด ออยเลอร์, Heidegger, ชาร์ล แซนเดอร์ส เพียร์ซ, Tarski, เบอนัว ม็องแดลโบรต, Wundt, ก็อทโลพ เฟรเกอ, Rescher, Rauschenbusch
ได้รับอิทธิพลจาก	ลัทธิอัสมาจารย์, แอริสตอเติล, อาร์คิมิดีส, ยุคลิด, Apollonius of Perga, เพลโต, Suárez, แอนน์ คอนเวย์, เรอเน เดการ์ต, โทมัส ฮอบส์, Malebranche, บารุค สปิโนซา, Bossuet, แบลซ ปัสกาล, ขงจื๊อ
ลายมือชื่อ

ก็อทฟรีท วิลเฮ็ล์ม ฟ็อน ไลบ์นิทซ์ (เยอรมัน: Gottfried Wilhelm von Leibniz; 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1646 – 4 พฤศจิกายน ค.ศ. 1716) เป็นนักปรัชญา, นักวิทยาศาสตร์, นักคณิตศาสตร์, นักการทูต, บรรณารักษ์ และนักกฎหมาย ชาวเยอรมัน เขาเป็นคนที่เริ่มใช้คำว่า "ฟังก์ชัน" สำหรับอธิบายปริมาณที่เกี่ยวกับเส้นโค้ง เช่น ความชันของเส้นโค้ง หรือจุดบางจุดของเส้นโค้งดังกล่าว ไลบ์นิทซ์และนิวตันได้รับการยกย่องร่วมกันว่าเป็นผู้เริ่มพัฒนาแคลคูลัส โดยเฉพาะส่วนของไลบ์นิทซ์ในการพัฒนาปริพันธ์และกฎผลคูณ

อ้างอิง[แก้]

↑ Kurt Huber, Leibniz: Der Philosoph der universalen Harmonie, Severus Verlag, 2014, p. 29.
↑ ก็อทฟรีท วิลเฮ็ล์ม ไลบ์นิทซ์ at the Mathematics Genealogy Project
↑ Arthur 2014, p. 16.
↑ Arthur 2014, p. 13.
↑ McNab, John (1972). Towards a Theology of Social Concern: A Comparative Study of the Elements for Social Concern in the Writings of Frederick D. Maurice and Walter Rauschenbusch (PhD thesis). Montreal: McGill University. p. 201. สืบค้นเมื่อ February 6, 2019.
↑ Michael Blamauer (ed.), The Mental as Fundamental: New Perspectives on Panpsychism, Walter de Gruyter, 2013, p. 111.
↑ Fumerton, Richard (21 February 2000). "Foundationalist Theories of Epistemic Justification". Stanford Encyclopedia of Philosophy. สืบค้นเมื่อ August 19, 2018.
↑ Stefano Di Bella, Tad M. Schmaltz (eds.), The Problem of Universals in Early Modern Philosophy, Oxford University Press, 2017, p. 207 n. 25: "Leibniz's conceptualism [is related to] the Ockhamist tradition..."
↑ A. B. Dickerson, Kant on Representation and Objectivity, Cambridge University Press, 2003, p. 85.
↑ The Correspondence Theory of Truth (Stanford Encyclopedia of Philosophy)

บทความเกี่ยวกับชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] Kurt Huber, Leibniz: Der Philosoph der universalen Harmonie, Severus Verlag, 2014, p. 29.

[2] ก็อทฟรีท วิลเฮ็ล์ม ไลบ์นิทซ์ at the Mathematics Genealogy Project

[Arthur_p._16-3] Arthur 2014, p. 16.

[Arthur_p._13-4] Arthur 2014, p. 13.

[5] McNab, John (1972). Towards a Theology of Social Concern: A Comparative Study of the Elements for Social Concern in the Writings of Frederick D. Maurice and Walter Rauschenbusch (PhD thesis). Montreal: McGill University. p. 201. สืบค้นเมื่อ February 6, 2019.

[6] Michael Blamauer (ed.), The Mental as Fundamental: New Perspectives on Panpsychism, Walter de Gruyter, 2013, p. 111.

[SEP-FTJ-7] Fumerton, Richard (21 February 2000). "Foundationalist Theories of Epistemic Justification". Stanford Encyclopedia of Philosophy. สืบค้นเมื่อ August 19, 2018.

[8] Stefano Di Bella, Tad M. Schmaltz (eds.), The Problem of Universals in Early Modern Philosophy, Oxford University Press, 2017, p. 207 n. 25: "Leibniz's conceptualism [is related to] the Ockhamist tradition..."

[9] A. B. Dickerson, Kant on Representation and Objectivity, Cambridge University Press, 2003, p. 85.

[10] The Correspondence Theory of Truth (Stanford Encyclopedia of Philosophy)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

ด ค ก ปรัชญาสังคมและการเมือง
บทความที่เกี่ยวข้อง	ปรัชญาเศรษฐศาสตร์ · ปรัชญาการศึกษา · ปรัชญาประวัติศาสตร์ · นิติศาสตร์ · ปรัชญาสังคมศาสตร์ · ปรัชญาความรัก
หัวข้อสำคัญ	สังคม · สงคราม · กฎหมาย · ความยุติธรรม · สันติภาพ · สิทธิมนุษยชน · การปฏิวัติ · การดื้อแพ่ง · ประชาธิปไตย · สัญญาประชาคม
ทฤษฎีทางสังคม	อนาธิปไตย · อำนาจนิยม · อนุรักษนิยม · เสรีนิยม · อิสรนิยม · ชาตินิยม · สังคมนิยม · ประโยชน์นิยม · ทฤษฎีความขัดแย้ง · ทฤษฎีความเห็นหมู่
บุคคลที่เกี่ยวข้อง	เพลโต · โสกราตีส · อริสโตเติล · ขงจื๊อ · นักบุญออกัสติน · นักบุญโทมัส อควีนาส · มาเกียเวลลี · ฮอบส์ · ล็อก · รูโซ · มงแต็สกีเยอ · วอลแตร์ · อดัม สมิธ · โรเบิร์ต พีล · เอ็ดมันด์ เบิร์ก · มิล · แฟรงคลิน · ไลบ์นิซ · คานท์ · ทอโร · มหาตมา คานธี