อภิสมาจาริกาสิกขา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อภิสมาจาริกาสิกขา คือส่วนพระวินัย ที่พระพุทธเจ้าวางขึ้นแก่พระสงฆ์เพื่อเป็นหลักในการประพฤติในด้านขนบธรรมเนียมและเพื่ออาจาระที่เหมาะสมของพระสงฆ์ สิกขาบทหลักในอภิสมาจาริกาสิกขา เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า สิกขาบทนอกพระปาติโมกข์ หรือ สิกขาบทฝ่ายอภิสมาจาร

อภิสมาจาริกาสิกขาทั้งหมด จัดอยู่ในหมวดขันธกะ อันเป็นส่วนที่สองในพระวินัยปิฎก คู่กับอาทิพรหมจาริยกาสิกขา ที่เป็นข้อปฏิบัติอันเป็นสิกขาบทหลัก คือพระวินัยบัญญัติ อันเป็นสิกขาบทในพระปาติโมกข์ จัดอยู่ในหมวดสุตตวิภังค์ รวมเรียกว่า พระวินัย[1]

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]