ข้ามไปเนื้อหา

รอยัลรัมเบิล (2011)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
รอยัลรัมเบิล (2011)
Promotional poster featuring various WWE Superstars
สมาคมเวิลด์เรสต์ลิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์
วันที่สหรัฐ 30 มกราคม ค.ศ. 2011
ไทย ทรูวิชั่นส์ 13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2011[1]
เมืองบอสตัน, แมสซาชูเซตส์
สถานที่ทีดี การ์เดน
ลำดับเหตุการณ์ดับเบิลยูดับเบิลยูอี เน็ตเวิร์ค
← Previous
ทีแอลซี: เทเบิล แลดเดอร์ แอนด์ แชร์ (2010)
Next →
อิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2011)
ลำดับเหตุการณ์{{{event}}}
← ก่อนหน้า
รอยัลรัมเบิล (2010)
ถัดไป →
รอยัลรัมเบิล (2012)

รอยัลรัมเบิล (2011) เป็นรายการเพย์-เพอร์-วิวมวยปล้ำอาชีพของเวิลด์เรสต์ลิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์ หรือ ดับเบิลยูดับเบิลยูอี จัดขึ้นหลังศึกทีแอลซี: เทเบิล แลดเดอร์ แอนด์ แชร์ (2010) วันที่ 30 มกราคม ค.ศ. 2011 ในสนามทีดี การ์เดน ในเมือง บอสตัน, รัฐแมสซาชูเซตส์ สหรัฐอเมริกา ในรอยัลรัมเบิลปีนี้ได้มีการเพิ่มจำนวนนักมวยปล้ำจากทั้งหมด 30 คน เป็น 40 คน

สำหรับประเทศไทย ศึกรอยัลรัมเบิล (2011) มีออกอากาศทาง ทรูวิชั่นส์ ช่อง ทรูสปอร์ต ในวันอาทิตย์ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2011 ซึ่งช้ากว่าสหรัฐอเมริกาถึง 2 สัปดาห์

เบื้องหลัง

[แก้]

ในศึกรอว์ที่ผ่านมาได้มีการคัดเลือกนักมวยปล้ำ ในแมทช์กรงเหล็ก เพื่อที่จะเป็นผู้ท่าชิงอันดับ 1 ที่จะไปชิงแชมป์ WWE กับ เดอะ มิซ มีนักมวยปล้ำที่เข้าร่วมการแข่งขันอยู่ 3 คน ได้แก่ เวด บาร์เร็ตต์ , คิง เชมัส และ แรนดี ออร์ตัน ผลปรากฏว่า แรนดี ออร์ตัน ชนะและได้เป็นผู้ท่าชิงอันดับ 1 ที่จะไปชิงแชมป์ WWE กับ เดอะ มิซ ในทางด้านของ เอดจ์ ซึ่งจะต้องป้องกันแชมป์โลกเฮฟวี่เวท กับ ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ โดยถ้า เอดจ์ใช้ท่าสเปียร์ ซิกก์เลอร์ ก็จะเป็นแชมป์ทันที ซึ่งก่อนหน้านี้ ในศึก สแมคดาวน์ ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ ก็ต้องเสีย แชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล ให้กับ โคฟี คิงส์ตัน แต่ในคืนเดียวกัน ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ ก็สามารถชนะในแมตช์ 4 เส้า ได้เป็นผู้ท้าชิงอันดับ 1 ในการชิงแชมป์โลกเฮฟวี่เวท กับ เอดจ์

ผลการปล้ำ

[แก้]
# แมทซ์การปล้ำ กำหนดการปล้ำ เวลา
1 เอดจ์ (c) ชนะ ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ (พร้อมด้วย วิคกี เกอร์เรโร) แมทซ์การปล้ำเดี่ยว ชิงWorld Heavyweight Championship โดยที่ เอดจ์ ถ้าใช้ท่า สเปียร์ จะเสียเข็มขัดทันที 20:48
2 เดอะ มิซ (c) (พร้อมด้วย อเล็กซ์ ไรลีย์) ชนะ แรนดี ออร์ตัน แมทซ์การปล้ำเดี่ยว เพื่อชิงแชมป์WWE Championship 19:52
3 อีฟ ทอร์เรส ชนะ นาตาเลีย (c), มิเชล แมคคูล และ เลย์ล่า แมทซ์การปล้ำสี่เส้า เพื่อชิงแชมป์WWE Divas Championship 05:13
4 อัลเบร์โต เดล รีโอ ชนะ แมตช์การปล้ำรอยัลรัมเบิล 40 คน โดยจับเหวี่ยง ซานติโน่ มาเรลล่า เป็นคนสุดท้าย ผู้ชนะจะได้รับสิทธิ์ในการชิงแชมป์WWE Championship หรือ แชมป์World Heavyweight Championship ในศึก เรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 27 01:09:14
(c) – หมายถึงเจ้าของเข็มขัดแชมป์ก่อนเริ่มแข่ง

แมตช์การปล้ำรอยัลรัมเบิล

[แก้]

นักมวยปล้ำ 2 คนแรก ที่เข้ามาในแมตช์นี้ คือ ซีเอ็ม พังก์ และ แดเนียล ไบรอัน ตารางนี้ คือลำดับนักมวยปล้ำที่เข้าแข่งขัน ทั้ง 40 คน และผู้ที่โดนเหวี่ยงออก

รายชื่อผู้ที่เข้าร่วมแมตช์ รอยัลรัมเบิล 40 คน

[แก้]
ออกมาคนที่ รายชื่อ ค่าย ถูกเหวี่ยงออกเป็นคนที่ ถูกเหวี่ยงออกโดย เวลาที่ถูกเหวี่ยง สถิติกำจัด
1 CM Punk Raw 21 John Cena 35:21 7
2 Daniel Bryan Raw 8 CM Punk 20:55 2
3 Justin Gabriel SD 1 Daniel Bryan 00:58 0
4 Zack Ryder Raw 2 Daniel Bryan 00:43 0
5 William Regal Raw 3 Ted DiBiase 04:10 0
6 Ted DiBiase Raw 7 Michael McGillicutty & Husky Harris 12:16 1
7 John Morrison Raw 10 CM Punk, David Otunga, Michael McGillicutty & Husky Harris 13:24 0
8 Yoshi Tatsu Raw 5 Mark Henry 05:35 0
9 Husky Harris Raw 15 The Great Khali 15:48 3
10 Chavo Guerrero SD 4 Mark Henry 02:01 0
11 Mark Henry Raw 11 CM Punk, David Otunga, Michael McGillicutty & Husky Harris 07:04 2
12 JTG SD 6 Michael McGillicutty 01:48 0
13 Michael McGillicutty Raw 20 John Cena 15:07 4
14 Chris Masters SD 9 CM Punk 01:58 0
15 David Otunga Raw 19 John Cena 11:56 2
16 Tyler Reks SD 12 CM Punk 00:34 0
17 Vladimir Kozlov Raw 13 CM Punk 00:40 0
18 R-Truth Raw 14 01:02 0
19 The Great Khali Raw 16 Mason Ryan 01:17 1
20 Mason Ryan Raw 18 John Cena 04:32 2
21 Booker T Legend 17 Mason Ryan 01:08 0
22 John Cena Raw 36 The Miz[1] 34:17 7
23 Hornswoggle SD 24 Sheamus 09:39 0
24 Tyson Kidd Raw 22 John Cena 00:53 0
25 Heath Slater SD 23 John Cena 00:57 0
26 Kofi Kingston SD 31 Randy Orton 26:04 1
27 Jack Swagger SD 25 Rey Mysterio 04:41 0
28 Sheamus Raw 32 Randy Orton 20:49 1
29 Rey Mysterio SD 35 Wade Barrett 22:34 2
30 Wade Barrett SD 37 Randy Orton 21:23 2
31 Dolph Ziggler SD 27 Big Show 07:12 0
32 Diesel Legend 26 Wade Barrett 02:45 0
33 Drew McIntyre SD 29 Big Show 04:46 0
34 Alex Riley Raw 28 John Cena & Kofi Kingston 02:50 0
35 Big Show SD 30 Ezekiel Jackson 01:30 2
36 Ezekiel Jackson SD 33 Kane 07:14 1
37 Santino Marella Raw 39 Alberto Del Rio 12:54 0
38 Alberto Del Rio SD Winner 09:33 2
39 Randy Orton Raw 38 Alberto Del Rio 08:18 3
40 Kane SD 34 Rey Mysterio 01:36 1

^ The Miz was not a participant in the Royal Rumble match.

เกร็ดความรู้

[แก้]
  • ในปี 2011 เป็นครั้งแรกที่ได้มีการเพิ่มจำนวนนักมวยปล้ำจากทั้งหมด 30 คน เป็น 40 คน

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ทรูสปอร์ต ชวนแฟนระทึกกับศึก รอยัล รัมเบิล โฉมใหม่ เพิ่มนักมวยปล้ำ 40 คนบนเวที[ลิงก์เสีย]
  2. "Royal Rumble: "Living in a Dream" by Finger Eleven is the official theme song for Royal Rumble". World Wrestling Entertainment. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-02-04. สืบค้นเมื่อ 2011-01-14.