เขตพัฒนาเศรษฐกิจอาเซียนด้านตะวันออก (บรูไน–อินโดนีเซีย–มาเลเซีย–ฟิลิปปินส์)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เขตพัฒนาเศรษฐกิจอาเซียนด้านตะวันออก (บรูไน–อินโดนีเซีย–มาเลเซีย–ฟิลิปปินส์)
ประเภทความร่วมมือทางเศรษฐกิจในอนุภูมิภาค
สมาชิก
4 ประเทศ
สถาปนา24 มีนาคม 1994; 30 ปีก่อน (1994-03-24)
พื้นที่
• รวม
1,600,000 ตารางกิโลเมตร (620,000 ตารางไมล์)
จีดีพี (อำนาจซื้อ) 2020 (ประมาณ)
• รวม
322.8 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
เว็บไซต์
https://bimp-eaga.asia/

เขตพัฒนาเศรษฐกิจอาเซียนด้านตะวันออก (บรูไน–อินโดนีเซีย–มาเลเซีย–ฟิลิปปินส์) (อังกฤษ: Brunei Darussalam–Indonesia–Malaysia–Philippines East ASEAN Growth Area; ชื่อย่อ: BIMP-EAGA) เป็นกลุ่มความร่วมมือที่ก่อตั้งขึ้นในปี 1994 เพื่อกระตุ้นการพัฒนาในพื้นที่ห่างไกลและด้อยพัฒนาใน 4 ประเทศฝั่งตะวันออกของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้[1]

เขตเศรษฐกิจนี้เป็นที่ตั้งของพื้นที่ที่มีความสำคัญทางนิเวศวิทยา ใจกลางเกาะบอร์เนียว ซึ่งครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของประเทศอินโดนีเซีย, ฝั่งตะวันออกของประเทศมาเลเซีย และประเทศบรูไน เป็นพื้นที่ป่าต่อเนื่องที่ใหญ่ที่สุดที่เหลืออยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้[2] ทะเลในย่านซูลู–ซูลาเวซี เป็นหน่วยชีวภูมิศาสตร์ที่มีความหลากหลายทางชีวภาพสูง ซึ่งมีความสำคัญระดับโลกในสามเหลี่ยมปะการัง ซึ่งเป็นศูนย์กลางของความหลากหลายทางชีวภาพทางทะเล ที่มีความเข้มข้นสูงที่สุดในโลก[3][4]

เบื้องหลัง[แก้]

BIMP-EAGA เปิดตัวเมื่อวันที่ 24 มีนาคม 1994 ในเมืองดาเบา[5] ก่อตั้งขึ้นโดย บรูไนดารุสซาลาม อินโดนีเซีย มาเลเซีย และฟิลิปปินส์ เพื่อสร้างการเติบโตที่สมดุลและครอบคลุม ในฐานะอนุภูมิภาคของสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีเป้าหมายเพื่อสนับสนุนการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจระดับภูมิภาคในประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน

BIMP-EAGA เป็นโครงการความร่วมมือทางเศรษฐกิจระหว่างรัฐบาลที่มีเป้าหมายเพื่อส่งเสริมการเติบโตที่นำโดยภาคเอกชน และตลาดที่ขับเคลื่อนด้วย รัฐบาลแก้ไขปัญหาพื้นฐานของพื้นที่การเจริญเติบโต เช่น การขาดการขนส่ง พลังงาน และโครงสร้างพื้นฐานด้านเทคโนโลยีสารสนเทศที่เพียงพอ เพื่อปูทางสำหรับการลงทุนและกิจกรรมของภาคเอกชน พวกเขาเติมเต็มช่องว่างของโครงสร้างพื้นฐาน จัดเตรียมนโยบายและสภาพแวดล้อมด้านกฎระเบียบสำหรับความร่วมมือระหว่างภาครัฐและเอกชนในโครงการที่เกี่ยวข้อง และแก้ไขปัญหาต่างๆ เช่น การอำนวยความสะดวกด้านการขนส่ง การอำนวยความสะดวกด้านการค้าข้ามพรมแดน การขจัดอุปสรรคและมาตรการที่ไม่ใช่ภาษี การปรับปรุงด่านศุลกากร การตรวจคนเข้าเมือง การกักกัน และความปลอดภัย กฎ ข้อบังคับ และระเบียบปฏิบัติ[6][7]

ภูมิศาสตร์[แก้]

อนุภูมิภาคนี้ครอบคลุมรัฐสุลต่านบรูไนดารุสซาลามทั้งหมด, จังหวัดกาลิมันตัน เกาะซูลาเวซี หมู่เกาะมาลูกู และปาปัวตะวันตกของอินโดนีเซีย, รัฐซาบะฮ์ รัฐซาราวัก และดินแดนสหพันธรัฐลาบวนในมาเลเซีย; และ เกาะมินดาเนา และจังหวัดปาลาวันในฟิลิปปินส์[8][9][10] พื้นที่เหล่านี้อยู่ไกลจากเมืองหลวงของประเทศในเชิงภูมิศาสตร์ แต่ก็อยู่ใกล้กันในทางยุทธศาสตร์ รัฐและจังหวัดเหล่านี้มีสัดส่วนมากกว่า 60% ของพื้นที่ของประเทศกลุ่ม BIMP-EAGA แต่มีสัดส่วนน้อยกว่า 20% ของประชากรและ 18% ของกำลังแรงงาน[11]

วิสัยทัศน์ 2025[แก้]

วิสัยทัศน์ BIMP-EAGA 2025[12] จัดทำขึ้นโดยได้รับการสนับสนุนจากธนาคารพัฒนาเอเชีย เป็นแนวทางสำหรับสมาชิกในการลดช่องว่างการพัฒนาต่อไป เพื่อการจัดการทรัพยากรธรรมชาติอย่างยั่งยืน และส่งเสริมการเชื่อมต่อที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น[13]

โดยมุ่งเน้นไปที่ผลลัพธ์หลัก 3 ประการ ดังนี้:

  • การพัฒนาภาคการผลิตที่สามารถแข่งขันได้และ “เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม” ซึ่งสามารถเพิ่มมูลค่าให้กับการผลิตได้
  • การสร้างอุตสาหกรรมการเกษตรและการประมงที่ยั่งยืน แข่งขันได้ และทนต่อสภาพอากาศ
  • การนำวิธีการท่องเที่ยวแบบหลายประเทศมาใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อพื้นที่ที่มีการพัฒนาน้อย

เสาหลักเชิงกลยุทธ์ 5 ประการคือ (1) ยกระดับการเชื่อมต่อ (2) สร้างอนุภูมิภาคให้เป็นตะกร้าอาหารของเอเชีย (3) ส่งเสริม BIMP-EAGA เป็นจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวชั้นนำ (4) จัดการทรัพยากรธรรมชาติอย่างยั่งยืน และ (5) ส่งเสริมการเชื่อมต่อระหว่างบุคคล[14]

ภาคส่วนสำคัญ ได้แก่ ภาคการขนส่ง การอำนวยความสะดวกด้านการค้าและการลงทุน พลังงาน เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร การเกษตรและการประมง การท่องเที่ยว สิ่งแวดล้อม และ ภาคสังคมวัฒนธรรมและการศึกษา

ภายใต้วิสัยทัศน์ 2025 มีโครงการด้านโครงสร้างพื้นฐานที่มีความสำคัญ (PIPs) ของ BIMP-EAGA เพิ่มขึ้น 65% เป็น 88 โครงการ (2021) จากเดิม 57 โครงการ (2017) โดยมีมูลค่ารวม 24.23 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[15]

โครงสร้าง[แก้]

BIMP-EAGA มีโครงสร้างสถาบันที่อำนวยความสะดวกในการปรึกษาหารือและการเจรจาระหว่างประเทศสมาชิกทั้งในระดับชาติและอนุภูมิภาค[16]

การประชุมสุดยอดผู้นำ BIMP-EAGA การประชุมระดับรัฐมนตรี และการประชุมระดับเจ้าหน้าที่อาวุโส จะนำเสนอนโยบายและทิศทางเชิงกลยุทธ์โดยรวม สิ่งเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนจากสำนักเลขาธิการระดับชาติและศูนย์อำนวยความสะดวก (BIMP-FC) ซึ่งทำหน้าที่เป็นสำนักเลขาธิการอนุภูมิภาค

คลัสเตอร์และคณะทำงานเป็นหน่วยปฏิบัติการที่สนับสนุนเสาหลักเชิงกลยุทธ์โดยแปลแรงผลักดันเชิงกลยุทธ์ของแต่ละภาคส่วนเป็นโครงการ

สภาธุรกิจ (BEBC) เป็นตัวแทนของภาคเอกชนใน BIMP-EAGA มีสถานะเป็น "ประเทศที่ห้า" ในการประชุมเจ้าหน้าที่อาวุโส โดยประธานมีตำแหน่งเดียวกับเจ้าหน้าที่อาวุโสคนอื่น ๆ ในระหว่างการหารือเกี่ยวกับนโยบาย

ธนาคารพัฒนาเอเชียทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาการพัฒนาภูมิภาค BIMP-EAGA[17]

การประชุมสุดยอด BIMP-EAGA ครั้งที่ 14

สมเด็จพระราชาธิบดีสุลต่านฮัสซานัล โบลเกียห์ สุลต่านและยังดีเปอร์ตวนอากง แห่งบรูไนดารุสซาลาม, ประธานาธิบดี โจโก วีโดโด ของอินโดนีเซีย, นายกรัฐมนตรี อิซมาอิล ซับรี ยักกบ ของมาเลเซีย และประธานาธิบดี โรดรีโก ดูแตร์เต ของฟิลิปปินส์ รวมตัวกันเพื่อเข้าร่วมการประชุมสุดยอด BIMP-EAGA ครั้งที่ 14 ซึ่งจัดขึ้นเมื่อวันที่ 28 ตุลาคม 2021 เนื่องจากการระบาดทั่วของโควิด-19 [18]

เมืองสำคัญในกลุ่ม[แก้]

 บรูไน

มัสยิดโอมาร์ อาลี ไซฟุดดีน ในเมืองบันดาร์เสรีเบกาวัน

 อินโดนีเซีย

 มาเลเซีย

ภาพมุมสูงของโกตากีนาบาลูจากเปนัมปัง

 ฟิลิปปินส์

การเชื่อมต่อการขนส่ง[แก้]

ในการผสานรวมอย่างสมบูรณ์ BIMP-EAGA ต้องการเครือข่ายการขนส่งที่มีประสิทธิภาพและปลอดภัยซึ่งเคลื่อนย้ายสินค้าและผู้คนภายในและข้ามพรมแดนได้อย่างราบรื่น การเชื่อมโยงระหว่างอนุภูมิภาคทั้งทางบก ทางอากาศ และทางน้ำยังเปิดโอกาสการดำรงชีวิตในชุมชนชนบทและปรับปรุงการเข้าถึงบริการต่างๆ

มีความก้าวหน้าที่สำคัญในการยกระดับการเชื่อมต่อในอนุภูมิภาคด้วยข้อตกลงการขนส่งที่ลงนามตั้งแต่ปี 2550 อย่างไรก็ตาม ยังคงต้องทำอีกมากเพื่อสร้างเครือข่ายการขนส่ง ต่อเนื่องหลายรูปแบบ ที่ราบรื่นและปลอดภัย

แหล่งที่มา[แก้]

  • วิสัยทัศน์ BIMP-EAGA 2025 https://bimp-eaga.asia/documents-and-publications/bimp-eaga-vision-2025
  • แถลงการณ์ร่วมจากการประชุมสุดยอดผู้นำ BIMP-EAGA ครั้งที่ 14 https://bimp-eaga.asia/documents-and-publications/joint-statement-14th-bimp-eaga-summit
  • BIMP-EAGA Integration: Issues and Challenges สมาคมสถาบันวิจัยและฝึกอบรมเพื่อการพัฒนาแห่งเอเชียและแปซิฟิก (1997) ISBN 978-967-9910-47-6
  • ความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการรวมตัวของเอเชีย: ความก้าวหน้า อนาคต และความท้าทาย, ธนาคารเพื่อการพัฒนาแห่งเอเชีย (2005) ISBN 971-561-549-X

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "What is BIMP-EAGA?". BIMP-EAGA. 2 December 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 May 2020. สืบค้นเมื่อ 2 December 2021.
  2. ↑ "Heart of Borneo". WWF. สืบค้นเมื่อ 9 December 2021.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  3. ↑ "Environment". BIMP-EAGA. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 October 2020. สืบค้นเมื่อ 2 December 2021.
  4. ↑ "Coral Triangle Initiative". Coral Triangle Initiative. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 June 2020. สืบค้นเมื่อ 9 December 2021.
  5. ↑ "BIMP-EAGA: Turning remote, isolated areas into economic engines". Asian Development Bank (ภาษาอังกฤษ). 2019-06-24. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 June 2019. สืบค้นเมื่อ 2021-12-02.
  6. ↑ "BIMP-EAGA Leaders Committed To Address Covid-19 Impact, Economic Recovery". BruDirect. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 November 2021. สืบค้นเมื่อ 9 December 2021.
  7. ↑ "BIMP-EAGA countries should restore cross-border value chains, says PM Ismail Sabri". Malay Mail. 28 October 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 October 2021. สืบค้นเมื่อ 9 December 2021.
  8. ↑ "BIMP-EAGA". MinDA. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 April 2011. สืบค้นเมื่อ 9 December 2021.
  9. ↑ "The Brunei Darussalam, Indonesia, Malaysia and the Philippines – East ASEAN Growth Area (BIMP-EAGA)". MFA Brunei. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 November 2018. สืบค้นเมื่อ 9 December 2021.
  10. ↑ "Brunei-Indonesia-Malaysia-Philippines East ASEAN Growth Area (BIMP-EAGA)". Ministry of Foreign Affairs Indonesia. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 December 2021. สืบค้นเมื่อ 9 December 2021.
  11. ↑ "What is BIMP-EAGA? | BIMP-EAGA". bimp-eaga.asia. สืบค้นเมื่อ 2021-12-02.
  12. ↑ "BIMP-EAGA Vision 2025 | BIMP-EAGA". bimp-eaga.asia. สืบค้นเมื่อ 2021-12-02.
  13. ↑ "BIMP-EAGA welcomes Vision 2025 formulation". Borneo Post. 11 December 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 July 2018. สืบค้นเมื่อ 9 December 2021.
  14. ↑ "BIMP-EAGA officials plan concrete projects under Vision 2025". BusinessWorld. 14 February 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 September 2018. สืบค้นเมื่อ 9 December 2021.
  15. ↑ "BIMP-EAGA Leaders: The Pandemic Has Not Deterred Robust Cooperation | BIMP-EAGA". bimp-eaga.asia. สืบค้นเมื่อ 2021-12-02.
  16. ↑ "Structure | BIMP-EAGA". bimp-eaga.asia. สืบค้นเมื่อ 2021-12-02.
  17. ↑ "ADB Working with East ASEAN Nations for a Resilient Recovery". Asian Development Bank (ภาษาอังกฤษ). 2021-10-28. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 October 2021. สืบค้นเมื่อ 2021-12-02.
  18. ↑ "BIMP-EAGA Leaders: The Pandemic Has Not Deterred Robust Cooperation | BIMP-EAGA". bimp-eaga.asia. สืบค้นเมื่อ 2021-12-02.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เขตพัฒนาเศรษฐกิจอาเซียนด้านตะวันออก_(บรูไน–อินโดนีเซีย–มาเลเซีย–ฟิลิปปินส์)&oldid=10964836"