ข้ามไปเนื้อหา

มาเลเซียตะวันออก

พิกัด: 3°N 114°E / 3°N 114°E / 3; 114
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
A black and white general world map with East Malaysia highlighted in green
มาเลเซียตะวันออกประกอบด้วยรัฐซาบะฮ์และซาราวัก กะบดินแดนสหพันธ์ลาบวน
A map of Borneo showing East Malaysia and its major cities. Labuan is the island off the coast of Sabah near Kota Kinabalu.
แผนที่ทางการเมืองของเกาะบอร์เนียว โดยมาเลเซียตะวันออกอยู่ในสีส้ม

มาเลเซียตะวันออก (มลายู: Malaysia Timur) หรือ กลุ่มรัฐบอร์เนียว (อังกฤษ: Borneo States)[1] มีอีกชื่อว่า บอร์เนียวของมาเลเซีย (Malaysian Borneo) เป็นภูมิภาคหนึ่งของมาเลเซีย ตั้งอยู่ทางเหนือของเกาะบอร์เนียว มาเลเซียตะวันออกเป็นที่ตั้งของรัฐซาบะฮ์ รัฐซาราวัก และดินแดนสหพันธ์ลาบวน ประเทศบรูไนเป็นดินแดนแทรกในรัฐซาราวัก ส่วนทางใต้และตะวันออกเฉียงใต้คือกาลิมันตันของอินโดนีเซีย[2] มาเลเซียตะวันออกตั้งอยู่ทางตะวันออกของคาบสมุทรมาเลเซีย (มีอีกชื่อว่า มาเลเซียตะวันตก) ส่วนของประเทศบนคาบสมุทรมลายู ทั้งสองพื้นที่นี้แยกจากกันด้วยทะเลจีนใต้[3][4]

มาเลเซียตะวันออกมีประชากรน้อยกว่าและมีการตั้งถิ่นฐานที่พัฒนาแล้วน้อยกว่ามาเลเซียตะวันตก ในขณะที่มาเลเซียตะวันตกมีเมืองหลักของประเทศ (กัวลาลัมเปอร์, โจโฮร์บะฮ์รู และจอร์จทาวน์) มาเลเซียตะวันออกมีขนาดใหญ่กว่าและมีทรัพยากรธรรมชาติอุดมสมบูรณ์กว่ามาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งแหล่งสำรองน้ำมันและก๊าซ

ประวัติ

[แก้]

พื้นที่บางสว่นของมาเลเซียตะวันออกในปัจจุบัน โดยเฉพาะพื้นที่ชายฝั่ง เคยเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรเมืองท่าบรูไน[5] อย่างไรก็ตาม พื้นที่ภายในส่วนใหญ่มีสังคมชนเผ่าที่เป็นอิสระต่อกัน[6]

ใน ค.ศ. 1658 พื้นที่ชายฝั่งตอนเหนือและตะวันออกของซาบะฮ์ถูกยกให้กับรัฐสุลต่านซูลู ส่วนชายฝั่งตะวันตกของซาบะฮ์และซาราวักส่วนใหญ่ยังคงเป็นของบรูไน[7] เจมส์ บรูกดำรงตำแหน่งผู้ว่าราชการซาราวักใน ค.ศ. 1841[8] ใน ค.ศ. 1888 ซาบะฮ์ ซาราวัก และบรูไนกลายเป็นดินแดนในอารักขาของอังกฤษ[9] ญี่ปุ่นเข้ารุกรานใน ค.ศ. 1941 แต่ถูกชาวออสเตรเลียสู้กลับใน ค.ศ. 1945[8] และปีต่อมาซาบะฮ์และซาราวักกลายเป็นอาณานิคมอังกฤษต่างหาก[10][11] ภูมิภาคนี้เผชิญกับกอนฟรอนตาซีกับอินโดนีเซีย แต่เข้าร่วมมาเลเซียใน ค.ศ. 1963[8]

ภูมิศาสตร์

[แก้]

หมายเหตุ

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Bill for 'Borneo states' instead of 'East Malaysia'". The Star (ภาษาอังกฤษ). 2 December 2021. สืบค้นเมื่อ 2022-08-30.
  2. ↑ Commission regulation Official Journal of the European Union
  3. ↑ "Location". Malaysia Travel.org.uk. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 September 2010. สืบค้นเมื่อ 7 July 2010.
  4. ↑ "Malay Peninsula". HarperCollins Publishers. สืบค้นเมื่อ 7 July 2010.
  5. ↑ Saunders, Graham E. (2002), A History of Brunei, RoutlegdeCurzon, p. 45, ISBN 9780700716982, สืบค้นเมื่อ 5 October 2009
  6. ↑ Singh, Ranjit (2000). The Making of Sabah, 1865–1941: The Dynamics of Indigenous Society. University of Malaya Press. ISBN 978-983-100-095-3.
  7. ↑ The Report: Sabah 2011. Oxford Business Group. 2011. p. 179. ISBN 9781907065361. สืบค้นเมื่อ 11 November 2019.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 Barley, Nigel (2013-06-20). White Rajah: A Biography of Sir James Brooke (ภาษาอังกฤษ). Little, Brown Book Group. ISBN 978-0-349-13985-2.
  9. ↑ Charles, de Ledesma; Mark, Lewis; Pauline, Savage (2003). Malaysia, Singapore, and Brunei. Rough Guides. p. 723. ISBN 978-1-84353-094-7. สืบค้นเมื่อ 2 November 2015. In 1888, the three states of Sarawak, Sabah, and Brunei were transformed into protectorates, a status which handed over the responsibility for their foreign policy to the British in exchange for military protection.
  10. ↑ Porritt, Vernon L. (1997). British Colonial Rule in Sarawak, 1946–1963. Oxford University Press. ISBN 978-983-56-0009-8. สืบค้นเมื่อ 7 May 2016.
  11. ↑ "British North Borneo Becomes Crown Colony". Kalgoorlie Miner. Trove. 18 July 1946. p. 1. สืบค้นเมื่อ 17 May 2016.

อ่านเพิ่ม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]

3°N 114°E / 3°N 114°E / 3; 114

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=มาเลเซียตะวันออก&oldid=12244726"