ข้ามไปเนื้อหา

ชีวภูมิศาสตร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
หน้ารูปภาพพิเศษของหนังสือ การกระจายทางภูมิศาสตร์ของสัตว์ (The Geographical Distribution of Animals) โดยอัลเฟรด รัสเซล วอลเลซ

ชีวภูมิศาสตร์ (อังกฤษ: biogeography) คือการศึกษาเกี่ยวกับการกระจายของสปีชีส์และระบบนิเวศในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์รวมถึงธรณีกาล สิ่งมีชีวิตและกลุ่มทางชีววิทยามักมีความแตกต่างกันไปตามลักษณะทางภูมิศาสตร์ ได้แก่ ละติจูด ระดับสูง บริเวณที่แตกต่างและพื้นที่อยู่อาศัย[1] ชีวภูมิศาสตร์มีแขนงวิชาย่อยคือภูมิศาสตร์พืชซึ่งศึกษาเกี่ยวกับการกระจายของพืชและภูมิศาสตร์สัตว์ที่ศึกษาเกี่ยวกับการกระจายของสัตว์

ความรู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่จากจำนวนและชนิดของสิ่งมีชีวิตมีความสำคัญต่อมนุษย์จนถึงทุกวันนี้เช่นเดียวกับบรรพบุรุษเริ่มแรกของมนุษย์ โดยมนุษย์มีการปรับตัวให้สภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันและสามารถคาดการณ์สิ่งแวดล้อมในทางภูมิศาสตร์ได้ ชีวภูมิศาสตร์จึงเป็นสาขาที่บูรณาการแนวคิดและข้อมูลจากสาขานิเวศวิทยา ชีววิทยาวิวัฒนาการ ธรณีวิทยา และภูมิศาสตร์กายภาพ[2]

การวิจัยทางชีวภูมิศาสตร์สมัยใหม่มีการรวบรวมข้อมูลและแนวคิดจากหลายสาขาจากข้อจำกัดทางกายภาพและนิเวศวิทยาของการแพร่พันธุ์ของสิ่งมีชีวิตต่อปรากฏการณ์ทางธรณีวิทยาและภูมิอากาศวิทยาในระดับโลกและกรอบเวลาของวิวัฒนาการ

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Brown University, "Biogeography." Accessed February 24, 2014. "Biogeography". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-20. สืบค้นเมื่อ 2014-04-08..
  2. Dansereau, Pierre. 1957. Biogeography; an ecological perspective. New York: Ronald Press Co.

ดูเพิ่ม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วารสารหลัก