อาสนวิหารโบแว
 อาสนวิหารนักบุญเปโตรแห่งโบแว | |
|---|---|
 | |
 | |
| 49°25′57″N 2°04′53″E / 49.43250°N 2.08139°E | |
| ที่ตั้ง | โบแว จังหวัดอวซ |
| ประเทศ |  ประเทศฝรั่งเศส |
| นิกาย | โรมันคาทอลิก |
| เว็บไซต์ | http://www.cathedrale-beauvais.fr |
| สถานะ | อาสนวิหาร |
| ประเภทสถาปัตย์ | กางเขน |
| รูปแบบสถาปัตย์ | กอธิก |
| แล้วเสร็จ | ค.ศ. 1600 (หยุดการก่อสร้าง) |
| ความสูงอาคาร | สูง 67.2 เมตร (220 ฟุต) (วัดจากด้านนอก) |
| ขนาดอื่น ๆ | ยาว 72.50 เมตร (237.9 ฟุต) กว้าง 30.65 เมตร (100.6 ฟุต) |
| อนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์ (ค.ศ. 1840) | |
อาสนวิหารโบแว (ฝรั่งเศส: Cathédrale de Beauvais) หรือมีชื่อเต็มว่า อาสนวิหารนักบุญเปโตรแห่งโบแว (Cathédrale Saint-Pierre de Beauvais) เป็นอาสนวิหารนิกายโรมันคาทอลิกและที่ตั้งของมุขนายกประจำมุขมณฑลโบแว นัวยง และซ็องลิส ตั้งอยู่ที่เมืองโบแว จังหวัดอวซ แคว้นโอดฟร็องส์ ประเทศฝรั่งเศส สร้างขึ้นเพื่ออุทิศแด่นักบุญเปโตร เป็นอาสนวิหารแบบกอธิกที่มีบริเวณร้องเพลงสวดที่สูงที่สุดในโลก (48.50 เมตร)
อาสนวิหารแห่งนี้ได้รับการขนานนามว่าเป็นสถานที่แบบสถาปัตยกรรมกอทิกแห่งหนึ่งที่แสดงถึงความสำเร็จสูงสุดและความกล้าหาญทางสถาปัตยกรรม โดยตัวอาคารมีเพียงแขนกางเขน (คริสต์ศตวรรษที่ 16) และบริเวณร้องเพลงสวด พร้อมทั้งมุขโค้งและชาเปลจำนวน 7 หลัง (คริสต์ศตวรรษที่ 13) ซึ่งสามารถเข้าถึงได้จากทางจรมุข นอกจากนี้ยังพบโบสถ์เล็กแบบสถาปัตยกรรมโรมาเนสก์สร้างราวคริสต์ศตวรรษที่ 10 เรียกว่า "บาเซิฟวร์" (Basse Œuvre) ซึ่งปัจจุบันได้รับการบูรณะจนอยู่ในสภาพดีตั้งอยู่บริเวณที่จะเป็นที่ตั้งของบริเวณกลางโบสถ์อีกด้วย
อาสนวิหารโบแวได้ขึ้นทะเบียนเป็นอนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์เมื่อปี ค.ศ. 1840[1]
ประวัติ
[แก้]
งานก่อสร้างเริ่มในปี ค.ศ. 1225[2] ภายใต้การดูแลของมุขนายกมีล เดอ น็องเตย เริ่มทันทีในภายหลังจากเพลิงไหม้หลังคาของบาซิลิกาหลังเก่าซึ่งทำด้วยไม้เป็นครั้งที่สาม ซึ่งเพิ่งจะทำการบูรณะแท่นบูชาจากไฟไหม้ครั้งก่อนเมื่อสามปีที่แล้วหมาด ๆ ในปี ค.ศ. 1272 การก่อสร้างบริเวณร้องเพลงสวดก็แล้วเสร็จเป็นอย่างแรก โดยแบ่งการก่อสร้างเป็นสองช่วง โดยมีช่วงปี ค.ศ. 1232-ค.ศ. 1238 คั่นกลางเนื่องจากประสบปัญหาด้านเงินทุนกับพระเจ้าหลุยส์ที่ 9 แห่งฝรั่งเศส
การก่อสร้างในสองช่วงนั้นมีความแตกต่างกันอย่างเล็กน้อย โดยในสมัยของมุขนายกกีโยม เดอ แกรซ[3] ได้มีการเพิ่มความสูงขึ้นไปอีกถึง 4.9 เมตร เพื่อสร้างอาสนวิหารที่มีเพดานโค้งที่สูงที่สุดในยุโรป ซึ่งในที่สุดเพดานโค้งมีความสูงรวมทั้งสิ้น 48 เมตร ซึ่งมากกว่าอาสนวิหารแม่พระแห่งอาเมียงซึ่งกำลังก่อสร้างอยู่ในขณะนั้น ซึ่งมีความสูงของบริเวณกลางโบสถ์เพียง 42 เมตร
ต่อมาในปี ค.ศ. 1284 การก่อสร้างได้หยุดชะงักลงเนื่องจากเพดานโค้งเหนือบริเวณร้องเพลงสวดที่เพิ่งเสร็จใหม่บางส่วนได้ถล่มลงมา การถล่มครั้งนั้นได้สร้างความกระทบกระเทือนให้กับสถาปนิกและวิศวกรชาวฝรั่งเศสที่เชี่ยวชาญด้านกอทิกเป็นอย่างมาก สตีเฟน เมอร์รีย์ นักประวัติศาสตร์ยังได้กล่าวว่าการถล่มครั้งนั้นยังเป็น "การนำพาให้เข้าสู่ยุคของสิ่งปลูกสร้างที่มีขนาดเล็กลง ซึ่งเกี่ยวพันกันกับการลดลงของประชากร สงครามร้อยปี ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 13"
แต่อย่างไรก็ตาม แผนการสร้างในแบบเดิมยังคงไม่เปลี่ยนแปลง และดำเนินต่อไป ในที่สุดบริเวณร้องเพลงสวดก็ถูกสร้างใหม่ที่ความสูงเท่าเดิม แต่เพิ่มเสาบริเวณชาเปลดาวกระจายและบริเวณร้องเพลงสวด เปลี่ยนเพดานโค้งจากสี่เป็นหกแฉก[4] ส่วนบริเวณกลางโบสถ์สร้างขึ้นระหว่างปี ค.ศ. 1500 ถึง ค.ศ. 1548 และต่อมาในปี ค.ศ. 1573 จากความทะเยอทะยานที่จะสร้างหอคอยกลางที่มีความสูงถึง 153 เมตร ได้ถล่มลงในที่สุดเป็นเหตุให้ต้องหยุดการก่อสร้างอีกคราหนึ่ง ซึ่งหอคอยนั้นหากไม่ได้ถล่มลงจะทำให้อาสนวิหารแห่งนี้เป็นอาสนวิหารที่สูงที่สุดในโลกเป็นอันดับสองในเวลานั้น (รองจากโบสถ์เซ็นต์โอลาฟแห่งทาลลินน์) จากนั้นต่อมา มีการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างอย่างเล็กน้อยเท่านั้นเนื่องจากต้องใช้งบประมาณจำนวนมากในการสร้างบริเวณกลางโบสถ์
บริเวณร้องเพลงสวดของอาสนวิหารโบแวได้รับคำชมจากเออแฌน วียอแล-เลอ-ดุกว่าเปรียบเสมือน "อาสนวิหารพาเธนอนแห่งสถาปัตยกรรมกอทิกแบบฝรั่งเศส"
ขนาด
[แก้]- ความยาวรวมทั้งสิ้น (วัดจากบริเวณร้องเพลงสวดถึงบริเวณหน้าบันทิศตะวันตก) 72.50 เมตร (เกือบเท่าความยาวของอาสนวิหารซ็องลิสซึ่งยาว 76 เมตร)
- แขนกางเขนยาว 58.60 เมตร (วัดจากด้านใน)
- บริเวณร้องเพลงสวดยาว 47 เมตร (เทียบกับของอาสนวิหารอาเมียง ที่ความยาว 64 เมตร)
- ความสูงด้านนอกของอาสนวิหาร 67.20 เมตร (เทียบกับหอคู่ของอาสนวิหารแม่พระแห่งปารีส ที่สูง 69 เมตร)
- บริเวณหน้าบันทิศใต้สูง 64.40 เมตร
- ความสูงของบริเวณร้องเพลงสวดถึง 48.50 เมตร ได้ทำสถิติของอาสนวิหารแบบสถาปัตยกรรมกอทิก (อาสนวิหารอาเมียง 42.3 เมตร, อาสนวิหารแม็ส 41.41 เมตร, อาสนวิหารนาร์บอน 41 เมตร, อาสนวิหารแร็งส์ 38 เมตร และอาสนวิหารบูร์ฌ 37.50 เมตร)
- หน้าต่างกุหลาบทั้งสองฝั่ง (ทิศเหนือและใต้) มีเส้นผ่านศูนย์กลางขนาด 11 เมตร (อาสนวิหารแม่พระแห่งปารีส มีขนาด 13.10 เมตร)
- บริเวณกลางโบสถ์และบริเวณร้องเพลงสวดแบ่งเป็น 3 ระดับชั้น :
- ซุ้มทางเดินสูง 21.20 เมตร
- ระเบียงแนบสูง 4 เมตร
- หน้าต่างสูง 17 เมตร
- ความสูงของหอระฆังในอดีต 151.60 เมตร
- ความกว้างของทางเดินกลาง 16 เมตร (เกือบเท่าอาสนวิหารชาทร์ (16.40 เมตร))
ระเบียงภาพ
[แก้]-
อาสนวิหารมองจากด้านนอก -
หน้าบันทางเข้าฝั่งทิศใต้ -
แผนผังของอาสนวิหาร ฝีมือของเออแฌน วียอแล-เลอ-ดุก (สร้างเสร็จแค่บริเวณแขนกางเขนและบริเวณร้องเพลงสวด) -
แผนผังบริเวณร้องเพลงสวด -
-
แสงสะท้อนจากกระจกสีภายในอาสนวิหาร -
-
ภาพวาดแสดงครีบยันลอยแบบตัดขวาง -
ภาพวาดองค์ประกอบตกแต่งของอาสนวิหาร
อ้างอิง
[แก้]- ↑ http://www.culture.gouv.fr/public/mistral/merimee_fr?ACTION=CHERCHER&FIELD_1=REF&VALUE_1=PA00115710 กระทรวงวัฒนธรรมแห่งฝรั่งเศส
- ↑ A formerly often-quoted date of 1247 was based on an error made by an early historian of Beauvais. (Murray 1980:533 note 5)
- ↑ William of Grez was the first bishop to be buried in the axial Lady Chapel, 1267.
- ↑ Cruickshank, Dan, บ.ก. (1996). Sir Banister Fletcher's A History of Architecture (20th ed.). Architectural Press. p. 436. ISBN 0-7506-2267-9.
