เจ้าแผ่นดิน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก พระราชา)

เจ้าแผ่นดิน (อังกฤษ: Monarch) คือประมุขแห่งรัฐในระบอบราชาธิปไตย[1][2] เจ้าแผ่นดินอาจจะใช้ทั้งพระราชอำนาจสูงสุดและอำนาจในรัฐ หรือผู้อื่นอาจจะใช้พระราชอำนาจนั้นในฐานะผู้แทนของเจ้าแผ่นดิน โดยปกติแล้ว เจ้าแผ่นดินเป็นผู้ที่ได้รับการสืบทอดสิทธิ์อันโดยชอบด้วยกฎหมายโดยส่วนพระองค์เองเพื่อใช้สิทธิอธิปไตยของรัฐ(มักจะเรียกกันว่า บัลลังก์ หรือ มงกุฎ) หรือได้รับเลือกโดยกระบวนการที่ถูกกำหนดขึ้นจากราชวงศ์หรือกลุ่มบุคคลที่มีสิทธิ์ได้รับเลือกเพื่อให้มาเป็นเจ้าแผ่นดินของประเทศนั้น หรืออีกวิธีหนึ่ง บุคคลอาจจะได้เป็นเจ้าแผ่นดินโดยสิทธิในฐานะผู้ชนะ (Right of conquest) ได้รับการสนับสนุน หรือรวมวิธีการต่าง ๆ เจ้าแผ่นดินมักจะครองราชย์ได้ตลอดพระชนม์ชีพหรือจนกว่าจะสละราชสมบัติ

หากเด็กเล็กที่ได้รับการสวมมงกุฎเป็นเจ้าแผ่นดิน ก็จะมีการแต่งตั้งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เพื่อให้ปกครองประเทศแทน จนกว่าเจ้าแผ่นดินจะเจริญวัยเป็นผู้ใหญ่ที่มีความจำเป็นในการปกครอง อำนาจที่แท้จริงของเจ้าแผ่นดินจะแตกต่างกันออกไปในแต่ละระบอบกษัตริย์และในยุคสมัยต่าง ๆ อย่างแบบสุดโต่ง พวกเขาอาจจะมีพระราชอำนาจที่เด็ดขาด (ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์) ที่ใช้พระราชอำนาจอธิปไตยอย่างแท้จริง หรือในทางกลับกัน พวกเขาอาจจะเป็นเพียงแค่ประมุขแห่งรัฐในพิธีซึ่งใช้พระราชอำนาจโดยตรงเพียงเล็กน้อย หรือแทบไม่มีเลย หรือพระราชอำนาจที่ถูกสงวนไว้ โดยอำนาจที่แท้จริงนั้นได้ตกเป็นของรัฐสภาหรือหน่วยงานอื่น ๆ (ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ)

เจ้าแผ่นดินสามารถครองราชบัลลังก์หลายแห่งพร้อมกันได้ ตัวอย่างเช่น พระมหากษัตริย์แคนาดาและพระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักรซึ่งเป็นรัฐที่แยกจากกัน แต่มีเจ้าแผ่นดินองค์เดียวกันผ่านทางการเป็นรัฐร่วมประมุข

ภาพ[แก้]

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. "monarch". Oxford Dictionaries. 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2021-01-02.
  2. Webster's II New College Dictionary.Monarch เก็บถาวร 2016-03-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Houghton Mifflin. Boston. 2001. p. 707. ISBN 0-395-96214-5