ผู้วินิจฉัย 4

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ผู้วินิจฉัย 4
หน้าของหนังสือผู้วินิจฉัยในฉบับเลนินกราด (ค.ศ. 1008)
หนังสือหนังสือผู้วินิจฉัย
ภาคในคัมภีร์ฮีบรูเนวีอีม
ลำดับในภาคของคัมภีร์ฮีบรู2
หมวดหมู่ผู้เผยพระวจนะยุคต้น
ภาคในคัมภีร์ไบเบิลคริสต์พันธสัญญาเดิม (สัตตบรรณ)
ลำดับในภาคของคัมภีร์ไบเบิลคริสต์7

ผู้วินิจฉัย 4 (อังกฤษ: Judges 4) เป็นบทที่ 4 ของหนังสือผู้วินิจฉัยในพันธสัญญาเดิมหรือคัมภีร์ฮีบรู[1] ตามธรรมเนียมของศาสนายูดาห์เชื่อว่าหนังสือผู้วินิจฉัยเขียนโดยผู้เผยพระวจนะซามูเอล[2][3] แต่นักวิชาการสมัยใหม่มองว่าหนังสือผู้วินิจฉัยเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์สายเฉลยธรรมบัญญัติซึ่งครอบคลุมเรื่องราวตั้งแต่หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติถึงหนังสือพงศ์กษัตริย์ฉบับที่ 2 เชื่อว่าเขียนโดย เขียนโดยผู้เขียนศาสนายาห์เวห์ผู้รักชาติและศรัทธาในสมัยของโยสิยาห์กษัตริย์ยูดาห์นักปฏิรูปในศตวรรษที่ 7 ก่อนคริสตกาล[3][4] บทที่ 4 ของหนังสือผู้วินิจฉัยบันทึกถึงกิจกรรมของผู้วินิจฉัยเดโบราห์[5] อยู่ในส่วนที่ประกอบด้วยผู้วินิจฉัย 3:1 ถึง 5:31[6]

ต้นฉบับ[แก้]

บทนี้เดิมเขียนด้วยภาษาฮีบรู แบ่งออกเป็น 24 วรรค

พยานต้นฉบับ[แก้]

บางสำเนาต้นฉบับในยุคต้นที่มีข้อความของบทนี้เป็นภาษาฮีบรูมีลักษณะเป็นต้นฉบับเมโซเรติก (Masoretic Text) ได้แก่ ได้แก่ ฉบับไคโร (Codex Cairensis; ค.ศ. 895), ฉบับอะเลปโป (Aleppo Codex; ศตวรรษที่ 10) และฉบับเลนินกราด (Leningrad Codex; ค.ศ. 1008)[7] ชิ้นส่วนที่มีข้อความบางส่วนของบทนี้ในภาษาฮีบรูถูกพบในม้วนหนังสือเดดซี ได้แก่ XJudges (XJudg, X6; 50 ปีก่อนคริสตกาล) ซึ่งมีวรรคที่หลงเหลือคือ 5–8[8][9][10]

ต้นฉบับโบราณที่หลงเหลืออยู่ของคำแปลเป็นภาษากรีกคอยนีที่รู้จักในชื่อเซปทัวจินต์ (ทำขึ้นในช่วงไม่กี่ศตวรรษสุดท้ายก่อนคริสตกาล) ได้แก่ ฉบับวาติกัน (Codex Vaticanus; B; B; ศตวรรษที่ 4) และฉบับอะเล็กซานเดรีย (Codex Alexandrinus; A; A; ศตวรรษที่ 5)[11][a]

วิเคราะห์[แก้]

การศึกษาด้านภาษาศาสตร์โดยชิสโฮล์มเผยให้เห็นว่าเนื้อหาส่วนกลางของหนังสือผู้วินิจฉัย (ผู้วินิจฉัย 3:7–16:31) สามารถแบ่งได้เป็น 2 ช่วงตาม 6 คำสร้อยที่กล่าวว่าชาวอิสราเอลทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรพระยาห์เวห์:[13]

ช่วงที่ 1

A 3:7 ויעשו בני ישראל את הרע בעיני יהוה
คนอิสราเอลทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรพระยาห์เวห์[14]
B 3:12 ויספו בני ישראל לעשות הרע בעיני יהוה
และคนอิสราเอลทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรพระยาห์เวห์อีก
B 4:1 ויספו בני ישראל לעשות הרע בעיני יהוה
คนอิสราเอลก็ทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์อีก

ช่วงที่ 2

A 6:1 ויעשו בני ישראל הרע בעיני יהוה
แล้วคนอิสราเอลก็ทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์
B 10:6 ויספו בני ישראל לעשות הרע בעיני יהוה
คนอิสราเอลก็ทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรพระยาห์เวห์อีก
B 13:1 ויספו בני ישראל לעשות הרע בעיני יהוה
คนอิสราเอลได้ทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรพระยาห์เวห์อีก

นอกจากนี้จากหลักฐานทางภาษา คำกริยาที่ใช้อธิบายการที่พระเจ้าทรงตอบสนองต่อบาปของชาวอิสราเอลก็มีรูปแบบซ้ำ ๆ และสามารถจัดกลุ่มให้เข้ากับการแบ่งส่วนข้างต้น:[15]

ช่วงที่ 1

3:8 וימכרם, "ทรงขายพวกเขา," จากรากศัพท์ מָכַר, makar
3:12 ויחזק, "ทรงเสริมกำลัง" จากรากศัพท์ חָזַק, khazaq
4:2 וימכרם, "ทรงขายพวกเขา" จากรากศัพท์ מָכַר, makar

ช่วงที่ 2

6:1 ויתנם, "ทรงมอบพวกเขาไว้" จากรากศัพท์ נָתַן, nathan
10:7 וימכרם, "ทรงขายพวกเขาไว้" จากรากศัพท์ מָכַר, makar
13:1 ויתנם, "ทรงมอบพวกเขาไว้" จากรากศัพท์ נָתַן, nathan

เดโบราห์ (4:1–16)[แก้]

ดูเพิ่ม: ยุทธการที่ภูเขาทาโบร์

บทนี้เปิดเรื่องด้วยรูปแบบการเล่าเรื่องตามแบบแผนของหนังสือผู้วินิจฉัย เชื่อมโยงกับสมัยเอฮูดเป็นผู้วินิจฉัยโดยไม่ได้อ้างอิงถึงชัมการ์ (ผู้ซึ่งจะถูกกล่าวถึงในภายในหลังในผู้วินิจฉัย 5) เพื่อแนะนำผู้เผยพระวจนะหญิงเดโบราห์ในฐานะผู้ช่วยกู้และผู้วินิจฉัย (วรรค 4) ภายหลังจากที่ชาวอิสราเอลทูลร้องทุกข์ต่อพระเจ้าให้ทรงช่วยจากการกดขี่[16]

เดโบราห์นำพระบัญชาที่ได้รับโดยตรงจากพระเจ้ามาแจ้งแก่บาราคซึ่งเป็นผู้นำของชาวอิสราเอลให้เข้ารบของทหารของยาบิน ที่นำโดยแม่ทัพสิเสรา และด้วยเหตุนี้จึงแสดงให้เห็นว่าพระยาห์เวห์เป็นจอมทัพสูงสุดในสงครามศักดิ์สิทธิ์ที่ต่อสู้โดยประชากรของพระองค์[16]

โครงสร้างของส่วนนี้ประกอบด้วยวรรค 6–16 ดังต่อไปนี้:[17]

A การบัญชาของเดโบราห์และการตอบสนองของบาราค (4:6–9)
a. เดโบราห์บัญชาบาราคให้รวบรวมพลและรับรองชัยชนะ (4:6–7)
b. บาราคขอให้เดโบราห์ไปด้วย (4:8)
c. บาราคได้ตามคำขอ แต่จะไม่ได้รับเกียรติ (4:9)
B บาราคจัดกำลังพล (4:10)
a. บาราคเรียก (z'q) กำลังพลไปที่เคเดช (4:10a1)
b. บาราคขึ้นไป (ʼlh) กับกำลังพล (4:10a2–b)
B' สิเสราจัดกำลังพล (4:12–13)
a. สิเสราได้ยินว่าบาราคขึ้นไป (ʼlh) แล้ว (4:12)
b. สิเสราเรียก (z'q) กำลังพลไปที่แม่น้ำคีโชน (4:13)
A' การบัญชาของเดโบราห์และการตอบสนองของบาราค (4:14–16)
a. เดโบราห์บัญชาบาราคให้เข้ารบและรับรองชัยชนะ (4:14a)
b. บาราคลงไปรบ (4:14b)
c. บาราคได้ชัยชนะ แต่ไม่ได้ตัวสิเสรา (4:15–16)

ในวรรค 12-16 รูปแบบไถ่ของชาวอิสราเอลสมบูรณ์ด้วยชัยชนะของผู้ด้อยกว่าตามคำเผยพระวจนะโดยผู้เผยพระวจนะหญิงเดโบราห์[16]

วรรค 4[แก้]

ยังมีผู้เผยพระวจนะหญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้วินิจฉัยคนอิสราเอลในเวลานั้น ชื่อเดโบราห์ ภรรยาของลัปปิโดท[18]

ยาเอลสังหารสิเสรา (4:17–24)[แก้]

"ยาเอลสังหารสิเสรา" ภาพวาดโดย Palam il Giovane (ค.ศ. 1550-1628)

โครงสร้างของส่วนนี้เป็นดังนี้:[19]

สิเสรามาที่เต็นท์ของยาเอล (4:17)

A ยาเอลเชิญให้สิเสราเข้ามาในเต็นท์ของเธอ (4:18a)
B สิเสราเข้ามาและขอให้ช่วยเหลือ (4:18b–20)
C ยาเอลสังหารสิเสรา (4:21)

บาราคมาที่เต็นท์ของยาเอล (4:22a1)

A' ยาเอลเชิญให้บาราคเข้ามาในเต็นท์ของเธอ (4:22a2)
B' บาราคเข้าไปตามคำเชิญ (4:22b1)
C' ยาเอลแสดงสิเสราที่ถูกสังหารแก่บาราค (4:22b2)

ในส่วนนี้ สิเสราหาที่ซ่อนตัวจากชาวอิสราเอลที่ไล่ตาม แล้วไปถึงเต็นท์ของยาเอลโดยบังเอิญ ยาเอลจงใจออกไปพบสิเสราและหลอกให้สิเสราตายใจว่าเธอจะช่วยเขาได้ (เปรียบเทียบกับสิ่งที่เอฮูดกระทำแก่เอกโลนในผู้วินิจฉัย 3) [19][20] สิเสราขอน้ำ แต่ยาเอลแสดงการต้อนรับอย่างมีไมตรีจิตตามแบบตะวันออกใกล้โบราณโดยการให้นมแก่สิเสราแทน ("ยาเอล" (ฮีบรู: יָעֵל Yāʿēl) มีความหมายว่า "แพะภูเชา" ("ibex") เธออาจจะนำนมแพะให้กับสิเสรา[19]) และนำผ้ามาคลุมให้แก่สิเสราจนสิเสราเผลอหลับไป ยาเอลจึงใช้ค้อนตอกหลักขึงเต็นท์เข้าที่ขมับของสิเสราจนตาย[21] วีรกรรมนี้ได้รับการขับร้องเป็นบทเพลงด้วยรายละเอียดบางอย่างที่แตกต่างกันเล็กน้อยในบทกวีโบราณของผู้วินิจฉัย 5 วรรค 22 ซึ่งเป็นไปตามคำเผยพระวจนะของเดโบราห์ (4:9)[21]

สองวรรคสุดท้าย (23–24) ประกอบด้วยความเน้นย้ำว่าพระยาห์เวห์ทรงควบคุมยุทธการและช่วยเหลือชาวอิสราเอลจากผู้กดขี่[21]

วรรค 20[แก้]

สิเสราบอกนางว่า "ขอยืนเฝ้าที่ประตูเต็นท์ ถ้ามีใครมาถามว่า 'มีใครมาพักที่นี่บ้าง?' จงบอกว่า 'ไม่มี "[22]

คำกล่าวสุดท้ายของสิเสราต่อยาเอล (ก่อนที่สิเสราจะถูกยาเอลสังหาร) มีการแฝงนัย โดยเป็นการเล่นคำกับคำว่า "ใคร" (ภาษาฮีบรู ʼiš) "ใคร" คำแรกใช้กล่าวถึงผู้ที่มาที่เต็นท์ ซึ่งก็คือบาราค ส่วน "ใคร" คำที่สองหมายถึงผู้ที่อยู่ในเต็นท์ ซึ่งก็คือสิเสรา และคำตอบควรเป็น "ไม่มี" เพราะสิเสราจะไม่มีชีวิตอยู่แล้วเมื่อบาราคมาถึง[23][19]

โบราณคดี[แก้]

ดูเพิ่ม[แก้]

  • ส่วนในคัมภีร์ไบเบิลที่เกี่ยวข้อง: ผู้วินิจฉัย 3, ผู้วินิจฉัย 5

    • หมายเหตุ[แก้]

    1. ↑ หนังสือผู้วินิจฉัยทั้งเล่มขาดหายไปจากฉบับซีนาย (Codex Sinaiticus) ที่หลงเหลืออยู่[12]

    อ้างอิง[แก้]

    1. ↑ Halley 1965, p. 172.
    2. ↑ Talmud, Baba Bathra 14b-15a)
    3. ↑ 3.0 3.1 Gilad, Elon. Who Really Wrote the Biblical Books of Kings and the Prophets? Haaretz, June 25, 2015. Summary: The paean to King Josiah and exalted descriptions of the ancient Israelite empires beg the thought that he and his scribes lie behind the Deuteronomistic History.
    4. ↑ Niditch 2007, p. 177.
    5. ↑ Niditch 2007, p. 179.
    6. ↑ Chisholm 2009, pp. 251–252.
    7. ↑ Würthwein 1995, pp. 35–37.
    8. ↑ Ulrich 2010, p. 254.
    9. ↑ Dead sea scrolls - Judges
    10. ↑ Fitzmyer 2008, p. 162.
    11. ↑ Würthwein 1995, pp. 73–74.
    12. ↑ This article incorporates text from a publication now in the public domain: Herbermann, Charles, ed. (1913). "Codex Sinaiticus". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
    13. ↑ Chisholm 2009, p. 251.
    14. ↑ Judges 3:7 Hebrew Text Analysis. Biblehub
    15. ↑ Chisholm 2009, p. 252.
    16. ↑ 16.0 16.1 16.2 16.3 16.4 Niditch 2007, p. 180.
    17. ↑ Younger 2002, pp. 140, 142.
    18. ↑ ผู้วินิจฉัย 4:4 THSV11
    19. ↑ 19.0 19.1 19.2 19.3 Younger 2002, p. 144.
    20. ↑ Niditch 2007, pp. 180–181.
    21. ↑ 21.0 21.1 21.2 Niditch 2007, p. 181.
    22. ↑ ผู้วินิจฉัย 4:20 THSV11
    23. ↑ Murray, "Narrative Structure and Technique in the Deborah-Barak Story," 180, 183. Schökel, Alonso, "Erzählkunst", p. 166, apud Webb 2012, p.184

    บรรณานุกรม[แก้]

    แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

    เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ผู้วินิจฉัย_4&oldid=11411698"