ข้ามไปเนื้อหา

การประกวดความงาม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ผู้ชนะการประกวด อินเตอร์เนชั่นแนลเพเจ้นท์ออฟปุลติจูด (International Pageant of Pulchritude) 1930

การประกวดความงาม (อังกฤษ: beauty pageant)คือการแข่งขันที่ผู้เข้าประกวดจะถูกตัดสินและจัดอันดับตามคุณสมบัติทั้งด้านร่างกายและจิตใจ ตามชื่อเรียก การประกวดนางงามในอดีตมักเน้นที่ความสวยงามทางกายภาพเพียงอย่างเดียว แต่การประกวดนางงามสมัยใหม่ได้ขยายเกณฑ์การตัดสินไปถึง “ความงามภายใน” เช่น บุคลิกภาพ สติปัญญา ความถนัด คุณธรรม และการกุศล แม้ว่าการประกวดนางงามจะถูกมองว่าเป็นการแข่งขันของผู้หญิงเป็นหลัก แต่ก็มีการประกวดสำหรับผู้ชาย รวมถึงการประกวดนางงามเด็กด้วย

คำว่า "การประกวดนางงาม" เดิมหมายถึงการประกวดนางงามนานาชาติใหญ่ 6 เวที ได้แก่ มิสยูนิเวิร์ส, มิสเวิลด์, มิสอินเตอร์เนชันแนล, มิสเอิร์ธ, มิสซูปราเนชันแนล และมิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนล[1][2][3][4][5] และการประกวดหนุ่มงามนานาชาติใหญ่ 5 เวที ได้แก่ แมนฮันต์อินเตอร์เนชันแนล, มิสเตอร์เวิลด์, มิสเตอร์อินเตอร์เนชันแนล , มิสเตอร์โกลบอล และมิสเตอร์ซูปราเนชันแนล แม้ทุกปีจะมีการจัดประกวดนางงามนับไม่ถ้วน[6] แต่สี่เวทีนี้ถือว่ามีเกียรติสูงสุด[7] และได้รับความสนใจจากสื่อมวลชนทั่วโลก[8][9][10][11][12][13]

การประกวดนางงามอย่างเป็นทางการครั้งแรกเริ่มขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 19 แม้ว่าเหตุการณ์ลักษณะคล้ายกันจะมีมาตั้งแต่ประวัติศาสตร์หลังยุคคลาสสิกแล้วก็ตาม การประกวดนางงามสมัยใหม่เกิดขึ้นในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 และได้รับความนิยมมากขึ้นเมื่อมีเวทีการประกวดระดับนานาชาติเกิดขึ้นในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษ การปฏิรูปการประกวดในคริสต์ศตวรรษที่ 21 ได้เปลี่ยนแนวทางจากการมุ่งเน้นรูปร่างหน้าตาเพียงอย่างเดียวไปสู่การให้ความสำคัญกับคุณสมบัติด้านอื่น ๆ

การประกวดนางงามมักจัดเป็นหลายระดับ โดยเริ่มจากการประกวดท้องถิ่นที่คัดผู้ชนะเข้าสู่เวทีใหญ่ เช่น เวทีนานาชาติที่มีผู้เข้าร่วมจากหลายร้อยหรือหลายพันการประกวดย่อย กฎเกณฑ์ขึ้นอยู่กับผู้จัด เช่น กำหนดอายุ ช่วงสถานภาพสมรส ต้องมีความประพฤติดี เป็นมือสมัครเล่น และสามารถเข้าร่วมกิจกรรมส่งเสริมการตลาดได้ นอกจากนี้ยังอาจกำหนดมาตรฐานการแต่งกาย เช่น ชุดราตรี ชุดว่ายน้ำ ชุดกีฬา หรือเสื้อผ้าออกแบบโดยดีไซเนอร์

รางวัลของการประกวดนางงามอาจประกอบด้วย ตำแหน่ง เทียร่า มงกุฎ สายสะพาย ช่อดอกไม้ คทา พันธบัตรออมทรัพย์ ทุนการศึกษา และเงินรางวัล[14] ผู้ชนะมักถูกเรียกว่า "นางงาม" (Beauty Queen) สำหรับฝ่ายหญิง และ "หนุ่มงาม" (Beauty King) สำหรับฝ่ายชาย ตำแหน่งย่อยมักแบ่งเป็น Miss, Mister , Mrs., Ms., Miss Teen, Mister Teen, Miss Pre-Teen, Mister Pre-Teen, Junior Miss, Junior Mister, Little Miss, Little Mister, Mini Miss และMini Mister เพื่อบ่งบอกประเภทของการประกวด ส่วนการจัดลำดับผู้เข้าประกวดเรียกว่า การจัดตำแหน่ง (Placements)[15]

ประวัติ

[แก้]

ประวัติศาสตร์โบราณ

[แก้]

Callisteia หรือ Kallisteia (καλλιστεῖα) คือการประกวดความงามในกรีกโบราณที่จัดขึ้นตามภูมิภาคต่าง ๆ ของกรีซ หนึ่งในตัวอย่างที่มีชื่อเสียงเกิดขึ้นที่เกาะเลสบอส ซึ่งสตรีจะมารวมตัวกัน ณ วิหารของเฮรา และจะมีการมอบรางวัลแก่ผู้ที่งดงามที่สุด อีกหนึ่งงานจัดขึ้นในอาร์คาเดีย ระหว่างเทศกาลถวายเกียรติแด่เดมีเทอร์ Eleusinia ซึ่งสตรีที่รู้จักกันในนาม Chrysophoroi (Χρυσοφόροι; "ผู้ถือทอง") ได้เข้าร่วมแข่งขัน อธีเนอัส ยังได้กล่าวถึงทีเนดอสควบคู่กับเลสบอส ซึ่งบ่งบอกว่าเทศกาลความงามลักษณะเดียวกันอาจจัดขึ้นที่นั่นด้วยเช่นกัน นอกจากนี้ เขายังได้กล่าวถึงการประกวดความงามที่จัดขึ้นในเอลิส ซึ่งมีเฉพาะบุรุษเข้าร่วม โดยผู้ที่รูปงามที่สุดจะได้รับชุดเกราะหนึ่งชุด นำไปถวายแด่อธีนา และได้รับการตกแต่งพิธีการก่อนถูกเพื่อน ๆ ของเขาอัญเชิญไปยังวิหาร[16][17][18][19]

นอกเหนือจากการประกวดที่เน้นด้านความงามแล้ว ยังมีการแข่งขันอื่น ๆ ในกรีกโบราณที่ผสมผสานความงามกับสมรรถภาพทางกาย การแข่งขันเหล่านี้ได้แก่ Euandria (εὐανδρία) และ Euexia (εὐεξία) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลการต่อสู้ Euandria มีแนวโน้มว่าจะเป็นการแสดงความงามของบุรุษ โดยใช้รูปร่างและพละกำลังเป็นเกณฑ์สำคัญในการตัดสิน ในขณะที่ Euexia มีลักษณะใกล้เคียงกับการประกวดเรือนร่างหรือการประกวดฟิตเนสในยุคปัจจุบัน โดยมุ่งเน้นความสมดุลของสรีระ โทนกล้ามเนื้อ ท่วงท่า และสุขภาพโดยรวม มากกว่าขนาดหรือความใหญ่โตเพียงอย่างเดียว[20]

ประวัติศาสตร์ยุคแรกเริ่ม

[แก้]
ผู้หญิงกำลังรับรางวัลจากการชนะการประกวดนางงาม ปี ค.ศ. 1922
งานเฉลิมฉลองการประกวด "เจ้าหญิงดาซิล" ในเทศกาลประเพณีคานาเรียครั้งที่ 7 ที่ประเทศคิวบา โดยในภาพตรงกลางคือ Mary Ann Álvarez Robbio ผู้ชนะการประกวดในปี ค.ศ. 2010
รัฐ Lone Star (เท็กซัส) คัดเลือกผู้เข้าประกวดความงามสำหรับการประกวดครบรอบ 100 ปี.[21]

งานเทศกาลของยุโรปที่มีมาตั้งแต่ยุคกลาง ถือเป็นรากฐานโดยตรงของการประกวดนางงาม ตัวอย่างเช่น การเฉลิมฉลองเมย์เดย์ในอังกฤษ มักจะมีการคัดเลือกราชินีแห่งเดือนพฤษภาคม (May Queen) เสมอ ในสหรัฐอเมริกา ประเพณีเมย์เดย์ในการคัดเลือกสตรีผู้ทำหน้าที่เป็นสัญลักษณ์แห่งความงามและอุดมคติของชุมชนยังคงดำเนินต่อไป โดยมีหญิงสาวผู้เลอโฉมเข้าร่วมเฉลิมฉลองสาธารณะ[22]

การประกวดนางงามครั้งหนึ่งถูกจัดขึ้นระหว่างการแข่งขันเอกลินตัน ค.ศ. 1839 โดยอาร์ชิบอลด์ มอนต์โกเมอรี เอิร์ลที่ 13 แห่งเอกลินตัน ในฐานะส่วนหนึ่งของการจำลองงานประลองหอกยุคกลางที่สกอตแลนด์ ผู้ชนะคือจอร์เจียนา ซีมัวร์ ดัชเชสแห่งซัมเมอร์เซ็ต ภรรยาของเอ็ดเวิร์ด ซีมัวร์ ดยุคที่ 12 แห่งซัมเมอร์เซ็ต และน้องสาวของแคโรไลน์ นอร์ตัน โดยเธอได้รับการสถาปนาเป็น "ราชินีแห่งความงาม" (Queen of Beauty)[23][แหล่งอ้างอิงอาจไม่น่าเชื่อถือ]

การประกวดความงามได้รับความนิยมมากขึ้นในคริสต์ทศวรรษ 1880 ในปี ค.ศ. 1888 ผู้เข้าแข่งขันชาวเครโอลวัย 18 ปี ได้รับตำแหน่ง "ราชินีแห่งความงาม" (beauty queen) จากเวทีประกวดที่เมืองสปา ประเทศเบลเยียม ผู้เข้าประกวดทุกคนต้องส่งรูปถ่ายพร้อมคำบรรยายสั้น ๆ เกี่ยวกับตนเองเพื่อมีสิทธิ์เข้าร่วม และคณะกรรมการตัดสินได้คัดเลือกผู้เข้ารอบสุดท้าย 21 คน[24] อย่างไรก็ตาม งานลักษณะนี้ยังไม่ถือว่าได้รับการยอมรับในด้านความเหมาะสม

ในปี ค.ศ. 1880 รีโฮโบทบีช มลรัฐเดลาแวร์ ได้จัดประกวดนางงามครั้งแรกที่มีบันทึกไว้ในสหรัฐอเมริกา โดยค้นหาสตรีที่ "สวยที่สุดและยังไม่แต่งงานในชาติของเรา" และมอบตำแหน่งมิสยูไนเต็ดสเตทส์ให้แก่เธอ[25][26][27]

การประกวดระดับชาติและนานาชาติ

[แก้]

การประกวดนางงามเริ่มได้รับการมองว่าเป็นสิ่งที่น่านับถือมากขึ้นจากการจัดประกวด "มิสอเมริกา" ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1921[28] โดยการประกวดมิสอเมริกาถือเป็นเวทีที่เก่าแก่ที่สุดซึ่งยังคงจัดอยู่จนถึงปัจจุบัน จัดขึ้นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1921 โดยนักธุรกิจท้องถิ่นเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวมายังแอตแลนติกซิตี มลรัฐนิวเจอร์ซีย์[29] การประกวดดังกล่าวรวมเอาผู้ชนะการประกวดนางงามจากหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นในชื่อ "การประกวดงามระหว่างเมือง" (Inter-City Beauty Contest) ซึ่งมีผู้เข้าร่วมชมกว่าแสนคน ผู้ชนะคือมากาเร็ต กอร์แมน สาวน้อยวัย 16 ปีจากวอชิงตัน ดี.ซี. ซึ่งได้รับตำแหน่งมิสอเมริกา 1921 หลังจากชนะทั้งรางวัลความนิยมและรางวัลความงาม พร้อมรับเงินรางวัล 100 ดอลลาร์สหรัฐ[30]

การประกวดความงามในชุดว่ายน้ำ ประเทศสหรัฐอเมริกา ปี 1920

ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1920 ผู้จัดงานชื่อ ซี.อี. บาร์ฟิลด์ จากกัลเวสตัน รัฐเทกซัส ได้จัดงานใหม่ชื่อ "สแปลชเดย์" (Splash Day) บนเกาะ โดยมีการประกวด "บาธธิงเกิร์ลรีวิว" (Bathing Girl Revue) เป็นไฮไลท์[31][32][33][34] งานนี้ถือเป็นการเปิดฤดูท่องเที่ยวฤดูร้อนของเมือง และต่อมาได้จัดเป็นประจำทุกปี โดยเริ่มได้รับความนิยมไปไกลเกินกว่าเทกซัส และตั้งแต่ปี ค.ศ. 1926 ได้มีการเพิ่มการประกวดนานาชาติครั้งแรกของโลกที่ชื่อว่า อินเตอร์เนชั่นแนลเพเจ้นท์ออฟปุลติจูด (International Pageant of Pulchritude)[33] ซึ่งถือเป็นต้นแบบของการประกวดนางงามสมัยใหม่[34][35][36] โดยมีผู้เข้าประกวดจากอังกฤษ รัสเซีย ตุรกี และอีกหลายประเทศ ตำแหน่งที่มอบในขณะนั้นเรียกว่า "มิสยูนิเวิร์ส"[34][37] อย่างไรก็ตาม การประกวดนี้ถูกยกเลิกในสหรัฐฯ ในปี ค.ศ. 1932 เนื่องจากภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ (แต่การแข่งขันระดับนานาชาติได้ถูกฟื้นฟูขึ้นชั่วคราวที่เบลเยียม)[38][39]

ความนิยมของการประกวดมิสอเมริกา ได้นำไปสู่การก่อตั้งเวทีประกวดอื่น ๆ ในคริสต์ทศวรรษ 1950 และหลังจากนั้น บางเวทีมีความสำคัญ ขณะที่บางเวทีก็เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย เช่น การประกวด National Donut Queen การประกวดมิสเวิลด์เริ่มในปี ค.ศ. 1951 มิสยูนิเวิร์สและมิสยูเอสเอเริ่มในปี ค.ศ. 1952 ส่วนมิสอินเตอร์เนชันแนลเริ่มในปี ค.ศ. 1960 มิสเอเชียแปซิฟิกอินเตอร์เนชันแนล เริ่มในปี ค.ศ. 1968 และถือเป็นเวทีการประกวดนางงามที่เก่าแก่ที่สุดในเอเชีย[40][41] การประกวดมิสแบล็กอเมริกาเริ่มในปี ค.ศ. 1968[42] เพื่อตอบสนองต่อการกีดกันสตรีเชื้อสายแอฟริกันอเมริกันจากเวทีมิสอเมริกา ต่อมาองค์กรนางงามจักรวาลได้ก่อตั้งการประกวดมิสทีนยูเอสเอในปี ค.ศ. 1983 สำหรับกลุ่มอายุ 14–19 ปี การประกวดมิสเอิร์ธเริ่มในปี ค.ศ. 2001 โดยใช้ความนิยมของวงการประกวดนางงามเพื่อรณรงค์การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม[43][44] มิสซูปราเนชันแนลเริ่มในปี ค.ศ. 2009 โดยการประกวดที่ผสมผสานระหว่างความงาม ความบันเทิง และความเป็นสากล[45][46] มิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนลเริ่มในปี ค.ศ. 2013 ยุติสงครามและความรุนแรง นอกจากนี้ ยังมีการนำเสนอคอนเซ็ปต์ 4B ซึ่งประกอบด้วย: Beauty – ความงามที่มีจุดมุ่งหมายและพลัง Body – สุขภาพและการแสดงบนเวที Brain – สติปัญญาและวิสัยทัศน์ Business – อาชีพ การสร้างแบรนด์ และความยั่งยืน[47] การประกวดเหล่านี้ยังคงจัดต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน

การประกวดนางงามระดับชาติและนานาชาติ

[แก้]

การประกวดนางงามระดับนานาชาติที่สำคัญสำหรับผู้หญิง ได้แก่ การประกวด มิสเวิลด์ รายปี (ก่อตั้งโดย Eric Morley ในปี 1951), มิสยูนิเวิร์ส (ก่อตั้งปี 1952), มิสอินเตอร์เนชันแนล (ก่อตั้งปี 1960), มิสเอิร์ธ (ก่อตั้งปี 2001 โดยเน้นการตระหนักถึงสิ่งแวดล้อม),[48] มิสซูปราเนชันแนล (ก่อตั้งปี 2009) และ มิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนล (ก่อตั้งปี 2013) หกการประกวดนี้ถือเป็นการประกวดนางงามระดับนานาชาติที่ใหญ่ที่สุดและมีชื่อเสียงมากที่สุดสำหรับผู้หญิงโสดหรือยังไม่แต่งงาน (ยกเว้น มิสยูนิเวิร์ส และมิสซูปราเนชันแนล)[49][50][51][52]

ประกวดหนุ่มงามระดับนานาชาติที่สำคัญสำหรับผู้ชาย ได้แก่ แมนฮันต์อินเตอร์เนชันแนล (ก่อตั้งปี 1993), มิสเตอร์เวิลด์ (ก่อตั้งปี 1996), มิสเตอร์อินเตอร์เนชันแนล (ก่อตั้งปี 2006), มิสเตอร์โกลบอล (ก่อตั้งปี 2014) และมิสเตอร์ซูปราเนชันแนล (ก่อตั้งปี 2019) หกการประกวดนี้ถือเป็นการประกวดนางงามระดับนานาชาติที่ใหญ่ที่สุดและมีชื่อเสียงมากที่สุดสำหรับผู้ชาย [53][54]

การประกวดนางงามนานาชาติที่สำคัญ

[แก้]

การแข่งขันระหว่างประเทศที่สำคัญสำหรับผู้หญิง

[แก้]
ก่อตั้ง การประกวด ผู้จัด สำนักงานใหญ่ อนุญาตให้ใส่บิกินี ข้อกำหนดเกี่ยวกับบิกินี
1951มิสเวิลด์Miss World Organizationลอนดอน, อังกฤษ1951–2014; 2023–ปัจจุบัน1951: ผู้ชนะคนแรก กีกี ฮาเคนส์สัน จากสวีเดนสวมบิกินีในการขึ้นรับรางวัล ประเทศที่มีประเพณีทางศาสนาขู่ว่าจะถอนตัว และ สมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสที่ 12 ประณามการสวมบิกินีว่าเป็นบาป
1952: ปรับชุดว่ายน้ำให้เรียบร้อยมากขึ้น[29]
1996: การประกวดจัดที่ เบงคลูรู, อินเดีย แต่รอบชุดว่ายน้ำย้ายไป เซเชลส์ เนื่องจากมีการประท้วงอย่างรุนแรง
2013: ยกเลิกการประกวดชุดว่ายน้ำที่ Bali, อินโดนีเซีย เนื่องจากการประท้วงของกลุ่มอิสลาม
2015: ยกเลิกส่วน Beach Fashion ของการประกวด[55]
1952มิสยูนิเวิร์สJKN Legacy Inc.
JKN Global Group (50%)
Legacy Holding Group USA Inc. (50%)		สมุทรปราการ, ไทย
นครนิวยอร์ก, สหรัฐอเมริกา
เม็กซิโกซิตี, เม็กซิโก		1997–ปัจจุบัน1952: ห้ามสวมบิกินี
1997: อนุญาตให้ผู้เข้าประกวดสวมบิกินี[29]
2021: การสวมบิกินีเป็นทางเลือก ผู้เข้าประกวดสามารถสวม เบอร์กินี ในรอบชุดว่ายน้ำได้[56][57]
1960มิสอินเตอร์เนชันแนลInternational Cultural Associationโตเกียว, ญี่ปุ่น1960–20221964: บิกินีเป็นข้อบังคับ
2023: การเดินโชว์ชุดว่ายน้ำถูกแทนด้วยการเดินโชว์ชุดชั้นใน
2001มิสเอิร์ธCarousel Productionsมะนิลา, ฟิลิปปินส์2003–ปัจจุบัน2003: Vida Samadzai จาก อัฟกานิสถาน การเข้าร่วมในบิกินีทำให้เกิดความขัดแย้งในประเทศของเธอ[58][59][60]
2017: การตัดสินเบื้องต้น "Beauty of Form and Figure" ใน มิสเอิร์ธ 2017 ผู้เข้าประกวดเดินในบิกินีสีขาวสองชิ้นโดยปิดหน้าด้วยผ้าคลุมสีขาวเพื่อให้การตัดสินเน้นรูปร่าง[61][62]
2009 มิสซูปราเนชันแนล World Beauty Association S.A. วอร์ซอ, โปแลนด์ 2009–ปัจจุบัน ในมิสซูปราเนชันแนล อนุญาตให้ผู้เข้าประกวดใส่ บิกินี ในรอบ Swimsuit Competition ซึ่งเป็นรอบสำคัญในการประกวด
2013 มิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนล Miss Grand International (company) กรุงเทพมหานคร, ไทย 2013–ปัจจุบัน 2022: ในรอบPreliminary contest และรอบGrand final ไม่มีรอบชุดว่ายน้ำ เพราะประเทศเจ้าภาพ อินโดนีเซียเป็นมุสลิม การใส่ชุดว่ายน้ำในที่สาธารณะถือว่าไม่เหมาะสม จึงใช้ ชุดกีฬา (Sportswear) แทน เพื่อเคารพวัฒนธรรมและหลักศาสนาของประเทศเจ้าภาพ.[63][64][65][66][67]

การแข่งขันระหว่างประเทศที่สำคัญสำหรับผู้ชาย

[แก้]
ก่อตั้ง การประกวด ผู้จัด สำนักงานใหญ่ อนุญาตให้ใส่บิกินี ข้อกำหนดเกี่ยวกับบิกินี
1993แมนฮันต์อินเตอร์เนชันแนลExclusive Resources Marketing Pte Ltdโกลด์โคสต์, ออสเตรเลีย1993–ปัจจุบันมีรอบ Swimsuit/Beach Wear เป็นรอบสำคัญ เพื่อแสดงรูปร่างและบุคลิกภาพ
1996มิสเตอร์เวิลด์Miss World Organizationลอนดอน, อังกฤษ1996–ปัจจุบันมีรอบ Sports & Swimwear ผสมกิจกรรมกีฬากับชุดว่ายน้ำ
2006มิสเตอร์อินเตอร์เนชันแนลMister International Organizationนนทบุรี, ไทย2006–ปัจจุบันรอบ Swimsuit Competition จัดเป็นหนึ่งในรอบสำคัญ
2014มิสเตอร์โกลบอลTPN Global Co.,Ltd.กรุงเทพมหานคร, ไทย2014–ปัจจุบันมีรอบ Swimsuit หรือชุดชายหาด เพื่อแสดงรูปร่างและการเดินบนเวที
2016 มิสเตอร์ซูปราเนชันแนล World Beauty Association S.A. วอร์ซอ, โปแลนด์ 2016–ปัจจุบัน มีรอบ Swimsuit/Beach Wear เช่นเดียวกับเวทีมิสซูปราเนชันแนล

การสละตำแหน่งและการถูกปลดของการประกวดใหญ่

[แก้]

การสละตำแหน่งหรือการถูกปลดเกิดขึ้นไม่บ่อยนักสำหรับผู้ชนะสี่การประกวดใหญ่ แต่เมื่อเกิดขึ้นมักสร้างความสนใจในสื่อ

การประกวดมิสเวิลด์ มีกรณีการ ถูกปลดหรือสละตำแหน่ง ของผู้ชนะทั้งหมด 3 ครั้ง:

  • ในการประกวด ปี ค.ศ. 1973 Marjorie Wallace จากสหรัฐอเมริกา ซึ่งได้รับตำแหน่งมิสเวิลด์ และเคยกล่าวว่า “ในฐานะมิสเวิลด์ ฉันสามารถมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหนก็ได้ที่ฉันเลือก” ได้คบหากับคนดังหลายคน รวมถึง จอร์จ เบสต์.[68] เธอถูกปลดจากตำแหน่งสามเดือนหลังได้รับมงกุฎ.[69]
  • ในการประกวดมิสยูนิเวิร์ส Oxana Fedorova จากรัสเซียได้รับตำแหน่ง นางงามจักรวาล 2002 แต่ถูกปลดจากตำแหน่งสี่เดือนต่อมา เนื่องจากไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ตามที่กำหนดได้.[70][71] เธอเป็นผู้ถือครองตำแหน่งมิสยูนิเวิร์สคนแรกที่ถูกปลด.[72] โดยมีรองอันดับหนึ่ง Justine Pasek จากปานามา ขึ้นมารับตำแหน่งแทน.[73][74]
  • หลังจากได้รับตำแหน่ง มิสเวลส์ และต่อมาเป็น มิสยูไนเต็ดคิงดอม Helen Morgan ได้เข้าประกวดและคว้าตำแหน่ง มิสเวิลด์ 1974.[75][76] อย่างไรก็ตาม ต่อมามีการเปิดเผยว่าเธอเป็นมารดา[76] และถูกเอ่ยชื่อในคดีหย่าร้าง ซึ่งนำไปสู่การลาออกจากตำแหน่งเพียงสี่วันหลังจากได้รับมงกุฎ.[76] โดยมีรองอันดับหนึ่ง Anneline Kriel จากแอฟริกาใต้ ขึ้นมารับตำแหน่งแทน.[77]
  • Gabriela Brum จากเยอรมนี ครองตำแหน่งมิสเวิลด์สั้นที่สุดในประวัติศาสตร์ เมื่อเธอสละตำแหน่งเพียง 18 ชั่วโมงหลังจากได้รับมงกุฎ มิสเวิลด์ 1980.[68][78] เธอกล่าวว่าแฟนหนุ่มไม่เห็นด้วยกับการประกวด แต่ต่อมามีการเปิดเผยว่าเธอเคยถ่ายภาพเปลือย และต่อมาได้ย้ายไปอยู่สหรัฐอเมริกาเพื่อถ่ายแบบนู้ดให้กับนิตยสาร Playboy.[68] โดยรองอันดับสอง Kimberley Santos จากกวม ได้ขึ้นมารับตำแหน่งแทนโดยอัตโนมัติ.[79][80]

ในช่วงปีแรก ๆ ของการประกวด มิสยูนิเวิร์ส มีสองกรณีที่ผู้ชนะสละตำแหน่งด้วยตนเอง ได้แก่ Armi Kuusela (มิสยูนิเวิร์ส 1952 จากฟินแลนด์) ซึ่งเป็นผู้ชนะคนแรกที่สละมงกุฎภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งปีเพื่อแต่งงานกับนักธุรกิจชาวฟิลิปปินส์ Virgilio Hilario และ Amparo Muñoz (มิสยูนิเวิร์ส 1974 จากสเปน) ซึ่งปฏิเสธการเดินทางไปญี่ปุ่นและสละตำแหน่งหลังครองมงกุฎได้เพียงหกเดือน[81][82][83] อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการประกวดในขณะนั้นยังไม่มีข้อกำหนดชัดเจนเกี่ยวกับการสละตำแหน่ง ผู้ชนะทั้งสองจึงได้รับอนุญาตให้รักษาตำแหน่ง มิสยูนิเวิร์ส ของตนไว้.[84]

ใน มิสเอิร์ธ รางวัลชนะเลิศปี 2002 Dzejla Glavovic จากบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนาถูกปลดจากตำแหน่งหลังจากครองมงกุฎได้เพียงหกเดือน เนื่องจากเธอไม่เข้าร่วมกิจกรรมด้านสิ่งแวดล้อมหลายรายการ[85][86] ตามรายงานของ Carousel Productions ผู้จัดงานมิสเอิร์ธ, Glavovic ถูกปลดเนื่องจาก "ไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่และความรับผิดชอบในฐานะผู้ครองตำแหน่ง มิสเอิร์ธ ตามกฎระเบียบที่ระบุในสัญญาที่เธอเซ็นไว้" [87][88] เธอถูกแทนที่โดยรองอันดับหนึ่ง Winfred Omwakwe จากเคนยา ในตำแหน่ง มิสเอิร์ธ 2002[89]

ใน มิสอินเตอร์เนชันแนล, Ikumi Yoshimatsu มิสอินเตอร์เนชันแนล 2012 เป็นผู้ครองตำแหน่งคนแรกจากญี่ปุ่นที่ถูกปลดก่อนสิ้นสุดระยะเวลาการครองตำแหน่ง[90][91][92] เธอถูกผู้จัดงาน International Culture Association สั่งให้พลาดพิธีส่งต่อมงกุฎและ "แกล้งป่วยและเงียบไว้" เนื่องจากกลัวเกิดเรื่องอื้อฉาว[93] ผู้จัดงานอ้างเหตุผลในการปลดเธอว่าเกิดจากข้อพิพาทสัญญากับเอเจนซี่ด้านความบันเทิง ซึ่ง Yoshimatsu ระบุว่าเธอถูกกดดันให้เซ็นสัญญากับ Burning Productions บริษัทผลิตภาพยนตร์ที่มีข่าวลือเกี่ยวข้องกับอาชญากรรมในญี่ปุ่น แต่เธอปฏิเสธและเลือกก่อตั้งบริษัทของตัวเอง[94] ต่อมา Yoshimatsu ฟ้องร้องทางอาญากับหนึ่งในผู้บริหารเอเจนซี่ที่ทรงอิทธิพลที่สุดของญี่ปุ่น Genichi Taniguchi ของ Burning Productions ในข้อหาติดตาม คุกคาม และข่มขู่เธอ[95]

การประกวมิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนล มีกรณีการ ถูกปลดออกจากตำแหน่ง ของผู้ชนะทั้งหมด 2 ครั้ง:

  • ในการประกวด ปี ค.ศ. 2015 Anea Garcia จากสาธารณรัฐโดมินิกัน แต่ในวันที่ 24 มีนาคม 2016 หรือผ่านไปประมาณ 5 เดือนหลังได้รับตำแหน่ง เธอถูก ปลดตำแหน่งทันที ด้วยเหตุผลว่า “ไม่สามารถปฏิบัติตามข้อตกลงในสัญญาได้” เช่น ไม่สามารถเข้าร่วมกิจกรรมตามที่กำหนด และมีพฤติกรรมร้องขอบริการส่วนตัวที่เกินขอบเขตของหน้าที่[96][97][98] สาเหตุที่ระบุเพิ่มเติมโดย Teresa Chaivisut รองประธานขององค์กรคือ การเรียนหนังสือเป็นอุปสรรค ทำให้จัดตารางงานลำบาก ต้องยกเลิกหรือเปลี่ยนตารางกิจกรรมหลายครั้ง รวมถึงการร้องขอบริการพิเศษ เช่น การให้คุณยายมาอยู่ที่กรุงเทพฯ และสิ่งอำนวยความสะดวกที่ไม่รวมในสัญญา[99][100][101][102] หลังการปลดตำแหน่ง Claire Elizabeth Parker (ออสเตรเลีย) ผู้ที่ได้อันดับหนึ่งรอง (1st runner-up) จึงได้รับตำแหน่งมิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนล 2015 แทนอย่างเป็นทางการในช่วงต้นปี 2016[103][104] อย่างไรก็ตาม Claire Parker เอง เพิกถอนตำแหน่งในปี 2019 เนื่องจากเข้าร่วมประกวด Miss Universe Australia 2019 ซึ่งขัดกับข้อกำหนดขององค์กร MGI ที่ไม่อนุญาตให้ผู้ถือครองตำแหน่งเข้าประกวดเวทีอื่นในช่วงระหว่างการครองตำแหน่งหรือภายหลัง[105][106][107]
  • Rachel Gupta ชนะเลิศมิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนล เมื่อเดือนตุลาคม 2024 โดยเป็นสาวอินเดียคนแรกที่ได้ตำแหน่งนี้[108] เธอออกมาเปิดใจในคลิป YouTube ยาวเกือบชั่วโมง เมื่อเดือนพฤษภาคม 2025 ว่าตลอดเวลาการทำหน้าที่ถูกรังแก ถูกละเลย ถูกบูลลี่เรื่องรูปร่าง และไม่ได้รับสวัสดิการตามที่สัญญาไว้—เช่น ที่พัก เงินเดือน โทรศัพท์และการเดินทาง[109][110][111] ทางมิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนล ออกแถลงการณ์ว่า ข้อกล่าวหาทั้งหมดนั้น “เป็นเท็จ ใส่ร้าย” และยืนยันว่าเธอ “ทำผิดสัญญา ไม่ปฏิบัติหน้าที่ หลีกเลี่ยงการเดินทางทางการ ไปกัวเตมาลา และทำโปรเจกต์ภายนอกโดยไม่ได้รับอนุมัติ”[112][113][114] สุดท้ายมิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนล เพิกถอนตำแหน่งเธอทันที พร้อมเรียกคืนมงกุฎภายใน 30 วัน และแต่งตั้ง Christine Juliane Opiaza จากฟิลิปปินส์ ซึ่งเป็นรองอันดับ 1 ขึ้นมาแทนดำลงตำแหน่งมิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนล คนใหม่[115][116]

ความหลากหลาย

[แก้]

ความหลากหลายของผู้เข้าประกวดและผู้ชนะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เริ่มต้นการประกวดความงาม ในปี 1945 Bess Myerson นักการเมือง นักแสดงและนางแบบชาวอเมริกัน เป็นคนเชื้อสายยิวคนแรกที่คว้ามงกุฎ มิสอเมริกา ที่แอตแลนติกซิตี และจนถึงปัจจุบันยังคงเป็นคนยิวเพียงคนเดียวที่ได้รับมงกุฎ การที่เธอชนะมีความหมายเชิงสัญลักษณ์และเป็นเรื่องส่วนตัวสำหรับคนยิวในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง[117] ในปี 1959 นางแบบชาวญี่ปุ่น Akiko Kojima เป็นผู้หญิงผิวสีคนแรกที่คว้ามงกุฎ มิสยูนิเวิร์ส ซึ่งถือเป็นการเปลี่ยนแนวคิดเกี่ยวกับมาตรฐานความงามจากผู้หญิงผิวขาวไปสู่ความหลากหลายมากขึ้น[118] ความสำเร็จของผู้หญิงเอเชียในเวทีอเมริกาและเวทีนานาชาติชี้ให้เห็นว่าผู้หญิงผิวขาวไม่ใช่มาตรฐานความงามเดียวอีกต่อไป[119] ในปี 1983 Vanessa Williams นักร้อง นักแสดงและนักออกแบบแฟชั่นชาวอเมริกัน เป็นผู้หญิงแอฟริกันอเมริกันคนแรกที่คว้ามงกุฎ มิสอเมริกา[120] และในปี 1991 Lupita Jones นักแสดงและโปรดิวเซอร์ชาวเม็กซิกัน เป็นคนเม็กซิกันคนแรกที่ชนะ มิสยูนิเวิร์ส[121]

นอกจากการประกวดความงามระดับนานาชาติแล้ว ยังมีการประกวดเล็ก ๆ หลายรายการทั่วโลกที่แสดงให้เห็นถึงการตีความความงามในวัฒนธรรมต่าง ๆ ตัวอย่างเช่น การประกวด มิสอินเดียยูเอสเอ ใช้ความรู้ด้าน ประวัติศาสตร์อินเดีย และทักษะงานฝีมือแบบดั้งเดิมเป็นเกณฑ์[122][123] ในขณะที่การประกวด มิสยูนิเวอร์ซิตี้ฮาวเวิร์ด ใช้หลักเกณฑ์ "ความงามแบบคนผิวดำ"[124] ผู้ชนะมักถูกมองเป็นแบบอย่างของสมาชิกที่ดีของชุมชน[125] การประกวดเหล่านี้ช่วยให้ผู้เข้าประกวดเรียนรู้การนำเสนอและฝึกฝนคุณลักษณะ เช่น ความมั่นใจหรือท่าทาง[126] บางครั้งผู้เข้าประกวดถูกเลือกเพื่อเป็นตัวแทนชุมชน เช่น มิสยูนิเวอร์ซิตี้ฮาวเวิร์ด ทำหน้าที่เป็นผู้สนับสนุนขบวนการสิทธิพลเมืองหลังปี 1960[124] และการประกวด Miss Landmine ใน แองโกลา ช่วยให้ผู้ประสบเหตุแร่นแร่แสดงบทบาทเป็นผู้สนับสนุนผู้ประสบเหตุอื่น ๆ[127]

นักวิจัยระบุว่าการเกิดขึ้นของการประกวดความงามนอกสหรัฐอเมริกามีความสัมพันธ์กับการเติบโตทางเศรษฐกิจและการบริโภคในชีวิตประจำวัน เช่น ในอินเดีย การเติบโตของอุตสาหกรรมดูแลร่างกายสอดคล้องกับการเข้าร่วมการประกวดความงามระดับชาติที่เพิ่มขึ้น[128] นอกจากนี้ หลังจากที่จีนเป็นเจ้าภาพจัดการประกวดความงามนานาชาติประมาณ 6 รายการในปี 2004 อุตสาหกรรมความงามก็มีอิทธิพลมากขึ้น และจำนวนการประกวดระดับภูมิภาคก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย[129]

คำวิจารณ์

[แก้]
คณะกรรมการตัดสินการประกวด Miss Amsterdam ปี 1973

นักวิจารณ์การประกวดความงามระบุว่าการประกวดเหล่านี้ทำให้เกิดแนวคิดว่าผู้หญิงควรถูกประเมินคุณค่าจากรูปลักษณ์ทางกายภาพเป็นหลัก ซึ่งสร้างแรงกดดันให้ผู้หญิงต้องปฏิบัติตามมาตรฐานความงามดั้งเดิมโดยใช้เวลาและเงินไปกับแฟชั่น เครื่องสำอางา การทำผม และแม้กระทั่งการทำศัลยกรรมความงาม การแสวงหาความงามทางกายนี้อาจทำให้บางคนอดอาหารจนเป็นอันตรายต่อสุขภาพได้[130][131]

เครือข่ายสตรีนิยมลอนดอน (London Feminist Network) ให้ความเห็นว่าการประกวดความงามไม่ได้ช่วยเสริมพลังผู้หญิง แต่กลับปฏิเสธความเป็นมนุษย์เต็มรูปแบบของผู้หญิง โดยถือว่าหน้าที่หลักของผู้หญิงคือการดูดี[132] ตั้งแต่ปี 1981 ซึ่งเป็นปีสากลแห่งผู้พิการ ผู้ประท้วงในออสเตรเลียได้โจมตีการประกวดความงามเพื่อ "ท้าทายแนวคิดเรื่องความงาม" และ "ปฏิเสธแนวคิดการกุศล" การประท้วงที่มีชื่อเสียงทำให้บางองค์กรไม่ใช้การประกวดเพื่อระดมทุนและลบคำที่อาจสร้างความไม่เหมาะสมออกจากชื่อองค์กร[133]

อีกหนึ่งข้อวิจารณ์คือวิธีการให้คะแนนในการประกวดความงามที่สามารถวัดเป็นตัวเลขได้ ซึ่งถูกวิพากษ์ว่าเป็น "Myth of the Perfect 10"[134] ความงามกลายเป็นตัวเลขในการจัดอันดับผู้เข้าประกวด ระบบนี้ยังถูกใช้ในเวทีประกวดระดับประเทศ เช่น มิสอเมริกา[135]

นักวิจัยบางกลุ่มเสนอว่าการประกวดความงามช่วยเสริมทักษะ เช่น การสื่อสารระหว่างบุคคล ความมั่นใจ และการพูดในที่สาธารณะ ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อเส้นทางอาชีพในอนาคต[136]

การประกวดชุดว่ายน้ำ

[แก้]

การบังคับให้ผู้เข้าประกวดสวมชุดว่ายน้ำเป็นประเด็นถกเถียง โดยเฉพาะหลังจากบิกินี่ได้รับความนิยมในปี 1946 ในปี 1947 บิกินี่ถูกห้ามในการประกวด มิสอเมริกา เนื่องจากการประท้วงจากกลุ่มคาทอลิก[137] เมื่อเริ่มการประกวด มิสเวิลด์ ในปี 1951 เกิดเสียงวิจารณ์อย่างรุนแรงที่ผู้ชนะใส่บิกินี่ สมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสที่ 12 ประณามการสวมบิกินี่ว่าเป็นบาป และประเทศที่มีประเพณีทางศาสนาขู่ว่าจะถอนตัวไม่ส่งผู้เข้าประกวด บิกินี่ถูกห้ามใช้ในการประกวดต่อมา จนกระทั่งช่วงปลายทศวรรษ 1990 จึงได้รับอนุญาตอีกครั้ง[29] แต่ยังคงเป็นประเด็นถกเถียงเมื่อการประกวดจัดในประเทศที่สังคมไม่ยอมรับการใส่บิกินี่[29] เช่น ในปี 2003 Vida Samadzai จาก อัฟกานิสถาน ก่อให้เกิดความโกรธแค้นในประเทศเมื่อเธอเข้าประกวด มิสเอิร์ธ 2003 ใส่บิกินี่สีแดง[138][139] ศาลสูงสุดอัฟกานิสถานวิจารณ์ว่าการเปิดเผยร่างกายเช่นนี้ขัดต่อ กฎหมายอิสลาม และ วัฒนธรรมอัฟกานิสถาน[140][141] ในปี 2013 การแข่งขันชุดว่ายน้ำของ มิสเวิลด์ ถูกยกเลิกเนื่องจากการประท้วงของกลุ่มมุสลิมใน บาหลี (อินโดนีเซีย) และในปี 2014 มิสเวิลด์ ยกเลิกการแข่งขันชุดว่ายน้ำจากการประกวดอย่างเป็นทางการ[142] ต่อมาในปี 2018 มิสอเมริกา ยกเลิกการประกวดชุดว่ายน้ำหลังจากจัดมา 97 ปี[143]

ในปี ค.ศ. 2017 Carousel Productions ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นการทำให้สตรีกลายเป็นวัตถุ (objectifying women) ระหว่างการประกวด มิสเอิร์ธ 2017 ในรอบการประกวด Beauty of Figure and Form ซึ่งผู้เข้าประกวดสวมชุดว่ายน้ำแต่ปกปิดใบหน้าด้วยผ้าคลุม ในนั้นเป็นรอบที่ถูกนำมาใช้ครั้งแรกในการประกวด มิสฟิลิปปินส์เอิร์ธ 2017.[144][145][146][147]

รอบดังกล่าวเป็นหนึ่งในสามการประกวดรอบคัดเลือกของเวที ซึ่งประกอบไปด้วย Poise and Beauty of Face และ Environmental and Intelligence Competition.[148][144] คณะผู้จัดงานได้ออกมาปกป้องการจัดรอบ Beauty of Figure and Form โดยชี้แจงว่ามีจุดประสงค์เพื่อให้การตัดสินเป็นไปอย่างเป็นกลาง โดยมุ่งเน้นที่สรีระ รูปร่าง และการแสดงออก มากกว่าจะตัดสินจากความงามของใบหน้าเพียงอย่างเดียว.[149][145]

การประกวดความงามในประเทศไทย

[แก้]
ทำเนียบเจ้าของเวทีประกวดความงามระดับนานาชาติ โดยคนไทย
จักรพงษ์ จักราจุฑาธิบดิ์
เจ้าของเวทีมิสยูนิเวิร์ส
ณวัฒน์ อิสรไกรศีล
เจ้าของเวทีมิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนล

บทความหลัก: ประเทศไทยในการประกวดความงามที่สำคัญ

การประกวดนางสาวสยามจัดครั้งแรกในวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2477 ภายหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองพ.ศ. 2475 โดยใช้ชื่อว่า "นางสาวสยาม" รัฐบาลได้จัดขึ้นในงานเฉลิมฉลองรัฐธรรมนูญ ภายในพระราชอุทยานสราญรมย์ ซึ่งเป็นสโมสรคณะราษฎร ในปี พ.ศ. 2477 เป็นการเฉลิมฉลองรัฐธรรมนูญเป็นปีที่สอง แต่เริ่มจัดการประกวดนางสาวสยามเป็นปีแรกโดยผู้เข้าประกวดแต่งกายด้วยชุดไทยห่มสไบเฉียง นุ่งซิ่นยาวกรอมเท้า ต่อมาในพ.ศ. 2482 จึงเปลี่ยนเป็นชุดเสื้อกระโปรงติดกัน ตัดเย็บด้วยผ้าไหมของไทย เสื้อเปิดหลัง กางเกง กระโปรงยาวถึงเข่า และได้เพิ่มการสวมใส่ชุดกีฬา กางเกงขาสั้น เสื้อแขนกุดเปิดหลังในปีถัดมา จัดการประกวดที่พระราชอุทยานสราญรมย์ หลังจากนั้นในปี พ.ศ. 2516 ได้เกิดเหตุการณ์ไม่สงบขึ้นในบ้านเมือง การประกวดนางสาวไทยจึงได้หยุดจัดไป จนปี พ.ศ. 2527 สมาคมนักเรียนเก่าวชิราวุธวิทยาลัยฯ โดยนายชาติเชื้อ กรรณสูต นายกสมาคมและเป็นผู้อำนวยการสถานีโทรทัศน์กองทัพบกช่อง 7 ได้รื้อฟื้นการจัดประกวดนางสาวไทยขึ้นอีกครั้ง เพื่อคัดเลือกตัวแทนไปประกวดนางงามจักรวาล เนื่องจากเกิดปัญหาเรื่องสิทธิประโยชน์ในชื่อ "นางสาวไทย" ซึ่งเจ้าของลิขสิทธิ์คือสมาคมนักเรียนเก่าวชิราวุธฯ กับเจ้าของสิทธิ์ในการจัดการประกวดคัดเลือกตัวแทนสาวไทยไปประกวดนางงามจักรวาล คือ สถานีโทรทัศน์กองทัพบกช่อง 7 ทั้งสองฝ่ายจึงได้แยกกันจัด โดยทางสมาคมนักเรียนเก่าวชิราวุธฯ ยังจัดการประกวดนางสาวไทยต่อไป แต่นางสาวไทยไม่ได้สิทธิ์ไปประกวดนางงามจักรวาล[150]

ปัจจุบันมีการพัฒนารูปแบบการจัดประกวดให้เหมาะสมกับความเป็นกุลสตรี สภาพเศรษฐกิจ และสังคม ปัจจุบันมากยิ่งขึ้น อาทิ การยกเลิกการใส่ชุดว่ายน้ำบนเวที เพื่อเป็นการรักษาภาพลักษณ์ของสตรีไทย การใช้คอมพิวเตอร์เพื่อการประมวลผลคะแนน การวัดระดับ IQ และ EQ รวมทั้งการนำความสามารถพิเศษของผู้เข้าประกวดมาใช้ประกอบในการพิจารณาการตัดสินและในปัจจุบันประเทศไทยของเราก็มีเวทีการประกวดความงามอยู่หลักมากนายหลายเวที[150]

เวทีประกวดความงามระดับนานาชาติ โดยคนไทย

[แก้]
ก่อตั้งขึ้นเมื่อ การประกวด องค์กร ที่ตั้ง ผู้อำนวยการกองประกวด
ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ
การประกวดผู้หญิง
1952 มิสยูนิเวิร์ส Miss Universe JKN Global Group สมุทรปราการ จักรพงษ์ จักราจุฑาธิบดิ์
1972 มิสชาร์มมิ่งอินเตอร์เนชันแนล[151][152][153][154][155] Miss Charming International Charming Moon Cosmetics กรุงเทพมหานคร อัตถ์ พึ่งประยูร
อำพล เพ็ญพิมล
2011 ซูเปอร์โมเดลอินเตอร์เนชันแนล Supermodel International Mister Global. , Ltd. นนทบุรี ประดิษฐ์ ประดินันทน์
2013 มิสแกรนด์อินเตอร์เนชันแนล Miss Grand International Miss Grand International plc กรุงเทพมหานคร ณวัฒน์ อิสรไกรศีล
มิสโกลบอล Miss Global TPN Global Co.,Ltd. ปิยาภรณ์ แสนโกศิก
2017 มิสเอเชียบิวตี้ Miss Asia Beauty Miss Asia Beauty Organization เมลิสา มหาพล
2018 เวิลด์ควีนอินเตอร์เนชันแนล World Queen International Mgroup & WQI Organization เชียงใหม่ อดิศร สุดดี
2019 มิสซิสเนชันแนลยูนิเวิร์ส Mrs National Universe HOT Hua Hin Co. , Ltd. ประจวบคีรีขันธ์ ธันณ์ญาณ์ ศิริวิจิตรสมพงษ์
2020 มิสและมิสซิสซัมเมอร์โกลบอลยูนิเวิร์ส Miss & Mrs Summer Global Universe Mahamongkol Film Studio Production Co. , Ltd. กรุงเทพมหานคร ณรามิล วิชณุซัน คุ้มรักษ์
2021 มิสอินเตอร์ทัวริซึม Miss Inter Tourism Mgroup & WQI Organization เชียงใหม่ อดิศร สุดดี
2024 มิสซูเปอร์อินเตอร์เนชันแนล Miss Super International Miss Super International Organization กรุงเทพมหานคร ธนสร เลิศลาภวรางกูล
วรภร ธญานันทิธร
กันธิชา ฉิมศิริ
2025 มิสซิสโกลบอล Mrs. Global TPN Global Co.,Ltd. ปิยาภรณ์ แสนโกศิก
การประกวดผู้ชาย
2006 มิสเตอร์อินเตอร์เนชันแนล Mister International Mister International Organization นนทบุรี ประดิษฐ์ ประดินันทน์
2011 มิสเตอร์ทัวริซึม Mister Tourism Mister Tourism Organization เชียงใหม่ นันท์นิพัทธ์ ชมสวรรค์
2014 มิสเตอร์โกลบอล Mister Global TPN Global Co.,Ltd. กรุงเทพมหานคร ปิยาภรณ์ แสนโกศิก
2015 มิสเตอร์โกลบอลทีน Mister Global Teen Mister Global Co. , Ltd. นนทบุรี ประดิษฐ์ ประดินันทน์
2017 มิสเตอร์เนชันแนลยูนิเวิร์ส Mister National Universe HOT Hua Hin Co. , Ltd. ประจวบคีรีขันธ์ ธันณ์ญาณ์ ศิริวิจิตรสมพงษ์
2018 มิสเตอร์ยูไนเต็ดเวิลด์ Mister United World Men's Power of The World ปทุมธานี ศรีสุริยะ สะริมินยุพเรศ
มิสเตอร์คอนติเนนตัลเวิลด์ Mister Continental World Continental World Organization กรุงเทพมหานคร ธัญญสา ฐาน์จินดา
มิสเตอร์แกรนด์ยูนิเวิร์ส Mister Grand Universe HOT Hua Hin Co. , Ltd. ประจวบคีรีขันธ์ ธันณ์ญาณ์ ศิริวิจิตรสมพงษ์
เมนออนเดอะบีชอินเตอร์เนชันแนล Man On The Beach International ROY PAD PAN LAN organization กรุงเทพมหานคร วิรัช สุวรรณวิไลกุล
2019 มิสเตอร์เวิร์คคิงเมนอินเตอร์เนชันแนล Mister Working Men International Men's Power of The World ปทุมธานี ศรีสุริยะ สะริมินยุพเรศ
2021 มิสเตอร์เฟรนด์ชิปอินเตอร์เนชันแนล Mister Friendship International Mister Friendship International Co. , Ltd. กรุงเทพมหานคร กำพล ทองไชย
2022 เวิลด์ฟิตเนสซูเปอร์โมเดล Conwor WFS World Fitness Supermodel Continental World Organization ธัญญสา ฐาน์จินดา
มิสเตอร์กาแลคซี่ Mister Galaxy Mister Galaxy Organization ชัย ศุภชัย
2023 มิสเตอร์แกรนด์ Mister Grand Mister Grand Organization -
แมนฮอตสตาร์อินเตอร์เนชันแนล Man Hot Star International Mister International Star (Thailand) Co. , Ltd. ชลบุรี จิราธิวัฒน์ ศุภรัตนเสรี
เดอะแมนเวิลด์ไฟนอลคอมพิทิชั่น The Man World Final Competition The Man Organization กรุงเทพมหานคร อิทธิกร เจริญการ
2024 มิสเตอร์ทัวริซึมอินเตอร์คอนติเนนตัล Mister Tourism Intercontinental Mister Tourism Intercontinental Organization หนองคาย จิดาภา สุนทรธนากุล
การประกวดแอลจีบีที
2004 มิสอินเตอร์เนชั่นแนลควีน Miss International Queen Tiffany’s Show Pattaya Co., Ltd. ชลบุรี อลิสา พันธุศักดิ์
2024 มิสเตอร์แบร์อินเตอร์เนชันแนล Mister Bear International Mr Bear Organization กรุงเทพมหานคร วชิร สมลิม
2025 มิสเตอร์เกย์ยูนิเวิร์ส Mr Gay Universe Bangkok Rainbow Organization นิกร ฉิมคง
ภูมิพันธ์ เอี่ยมปรเมศวร์
การประกวดผู้หญิงผู้ชายและแอลจีบีที (รวมกันในเวเดียว)
2022 มิสแฟบบิวลัสอินเตอร์เนชันแนล Miss Fabulous International BRYAN TAN WORLD Co. , Ltd. เชียงใหม่ ไบรอัน ตัน
จูเนียร์ไอดอลเวิลด์ Junior Idol World Junior Idol World Organization กรุงเทพมหานคร วรางคณา เรือนนาฏอนงค์
2023 แมกซ์โมเดิร์นโมเดลอินเตอร์เนชันแนลแอนด์ทีนเพเจ้นท์ Max Modern Model International Kids & Teen Pageant Max Modern Model International Kids & Teen Pageant Organization
2024 มินิพราวด์อินเตอร์เนชันแนล Mini Proud International   TCS Model Organizer ปุณณัตถ์ เดชะบุญ

การประกวดความงามในประเทศไทย

[แก้]
เวทีการประกวดนางงามและประกวดชายงามในประเทศไทย
การประกวดผู้หญิง การประกวดผู้ชาย การประกวดแอลจีบีที การประกวดโมเดล การประกวดผู้หญิงผู้ชายและแอลจีบีที (รวมกันในเวเดียว)


ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Những scandal của Miss World". Vietnam News. Vietnam Express. 8 October 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 November 2015. สืบค้นเมื่อ 2016-09-11.
  2. ↑ Ibrahim, Lynda (13 September 2013). "The misses and missuses of the world". The Jakarta Post. สืบค้นเมื่อ 2016-09-11.
  3. ↑ Lowe, Aya (25 January 2016). "Philippines' Miss Universe returns home, ignites dreams". Channel NewsAsia. สืบค้นเมื่อ 2016-09-11.
  4. ↑ "GB Grand Slam". Global Beauties (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2025-08-19.
  5. ↑ "5 การประกวดนางงาม ระดับ Grand Slam แต่ละเวทีแตกต่างกันอย่างไร". www.lifestyleasia.com. สืบค้นเมื่อ 2025-08-19.
  6. ↑ "An international beauty pageant where everyone's pet cause is the environment". Latina News. Latina Lista. 27 August 2013. สืบค้นเมื่อ 8 April 2019.
  7. ↑ Ornos, Riza (30 September 2013). "Philippines, Brazil And Venezuela: Three Countries To Win The Big Five International Beauty Pageants". International Business Times. สืบค้นเมื่อ 4 February 2019.
  8. ↑ Kanja, Kirstin (20 December 2019). "Beauty with a purpose: What it means to be Miss World, Miss Universe". Standard Media. สืบค้นเมื่อ 26 April 2020.
  9. ↑ Jun, Kwanwoo (2 December 2013). "Lost in Storm's Debris: A Beauty Pageant". The Wall Street Journal. สืบค้นเมื่อ 2015-11-09.
  10. ↑ Cabato, Regine (27 January 2017). "How a country hosts a Miss Universe pageant". CNN. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 July 2023. สืบค้นเมื่อ 31 December 2018.
  11. ↑ "Myanmar's beauty queen to take part in Miss World pageant 2018 in China". China News. Xinhua News Agency. 3 November 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 December 2018. สืบค้นเมื่อ 30 December 2018.
  12. ↑ Willett, Megan (3 December 2019). "How the Miss Universe pageant has evolved over the last 67 years". Insider. Associated Press. สืบค้นเมื่อ 3 May 2020.
  13. ↑ Joel, Guinto (12 March 2015). "In beauty pageants, Philippines' modern day Cinderellas seize world stage". GMA News Online. Agence France-Presse. สืบค้นเมื่อ 10 November 2015.
  14. ↑ "23rd Annual Miss Teenage California Scholarship Program". Miss Teenage CA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 June 2001.
  15. ↑ "The Wild World of Men's Beauty Pageants". Town & Country (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 29 April 2023. สืบค้นเมื่อ 2023-10-02.
  16. ↑ [https://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/secondary/SMIGRA*/Callisteia.html A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, John Murray, London, 1875, "Callisteia"]
  17. ↑ [https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0063%3Aalphabetic+letter%3DC%3Aentry+group%3D1%3Aentry%3Dcallisteia-cn A Dictionary of Greek and Roman Antiquities (1890), "Callisteia"]
  18. ↑ [https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.04.0062
    entry=callisteia-harpers Harry Thurston Peck, Harpers Dictionary of Classical Antiquities (1898), "Callisteia"]
  19. ↑ [https://chestofbooks.com/reference/American-Cyclopaedia-13/Callirrhoe-Callistratus.html The American Cyclopaedia, "Callisteia"]
  20. ↑ [https://www.persee.fr/doc/antiq_0770-2817_1985_num_54_1_2161 N. B. Crowther, "Male « Beauty » contests in Greece : The Euandria and Euexia", L'Antiquité Classique, Année 1985, 54, pp. 285–291]
  21. ↑ Universal Newsreel (1935). "Lone Star State Selects Beauties for 100 Year Pageant". Texas Archive of the Moving Image. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 March 2012. สืบค้นเมื่อ 21 July 2011.
  22. ↑ "Miss America: People & Events: Origins of the Beauty Pageant". Pbs.org. สืบค้นเมื่อ 21 May 2014. {{cite web}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  23. ↑ Beauty Pageants: Then vs Now. 80Twelve. 15 April 2016 – โดยทาง YouTube. {{cite AV media}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 7 (help)
  24. ↑ "Beauty Pageants History: The Beginning and Beyond". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 March 2018. สืบค้นเมื่อ 7 June 2013. {{cite web}}: line feed character ใน |access-date= ที่ตำแหน่ง 2 (help); ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= (help)
  25. ↑ "The Courier-News from Bridgewater, New Jersey". Newspapers.com (ภาษาอังกฤษ). 9 September 1988. สืบค้นเมื่อ 2023-06-20.
  26. ↑ Grout, Holly (Spring 2013). "Between Venus and Mercury: The 1920s Beauty Contest in France and America" (PDF). French Politics, Culture & Society. 31 (1): 47–68. doi:10.3167/fpcs.2013.310103. JSTOR 24517582.
  27. ↑ "Beauty Pageant Origins and Culture | American Experience". www.pbs.org PBS (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-08-16. {{cite web}}: line feed character ใน |website= ที่ตำแหน่ง 12 (help)
  28. ↑ 80Twelve (15 April 2016). "Beauty Pageants: Then vs Now – 80Twelve" – โดยทาง YouTube. {{cite web}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 7 (help)
  29. 1 2 3 4 5 "History". Pageant Almanac. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 December 2008. สืบค้นเมื่อ 6 November 2008.{{cite web}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์)
  30. ↑ "Miss America". In Encyclopedia of New Jersey. 2004. สืบค้นเมื่อ 6 October 2012. {{cite journal}}: line feed character ใน |access-date= ที่ตำแหน่ง 2 (help); ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= (help)
  31. ↑ Stein, Elissa (2006). Beauty Queen: Here She Comes.... Chronicle Books. p. [https://archive.org/details/beautyqueenheres0000stei/page/37 37]. ISBN 978-0-8118-4864-0. {{cite book}}: line feed character ใน |page= ที่ตำแหน่ง 62 (help)
    "Revues and other Vanities: The Commodification of Fantasy in the 1920s". Assumption College. สืบค้นเมื่อ 2 October 2009. {{cite web}}: line feed character ใน |publisher= ที่ตำแหน่ง 11 (help)
  32. ↑ "The Sloane Collection, no. 4 – Galveston Bathing Girl Revue, 1925". Story Sloane, III Collection. Texas Archive of the Moving Image. 1925. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 March 2012. สืบค้นเมื่อ 21 July 2011. {{cite web}}: line feed character ใน |archive-date= ที่ตำแหน่ง 3 (help); ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |archive-date= (help)
  33. 1 2 "Miss United States Began in Galveston". The Islander Magazine. 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 October 2009. สืบค้นเมื่อ 1 October 2009.
  34. 1 2 3 Cherry, Bill (25 October 2004). "Miss America was once Pageant of Pulchritude". Galveston Daily News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 October 2009.
  35. ↑ Brown, Bridget (17 May 2009). "Isle bathing beauty tradition reborn". Galveston Daily News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 July 2011.
  36. ↑ Savage, Candace (1998). Beauty queens: a playful history. Abbeville. p. [https://archive.org/details/beautyqueensplay0000sava/page/33 33]. ISBN 978-1-55054-618-7. {{cite book}}: line feed character ใน |page= ที่ตำแหน่ง 62 (help)
  37. ↑ "The Billboard". Nielsen Business Media. 25 September 1948. p. [https://archive.org/details/bub_gb_Tx4EAAAAMBAJ/page/n42 49]. {{cite web}}: line feed character ใน |page= ที่ตำแหน่ง 58 (help)
  38. ↑ Jones, W.D.; Durham, J. (2013). Galveston: Playground of the Southwest. Images of America. Arcadia Publishing. p. 120. ISBN 978-0-7385-9647-1. สืบค้นเมื่อ 2023-06-06.
  39. ↑ Sudarshan, A. (2022). Beauty Queen: The Pathway to Pageantry. Amaryllis. p. 20. ISBN 978-93-90924-10-3. สืบค้นเมื่อ 2023-06-06.
  40. ↑ "Yevgeniya Lapova: the last winner of Miss Asia Pacific International". India Times. 11 July 2013. สืบค้นเมื่อ 2017-01-02. {{cite web}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 10 (help)
  41. ↑ Adina, Armin (13 November 2017). "Over 40 contestants join 2017 Miss Asia Pacific International". No. Online. 1997–2016 Inquirer.net. สืบค้นเมื่อ 26 November 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |access-date= ที่ตำแหน่ง 3 (help); ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= (help)
  42. ↑ "The Ritz-Carlton Hotel – Atlantic City" (PDF). Historical Timeline. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 23 September 2010. สืบค้นเมื่อ 25 June 2011.
  43. ↑ Warner, Claire (6 December 2015). "What Is The Miss Earth Pageant? Angelia Ong Isn't The Only Winner You Need To Know". Bustle. สืบค้นเมื่อ 31 January 2016. {{cite magazine}}: line feed character ใน |access-date= ที่ตำแหน่ง 3 (help); ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= (help)
  44. ↑ Schuck, Lorraine (12 October 2006). "About Miss Earth Beauty Pageant". Miss Earth official website, Carousel Productions, Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 February 2008. สืบค้นเมื่อ 2 August 2008. {{cite news}}: line feed character ใน |publisher= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  45. ↑ "History – Miss Supranational – Official Website". info@misssupranational.com. สืบค้นเมื่อ 2025-08-19.
  46. ↑ "Our President Reflects on A Decade of Miss Supranational". info@misssupranational.com. สืบค้นเมื่อ 2025-08-19.
  47. ↑ "ABOUT MGI • MISS GRAND INTERNATIONAL 2024". MISS GRAND INTERNATIONAL 2024 (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2025-08-19.
  48. ↑ "Mexicana Anagabriela Espinoza gana concurso de belleza en China". Terra Networks. Mexico. EFE. 28 November 2009. สืบค้นเมื่อ 19 February 2012.
  49. ↑ "Beauty with scandals". The Standard. 21 July 2011.
  50. ↑ "24-year-old former Tian Zhizi elected as "Miss Japan 2011"". Business Times. 4 July 2011
  51. ↑ "THE GLOBAL BEAUTIES GRAND SLAM OF BEAUTY PAGEANTS". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-06-29. สืบค้นเมื่อ 2024-03-31.
  52. ↑ "The 5 current Grand Slam winners".
  53. ↑ "THE GRAND SLAM OF MEN´S COMPETITIONS". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-06-29. สืบค้นเมื่อ 2024-03-31.
  54. ↑ "List of men's Grand Slam competitions winners".
  55. ↑ Sanghani, Radhika (2014-12-19). "Miss World ditches 'sexist bikini round' after 63 years". The Telegraph (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2025-08-19.
  56. ↑ "Bahraini model Evlin Abdullah Khalifa shines on Miss Universe stage in New Orleans as Miss Lebanon causes a stir". Arab News (ภาษาอังกฤษ). 2023-01-12. สืบค้นเมื่อ 2025-08-19.
  57. ↑ "Miss Morocco to compete in Miss Universe 2021 show for first time in 43 years". Arab News (ภาษาอังกฤษ). 2021-11-10. สืบค้นเมื่อ 2025-08-19.
  58. ↑ Asia: Afghanistan: Anti-Pageant Judges, The New York Times
  59. ↑ "Afghan women's organization in "Miss Earth" show – Indymedia Ireland". indymedia.ie. สืบค้นเมื่อ 2016-02-07.
  60. ↑ "Opinion & Reviews – Wall Street Journal". opinionjournal.com. สืบค้นเมื่อ 2016-02-07.
  61. ↑ Dela Cruz, Lito. "Miss Earth organizers slammed over controversial preliminary round". Blasting News (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). Blasting News. สืบค้นเมื่อ 2017-11-20.
  62. ↑ "Miss Earth pageant covers contestants' faces as they walk down in swimsuits | Coconuts Manila". Coconuts (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 20 October 2017. สืบค้นเมื่อ 2017-11-20.
  63. ↑ Michael Casey (19 September 2014). "Swimsuit competition stirs anger in Muslim Indonesia". Houston Chronicle.
  64. ↑ Hestianingsih. "Tak Ada Sesi Baju Renang di Miss Grand International 2022, Diganti Sportswear". Wolipop.detik.com (ภาษาอินโดนีเซีย).
  65. ↑ "เฉลยแล้ว! บอสณวัฒน์ ไลฟ์สด เผยชุดที่จะให้นางงามใส่แทน "ชุดว่ายน้ำ" บน MGI". Bright TV. 12 June 2022.
  66. ↑ "Penjelasan Lengkap Ivan Gunawan Soal Baju Renang di Miss Grand International". Wolipop.detik.com (ภาษาอินโดนีเซีย). 13 June 2022.
  67. ↑ Silvy Riana Putri (16 August 2022). "Alasan Ivan Gunawan Pilih Kostum Reog Ponorogo untuk Andina Julie di Miss Grand International 2022". Cantika.com (ภาษาอินโดนีเซีย).
  68. 1 2 3 Moore, Matthew (26 January 2009). "Eight beauty queens who met with controversy". The Daily Telegraph. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 January 2022. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017.
  69. ↑ "Beauty queens and their most controversial statements". The Times of India. 23 September 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 October 2018. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 7 (help)
  70. ↑ Tayag, Voltaire E. (22 January 2017). "WATCH : 6 most memorable Miss Universe Q&As". Rappler. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 6 (help)
  71. ↑ "New Miss Universe named after spat". CNN News. CNN. 25 September 2002. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 4 (help)
  72. ↑ Mukherjee, Sangeeta (21 September 2011). "Miss Universe: Top 5 Scandals". International Business Times. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  73. ↑ "Pia Wurtzbach wears iconic Mikimoto crown". ABS-CBN News. ABS-CBN News. 27 January 2017. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 4 (help); no-break space character ใน |publisher= ที่ตำแหน่ง 12 (help)
  74. ↑ "Miss Universe toppled". BBC News. BBC News. 24 September 2002. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help); no-break space character ใน |publisher= ที่ตำแหน่ง 8 (help)
  75. ↑ "'Lost ' beauty queen is found". BBC News. BBC News. 1 September 2004. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 6 (help)
  76. 1 2 3 "Search for 'missing' Miss World". BBC News. BBC News. 23 July 2004. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 7 (help)
  77. ↑ Blignaut, Charl (11 December 2011). "Beauty and the Beast". The Sunday Times, The Times. South Africa. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 December 2017. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |archive-date= ที่ตำแหน่ง 3 (help); line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 7 (help); ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |archive-date= (help)
  78. ↑ Downie, Leonard Jr. (15 November 1980). "Miss World Quits". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  79. ↑ "Miss World crowned in Guam ceremony". UPI News. United Press International. 28 November 1980. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  80. ↑ "Miss World Resigns After One-day Reign". The Day. Associated Press News. 13 November 1980. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017 – โดยทาง Google News. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help); no-break space character ใน |agency= ที่ตำแหน่ง 21 (help)
  81. ↑ Requintina, Robert (27 November 2017). "Why Spain's only Miss Universe cried in Manila almost every night". Tempo. สืบค้นเมื่อ 15 January 2018.
  82. ↑ Santos, AJ (17 January 2017). "A brief history of the Miss Universe pageant". Philippine Daily Inquirer. สืบค้นเมื่อ 15 January 2018.
  83. ↑ San Diego, Bayani Jr. (22 January 2017). "The brief, bittersweet reign of Amparo Muñoz". Philippine Daily Inquirer. สืบค้นเมื่อ 15 January 2017.
  84. ↑ Gadong, Katreena (17 January 2017). "6-things you should know about the first miss universe crown". Yibada. สืบค้นเมื่อ 15 January 2017.
  85. ↑ Koerner, Brendan (26 November 2003). "Is Miss Universe Miss World's Boss?". Slate. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 3 (help)
  86. ↑ "Ivani Perišić crowned Miss Earth Bosnia and Herzegovina 2016". India News. The Times of India. 24 September 2016. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 6 (help)[ลิงก์เสีย]
  87. ↑ Lo, Ricky (29 December 2003). "Miss Earth dethroned". The Philippine Star. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  88. ↑ Lo, Ricardo F. (10 December 2008). "A Gallery of Black Beauty Queens". The Philippine Star. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |newspaper= ที่ตำแหน่ง 4 (help)
  89. ↑ Mutunga, Kamau (7 September 2010). "When beauty means more than the shape of the face". Daily Nation. สืบค้นเมื่อ 18 December 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  90. ↑ "Japanese Miss International 2012, dethroned after harassment scandal". Tokyo Times. 17 December 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 September 2019. สืบค้นเมื่อ 15 January 2018. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 9 (help)
  91. ↑ Ornos, Riza (17 December 2013). "No Farewell Walk for Miss International 2012 Reigning Queen Ikumi Yoshimatsu". International Business Times. สืบค้นเมื่อ 15 January 2018. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 3 (help)
  92. ↑ Adalia, JB (17 December 2013). "Miss Philippines Wins Miss International 2013". Kicker Daily. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 April 2019. สืบค้นเมื่อ 15 January 2018. {{cite news}}: line feed character ใน |archive-date= ที่ตำแหน่ง 3 (help); line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help); ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |archive-date= (help)
  93. ↑ Adelstein, Jake (25 December 2013). "First lady scrutinizes blackballing of beauty queen". The Japan Times. สืบค้นเมื่อ 15 January 2018. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 6 (help)
  94. ↑ Umbao, Ed (17 December 2013). "Miss International 2012 Ikumi Yoshimatsu Dethroned". Philippine News. สืบค้นเมื่อ 15 January 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  95. ↑ Ryall, Julian (16 December 2013). "Japanese Miss International files stalking charges against talent agent". South China Morning Post. สืบค้นเมื่อ 15 January 2018. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 9 (help)
  96. ↑ Villano, Alexa (2016-03-24). "Miss Grand International 2015 winner Anea Garcia steps down". RAPPLER (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  97. ↑ thegreatpageantcommunity (2016-03-24). "Was Anea Garcia really dethroned for Studies and Unprofessional Behaviour?". The Great Pageant Company (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  98. ↑ Tin, Người Đưa (2016-03-25). "Đi tìm nguyên nhân Hoa hậu Hòa bình Quốc tế 2015 Anea Garcia bị tước vương miện". Người Đưa Tin (ภาษาเวียดนาม). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  99. ↑ thegreatpageantcommunity (2016-03-24). "Was Anea Garcia really dethroned for Studies and Unprofessional Behaviour?". The Great Pageant Company (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  100. ↑ Tin, Người Đưa (2016-03-25). "Đi tìm nguyên nhân Hoa hậu Hòa bình Quốc tế 2015 Anea Garcia bị tước vương miện". Người Đưa Tin (ภาษาเวียดนาม). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  101. ↑ "2Sao.vn". 2Sao.vn (ภาษาเวียดนาม). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  102. ↑ SAOStar.vn (2024-10-27). "Khó hiểu mùa giải Miss Grand International không có Hoa hậu - Saostar.vn". Tạp chí điện tử Saostar.vn (ภาษาเวียดนาม). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  103. ↑ Caparas, Celso de Guzman. "Miss Australia replaces dethroned 2015 Miss Grand International". Philstar.com. สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  104. ↑ "Miss Grand International 2015 Anea Garcia steps down". www.femina.in (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  105. ↑ Burusapat, Chairat; Lekdaeng, Pattariya (2019-02). "What Is the Most Beautiful Facial Proportion in the 21st Century? Comparative Study among Miss Universe, Miss Universe Thailand, Neoclassical Canons, and Facial Golden Ratios". Plastic and Reconstructive Surgery - Global Open. 7 (2): e2044. doi:10.1097/gox.0000000000002044. ISSN 2169-7574. {{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
  106. ↑ News, V. T. C. (2025-05-21). "Miss Grand International từng có 5 nàng hậu bị tước danh hiệu, lý do là gì?". Báo điện tử VTC News (ภาษาเวียดนาม). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21. {{cite web}}: |last= มีชื่อเรียกทั่วไป (help)
  107. ↑ SAOStar.vn (2024-10-27). "Khó hiểu mùa giải Miss Grand International không có Hoa hậu - Saostar.vn". Tạp chí điện tử Saostar.vn (ภาษาเวียดนาม). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  108. ↑ "Who is Rachel Gupta? Know about her Pageantry history, life, career, and much more". Indiatimes (ภาษาIndian English). 2025-05-29. สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  109. ↑ Intern, Jada Washington (2025-07-23). "Beauty Queen Quits Major Pageant With 'Toxic' Body Shaming Allegations". The Daily Beast (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  110. ↑ "Beauty Queen Tearfully Steps Down from Miss Grand International as Pageant Denies Harassment Claims". People.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  111. ↑ "NEWS | EFM ทอล์คอารมณ์ดี เพลงดีทุกแนว". ATIME. 2024-10-25. สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  112. ↑ "Beauty Queen Tearfully Steps Down from Miss Grand International as Pageant Denies Harassment Claims". People.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  113. ↑ "ช็อกแฟนนางงาม! MGI ปลด ราเชล คุปตะ จากตำแหน่ง มิสแกรนด์อินเตอร์เนชั่นแนล 2024". www.thairath.co.th. 2025-05-28. สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  114. ↑ Intern, Jada Washington (2025-07-23). "Beauty Queen Quits Major Pageant With 'Toxic' Body Shaming Allegations". The Daily Beast (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  115. ↑ "Beauty Queen Tearfully Steps Down from Miss Grand International as Pageant Denies Harassment Claims". People.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  116. ↑ Intern, Jada Washington (2025-07-23). "Beauty Queen Quits Major Pageant With 'Toxic' Body Shaming Allegations". The Daily Beast (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2025-08-21.
  117. ↑ "The Curse of Beauty: America's First Jewish Pageant Winner". Jewish Journal (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 12 July 2018. สืบค้นเมื่อ 2021-03-03.
  118. ↑ Lim, Shirley (31 December 2022). "5. Riding the Crest of an Oriental Wave: Foreign-Born Asian "Beauty"". A Feeling of Belonging. New York University Press. pp. 155–188. doi:10.18574/nyu/9780814765241.003.0009. ISBN 978-0-8147-6524-1.
  119. ↑ Hune, S.; Nomura, G.M. (2003). Asian/Pacific Islander American Women: A Historical Anthology. NYU Press. p. 160. ISBN 978-0-8147-3633-3. สืบค้นเมื่อ 2023-06-03. The dawning of the new millennium may signal a shift in the cultural importance of racialized gendered bodies. On October 14, 2000, a Filipina American, Miss Hawaii Angela Perez Baraquio, was crowned Miss America for 2001. A few years earlier another Miss Hawaii, a mixed-race part-Asian American woman named Brook Antoinette Mahealani Lee, won not only the Miss USA competition but the title of 1997 Miss Universe. Such victories do not necessarily mean full acceptance for Asian Americans into the American body politic. However they do signal a breakdown in the hegemony of European-American cultural standards of beauty.
  120. ↑ Brand, P.Z. (2000). Beauty Matters. Indiana University Press. p. 157. ISBN 978-0-253-21375-4. สืบค้นเมื่อ 2023-06-06.
  121. ↑ Orme, W.A. (1997). A Culture of Collusion: An Inside Look at the Mexican Press. North-South Center Press, University of Miami. p. 52. ISBN 978-1-57454-012-3. สืบค้นเมื่อ 2023-06-06.
  122. ↑ Kozol, Wendy (2005). "Miss Indian America: Regulatory Gazes and the Politics of Affiliation". Feminist Studies. 31 (1): 64–94. doi:10.2307/20459007. hdl:2027/spo.0499697.0031.104. JSTOR 20459007.
  123. ↑ Mani, Bakirathi (2006). "Beauty Queens: Gender, Ethnicity, and Transnational Modernities at the Miss India USA Pageant". Positions. 14 (3): 717–747. doi:10.1215/10679847-2006-019. S2CID 145258485. สืบค้นเมื่อ 22 October 2018.
  124. 1 2 Thomas, Jennifer C. (2018). "Pageantry & Politics: Miss Howard University from Civil Rights to Black Power". Journal of Negro Education. 87 (1): 22–32. doi:10.7709/jnegroeducation.87.1.0022. S2CID 149869932.
  125. ↑ Hinojosa, Magda; Carle, Jill (2016). "From Miss World to World Leader: Beauty Queens, Paths to Power, and Political Representations". Journal of Women, Politics & Policy. 37 (1): 24–26. doi:10.1080/1554477X.2016.1116298. S2CID 147392523.
  126. ↑ Crawford, Mary; Kerwin, Gregory; Gurung, Alka; Kihati, Deepti; Jha, Pinky; Regmi, Anjana Chalise (2008). "Globalizing Beauty: Attitudes toward Beauty Pageants among Nepali Women". Feminism & Psychology. 18 (1): 61–86. doi:10.1177/0959353507084953. S2CID 144020273.
  127. ↑ Bloul, Rachel (January 2012). "Ain't I a woman? Female landmine survivors' beauty pageants and the ethics of staring". Social Identities. 18 (1): 3–18. doi:10.1080/13504630.2012.629507. S2CID 145453579.
  128. ↑ Parameswaran, Radhika (December 2004). "Global queens, national celebrities: tales of feminine triumph in post-liberalization India". Critical Studies in Media Communication. 21 (4): 346–370. doi:10.1080/0739318042000245363. S2CID 14406042.
  129. ↑ Xu, Gary; Feiner, Susan (2007). "Meinü Jingji/China's beauty economy: Buying looks, shifting value, and changing place". Feminist Economics. 13 (3/4): 307–323. doi:10.1080/13545700701439499. S2CID 154960583.
  130. ↑ "Beauty and body image in the media". Media Awareness Network. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 January 2009. สืบค้นเมื่อ 2009-01-17.
  131. ↑ "Plastic Surgery: Bollywood, Miss Universe, and the Indian Girl Next Door" (PDF). Gujarati Magazine (Sandesh). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 16 July 2011. สืบค้นเมื่อ 2010-08-23.
  132. ↑ "Why OBJECT to Beauty Pageants?". object.org.uk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 May 2014. สืบค้นเมื่อ 22 May 2014.
  133. ↑ McIntyre, Iain (2023-04-26). "People With Disability Australian Protest Timeline". The Commons Social Change Library (ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลีย). สืบค้นเมื่อ 2024-03-31.
  134. ↑ Riverol, A.R. (1983). "Myth, America and Other Misses: A Second Look at the American Beauty Contests". ETC: A Review of General Semantics.
  135. ↑ "Miss America : National Judging Process". www.missamerica.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 December 2015. สืบค้นเมื่อ 2015-12-13.
  136. ↑ Hinojosa, Magda; Carle, Jill (16 February 2016). "From Miss World to World Leader: Beauty Queens, Paths to Power, and Political Representations". Journal of Women, Politics & Policy. 37 (1): 24–26. doi:10.1080/1554477X.2016.1116298. S2CID 147392523.
  137. ↑ "We're all intellectuals". The Daily Telegraph. London. 6 November 2008.
  138. ↑ Beauty prize for Miss Afghanistan เก็บถาวร 19 ธันวาคม 2007 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  139. ↑ "Worldandnation: England's queen is grandmother again". www.sptimes.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-03. สืบค้นเมื่อ 2025-08-19.
  140. ↑ "Miss Afghanistan Takes Prize at Miss Earth Contest", Associated Press, FOXNews.com, 10 November 2003.
  141. ↑ Afghan beauty queen makes history, BBC News, 23 October 2003.
  142. ↑ Lange, Maggie (18 December 2014). "Miss World Pageant Axes Swimsuit Portion". New York Magazine. สืบค้นเมื่อ 22 December 2014.
  143. ↑ Settembre, Jeanette. "Why Miss America finally eliminated the swimsuit competition". MarketWatch (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2022-05-28.
  144. 1 2 Dela Cruz, Lito (19 October 2017). "Miss Earth organizers slammed over controversial preliminary round". สืบค้นเมื่อ 20 November 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  145. 1 2 Requintina, Robert R. (25 June 2017). "Veiled faces and 2-piece swimsuits in Miss Philippines Earth pageant". Manila Bulletin. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 January 2020. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 7 (help)
  146. ↑ Tuazon, Nikko (24 June 2017). "Miss Philippines Earth 2017 organizers defend controversial preliminary event". Philippine Entertainment Portal. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  147. ↑ "Miss Earth pageant covers contestants' faces as they walk down in swimsuits". Mania News. Coconuts Media. 20 October 2017. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  148. ↑ Adina, Armin (15 July 2017). "Miss PH-Earth winners 'unveiled' tonight". Philippine Daily Inquirer. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  149. ↑ "Miss PH Earth organizers on veil issue: Women not objectified". Rappler News. Rappler. 25 June 2017. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017. {{cite news}}: line feed character ใน |title= ที่ตำแหน่ง 5 (help)
  150. 1 2 ประวัติความเป็นมาเวทีประกวดนางงาม. 29 01 251
  151. ↑ "Charming Int'l". www.pageantopolis.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-17. สืบค้นเมื่อ 2025-06-22.
  152. ↑ 1972 Miss Charming International WINNER
  153. ↑ ผู้คว้ามงกุฎ Miss Charming International ปี 1972
  154. ↑ ทราบไหมครับว่าเคยมีการประกวดนางงามนานาชาติที่ไทย จัดโดยคนไทย ในปี 2515 ใช้ชื่อว่า Miss Charming International ปี 1972
  155. ↑ ผู้ชนะประกวดมิสไทยชาร์มมิ่ง 2515

บรรณานุกรม

[แก้]
  1. Sones, Michael. "History of the Beauty Pageant". Beauty Worlds: The Culture of Beauty (2003): n. pag. Web. 4 November 2009.
  2. Liben, Lynn S., Rebecca S. Bigler, Diane N Ruble, Carol Lynn Martin, and Kimberly K. Powlishta. "Conceptualizing, Measuring, and Evaluating Constructs and Pathways". Developmental Course of Gender Differentiation. 67.2 i-183. Print.
  3. Harvey, Adia M. "Becoming Entrepreneurs: Intersections of Race, Class, and Gender at the Black Beauty Salon". Gender and Society. 19.6 (2005): 789-808. Print.
  4. Banet‐Weiser, Sarah. "The Most Beautiful Girl in the World: Beauty Pageants and National Identity". (Berkeley: University of California Press, 1999)
  5. Wilk, Richard. "The Local and the Global in the Political Economy of Beauty: From Miss Belize to Miss World". Review of International Political Economy. 2.1 (1995): 117-134. Print.
  6. Burgess, Zena, and Phyllis Tharenou. "Women Board Directors: Characteristics of the Few". Journal of Business Ethics. 37.1 (2002): 39-49. Print.
  7. Huffman, Matt L., and Philip N. Cohen. "Occupational Segregation and the Gender Gap in Workplace Authority: National versus Local Labor Markets". Sociological Forum. 19.1 (2004): 121-147. Print.
  8. Ciborra, Claudio U. "The Platform Organization: Recombining Strategies, Structures, and Surprises". Organization Science. 7.2 (1996): 103-118. Print.
  9. Lamsa, Anna-Maija, and Teppo Sintonen. "A Discursive Approach to Understanding Women Leaders in Working Life". Journal of Business Ethics. 34.3/4 (2001): 255-267. Print.
  10. Bell, Myrtle P., Mary E. McLaughlin, and Jennifer M. Sequeira. "Discrimination, Harassment, and the Glass Ceiling: Women Executives as Change Agents". Journal of Business Ethics. 37.1 (2002): 65-76. Print.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=การประกวดความงาม&oldid=12627060"