มิสเอิร์ธ
 | ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
 | บทความนี้ได้รับแจ้งให้ปรับปรุงหลายข้อ กรุณาช่วยปรับปรุงบทความ หรืออภิปรายปัญหาที่หน้าอภิปราย
|
| ก่อตั้ง | 2544 |
|---|---|
| ประเภท | การประกวดความงาม |
| สํานักงานใหญ่ | มะนิลา |
| ที่ตั้ง | |
ภาษาทางการ | อังกฤษ |
ประธานบริหาร | เรมอน มอนซอน |
บุคลากรหลัก | โรรายน์ ซคัต |
| เว็บไซต์ | official website |
มิสเอิร์ธ (อังกฤษ: Miss Earth) เป็นการประกวดนางงามในฟิลิปปินส์ โดยชูแนวคิดรณรงค์ความตระหนักต่อสิ่งแวดล้อม[1][2]
ตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง การประกวดส่วนใหญ่จัดขึ้นที่ฟิลิปปินส์, ในเดือนตุลาคมหรือพฤศจิกายน, แต่เวียดนามและออสเตรียก็เป็นเจ้าภาพงานนี้เช่นกัน ตั้งแต่ 2002, มีการถ่ายทอดสดทั่วประเทศผ่านทาง ABS-CBN (ยกเว้นในปี 2018 เมื่อ GMA Network ออกอากาศการประกวด) และ Studio 23 (จนกว่าจะปิดตัวลงในปี 2014), ด้วยการออกอากาศทางโทรทัศน์ระหว่างประเทศกว่า 80 ประเทศผ่าน Star World (เปลี่ยนชื่อเป็น Fox Life) และ The Filipino Channel.[3][4][5]
ผู้ครองตำแหน่งในแต่ละปีจะอุทิศตนเพื่อส่งเสริมโครงการเฉพาะ, มักกล่าวถึงปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมและความท้าทายระดับโลกอื่นๆ[6][7] ผ่านทัวร์โรงเรียน, กิจกรรมปลูกต้นไม้, การรณรงค์ตามท้องถนน, การทำความสะอาด, การพูดจา, ทัวร์ห้างสรรพสินค้า, สื่อมวลชน, งานแสดงสินค้าด้านสิ่งแวดล้อม, โปรแกรมเล่าเรื่องสำหรับเด็ก, งานแสดงแฟชั่นเชิงนิเวศ และกิจกรรมที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมอื่นๆ.[8][9][10]
ผู้ได้รับรางวัลมิสเอิร์ธจะได้เป็นโฆษกมูลนิธิมิสเอิร์ธ โครงการสิ่งแวดล้อม แห่งสหประชาชาติ (UNEP) และองค์กรด้านสิ่งแวดล้อมอื่นๆ.[11][12][13] มูลนิธิมิสเอิร์ธยังทำงานร่วมกับหน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อมและกระทรวงของประเทศที่เข้าร่วม ภาคเอกชนและองค์กรต่างๆ รวมถึงมูลนิธิสัตว์ป่าโลก (WWF).[14][15][16]
มิสเอิร์ธคนปัจจุบันคือ มีนา ซู ชเว จากเกาหลีใต้ ได้รับการสวมมงกุฎในวันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565
เจ้าภาพในการจัดประกวด[แก้]
การประกวดมิสเอิร์ธนั้น ส่วนใหญ่จะจัดประกวดในประเทศฟิลิปปินส์ บางปีกองประกวดอาจจะพาสาวงามไปเก็บตัวหรือพาไปประกวดที่ประเทศอื่นซึ่งจะไปประกวดที่ไหนนั้นจะขึ้นอยู่กับคำสั่งของกองประกวดในปีนั้น ๆ
รูปแบบการประกวด[แก้]
เวทีการประกวดมิสเอิร์ธในช่วงยุคแรกของการประกวด (ปี 2001 - 2003) กองประกวดนั้นจะคัดเลือกสาวงาม 10 คนสุดท้ายที่ความพร้อมและความสามารถผ่านเข้ารอบ จากนั้นจึงคัดให้เหลือ 8 และ 4 คนสุดท้าย และในยุคปัจจุบัน (ปี 2004 - ปัจจุบัน) ในรอบแรกจะคัดให้เหลือ 16 คน จากนั้นจึงคัดให้เหลือ 8 และ 4 คนสุดท้าย แล้วจึงคัดหาผู้ชนะต่อไป
ในการประกวดมิสเอิร์ธ เมื่อมีการประกาศผลแล้ว จะชื่อประจำตำแหน่งต่าง ๆ เช่นชนะเลิศือมิสเอิร์ท รองชนะเลิศทั้ง 3 คนจะมีชื่อตำแหน่งว่ามิสเอิร์ธแอร์ มิสเอิร์ธวอเตอร์ มิสเอิร์ธไฟเออร์ (มีตำแหน่งที่เท่ากัน)[ต้องการอ้างอิง]
ของรางวัลที่ผู้ชนะจะได้รับ[แก้]
มงกุฎรูปแบบเก่า[แก้]
มงกุฎรูปเก่านั้นมีอยู่ 2 แบบโดยแบบแรกนั้นใช้ในปี 2001 ซึ่งเป็นรูปแบบมงกุฏแบบ ชวารอสกี้ และแบบที่ 2 นั้นเริ่มใช้ตั้งแต่ปี 2002 - 2007 และเป็นการใช้ติดต่อกันเป็นเวลา 8 ปี จึงทำให้ตัวมงกุฏนั้นเกิดการชำรุดเสียหาย โดยการออกแบบตัวมงกุฎนั้นจะมีแนวคิดจากการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมเป็นหลัก และถูกออกแบบโดย มัลติอวอร์ด ซึ่งตัวมงกุฎนั้นจะประกอบไปด้วย เงิน สแนเลท ซึ่งเป็นส่วนประกอบของโครงมงกุฎ แต่ยังคงรูปแบบของชวารอสกี้แบบเดิม และตัวมงกุฎนั้นจะประดับด้วยเพชรพลอย สีแดง และสีฟ้า และมีไข่มุกชวารอสกี้เป็นส่วนประดับเพิ่มเติมอีกด้วย
มงกุฎรูปแบบใหม่[แก้]
มงกุฎรูปแบบใหม่นี้ถูกใช้ขึ้นเมื่อปี 2008 ทำจากโลหะซึ่งเป็นเงิน ทอง และสแทนเลท เป็นส่วนประกอบของโครงมงกุฎ อัญมณีที่ใช้ประดับตัวมงกุฎนั้นได้มาจากการบริจาคจาก 80 ประเทศ และเป็นอัญมณีที่ขึ้นชื่อของแต่ละประเทศนั้น ตัวมงกุฎนั้นแบ่งได้เป็น 3 ส่วนคือ
- ดอกไม้ ที่อยู่บริเวณตรงกลางของตัวมงกุฎ การออกแบบนั้นได้แรงบรรดาลใจจาก นักกวีชาวสหรัฐอเมริกา ที่ชื่อ ราฟ วอลโด อีเมอซัน
- ตัวเกลียวที่อยู่บริเวณรอบๆตัวดอกไม้ แสดงให้เห็นถึงอำนาจและศักดิ์ศรีของเพศหญิง
- คลื่นที่อยู่บริเวณท้ายเชื่อมกับตัวเกลียวของตัวมงกุฎ แสดงให้เห็นถึงความสุภาพ สามัคคี และการร่วมมือกัน
เครื่องประดับ[แก้]
 | ส่วนนี้ไม่มีการอ้างอิงจากเอกสารอ้างอิงหรือแหล่งข้อมูล โปรดช่วยพัฒนาส่วนนี้โดยเพิ่มแหล่งข้อมูลน่าเชื่อถือ เนื้อหาที่ไม่มีการอ้างอิงอาจถูกคัดค้านหรือนำออก |
นอกจากมงกุฎที่ผู้ชนะและรองทั้ง 3 คนจะได้รับแล้ว ทั้ง 4 คนยังจะได้ชุดเครื่องประดับเป็นของรางวัลอีกหนึ่งอย่างซึ่งชุดเครื่องประดับพวกนี้ถูกสร้างและออกแบบโดย บริษัท โรโมน่า เฮอร์ ไฟน์ จำกัด[ต้องการอ้างอิง] ซึ่งได้แรงบัลดาลใจมาจากขยะ ราคาของชุดเครื่องประดับของผู้ชนะจะประมาณ 250 ดอลล่าห์สหรัฐฯ ส่วนของรองทั้ง 3 นั้นราคาจะประมาณ 10000 ดอลล่าห์สหรัฐฯ ซึ่งตัวเครื่องประดับนั้นจะออกแบบลวดลายตามตำแหน่งที่ได้รับ
- มิสเอิร์ท จะได้รับสร้อยคอและต่างหูที่มี จี้เป็นรูปดอกไม้และตัวของสายนั้นจะเป็นรูปผีเสื้อมีทั้งสีเหลืองและสีขาว อัญมณีที่ใช้เช่น ทัวร์มาลีน บุษราคัม ไพฑูรย์ เพชร และพลอยสังเคราะห์ น้ำหนักรวม 56 กะรัต เพชร 3.0 กะรัต สร้อยคอยาว 17 นิ้ว และต่างหูยาว 3 นิ้ว
- มิสเอิร์ธแอร์ จะได้รับสร้อยคอและต่างหูที่มี ลักษณะเป็นคลื่นและเกลียวมีสีเหลืองและขาว ทอง 14K ประดับด้วยอัญมณีสีและเพชร อัญมณีที่ใช้เป็นพลอยสีเหลืองและทอง มีน้ำหนักรวม 65 กรัม สร้อยคอยาว 17 นิ้ว และต่างหูยาว 3 นิ้ว
- มิสเอิร์ธวอเตอร์ จะได้รับสร้อยคอและต่างหูที่เป็นรูปคลื่นและมีจี้เป็นรูปปลา ประดับด้วยอัญมณีสีเหลืองและฟ้า ไพรินสีน้ำเงิน น้ำหนักรวม 78 กรัม สร้อยยาว 17 นิ้วและต่างหูยาว 3 นิ้ว
- สเอิร์ธไฟเออร์ จะได้รับสร้อยคอและต่างหู เป็นลายประกายไฟจะใช้อัญมณีเป็นเพชรพลอยสีเหลืองและฟ้าและใช้หยกจากประเทศมาเลเซีย ซึ่งน้ำหนักรวมจะประมาณ 87.7 กรัม ซึ่งตัวสร้อยจะยาว 17 นิ้ว และตัวต่างหูยาว 3 นิ้ว
นอกจากนี้ทั้ง 4 คนยังจะได้รับสร้อยคอที่มีสัญลักษณ์ประจำตำแหน่งที่ตัวเองได้ดำรงตำแหน่งอีกด้วย
ผู้ดำรงตำแหน่ง[แก้]
ดูบทความหลักที่ รายนามผู้ครองตำแหน่งมิสเอิร์ธ
| ปี | ประเทศ | ผู้ดำรงตำแหน่ง | สถานที่จัดประกวด | ผู้เข้าประกวด |
|---|---|---|---|---|
| 2022 |  เกาหลีใต้
|
มีนา ซู ชเว (Mina Sue Choi) |  มะนิลา, ฟิลิปปินส์
|
86 |
| 2021 |  เบลีซ
|
เดซทินี่ย์ แวคเนอร์ (Destiny Wagner) | ฟิลิปปินส์ (ออนไลน์)
|
89 |
| 2020 |  สหรัฐ
|
ลินด์ซีย์ คอฟฟีย์ (Lindsey Coffey) | 84 | |
| 2019 |  ปวยร์โตรีโก
|
เนลิส ปิเมนเตล (Nellys Pimentel) | ปาไซซิตี, ฟิลิปปินส์
|
85 |
| 2018 |  เวียดนาม
|
เหงียน เฟือง คั้ญ (Nguyễn Phương Khánh) | 87 |
ทำเนียบ[แก้]
| ปี | มิสเอิร์ธ | รองชนะเลิศ | ||
|---|---|---|---|---|
| มิสเอิร์ธแอร์ (รองอันดับ 1) |
มิสเอิร์ธวอเตอร์ (รองอันดับ 2) |
มิสเอิร์ธไฟเออร์ (รองอันดับ 3) | ||
| 2022 |  เกาหลีใต้มีนา ซู ชเว |
 ออสเตรเลียเชอริแดน มอทร็อค |
 ปาเลสไตน์นาดีน อาย็อบ |
 โคลอมเบียแอนเดรีย อาเกียเรียล่า |
| 2021 | เบลีซ เดซทินี่ย์ แวคเนอร์ |
สหรัฐ มาริสา บัตเลอร์ |
 ชิลีโรมินา เดเนคเก้น |
 ไทยจรีรัตน์ เพชรโสม |
| 2020 | สหรัฐ ลินด์ซีย์ คอฟฟีย์ |
 เวเนซุเอลาสเตฟานี ซรีค |
ฟิลิปปินส์ ร็อกแซนน์ อัลลิสัน บาเยนส์ |
 เดนมาร์กมิชาลา รูบินสไตน์ |
| 2019 | ปวยร์โตรีโก เนลลีส์ พิเมนเทล |
สหรัฐ เอมานี แดวิส |
 เช็กเกียคลารา วาฟรุสโควา |
 เบลารุสอลิสา มัญโญนก |
| 2018 | เวียดนาม เหงียน เฟือง คั้ญ |
 ออสเตรียเมลานี แมเดอร์ |
โคลอมเบีย บาเลเรีย อาโยส |
 เม็กซิโกมาลิสซา ฟลอเรส |
| 2017 | ฟิลิปปินส์ กาเรน อิบัสโก |
ออสเตรเลีย นีนา โรเบิร์ตสัน |
โคลอมเบีย ฆูลิอานา ฟรังโก |
 รัสเซียลาดา อากิโมวา |
| 2016 |  เอกวาดอร์กาเตริน เอสปิน |
โคลอมเบีย มิเชล โกเมซ |
เวเนซุเอลา สเตฟานี เดอ ซอร์ซี |
 บราซิลบรูนา ซานาร์โด (ถอนตัว) |
| สหรัฐ คอร์ริน สเตลลาคิส (แทน) | ||||
| 2015 | ฟิลิปปินส์ อันเจเลีย อง |
ออสเตรเลีย ดายันนา กราเกดา |
สหรัฐ บริตทานี เพยน์ |
บราซิล ธีสซ่า ซิกเคิร์ต |
| 2014 | ฟิลิปปินส์ เจมี เฮร์เรลล์ |
สหรัฐ แอนเดรีย นิว |
เวเนซุเอลา ไมรา โรดริเกซ |
รัสเซีย อนาสตาเซีย ตรูโซวา |
| 2013 | เวเนซุเอลา อาลิซ เอนริช |
ออสเตรีย เคเทีย แวคเนอร์ |
ไทย ปุณิกา กุลสุนทรรัตน์ (ถูกปลด) |
เกาหลี แคเธอรินา ชเว |
| 2012 | เช็กเกีย แตเรซา ไฟก์โซวา |
ฟิลิปปินส์ สเตฟานี สเตฟาโนวิตซ์ |
เวเนซุเอลา ออสมาริเอล บียาโลโบส |
บราซิล กามึลลา แบรนท์ |
| 2011 | เอกวาดอร์ ออลกา อาลาวา |
บราซิล ดรายลี เบนเน็ตโทน |
ฟิลิปปินส์ อาเธนา อิมพีเรียล |
เวเนซุเอลา กาโรไลน์ เมดินา |
| 2010 |  อินเดียนิโคล ฟาเรีย |
เอกวาดอร์ เจนนิเฟอร์ ปาซมิญโญ (ถอนตัว) |
ไทย วรรษพร วัฒนากุล |
ปวยร์โตรีโก เยดี บอสเกซ |
| รัสเซีย วิกตอเรีย ชูกินา (แทน) | ||||
| 2009 | บราซิล ลาริสซา รามอส |
ฟิลิปปินส์ แซนดรา ซีเฟอร์ต |
เวเนซุเอลา เจสสิกา บาร์โบซา |
 สเปนอเลฆานดรา เอเชบาร์เรีย |
| 2008 | ฟิลิปปินส์ คาร์ลา เฮนรี |
 แทนซาเนียมิเรียม โอเด็มบา |
เม็กซิโก อาบิเกล เอลิซัลเด |
บราซิล ทาเทียน อัลเวส |
| 2007 |  แคนาดาเจสซิกา ทริสโก |
อินเดีย พูจา ชิตโกเปการ์ |
เวเนซุเอลา ซิลวานา ซานตาเอลลา |
สเปน อังเฆลา โกเมซ |
| 2006 | ชิลี อิล เอร์นันเดซ |
อินเดีย อัมรุตา ปัตกี |
ฟิลิปปินส์ เคธี อันตาลัน |
เวเนซุเอลา มาริอัน ปูเกลีย |
| 2005 | เวเนซุเอลา อาเลกซานดรา บราอุน |
 สาธารณรัฐโดมินิกันอาเมล ซานตานา |
 โปแลนด์คาทาริซนา โบโรวิชซ์ |
 เซอร์เบียและมอนเตเนโกรโจวานา มายาโนวิช |
| 2004 | บราซิล ปริสซิลลา เมย์เรลลิส |
 มาร์ตีนิกมูริเอลล์ เซลิเมเน |
 ตาฮีตีคาฮายา ลูซาจ (สเตฟานี เลซาจ) |
 ปารากวัยยานินา กอนซาเลซ |
| 2003 |  ฮอนดูรัสดาเนีย ปรินซ์ |
บราซิล ปริสชิลา โปเลเซดู ซานโดนา |
 คอสตาริกามาริอาเนลา เซเลโดน โบลาญโญส |
โปแลนด์ มาร์ตา มัตยาซิค |
| 2002 |  บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนาเจลา กลาวอวิช (ถูกปลด) |
ยูโกสลาเวีย สลัดจานา โบโซวิช (เดิมที มิสเอิร์ธวอเตอร์) |
 กรีซจูเลียนา แพทริเซีย ดรอสซู (เดิมที มิสเอิร์ธไฟเออร์) |
 ฟินแลนด์เอลินา เฮอร์ฟ (กลายเป็น มิสเอิร์ธไฟเออร์) |
 เคนยาวินเฟรด ออมเวควี (แทน) | ||||
| ปี | มิสเอิร์ธ | รองชนะเลิศ | ||
| มิสเอิร์ธวินด์ (รองอันดับ 1) |
มิสเอิร์ธวอเตอร์ (รองอันดับ 2) |
มิสเอิร์ธไฟเออร์ (รองอันดับ 3) | ||
| 2001 | เดนมาร์ก แคทารีนา ซเวนส์เซิน |
บราซิล ซิโมเน เรจิส |
 คาซัคสถานมาร์การิตา ครัชต์โซวา |
 อาร์เจนตินาดานิเอลา สตูกัน |
ทำเนียบมิสเอิร์ธ[แก้]
มิสเอิร์ธ 2018
เหงียน เฟือง คั้ญ
เวียดนาม
มิสเอิร์ธ 2017
กาเรน อิบัสโก
ฟิลิปปินส์
มิสเอิร์ธ 2015
อันเจเลีย โอง
ฟิลิปปินส์
มิสเอิร์ธ 2014
เจมี เฮร์เรลล์
ฟิลิปปินส์
มิสเอิร์ธ 2012
เตเรซา ไฟก์โซวา
เช็กเกีย
มิสเอิร์ธ 2008
คาร์ลา เฮนรี
ฟิลิปปินส์
มิสเอิร์ธ 2006
ฮิล เฮร์นันเดซ
ชิลี
มิสเอิร์ธ 2005
อาเล็กซานดรา บราอุน
เวเนซุเอลา
.jpg)
.jpg)
องค์กรมิสเอิร์ธ[แก้]
องค์กรมิสเอิร์ธ เป็นองค์การในปัจจุบันที่เป็นเจ้าของและดำเนินการประกวดมิสเอิร์ธ และมิสฟิลิปปินส์เอิร์ธ สำนักงานใหญ่อยู่ที่มะนิลา, ฟิลิปปินส์ โดยของเจ้าองค์การคือ Carousel Productions ประธานกองประกวดคนปัจจุบันคือ Ramon Monzon องค์การขายสิทธิทางโทรทัศน์ให้กับการประกวดในประเทศอื่น ๆ
ผู้ครองตำแหน่งองค์กรมิสเอิร์ธ[แก้]
ด้านล่างนี้เป็นรายนามผู้ครองตำแหน่งทั้งหมดขององค์กรมิสเอิร์ธในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
| ปี | มิสเอิร์ธ | ประเทศ | มิสฟิลิปปินส์เอิร์ธ | จังหวัด | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2022 | มีนา ซู ชเว | เกาหลีใต้
|
Jenny Ramp |  ตาร์ลัก
| ||
| 2021 | เดซทินี่ย์ แวคเนอร์ | เบลีซ
|
Naelah Alshorbaji |  ปารานาคิว
| ||
| 2020 | ลินด์ซีย์ คอฟฟีย์ | สหรัฐ
|
Roxanne Allison Baeyens |  บาเกียว
| ||
| 2019 | เนลลีส์ พิเมนเทล | ปวยร์โตรีโก
|
Janelle Tee |  ปาซิก
| ||
| 2018 | เหงียน เฟือง คั้ญ | เวียดนาม
|
Silvia Celeste Cortesi |  โรม
| ||
| 2017 | กาเรน อิบัสโก | ฟิลิปปินส์
|
Karen Ibasco |  มะนิลา
| ||
| 2016 | กาเตริน เอสปิน | เอกวาดอร์
|
Loren Mar Artajos (แทน) |  ฮีลากังอีโลโคส
| ||
| Kiara Giel Gregorio (ลาออก) |  ลอนดอน
| |||||
| Imelda Schweighart (ปลด) |  ปาลาวัน
| |||||
| 2015 | อันเจเลีย อง | ฟิลิปปินส์
|
Angelia Gabrena Ong | มะนิลา
| ||
| 2014 | เจมี เฮร์เรลล์ | ฟิลิปปินส์
|
Jamie Herrell |  เซบู
| ||
| 2013 | อาลิซ เอนริช | เวเนซุเอลา
|
Angelee Claudette delos Reyes |  ซัมบาเลส
| ||
| 2012 | แตเรซา ไฟก์โซวา | เช็กเกีย
|
Stephany Dianne Stefanowitz | มะนิลา
| ||
| 2011 | ออลกา อาลาวา | เอกวาดอร์
|
Athena Mae Imperial |  เอาโรรา
| ||
| 2010 | นิโคล ฟาเรีย | อินเดีย
|
Kris Psyche Resus |  เคโซน
| ||
| 2009 | ลาริสซา รามอส | บราซิล
|
Sandra Inez Seifert |  คันลูรังเนโกรส
| ||
| 2008 | คาร์ลา เฮนรี | ฟิลิปปินส์
|
Karla Paula Henry | เซบู
| ||
| 2007 | เจสซิกา ทริสโก | แคนาดา
|
Jeanne Harn |  รีซัล
| ||
| 2006 | อิล เอร์นันเดซ | ชิลี
|
Catherine Untalan | มะนิลา
| ||
| 2005 | อาเลกซานดรา บราอุน | เวเนซุเอลา
|
Genebelle Raagas |  ปัมปังกา
| ||
| 2004 | ปริสซิลลา เมย์เรลลิส | บราซิล
|
Tamera Marie Szijarto | มะนิลา
| ||
| 2003 | ดาเนีย ปรินซ์ | ฮอนดูรัส
|
Laura Marie Dunlap | ปัมปังกา
| ||
| 2002 | เจลา กลาวอวิช (ปลด) | บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา
|
April Ross Perez |  ตีโมกซัมบวงกา
| ||
| วินเฟรด ออมเวควี (แทน) | เคนยา
| |||||
| 2001 | แคทารีนา ซเวนส์เซิน | เดนมาร์ก
|
Carlene Aguilar | มะนิลา
|
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ New York Times, World News (2003-10-30). "Afghanistan: Anti-Pageant Judges". The New York Times Company. สืบค้นเมื่อ 2009-01-03.
- ↑ News, Reuters (2004-10-25). "Miss Earth 2004 beauty pageant". China Daily. สืบค้นเมื่อ 2007-10-23.
{{cite news}}:|last=มีชื่อเรียกทั่วไป (help) - ↑ Palmero, Paul (June 18, 2005). "Pageant History". Pageant Almanac. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 12, 2008. สืบค้นเมื่อ January 7, 2008.
{{cite news}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - ↑ Fullarton, Clair (May 15, 2008). "Beauty queen auctions dress". kilmarnock Standard, United Kingdom, Scottish & Universal Newspapers Limited. สืบค้นเมื่อ January 2, 2009.
- ↑ "Miss Earth 2007". ABS-CBN News. December 18, 2007. สืบค้นเมื่อ January 7, 2008.[ลิงก์เสีย]
- ↑ News Online, Reuters (October 8, 2004). "Contestants of Miss Earth 2004 beauty pageant". The Tribune India. สืบค้นเมื่อ December 15, 2007.
- ↑ Nkurunziza, Sam (March 30, 2008). "The most beautiful girl in the world". The Sunday Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 13, 2013. สืบค้นเมื่อ September 3, 2012.
- ↑ Gilbert, Julie (July 12, 2014). "Hamilton woman Amy Meisak is hoping to win Miss Earth 2014". Daily Record (Scotland). สืบค้นเมื่อ January 9, 2016.
- ↑ Schuck, Lorraine (September 20, 2012). "Miss Earth winners work hand-in-hand" (PDF). Miss Earth Website. สืบค้นเมื่อ September 24, 2012.
- ↑ "Caerphilly beauty queen takes on the world". South Wales Argus. Gannett Company Newsquest Media (Southern) Ltd. September 18, 2013. สืบค้นเมื่อ July 30, 2022.
- ↑ Steinberg, Jessica. "Miss Earth pulls for Palestine". 3 November 2014. The Times of Israel. สืบค้นเมื่อ January 27, 2016.
- ↑ Sieczkowski, Cavan (December 4, 2011). "Miss Earth 2011 Crowned, Miss Ecuador Wins the Title". International Business Times. BT Media Inc. สืบค้นเมื่อ January 27, 2016.
- ↑ Borja, Tessa (October 17, 2007). "Jennifer Neves is Miss Earth Guam". Marianas Variety News, Guam Edition. สืบค้นเมื่อ September 10, 2008.
- ↑ Waddington, Sarah (September 19, 2014). "Plymouth engineering student hopes to "change the future" by competing for Miss Earth England". The Herald (Plymouth). สืบค้นเมื่อ January 9, 2016.[ลิงก์เสีย]
- ↑ Bobby T., Yalong (January 4, 2016). "A haphazard scrutiny and pragmatic dissertation on Philippine pageantry". Asian Journal. สืบค้นเมื่อ January 9, 2016.
- ↑ Macauley, Richard (November 24, 2015). "China's latest censorship battlefield is global beauty pageants". Quartz. Goldman Sachs. สืบค้นเมื่อ January 27, 2016.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: มิสเอิร์ธ |