ภาษาเบ
| ภาษาเบ | |
|---|---|
| Limgao | |
| ประเทศที่มีการพูด | ประเทศจีน |
| ภูมิภาค | มณฑลไหหนาน |
| จำนวนผู้พูด | 600,000 คน (2000)[1] |
| ตระกูลภาษา | |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | onb |
ภาษาเบ หรือ ภาษาอังเบ (การออกเสียงตามเจ้าของภาษา: [ʔɑŋ˧ɓe˧]) หรือในประเทศจีนเรียกว่า ภาษาหลินเกา (จีน: 臨高; พินอิน: Lín'gāo) เป็นภาษาที่มีผู้พูด 600,000 คน และ 100,000 คนในจำนวนนั้นพูดภาษานี้ได้ภาษาเดียว มีการพูดบนชายฝั่งทางตอนกลางเหนือของเกาะไหหลำ รวมถึงในเขตชานเมืองของไหโข่ว เมืองเอกของเกาะ
ผู้พูดภาษานี้มักเรียกตัวเองว่าอังโว ([ʔaŋ˧vo˧]) โดย [ʔaŋ˧] เป็นหน่วยคำเติมหน้าสำหรับบุคคล และ [vo˧] หมายถึงหมู่บ้าน (Liang 1997:1)
แฮนเซลล์ (1988) คาดว่าภาษานี้เป็นกลุ่มภาษาพี่น้องของกลุ่มภาษาไท เนื่องจากคำศัพท์คล้ายกัน และเสนอกลุ่มภาษาเบ–ไท[2]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ ภาษาเบ ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
- ↑ 2.0 2.1 Hansell, Mark (1988). "The Relation of Be to Tai: Evidence from Tones and Initials". ใน Edmondson, Jerold A.; Solnit, David B. (บ.ก.). Comparative Kadai: Linguistic Studies Beyond Tai. Publications in Linguistics No. 86 (ภาษาอังกฤษ). Summer Institute of Linguistics and The University of Texas at Arlington. pp. 239–288.
ผลงานอ้างอิง
[แก้]- Liang, Min 梁敏 (1997). Língāo yǔ yánjiū 临高语研究 [A Study of Lingao] (ภาษาจีน). Shanghai: Shanghai yuandong chuban.
- Chen, Yen-ling (2018). Proto-Ong-Be (PDF) (Ph.D. dissertation). University of Hawaii at Manoa. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2023-06-05. สืบค้นเมื่อ 2022-02-02.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]