ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ไปยาลใหญ่"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Natthakorn TH (คุย | ส่วนร่วม) ล แก้ไขเล็กน้อย ป้ายระบุ: ถูกย้อนกลับแล้ว การแก้ไขแบบเห็นภาพ |
Miwako Sato (คุย | ส่วนร่วม) ย้อนกลับไปรุ่นที่ 9503023 โดย 2405:9800:B620:3F20:A0EF:1B98:66C4:FB5E: มี 76ด้วยสจห. ป้ายระบุ: ทำกลับ |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{อักษรไทย1|ฯลฯ}} |
{{อักษรไทย1|ฯลฯ}} |
||
'''ไปยาลใหญ่''' หรือ '''เปยยาลใหญ่''' (ฯลฯ) เป็น[[เครื่องหมายวรรคตอน]]อย่างหนึ่ง ในการเขียน[[ภาษาไทย]] มีรูปเป็น[[อักษรไทย]] [[ล]] ที่อยู่ระหว่างเครื่องหมายไปยาลสองตัว ใช้ละคำต่อท้ายที่ยังมีอีกมาก ยังไม่ปรากฏที่มาที่ชัดเจน |
'''ไปยาลใหญ่''' หรือ '''เปยยาลใหญ่''' (ฯลฯ) เป็น[[เครื่องหมายวรรคตอน]]อย่างหนึ่ง ในการเขียน[[ภาษาไทย]] มีรูปเป็น[[อักษรไทย]] [[ล]] ที่อยู่ระหว่างเครื่องหมายไปยาลสองตัว ใช้ละคำต่อท้ายที่ยังมีอีกมาก ยังไม่ปรากฏที่มาที่ชัดเจน |
||
คำว่า ''ไปยาล'' มาจาก คำว่า ''เปยฺยาล'' ใน[[ภาษาบาลี]] แปลว่า ย่อ ซึ่งเมื่อเขียนภาษาบาลีด้วยอักษรไทย จะใช้ '''ฯเปฯ''' ในคำสวดแทน<ref>[http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=320 พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม] (ตัวอย่างการใช้ ฯเปฯ)</ref> |
คำว่า ''ไปยาล'' มาจาก คำว่า ''เปยฺยาล'' ใน[[ภาษาบาลี]] แปลว่า ย่อ ซึ่งเมื่อเขียนภาษาบาลีด้วยอักษรไทย จะใช้ '''ฯเปฯ''' ในคำสวดแทน<ref>[http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=320 พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม] (ตัวอย่างการใช้ ฯเปฯ)</ref> |
||
บรรทัด 10: | บรรทัด 10: | ||
#* ''พยัญชนะไทย 44 ตัว มี ก ฯลฯ ฮ'' |
#* ''พยัญชนะไทย 44 ตัว มี ก ฯลฯ ฮ'' |
||
#* ''ข้าวรพุทธเจ้า ฯลฯ ชโย'' |
#* ''ข้าวรพุทธเจ้า ฯลฯ ชโย'' |
||
#*จังหวัดในประเทศไทยมี 77 จังหวัด ได้แก่ นครราชสีมา ภูเก็ต บึงกาฬ ฯลฯ |
|||
== ไปยาลใหญ่ในภาษาอื่น == |
== ไปยาลใหญ่ในภาษาอื่น == |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 15:24, 20 กรกฎาคม 2564
อักษรไทย | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ฯลฯ | |||||||
รูปพยัญชนะ | |||||||
ก | ข | ฃ | ค | ฅ | ฆ | ง | จ |
ฉ | ช | ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ | ฐ |
ฑ | ฒ | ณ | ด | ต | ถ | ท | ธ |
น | บ | ป | ผ | ฝ | พ | ฟ | ภ |
ม | ย | ร | ล | ว | ศ | ษ | ส |
ห | ฬ | อ | ฮ | ||||
รูปสระ | |||||||
ะ | –ั | า | –ํ | –ิ | ' | " | |
–ุ | –ู | เ | โ | ใ | ไ | –็ | |
อ | ว | ย | ฤ | ฤๅ | ฦ | ฦๅ | |
รูปวรรณยุกต์ | |||||||
–่ | –้ | –๊ | –๋ | ||||
เครื่องหมายอื่น ๆ | |||||||
–์ | –๎ | –ฺ | |||||
เครื่องหมายวรรคตอน | |||||||
ฯ | ฯลฯ | ๆ | |||||
๏ | ๚ | ๛ | ┼ |
ไปยาลใหญ่ หรือ เปยยาลใหญ่ (ฯลฯ) เป็นเครื่องหมายวรรคตอนอย่างหนึ่ง ในการเขียนภาษาไทย มีรูปเป็นอักษรไทย ล ที่อยู่ระหว่างเครื่องหมายไปยาลสองตัว ใช้ละคำต่อท้ายที่ยังมีอีกมาก ยังไม่ปรากฏที่มาที่ชัดเจน
คำว่า ไปยาล มาจาก คำว่า เปยฺยาล ในภาษาบาลี แปลว่า ย่อ ซึ่งเมื่อเขียนภาษาบาลีด้วยอักษรไทย จะใช้ ฯเปฯ ในคำสวดแทน[1]
การใช้ไปยาลใหญ่
- ใช้ละคำที่ยังมีต่อท้ายอีกมาก ให้อ่านว่า "ละ" หรือ "และอื่น ๆ" เช่น
- ในหลายจังหวัดของภาคอีสาน ได้แก่ สุรินทร์ บุรีรัมย์ ขอนแก่น ศรีสะเกษ อุบลราชธานี ฯลฯ
- ในหนังสือโบราณ มีการใช้เครื่องหมายไปยาลใหญ่ คั่นกลาง ระหว่าง คำต้น และคำท้าย ให้อ่านว่า "ละถึง" เช่น
- พยัญชนะไทย 44 ตัว มี ก ฯลฯ ฮ
- ข้าวรพุทธเจ้า ฯลฯ ชโย
ไปยาลใหญ่ในภาษาอื่น
ภาษาอื่นที่ใช้ไปยาลใหญ่คือภาษาเขมร (៘) ใช้ละคำต่อท้ายที่ยังมีอีกมากเหมือนกับภาษาไทย เป็นอักขระตัวเดียวในคอมพิวเตอร์ต่างจากอักษรไทย
อ้างอิง
- ↑ พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม (ตัวอย่างการใช้ ฯเปฯ)