ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ยามักการ"
Ijiryu2001 (คุย | ส่วนร่วม) เพิ่มวิธีการใช้ยามักการ |
|||
บรรทัด 9: | บรรทัด 9: | ||
=== ใช้เพื่อแสดงว่าพยัญชนะนี้เป็นพยัญชนะซ้อน === |
=== ใช้เพื่อแสดงว่าพยัญชนะนี้เป็นพยัญชนะซ้อน === |
||
พยัญชนะซ้อน คือ พยัญชนะที่จะออกเสียงพยัญชนะตัวหน้าเป็นเสียง อะ เพียงเล็กน้อย แล้วเสียงตัวหลังเต็มเสียง เช่น คำว่า เขม่า จะถูกเขียนเป็น เข๎ม่า เพราะมันอ่านว่า ขะ(เปล่งเสียงอะออกมาเพียงเล็กน้อย) - เหม่า เพื่อแสดงว่ามันเป็นพยัญชนะซ้อน คำที่ |
พยัญชนะซ้อน คือ พยัญชนะที่จะออกเสียงพยัญชนะตัวหน้าเป็นเสียง อะ เพียงเล็กน้อย แล้วเสียงตัวหลังเต็มเสียง เช่น คำว่า เขม่า จะถูกเขียนเป็น เข๎ม่า เพราะมันอ่านว่า ขะ(เปล่งเสียงอะออกมาเพียงเล็กน้อย) - เหม่า เพื่อแสดงว่ามันเป็นพยัญชนะซ้อน คำที่ปรากฏการใช้พยัญชนะซ้อนมีอยู่มากมาย ยกตัวอย่างเช่น |
||
'''เข๎ม่า''' |
'''เข๎ม่า''' |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 02:21, 17 มกราคม 2560
อักษรไทย | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
-๎ | |||||||
รูปพยัญชนะ | |||||||
ก | ข | ฃ | ค | ฅ | ฆ | ง | จ |
ฉ | ช | ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ | ฐ |
ฑ | ฒ | ณ | ด | ต | ถ | ท | ธ |
น | บ | ป | ผ | ฝ | พ | ฟ | ภ |
ม | ย | ร | ล | ว | ศ | ษ | ส |
ห | ฬ | อ | ฮ | ||||
รูปสระ | |||||||
ะ | –ั | า | –ํ | –ิ | ' | " | |
–ุ | –ู | เ | โ | ใ | ไ | –็ | |
อ | ว | ย | ฤ | ฤๅ | ฦ | ฦๅ | |
รูปวรรณยุกต์ | |||||||
–่ | –้ | –๊ | –๋ | ||||
เครื่องหมายอื่น ๆ | |||||||
–์ | –๎ | –ฺ | |||||
เครื่องหมายวรรคตอน | |||||||
ฯ | ฯลฯ | ๆ | |||||
๏ | ๚ | ๛ | ┼ |
ยามักการ หรือ ยามักการ์ (-๎) มีลักษณะคล้ายเลขอารบิก 3 ที่กลับด้าน (Ɛ) ใช้เติมเหนือพยัญชนะ ที่ต้องการระบุว่าพยัญชนะใดเป็นอักษรนำ หรืออักษรควบกล้ำ เช่น ส๎วากฺขาโต (สะ-หวาก-ขา-โต) พ๎ราห๎มณ (พราม-มะ-นะ)
ปัจจุบันไม่นิยมใช้แล้ว เนื่องจากมีรูปร่างคล้ายทัณฑฆาต (-์) แต่ยังสามารถพบได้ในหนังสือมนต์พิธี (หนังสือสวดมนต์) ตำราเรียนเก่า ๆ หรือการทับศัพท์ภาษาต่างประเทศเป็นภาษาไทยของบางสำนักพิมพ์
การใช้ยามักการ
ใช้เพื่อแสดงว่าพยัญชนะนี้เป็นพยัญชนะซ้อน
พยัญชนะซ้อน คือ พยัญชนะที่จะออกเสียงพยัญชนะตัวหน้าเป็นเสียง อะ เพียงเล็กน้อย แล้วเสียงตัวหลังเต็มเสียง เช่น คำว่า เขม่า จะถูกเขียนเป็น เข๎ม่า เพราะมันอ่านว่า ขะ(เปล่งเสียงอะออกมาเพียงเล็กน้อย) - เหม่า เพื่อแสดงว่ามันเป็นพยัญชนะซ้อน คำที่ปรากฏการใช้พยัญชนะซ้อนมีอยู่มากมาย ยกตัวอย่างเช่น
เข๎ม่า
แส๎ม
ผ๎กา
ส๎นาม ที่ต้องใส่เพราะว่าคำว่า นาม มันอ่านว่า หนาม ตามอักษรข้างหน้า ถ้าเกิดเขียนว่า สนาม จะอ่านว่า สะ-นาม
ส๎นม (ถ้าไม่ใส่ยามักการจะอ่านว่า สะ-นม)
จ๎วัก (ที่เขียนว่า จ๎วัก นั้น เพราะว่าเราจะมองว่าพยัญชนะกลุ่มนี้ ถือเป็นพยัญชนะอักษร สูง กลาง ต่ำ ตามพยัญชนะตัวหน้า ถ้าคำๆนี้ไม่ใส่ยามักการ จะ
อ่านว่า จะ-วัก แต่มันอ่านว่า จะ-หวัก จึงต้องใส่ยามักการเพื่อให้เสียงสระของพยางค์เป็นตามเสียงตัวพยัญชนะหน้า)
เก๎ษียณ (ถ้าไม่ใส่ยามักการจะอ่านว่า เก-สี-ยน)
เก๎ษตร
คำบางคำอาจไม่ต้องใส่ก็ได้ เช่น สดับ อาจเขียนเป็น ส๎ดับ ก็ได้ แต่ไม่นิยมเขียน
ใช้เพื่อแสดงพยัญชนะ ห นำ หรือ อ นำ
เช่น ห๎มา ห๎นาม ห๎วู โห๎วงเห๎วง แห๎งน อ๎ย่า อ๎ยู่ อ๎ย่าง อ๎ยาก เป็นต้น