ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ควอนตัส"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 25: | บรรทัด 25: | ||
== จุดหมายปลายทาง == |
== จุดหมายปลายทาง == |
||
== บริการในห้องโดยสาร == |
|||
<gallery> |
|||
ไฟล์:Qantas_First_Class_Suite.jpg|Qantas First Class suite on the A380 |
|||
ไฟล์:Qantas_Business_Skybed.jpg|Qantas long-haul Business Class SkyBed seats |
|||
ไฟล์:Qantas_Economy_Cabin_seats.jpg|Qantas long-haul Economy cabin |
|||
</gallery> |
|||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 23:14, 19 พฤษภาคม 2555
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
ไฟล์:Qantas.svg | |||||||
| |||||||
ก่อตั้ง | 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2463 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ท่าหลัก | ท่าอากาศยานนานาชาติคิงส์ฟอร์ดสมิธ ท่าอากาศยานเมลเบิร์น ท่าอากาศยานบริสเบน | ||||||
สะสมไมล์ | Qantas Frequent Flyer | ||||||
พันธมิตรการบิน | วันเวิลด์ | ||||||
ขนาดฝูงบิน | 143 | ||||||
จุดหมาย | 180 | ||||||
บริษัทแม่ | ควอนตัส แอร์เวย์ จำกัด | ||||||
สำนักงานใหญ่ | ซิดนีย์, นิวเซาท์เวลส์, ออสเตรเลีย | ||||||
บุคลากรหลัก | Geoff Dixon (ประธานบริหาร) Margaret Jackson (ประธานกรรมการ) | ||||||
เว็บไซต์ | www.qantas.com.au |
ควอนตัส (อังกฤษ: Qantas) เป็นสายการบินประจำชาติและเป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดของออสเตรเลีย และยังเป็นสายการบินเก่าแก่เป็นอันดับ 3 ของโลกที่ยังให้บริการอยู่ ตามหลังเคแอลเอ็ม และเอวิอองคา ชื่อของควอนตัส (Qantas) นั้นย่อมาจาก "Queensland and Northern Territory Aerial Services"
จุดหมายปลายทาง
บริการในห้องโดยสาร
-
Qantas First Class suite on the A380
-
Qantas long-haul Business Class SkyBed seats
-
Qantas long-haul Economy cabin
ฝูงบิน
เครื่องบิน | จำนวน | สั่งซื้อ | ความจุผู้โดยสาร | หมายเหตุ | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
F | J | W | Y | |||||
แอร์บัส เอ 330-200 | 8 | 3[1] | — | 36 | — | 199 | 235 | |
— | 36 | — | 201 | 237 | ||||
— | 36 | — | 265 | 301 | ||||
— | 42 | — | 268 | 310 | ||||
แอร์บัส เอ 330-300 | 10 | — | — | 30 | — | 267 | 297 | |
แอร์บัส เอ 380-800 | 12 | 8 | 14 | 72 | 32 | 332 | 450 | Replacing: Boeing 747–400 and −400ER.[ต้องการอ้างอิง] Next two now not to be delivered until at least 2014; last six deferred until retirement of 747-400ERs starting in 2018[2][3] |
โบอิง 737-400 | 16 | — | — | 20 | — | 120 | 140 | เตรียมปลดประจำการในปี พ.ศ. 2556 |
— | 16 | — | 126 | 142 | ||||
— | 12 | — | 132 | 144 | ||||
— | 8 | — | 138 | 146 | ||||
— | 4 | — | 144 | 148 | ||||
— | — | — | 150 | 150[4] | ||||
โบอิง 737-800 | 54 | 19[1] | — | 12 | — | 156 | 168 | สั่งซื้อทดแทน 737-400[ต้องการอ้างอิง] |
โบอิง 747-400 | 20 | — | 14 | 66 | 40 | 187 | 307 | เตรียมปลดประจำการในปี พ.ศ. 2556[ต้องการอ้างอิง] เครื่องบินทดแทน: แอร์บัส เอ 380 and โบอิง 787[ต้องการอ้างอิง] |
14 | 52 | 32 | 255 | 353 | ||||
— | 56 | 40 | 275 | 371 | ||||
— | 56 | — | 356 | 412 | ||||
โบอิง 747-400ER | 6 | — | 14 | 66 | 40 | 187 | 307 | Sole operator of this version of the 747[ต้องการอ้างอิง] To be replaced by A380s from 2018[5] |
โบอิง 767-300ER | 23 | — | — | 24 | — | 204 | 228 | เตรียมปลดประจำการในปี พ.ศ. 2555[ต้องการอ้างอิง] เครื่องบินที่ทดแทน: โบอิง 787[ต้องการอ้างอิง] |
— | 30 | — | 214 | 244 | ||||
— | 30 | — | 224 | 254 | ||||
โบอิง 787–9 | 35[1][6] | นำมาให้บริการแทนเครื่องบินโบอิง 767-300ER และ โบอิง 747-400 [ต้องการอ้างอิง] | ||||||
รวม | 149 | 65 |
เครื่องบิน | จำนวน | ชั้นบิน | เส้นทาง | หมายเหตุ |
---|---|---|---|---|
แอร์บัส เอ 330-200 | (สั่ง 4 รายการ) | 301 (38/265) | ||
แอร์บัส เอ 330-300 | 10 | 297 (30/267) | ||
แอร์บัส เอ 380-800 | (สั่งซื้อ 20 รายการ) | 501 | เริ่มให้บริการ พ.ศ. 2551 | |
โบอิง 737-400 | 19 | 142 (16/126) | ||
โบอิง 737-800 | 33 (สั่งซื้อ 5 รายการ) |
168 (12/156) | ||
โบอิง 747-300 | 6 | 450 (52/398) | (ให้บริการเพียง 5 เครื่องเท่านั้น) | |
โบอิง 747-400 | 24 | 343 (14/64/265) 379 (14/50/315) 412 (56/356) |
||
โบอิง 747-400ER | 6 | 343 (14/64/265) | ||
โบอิง 767-300ER | 29 | 229 (25/204) 244 (30/214) 250 (30/220) 251 (30/221) 254 (30/224) |
||
โบอิง 787-8 | (สั่งซื้อ 15 รายการ) | เริ่มให้บริการ พ.ศ. 2552 | ||
โบอิง 787-9 | (สั่งซื้อ 30 รายการ) |
ณ สิงหาคม พ.ศ. 2546 อายุการใช้งานเฉลี่ยของฝูงบินของควอนตัส คือ 10 ปี
แหล่งข้อมูลอื่น
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ควอนตัส
- ควอนตัส (อังกฤษ)
- ↑ 1.0 1.1 1.2 August 2011 Investor Briefing, p.22
- ↑ August 2011 Investor Briefing, pp.8, 12
- ↑ Pearson, David (7 April 2010). "Airbus Says Qantas A380 Deferrals Won't Be A Problem". Fox Business. สืบค้นเมื่อ 29 October 2011.แม่แบบ:Dead
- ↑ Qantas 737-400 seat map retrieved 9 December 2008
- ↑ August 2011 Investor Briefing, p.12
- ↑ "About Qantas – Media Room – Media Releases – Qantas to Receive First Boeing 787 In 2012". Qantas.com.au. 14 July 2010. สืบค้นเมื่อ 8 July 2011.