รัฐสภายุโรป
รัฐสภายุโรป (อังกฤษ: European Parliament) (ตัวย่อ: Europarl หรือ EP) เป็นรัฐสภาที่มาจากการเลือกตั้งโดยตรงของสหภาพยุโรป (EU) สภายุโรป คณะมนตรีแห่งสหภาพยุโรปและคณะกรรมาธิการยุโรปร่วมกันทำหน้าที่เป็นฝ่ายนิติบัญญัติของสหภาพยุโรป ซึ่งถือว่าเป็นหนึ่งในฝ่ายนิติบัญญัติที่ทรงอำนาจที่สุดในโลก ปัจจุบันสภายุโรปประกอบด้วยสมาชิกสภายุโรปจำนวน 751 คน โดยเป็นร่างตัวแทนของผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งในระบอบประชาธิปไตยมากเป็นอันดับสองของโลก (รองจากรัฐสภาอินเดีย) และมีจำนวนผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งในระบอบประชาธิปไตยมากที่สุดในโลก (375 ล้านคนจากข้อมูลใน พ.ศ. 2552)[4][5][6]
สมาชิกรัฐสภายุโรปมาจากการเลือกตั้งโดยตรง โดยจัดการเลือกตั้งทุกๆ 5 ปี ซึ่งทุกคนมีสิทธิออกเสียง โดยดำเนินการมาตั้งแต่ พ.ศ. 2522 อย่างไรก็ตาม อัตราผู้ออกมาใช้สิทธิ์ในการเลือกตั้งสมาชิกสภายุโรปน้อยลงทุกๆ ปี นับตั้งแต่การเลือกตั้งครั้งแรกเป็นต้นมา จนในปี พ.ศ. 2542 อัตราผู้มาใช้สิทธิ์อยู่ที่ร้อยละ 43 (%) จากบรรดาผู้มีสิทธิ์ทั้งหมด โดยอัตราผู้มาใช้สิทธิ์ในแต่ละประเทศมีความแตกต่างกันไป ตั้งแต่ 90% ในลักเซมเบิร์กและเบลเยี่ยม (ที่มีการบังคับเลือกตั้ง) ไปจนถึงแค่ 20% ในสโลวาเกีย ในบรรดาประเทศสมาชิก 18 ประเทศจากประเทศสมาชิกทั้งหมด 27 ประเทศ มีผู้มาใช้สิทธิ์เลือกตั้งต่ำกว่า 50%[7]
แม้ว่ารัฐสภายุโรปจะมีอำนาจนิติบัญญัติที่คณะมนตรีและคณะกรรมาธิการไม่มี แต่รัฐสภายุโรปไม่มีอำนาจในการริเริ่มออกกฎหมายอย่างที่รัฐสภาแห่งชาติของประเทศสมาชิกสหภาพยุโรปมี อย่างไรก็ตาม สภาอาจมีความสามารถโดยพฤตนัยในการริเริ่มออกกฎหมาย รัฐสภายุโรปถือเป็นสถาบันอันดับแรกของสหภาพยุโรป (ได้รับการกล่าวถึงเป็นอันดับแรกในสนธิสัญญาแห่งสหภาพยุโรป และได้รับสิทธิทางพิธีการเหนือองค์การในระดับยุโรปทั้งหมด) และใช้อำนาจในการจัดสรรงบประมาณและอำนาจนิติบัญญัติร่วมกับคณะมนตรี (ยกเว้นในบางกรณีที่มีวิธีดำเนินการพิเศษทางนิติบัญญัติ) คณะกรรมาธิการยุโรป ซึ่งเป็นร่างบริหารของสหภาพยุโรปนั้น ขึ้นตรงต่อสภา สภามีอำนาจในการเลือกประธานคณะกรรมาธิการ และรับรอง (หรือคัดค้าน) การแต่งตั้งคณะกรรมาธิการทั้งคณะ และยังสามารถบังคับให้คณะกรรมธิการทั้งคณะออกจากตำแหน่งได้ด้วยการเสนอญัตติการอภิปรายไม่ไว้วางใจ
ปัจจุบัน ประธานรัฐสภายุโรปคือนายมาร์ติน ชูลซ์ (จากพรรคสังคมประชาธิปไตยแห่งเยอรมนี) ได้รับการเลือกตั้งขึ้นมาในเดือนมกราคม พ.ศ. 2557 ทำหน้าที่เป็นประธานในที่ประชุมหลายพรรค โดยมีกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดสองกลุ่มคือกลุ่มพรรคเพื่อประชาชนยุโรป (EPP) และพันธมิตรก้าวหน้าแห่งนักสังคมนิยมและนักประชาธิปไตย (S&D) การเลือกตั้งครั้งล่าสุดคือการเลือกตั้งรัฐสภายุโรป พ.ศ. 2557 รัฐสภายุโรปมีที่ทำการสามแห่งคือที่ประชุมใหญ่แห่งสภาในกรุงบรัสเซลส์ ประเทศเบลเยี่ยม (รวมถึงการประชุมคณะกรรมการ) และเมืองสทราซบูร์ ประเทศฝรั่งเศส และสำนักเลขาธิการในประเทศลักเซมเบิร์ก[8][9]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ ดูการย้ายพรรค|www.efdgroup.eu/members.html|accessdate=23/03/2013
- ↑ url=http://www.europarl.europa.eu/meps/fr/performsearch.html?search=true&politicalGroup=2970%7Caccessdate=19/01/2013
- ↑ มีเขตเลือกตั้งหนึ่งในเบลเยียมที่ใช้ระบบเสียงส่วนใหญ่เพื่อเลือกสมาชิกสภายุโรป 1 คน
- ↑ Brand, Constant and Wielaard, Robert (8 June 2009). "Conservatives Post Gains In European Elections". The Washington Post. Associated Press. สืบค้นเมื่อ 17 August 2010.
- ↑ Ian Traynor (7 June 2009). "Misery for social democrats as voters take a turn to the right". The Guardian. UK. สืบค้นเมื่อ 17 August 2010.
- ↑ "18 new MEPs take their seats". European Parliament. 10 January 2012. สืบค้นเมื่อ 14 February 2012.
- ↑ "Turnout at the European elections (1979-2009)". European Parliament. สืบค้นเมื่อ 31 May 2012.
- ↑ "European Parliament". Europa. 2010-04-19. สืบค้นเมื่อ 2012-12-08.
- ↑ "Consolidated versions of the treaty on European Union and of the treaty establishing the European Community" (PDF). Eur-lex. สืบค้นเมื่อ 12 June 2007.
| ||||||||||||||||
