ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ร"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
|||
บรรทัด 7: | บรรทัด 7: | ||
== เสียง == |
== เสียง == |
||
อักษร "ร" ตรงกับตัวเทวนาครี "र" ภาษามคธและภาษาสันสฤกตเป็น[[เสียงเปิด ปลายลิ้นม้วน|เสียงเปิดปลายลิ้นม้วน]] {{IPA|[ɻ]}} แต่ปัจจุบันภาษาฮินดีกลายเป็น[[เสียงกระดกลิ้น ปุ่มเหงือก|เสียงกระดกลิ้นปุ่มเหงือก]] {{IPA|[ɾ]}} สำหรับ[[ภาษาไทย|ภาษาไทยกลาง]]และ[[ภาษาไทยถิ่นใต้|ภาษาไทยใต้]]มีความผันผวนไปตามภาษาถิ่นหลายที่ตามตารางดังนี้ |
อักษร "ร" ตรงกับตัวเทวนาครี "र" ภาษามคธและภาษาสันสฤกตเป็น[[เสียงเปิด ปลายลิ้นม้วน|เสียงเปิดปลายลิ้นม้วน]] {{IPA|[ɻ]}} แต่ปัจจุบันภาษาฮินดีกลายเป็น[[เสียงกระดกลิ้น ปุ่มเหงือก|เสียงกระดกลิ้นปุ่มเหงือก]] {{IPA|[ɾ]}} สำหรับ[[ภาษาไทย|ภาษาไทยกลาง]]และ[[ภาษาไทยถิ่นใต้|ภาษาไทยใต้]]มีความผันผวนไปตามภาษาถิ่นหลายที่ตามตารางดังนี้ |
||
{| class="wikitable" |
|||
!colspan=2| ภาษาถิ่น !! พยัญชนะต้น !! พยัญชนะตัวสะกด !! หมายเหตุ |
|||
|- |
|||
|rowspan=3| ไทยที่ราบภาคกลาง || อยุธยา-ปทุมธานี (มาตรฐาน)<br/>สุพรรณบุรี || [r] || [n] || |
|||
|- |
|||
| ธนบุรี || [r]~[ɾ] || [n] || เอา [ɾ] มาจากภาษาโปรตุเกส |
|||
|- |
|||
| ภาคตะวันออก (จันทบุรี-ปราจีนบุรี)<br/>ระยอง || [r]~[ɹ] || [n] || [ɹ] ที่จริงคือเสียง "ล" และ "ฬ" |
|||
|- |
|||
|rowspan=3| ไทยเมืองหลวง || กรุงเทพ || [ɹ]~[ɻ]~[l] || [n] || เอา [ɻ] มาจากภาษาอังกฤษและ [l] จากภาษาแต้จิ๋ว |
|||
|- |
|||
| ชลบุรี-แปดริ้ว || [ɹ]~[l] || [n] || เอา [l] มาจากภาษาแต้จิ๋ว |
|||
|- |
|||
| โพธาราม<br/>อำเภอนางรอง<br/>หาดใหญ่<br/>บ้านดอน<br/>เบตง || [ɹ]~[ɻ] || [n] || เอา [ɻ] มาจากภาษาอังกฤษ |
|||
|- |
|||
|colspan=2| ไทยกลางภาคกลางตอนบน || [r]~[h] || [n] || เหมือนภาษาไทยเหนือ |
|||
|- |
|||
|rowspan=2| ไทยกลางตะวันตกเฉียงใต้ || พริบพรี || [r] || [n] || |
|||
|- |
|||
| ประจวบคีรีขันธ์ || [r]~[ɹ] || [n] || |
|||
|- |
|||
|colspan=2| ไทยโคราช || [r]~[ɹ] || [n] || |
|||
|- |
|||
|colspan=2| ไทยใต้ตะวันตกเฉียงเหนือ || [r]~[ɹ] || [n] || |
|||
|- |
|||
|colspan=2| ไทยใต้มาตรฐาน || [r]~[ɹ] || [n] || |
|||
|- |
|||
|colspan=2| ไทยใต้ตากใบ || [r]~[ɹ] || [n] || |
|||
|- |
|||
|} |
|||
==ร หัน== |
==ร หัน== |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 00:01, 1 สิงหาคม 2562
อักษรไทย | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ร | |||||||
รูปพยัญชนะ | |||||||
ก | ข | ฃ | ค | ฅ | ฆ | ง | จ |
ฉ | ช | ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ | ฐ |
ฑ | ฒ | ณ | ด | ต | ถ | ท | ธ |
น | บ | ป | ผ | ฝ | พ | ฟ | ภ |
ม | ย | ร | ล | ว | ศ | ษ | ส |
ห | ฬ | อ | ฮ | ||||
รูปสระ | |||||||
ะ | –ั | า | –ํ | –ิ | ' | " | |
–ุ | –ู | เ | โ | ใ | ไ | –็ | |
อ | ว | ย | ฤ | ฤๅ | ฦ | ฦๅ | |
รูปวรรณยุกต์ | |||||||
–่ | –้ | –๊ | –๋ | ||||
เครื่องหมายอื่น ๆ | |||||||
–์ | –๎ | –ฺ | |||||
เครื่องหมายวรรคตอน | |||||||
ฯ | ฯลฯ | ๆ | |||||
๏ | ๚ | ๛ | ┼ |
ร (เรือ) เป็นพยัญชนะ ตัวที่ 35 ในบรรดาพยัญชนะ 44 ตัวของอักษรไทย ในลำดับถัดจาก ย (ยักษ์) และก่อนหน้า ล (ลิง) จัดอยู่ในกลุ่มอักษรต่ำ ในระบบไตรยางศ์ มีชื่อเรียกกำกับว่า “ร เรือ”
อักษร ร เป็นได้ทั้งพยัญชนะต้น ให้เสียง /r/ และพยัญชนะสะกด ให้เสียง /n/
ร ที่เป็นพยัญชนะสะกดซึ่งตามหลังสระ ออ จะไม่ปรากฏตัวออ ให้ใช้ ร ต่อท้ายพยัญชนะต้นไปได้เลย เช่น กร (กอน) พร (พอน) ละคร (ละ-คอน) เป็นต้น
เสียง
อักษร "ร" ตรงกับตัวเทวนาครี "र" ภาษามคธและภาษาสันสฤกตเป็นเสียงเปิดปลายลิ้นม้วน [ɻ] แต่ปัจจุบันภาษาฮินดีกลายเป็นเสียงกระดกลิ้นปุ่มเหงือก [ɾ] สำหรับภาษาไทยกลางและภาษาไทยใต้มีความผันผวนไปตามภาษาถิ่นหลายที่ตามตารางดังนี้
ภาษาถิ่น | พยัญชนะต้น | พยัญชนะตัวสะกด | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|
ไทยที่ราบภาคกลาง | อยุธยา-ปทุมธานี (มาตรฐาน) สุพรรณบุรี |
[r] | [n] | |
ธนบุรี | [r]~[ɾ] | [n] | เอา [ɾ] มาจากภาษาโปรตุเกส | |
ภาคตะวันออก (จันทบุรี-ปราจีนบุรี) ระยอง |
[r]~[ɹ] | [n] | [ɹ] ที่จริงคือเสียง "ล" และ "ฬ" | |
ไทยเมืองหลวง | กรุงเทพ | [ɹ]~[ɻ]~[l] | [n] | เอา [ɻ] มาจากภาษาอังกฤษและ [l] จากภาษาแต้จิ๋ว |
ชลบุรี-แปดริ้ว | [ɹ]~[l] | [n] | เอา [l] มาจากภาษาแต้จิ๋ว | |
โพธาราม อำเภอนางรอง หาดใหญ่ บ้านดอน เบตง |
[ɹ]~[ɻ] | [n] | เอา [ɻ] มาจากภาษาอังกฤษ | |
ไทยกลางภาคกลางตอนบน | [r]~[h] | [n] | เหมือนภาษาไทยเหนือ | |
ไทยกลางตะวันตกเฉียงใต้ | พริบพรี | [r] | [n] | |
ประจวบคีรีขันธ์ | [r]~[ɹ] | [n] | ||
ไทยโคราช | [r]~[ɹ] | [n] | ||
ไทยใต้ตะวันตกเฉียงเหนือ | [r]~[ɹ] | [n] | ||
ไทยใต้มาตรฐาน | [r]~[ɹ] | [n] | ||
ไทยใต้ตากใบ | [r]~[ɹ] | [n] |
ร หัน
คำไทยบางคำที่ยืมมาจากภาษาเขมรและภาษาสันสกฤต จะมี ร ซ้อนกันสองตัวเรียกว่า ร หัน (รร) เมื่อตามหลังพยัญชนะต้นจะออกเสียงคล้ายมีสระ อะ และสะกดด้วยแม่กนหรือพยัญชนะตัวถัดไป เช่น บรรพชา (บัน-พะ-ชา) สรรพ (สับ) ธรรมะ (ทัม-มะ) เป็นต้น โดยมีหลัก หรือความนิยมในการใช้ ร หัน ดังนี้
- ใช้ในคำแผลงที่แผลงมาจาก ประ คระ กระ เช่น บรรทม บรรจุ ครรไล บรรจง กรรชิง
- ใช้ในคำแผลงที่แผลงมาจากคำที่มีตัวสะกดเป็นอย่างอื่น เช่น ภรรยา (บาลี ภริยา, สันสกฤต ภารยา) มรรค (บาลี มคฺค, สันสกฤต มารฺค) บรรยาย บรรษัท ฯลฯ
- ใช้เขียนคำที่รับมาจากภาษาสันสกฤต ซึ่งมีรูปศัพท์เดิม เป็น ร เรผะ เช่น กรรม (กรฺม) ธรรม (ธรฺม) วรรค (วรฺค) ฯลฯ