เครื่องบินพาณิชย์โบอิง
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
| ประเภท | แผนกของบริษัท โบอิง จำกัด (มหาชน) |
|---|---|
| อุตสาหกรรม | การบิน |
| ก่อตั้ง | 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2459, ซีแอตเทิล รัฐวอชิงตัน |
| ผู้ก่อตั้ง | วิลเลียม เอ็ดเวิร์ด โบอิง  |
| สำนักงานใหญ่ | เรนตัน รัฐวอชิงตัน, สหรัฐอเมริกา |
| บุคลากรหลัก | Scott Carson ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร |
| ผลิตภัณฑ์ | เครื่องบินพาณิชย์ |
| รายได้ | 60,715,000,000 ดอลลาร์สหรัฐ (พ.ศ. 2561) |
พนักงาน | 54,149 |
| เว็บไซต์ | www.boeing.com/commercial |
ฝ่ายผลิตเครื่องบินพาณิชย์โบอิง (อังกฤษ: Boeing Commercial Airplanes) เป็นแผนกของบริษัทโบอิง ซึ่งรวมถึงหน่วยผลิตที่ ซีแอตเทิล ฐานการผลิตเดิมของ บริษัทเครื่องบินโบอิง (Boeing Airplane Company) (ฝ่ายผลิตเครื่องบินพาณิชย์) และลองบีช ฐานการผลิตเครื่องบินดักลาส (ฝ่ายการผลิตของแมคดอนเนลล์ ดักลาส และในปีพ.ศ. 2549 โบอิงเป็นบริษัทผลิตเครื่องบินที่มียอดสั่งซื้อสูงสุด เหนือแอร์บัสเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่พ.ศ. 2543
การตั้งชื่อเครื่องบิน
[แก้]ระบบเรียกชื่อเครื่องบินของโบอิง สำหรับเครื่องบินพาณิชย์ เริ่มจากชื่อต้นแบบของเครื่องบิน (เช่น 747) แล้วตามด้วยขีดและตัวเลขสามตัว(สองจำนวน) เป็นรูปแบบ โบอิง กกก-ขคค โดยทั่วโปแล้ว นับตั้งแต่เครื่องโบอิง 707เป็นต้นมา ตัวเลขที่ใช้มักจะขึ้นและลงท้ายด้วยเลข 7
ส่วนตัวเลขชื่อรุ่นเป็นตัวเลขหนึ่งตัว (เช่น -200) ตัวเลขที่ตามหลังอีกสองตัว (คค) เป็นตัวบอกบริษัทที่ทำการสั่งชื่อเครื่องบิน ซื่งเรียกว่า Boeing customer codes ตัวอย่างเช่น เครื่องบินโบอิง 747-400 ที่จะส่งมอบให้กับการบินไทย จะใช้ชื่อเรียกว่า "747-4D7" ขณะที่เครื่องบิน 737-600 ที่จะส่งมอบให้กับบริติช แอร์เวย์ จะใช้ชื่อเรียกว่า "737-636" เป็นต้น
ในบางครั้งอาจจะมีตัวอักษรใส่เพิ่มเติม โดย "ER" หมายถึง extended range หรือ "LR" หมายถึง long range
สายการผลิตในปัจจุบัน
[แก้]| เครื่องบิน | จำนวนที่สร้าง | รุ่นยังผลิตอยู่ | รุ่นที่เลิกผลิตแล้ว | คำอธิบาย | ความจุ | เที่ยวบินแรก | ส่งมอบครั้งแรก |
| 10,478 | 700, 800, 900ER, BBJ, C-40, 737 AEW&C, P-8, 737 MAX | 100, 200, 200C/Adv, 300, 400, 500, 600, 700ER, 900 | 2 เครื่องยนต์ ลำตัวแคบ | 85-215 | 9 เมษายน 2510 | 28 ธันวาคม 2510 | |
| 1,548 | 8I, 8F, BBJ | 100, 100SR/B, 200, 200F/C, SP, 200M, 300, 300M/SR, 400, 400M/D/F/ER/ERF, VC-25, E-4, YAL-1 | 4 เครื่องยนต์ ลำตัวกว้าง | 85-660 | 9 กุมภาพันธ์ 2512 | 13 ธันวาคม 2513 | |
| 1,135 | 300F, KC-767, KC-46, E-767 | 200, 200ER, 300, 300ER, 400ER | 2 เครื่องยนต์ ลำตัวปานกลาง | 180-375 | 26 กันยายน 2524 | 19 สิงหาคม 2525 | |
| 1,584 | 200LR, 300ER, ขนส่งสินค้า | 200, 200ER, 300 | 2 เครื่องยนต์ ลำตัวปานกลางถึงกว้าง | 301-550 | 12 มิถุนายน 2537 | 15 พฤษภาคม 2538 | |
| 789 | 8, 9, 10, BBJ | 2 เครื่องยนต์ ลำตัวกว้าง | 210-330 | 15 ธันวาคม 2552 | 26 ตุลาคม 2554 |
| ปีที่คาดว่าจะส่งมอบ | รุ่น | คำอธิบาย | หมายเหตุ |
| พ.ศ. 2562 | 777X | โบอิง 777 รุ่นใหม่, 777-9X รุ่นที่มีความยาวเป็นพิเศษ, และ 777-8X รุ่นที่มีพิสัยการบินระยะยาวเป็นพิเศษ เครื่องยนต์ใหม่และปีกคอมโพสิตใหม่ที่มีปลั๊กพับ | |
| พ.ศ. 2568-2570 | โบอิง เอ็นเอ็มเอ | กลางตลาด, ระหว่าง 737 MAX และ 787 | |
| หลังจาก พ.ศ. 2573 | Y1/737RS | รหัสสำหรับเครื่องที่จะแทนที่เครื่องรุ่น 737 |
การส่งมอบ
[แก้]| เครื่องบิน | คำสั่งซื้อ | การส่งมอบ | ไม่ได้บรรจุจนเต็ม |
|---|---|---|---|
| 707 | 856 | 856 | - |
| 717-200 | 155 | 155 | - |
| 720 | 154 | 154 | - |
| 737 ออริจินัล | 1,831 | 1,831 | - |
| 737 คลาสสิก | 1,988 | 1,988 | - |
| 737 เอ็นจี | 7,074 | 6,981 | 93 |
| 737 เม็กซ์ | 5,011 | 350 | 4,661 |
| 747 | 1,418 | 1,418 | - |
| 747-8 | 154 | 130 | 24 |
| 757 | 1,049 | 1,049 | - |
| 767 | 1,244 | 1,135 | 109 |
| 777 | 1,687 | 1,584 | 103 |
| 777X | 326 | - | 326 |
| 787 | 1,421 | 789 | 632 |
| รวม | 25,512 | 19,564 | 5,948 |
เครื่องบินที่ยกเลิกการผลิตไปแล้ว
[แก้]ออกแบบโดยโบอิง
[แก้]_American_Overseas_1949-50.jpg)
| เครื่งบิน | จำนวนที่สร้าง | หมายเหตุ |
|---|---|---|
| 1 | 2 | |
| 6 | 1 | |
| 6D | 2 | |
| 7 | ||
| 8 | 1 | |
| 40 | 84 | |
| 64 | 1 | |
| 80 | 16 | |
| 81 | 2 | |
| 95 | 25 | |
| 200 โมโนเมล | 1 | เปลี่ยนเป็นโมเดล 221A เป็นเครื่องบินโดยสาร 8 คน |
| 203 | 7 | |
| 204 | 7 | |
| 221 โมโนเมล | 1 | เปลี่ยนเป็นโมเดล 221A เป็นเครื่องบินโดยสาร 8 คน |
| 247 | 75 | |
| 314 คลิปเปอร์ | 12 | |
| 367-80 | 1 |
|
| 377 สตราโตครุยเซอร์ | 56 | (พัฒนาสำหรับการทหาร บี-29) |
| 707 | 865 | |
| 720 | 154 | รุ่นที่ปรับปรุงจาก 707 |
| 717 | 156 | (เดิมคือ เอ็มดี-95, พัฒนามาจาก ดีซี-9) |
| 727 | 1,831 | เครื่องบินลำตัวแคบ, สามเครื่องยนต์ |
| 757 | 1,050 | เครื่องบินลำตัวแคบ, สองเครื่องยนต์ |
ออกแบบโดยดักลาส และแมคดอนเนลล์ ดักลาส
[แก้]
| เครื่องบิน | จำนวนที่สร้าง | หมายเหตุ |
|---|---|---|
| ดีซี-1 | ||
| ดีซี-3 | 13,000+ | ขายสิทธิการผลิตให้กับรัสเซียและญี่ปุ่น |
| ดีซี-4 | ||
| ดีซี-5 | 16 | |
| ดีซี-6 | ||
| ดีซี-7 | 338 | |
| ดีซี-8 | 556 | |
| ดีซี-9 | 976 | |
| ดีซี-10 | 446 | และพัฒนาเป็น เอ็มดี-10 |
| เอ็มดี-11 | 200 | ปรับปรุงมาจาก ดีซี-10 |
| เอ็มดี-80 ซีรีส์ | 1,191 | ปรับปรุงมาจาก ดีซี-9 |
| เอ็มดี-90 | 117 | ปรับปรุงมาจาก เอ็มดี-80 |
เครื่องต้นแบบ
[แก้]- โบอิง 2707 - เครื่องบินความเร็วเหนือเสียง, ยกเลิกโครงการไปแล้ว
- โบอิง 7J7 - เครื่องยนต์โปรแฟนประสิทธิภาพสูง, ยกเลิกโครงการไปแล้ว
- โบอิง 747-300 ไตรเจ็ต - เครื่องบิน 3 เครื่องยนต์ ที่พัฒนาจาก โบอิง 747-200, ยกเลิกโครงการไปแล้ว
- โบอิง เอ็นแอลเอ - เครื่องบินโดยสารสองชั้น, ยกเลิกโครงการไปแล้ว
- โบอิงโซนิคครุยเซอร์ - เครื่องบินความเร็วเหนือเสียง, ยกเลิกโครงการไปแล้ว
- แมคดอนเนลล์ ดักลาส เอ็มดี-12 - เครื่องบินโดยสารสองชั้น, ยกเลิกโครงการไปแล้ว
- แมคดอนเนลล์ ดักลาส เอ็มดี-94เอกซ์ - เครื่องบินโปรแฟนประสิทธิภาพสูง, ยกเลิกโครงการไปแล้ว
ฐานการผลิต
[แก้]- ลองบีช, รัฐแคลิฟอร์เนีย (โรงงานผลิตของแมคดอนแนลล์ ดักลาสและหน่วยทดสอบ)
- ซีแอตเทิล-โบอิงฟิวด์, รัฐวอชิงตัน (หน่วยทดสอบการบินของเครื่องบินโบอิง)
- ซีแอตเทิล-เอเวอร์เรตต์, รัฐวอชิงตัน (747, 767, 777 และ 787 ดรีมไลน์เนอร์)
- ซีแอตเทิล-เรนตัน, รัฐวอชิงตัน (737 และเครื่องรุ่นเก่า 707, 727 และ 757)
ดูเพิ่ม
[แก้]แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
- เว็บไซต์ของบริษัทโบอิง จำกัด (อังกฤษ)
- ข้อมูลการสั่งซื้อและส่งมอบจากเว็บไซต์โบอิง (อังกฤษ)
- www.newairplane.com (อังกฤษ)