เอาโทบาน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บุนเดิสเอาโทบาเนิน
(Bundesautobahnen)
แปล: ยนตรมารคสหพันธ์

ป้ายหมายเลขเอาโทบานของ
บุนเดิสเอาโทบาน 1, 3 และ 5
Autobahnen in Deutschland.svg
แผนที่โครงข่ายบุนเดซเอาโทบาเนินในประเทศเยอรมนี
ข้อมูลของระบบ
ดูแลรักษาโดย กระทรวงคมนาคมและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัล
ระยะทาง13,183 กิโลเมตร (ค.ศ. 2020) (8,192 ไมล์)
ชื่อของทางหลวง
เอาโทบาน:Bundesautobahn X
(BAB X หรือ A X)
เอาโทบานสาย 3 ตัดกับสาย 5 บริเวณแฟรงเฟิร์ต

เอาโทบาน (เยอรมัน: Autobahn, พหุพจน์: Autobahnen แปลว่า ยนตรมารค) เป็นศัพท์ภาษาเยอรมันหมายถึงทางด่วนระหว่างเมือง ซึ่งเป็นทางคู่และมีทางยกระดับข้ามทางแยก ศัพท์คำนี้ใช้เรียกทางด่วนในเยอรมนี ออสเตรีย และสวิตเซอร์แลนด์ [1] แต่เมื่อกล่าวโดยทั่วไปมักหมายถึงทางหลวงพิเศษในเยอรมนี เอาโทบานในเยอรมนีใช้งานฟรี ส่วนออสเตรียและสวิตเซอร์แลนด์เก็บค่าธรรมเนียมการใช้ทางในอัตราเหมาจ่าย

พาหนะที่ใช้งานได้; เยอรมนีและออสเตรียกำหนดให้พาหนะที่ใช้งานเอาโทบานได้จะต้องเป็นพาหนะที่ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์และทำความเร็วไม่ต่ำกว่า 60 กม/ชั่วโมง ส่วนสวิตเซอร์แลนด์กำหนดไว้ที่ 80 กม/ชั่วโมง

ข้อจำกัดความเร็ว; ออสเตรียกำหนดให้พาหนะใช้ความเร็วบนเอาโทบานได้ไม่เกิน 130 กม/ชั่วโมง สวิตเซอร์แลนด์กำหนดไว้ไม่เกิน 120 กม/ชั่วโมง ขณะที่เอาโทบานในเยอรมนีไม่มีข้อจำกัดความเร็วสูงสุด[2] แต่มีการกำหนดความเร็วแนะนำที่ 130 กม/ชั่วโมง[3] อย่างไรก็ตาม บางรัฐในเยอรมนีเช่นรัฐเบรเมินเริ่มออกกฎจำกัดความเร็วเพื่อควบคุมระดับเสียงและลดมลภาวะ [4]

ประวัติ[แก้]

ทางหลวงในลักษณะเดียวกับเอาโทบานนี้ เริ่มสร้างขึ้นครั้งแรกในปี 1929 เชื่อมระหว่างนครโคโลญกับบ็อน โดยเป็นเส้นทางคู่ที่จำกัดการใช้งานเฉพาะรถยนต์ ห้ามคนเดินเท้าและรถม้า ในสมัยนั้นใช้ชื่อเรียกว่า ครัฟท์ฟาร์ทชตรัสเซอ (Kraftfahrtstraße) เปิดใช้งานครั้งแรกเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม ค.ศ. 1932 [5] ต่อมาในช่วงทศวรรษ 1940 ในยุคของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ได้มีการเร่งสร้างอย่างขนานใหญ่เป็นระยะทาง 3,736 กิโลเมตร นอกจากนี้ ฮิตเลอร์ยังยกเลิกภาษีรถยนต์เพื่อสนับสนุนอุตสาหกรรมยานยนต์ในประเทศ ตลอดจนสั่งสร้างรถยนต์ ฟ็อลคส์วาเกิน ที่ราคาถูกเท่าจักรยานยนต์ นโยบายดังกล่าวทำให้อุตสาหกรรมยานยนต์ของเยอรมันเติบโตอย่างก้าวกระโดด เกิดการจ้างแรงงานนับล้านอัตรา [6] และมีนัยทางทหารเพื่อการลำเลียงกำลังที่รวดเร็วขึ้นด้วย ทางด่วนนี้ในช่วงแรกใช้ชื่อว่า ไรชส์เอาโทบาน (ยนตรมารคไรช์) และมีสมญาว่า ถนนของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ (die Straßen Adolf Hitlers)

ปัจจุบันโครงข่ายของเอาโทบานในเยอรมนีมีความยาวทั้งสิ้น 13,183 กิโลเมตร (ข้อมูลปี 2020) เป็นโครงข่ายถนนขนาดใหญ่เป็นอันดับที่ห้าของโลก (2012) รองจากระบบทางหลวงอินเตอร์สเตตในสหรัฐอเมริกา และระบบทางหลวงในประเทศจีน ระบบทางหลวงในประเทศแคนาดา และ มอเตอร์เวย์ของประเทศสเปน ตามลำดับ เอาโทบานในเยอรมนีได้ชื่อว่าเป็นทางหลวงสายหนึ่งที่มีอัตราการเกิดอุบัติเหตุต่ำที่สุด [7] การบำรุงรักษาเอาโทบานใช้งบประมาณสูงถึง 512,000 ยูโร/กิโลเมตร/ปี (ราว 20 ล้านบาท/กิโลเมตร/ปี)[8]

สถิติความเร็วขับขี่[แก้]

ตัวบ่งชี้ ค.ศ.
(รถยนต์ส่วนบุคคล) 1982 1987 1992
ความเร็วโดยเฉลี่ย 112.3 km/h (70 mph) 117.2 km/h (73 mph) 120.4 km/h (75 mph)
ความเร็วของรถที่ขับขี่เร็วสุด 15% แรก ≥ 139.2 km/h (86 mph) ≥ 145.1 km/h (90 mph) ≥ 148.2 km/h (92 mph)
รถที่ขับเร็วกว่า 130 กม/ชม. 25.0% 31.3% 35.9%

ที่มา: Kellermann, G: Geschwindigkeitsverhalten im Autobahnnetz 1992. Straße+Autobahn,[9] Issue 5/1995.[10]

อ้างอิง[แก้]

  1. ในสวิสใช้คำศัพท์ภาษาเยอรมันว่า Autobahnen, ภาษาฝรั่งเศสว่า Autoroutes และภาษาอิตาลีว่า Autostrade
  2. "Driving in Germany". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-04-18. สืบค้นเมื่อ 2010-11-09.
  3. German State Introduces Autobahn Speed Limit
  4. Germany Gets First Ever Autobahn Speed Limit
  5. Biography and Timeline of Konrad Adenauer (1876-1967)
  6. The German Autobahn
  7. Autobahn Safety Vs. Interstate Safety
  8. Eight things you never knew about the German Autobahn thelocal.de 6 เมษายน 2016
  9. "Straße und Autobahn die Zeitschrift / Fachzeitschrift – Wegebau Straßenplanung Straßenentwässerung Flüsterasphalt Reparaturasphalt Geokunststoffe Straßenfertiger Straßenerhaltung Straßenwalzen". Strasse-und-autobahn.de. สืบค้นเมื่อ 2014-03-21.
  10. Gunnar Gohlisch & Marion Malow (June 1999). "Umweltauswirkungen von Geschwindigkeitsbeschränkungen [Environmental Impacts of Speed Limits]" (PDF). Umweltbundesamt[Federal Environmental Office]. สืบค้นเมื่อ 2013-09-28. Auf Autobahnabschnittten, die eine weitgehend freie Geschwindigkeitswahl zulassen, lag die mittlere Pkw-Geschwindigkeit 1992 bei 132 km/h. Mehr als die Hälfte der Pkw-Fahrer (51 %) überschreitet auf derartigen Abschnitten die Richtgeschwindigkeit.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Autobahn