พินทุ์อิ

อักษรไทย
–ิ
รูปพยัญชนะ
ก	ข	ฃ	ค	ฅ	ฆ	ง	จ
ฉ	ช	ซ	ฌ	ญ	ฎ	ฏ	ฐ
ฑ	ฒ	ณ	ด	ต	ถ	ท	ธ
น	บ	ป	ผ	ฝ	พ	ฟ	ภ
ม	ย	ร	ล	ว	ศ	ษ	ส
		ห	ฬ	อ	ฮ
รูปสระ
ะ	–ั	า	–ํ	–ิ	'	"
–ุ	–ู	เ	โ	ใ	ไ	–็
อ	ว	ย	ฤ	ฤๅ	ฦ	ฦๅ
รูปวรรณยุกต์
		–่	–้	–๊	–๋
เครื่องหมายอื่น ๆ
		–์	–๎	–ฺ
เครื่องหมายวรรคตอน
		ฯ	ฯลฯ		ๆ
		๏	๚	๛	┼

พินทุ์อิ (–ิ) ใช้เป็นสระ อิ เมื่ออยู่เหนือพยัญชนะต้น ใช้ประสมสระ เออ เปลี่ยนรูปเมื่อมีพยัญชนะสะกด เช่น เกิด และใช้ประสมสระ อี อึ อือ เอียะ เอีย เอือะ และ เอือ

การประสมรูป

การประสมรูป	ปรากฏ	ใช้เป็นสระ	สัทอักษรสากล
(พยัญชนะต้น) + พินทุ์อิ	–ิ	อิ	/iʔ/, /i/
(พยัญชนะต้น) + พินทุ์อิ + ฝนทอง	–ี	อี	/iː/
(พยัญชนะต้น) + พินทุ์อิ + นิคหิต	–ึ	อึ	/ɯʔ/, /ɯ/
(พยัญชนะต้น) + พินทุ์อิ + ฟันหนู + (พยัญชนะสะกด)	–ื–	อือ (มีตัวสะกด)	/ɯː/
(พยัญชนะต้น) + พินทุ์อิ + ฟันหนู + ตัวออ	–ือ	อือ (ไม่มีตัวสะกด)	/ɯː/
ไม้หน้า + (พยัญชนะต้น) + พินทุ์อิ + (พยัญชนะสะกด)	เ–ิ–	เออะ1, เออ (มีตัวสะกด)	/ɤ/1, /ɤː/
ไม้หน้า + (พยัญชนะต้น) + สระอี + ตัวยอ	เ–ีย	เอีย	/iaː/
ไม้หน้า + (พยัญชนะต้น) + สระอี + ตัวยอ + วิสรรชนีย์	เ–ียะ	เอียะ	/iaʔ/
ไม้หน้า + (พยัญชนะต้น) + สระอือ + ตัวออ	เ–ือ	เอือ	/ɯaː/
ไม้หน้า + (พยัญชนะต้น) + สระอือ + ตัวออ + วิสรรชนีย์	เ–ือะ	เอือะ	/ɯaʔ/

1. เ–ิ– บางครั้งก็ออกเสียงเป็น เออะ เช่นคำว่า เงิน เปิ่น เกริ่น