กลุ่มภาษาซุนดา-ซูลาเวซี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
กลุ่มภาษาซุนดา-ซูลาเวซี
(นอกกฎหมาย)
ภูมิภาค:ภาคใต้ของไทย, ภาคใต้ฟิลิปปินส์, บรูไน, มาเลเซีย, อินโดนีเซีย และ ไมโครนีเชีย
การจําแนก
ทางภาษาศาสตร์
:
ออสโตรนีเซียน
กลอตโตลอก:None

กลุ่มภาษาซุนดา-ซูลาเวซี (อังกฤษ: Sunda-Sulawesi languages) เป็นสาขาของกลุ่มภาษามาลาโย-โพลีเนเซีย ตระกูลภาษาออสโตรนีเซียน ได้แก่ภาษาที่ใช้พูดในเกาะซูลาเวซี และเกาะซุนดาใหญ่ เช่นเดียวกับในชามอโรและปาเลา โดยทั่วไป กลุ่มภาษามาลาโย-โพลีเนเซียตะวันตกแบ่งเป็นสองกลุ่มคือกลุ่มตอนใน (ซุนดา-ซูลาเวซี) และกลุ่มตอนนอก (บอร์เนียว-ฟิลิปปินส์) ซึ่งการแบ่งนี้ใช้หลักทางภูมิศาสตร์เป็นเกณฑ์

การจัดจำแนก[แก้]

ภาษาในกลุ่มซุนดา-ซูลาเวซีแบ่งเป็นกลุ่มตามความใกล้ชิดได้หลายกลุ่มแต่ความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มยังไม่ชัดเจน ภาษาในเกาะซูลาเวซีเหนือ 20 ภาษา รวมทั้งภาษาในเกาะทางเหนือ (กลุ่มภาษาซังฆีริก เช่น ภาษาบันติก กลุ่มภาษามีนาฮาซัน และกลุ่มภาษาโมนโคนโคว-โคโรนตาโล)ไม่ได้อยู่ในกลุ่มซุนดา-ซูลาเวซีแต่อยู่ในกลุ่มภาษาบอร์เนียว-ฟิลิปปินส์ ภาษาที่จัดอยู่ในกลุ่มนี้ ได้แก่

อ้างอิง[แก้]

  • Fay Wouk and Malcolm Ross (ed.), The history and typology of western Austronesian voice systems. Australian National University, 2002.