ดาวเนปจูน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ดาวเนปจูน  ♆

ภาพดาวเนปจูนสีจริงจากยานวอยเอเจอร์ 2
ถ่ายเมื่อ 16-17 สิงหาคม พ.ศ. 2532[a]
การค้นพบ
ค้นพบโดย:อูแบง เลอเวรีเย
จอห์น คูช แอดัมส์
โยฮันน์ กอทท์ฟรีด กัลเลอ
ค้นพบเมื่อ:23 กันยายน พ.ศ. 2389
ลักษณะของวงโคจร
ต้นยุคอ้างอิง J2000
ระยะจุดไกล
ดวงอาทิตย์ที่สุด
:
4,536,874,325 กม.
(30.32713169 หน่วยดาราศาสตร์)
ระยะจุดใกล้
ดวงอาทิตย์ที่สุด
:
4,459,631,496 กม.
(29.81079527 หน่วยดาราศาสตร์)
กึ่งแกนเอก:4,498,252,900 กม.
(30.06896348 หน่วยดาราศาสตร์)
เส้นรอบวง
ของวงโคจร:
28.263 เทระเมตร
(188.925 หน่วยดาราศาสตร์)
ความเยื้องศูนย์กลาง:0.00858587
คาบดาราคติ:60,224.9036 วัน
(164.89 ปีจูเลียน)
คาบซินอดิก:367.49 วัน
อัตราเร็วเฉลี่ย
ในวงโคจร
:
5.432 กม./วินาที
อัตราเร็วสูงสุด
ในวงโคจร:
5.479 กม./วินาที
อัตราเร็วต่ำสุด
ในวงโคจร:
5.385 กม./วินาที
ความเอียง:1.76917°
(6.43° กับศูนย์สูตรดวงอาทิตย์)
ลองจิจูด
ของจุดโหนดขึ้น
:
131.72169°
มุมของจุด
ใกล้ดวงอาทิตย์ที่สุด
:
273.24966°
จำนวนดาวบริวาร:8 หรือ 14
ลักษณะทางกายภาพ
เส้นผ่านศูนย์กลาง
ตามแนวศูนย์สูตร:
49,528 กม.
(3.883×โลก)
เส้นผ่านศูนย์กลาง
ตามแนวขั้ว:
48,681 กม.
(3.829×โลก)
ความแป้น:0.0171
พื้นที่ผิว:7.619×109 กม.²
(14.937×โลก)
ปริมาตร:6.2526×1013 กม.³
(57.723×โลก)
มวล:1.0243×1026กก.
(17.147×โลก)
ความหนาแน่นเฉลี่ย:1.638 กรัม/ซม.³
ความโน้มถ่วง
ที่ศูนย์สูตร:
11.00 เมตร/วินาที²
(1.122 จี)
ความเร็วหลุดพ้น:23.5 กม./วินาที
คาบการหมุน
รอบตัวเอง
:
0.67125000 วัน
(16 ชม. 6 นาที 36.00000 วินาที)
ความเร็วการหมุน
รอบตัวเอง:
2.68 กม./วินาที
(9,660 กม./ชม.)
ความเอียงของแกน:28.32°
ไรต์แอสเซนชัน
ของขั้วเหนือ:
299.33°
(19 ชม. 57 นาที 20 วินาที)
เดคลิเนชัน
ของขั้วเหนือ:
42.95°
อัตราส่วนสะท้อน:0.41
อุณหภูมิพื้นผิว:
   อุณหภูมิเฉลี่ยที่ยอดเมฆ
ต่ำสุดเฉลี่ยสูงสุด
50 K53 K
ลักษณะของบรรยากาศ
ความดันบรรยากาศ
ที่พื้นผิว:
100-300 กิโลปาสกาล
องค์ประกอบ:>84% ไฮโดรเจน
>12% ฮีเลียม
2% มีเทน
0.01% แอมโมเนีย
0.00025% อีเทน
0.00001% อะเซทิลีน

ดาวเนปจูน (อังกฤษ: Neptune) มีชื่อไทยว่า ดาวเกตุ เป็นดาวเคราะห์ในระบบสุริยะลำดับสุดท้ายมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่เป็นอันดับที่ 4 รองจากดาวพฤหัสบดี ดาวเสาร์ ดาวยูเรนัส และมีมวลเป็นลำดับที่ 3 รองจากดาวพฤหัสบดีและดาวเสาร์ คำว่า "เนปจูน" นั้นตั้งชื่อตามเทพเจ้าแห่งท้องทะเลของโรมันเหนือ (กรีก : โปเซดอน) มีสัญลักษณ์เป็น (♆).

ดาวเนปจูนมีสีน้ำเงิน เนื่องจากองค์ประกอบหลักของบรรยากาศผิวนอกเป็น ไฮโดรเจน ฮีเลียม และมีเทน บรรยากาศของดาวเนปจูน มีกระแสลมที่รุนแรง (2500 กม/ชม.) อุณหภูมิพื้นผิวอยู่ที่ประมาณ -220℃ (-364 °F) ซึ่งหนาวเย็นมาก เนื่องจาก ดาวเนปจูนอยู่ไกลดวงอาทิตย์มาก แต่แกนกลางภายในของดาวเนปจูน ประกอบด้วยหินและก๊าซร้อน อุณหภูมิประมาณ 7,000℃ (12,632 °F) ซึ่งร้อนกว่าพื้นผิวของดวงอาทิตย์

ยานวอยเอเจอร์ 2 เป็นยานอวกาศจากโลกเพียงลำเดียวเท่านั้น ที่เคยเดินทางไปถึงดาวเนปจูนเมื่อ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2532 (ค.ศ. 1989) ภาพของดาวเนปจูนซึ่งได้ถ่ายลักษณะของดาวมาแสดงให้เราเห็นจุดดำใหญ่ (คล้ายจุดแดงใหญ่ ของดาวพฤหัสบดี) อยู่ค่อนมาทางซีกใต้ของดาว มีวงแหวนบางๆสีเข้มอยู่โดยรอบ (วงแหวนของดาวเนปจูน ค้นพบก่อนหน้านั้น โดย เอ็ดเวิร์ด กิแนน (Edward Guinan)

ดาวเนปจูนมีดวงจันทร์บริวาร 8 ถึง 14 ดวง และดวงใหญ่มากที่สุดมีชื่อว่า ไทรทัน ส่วนดวงเล็กมากที่สุดมีชื่อว่า S/2004 N 1[1]

ภาพจาก ยานวอยเอเจอร์ 2 แสดง ดาวเนปจูนและดวงจันทร์บริวาร ชื่อ ไทรทัน

ประวัติการค้นพบ[แก้]

ในปี พ.ศ. 2389 เออร์เบียง เลอ เวอร์ริเยร์ (Urbain Le Verrier) คำนวณว่า ต้องมีดาวเคราะห์ดวงหนึ่งรบกวนการโคจรของดาวยูเรนัส จนเมื่อวันที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2389 โจฮันน์ จี. กาลเล (Johann G. Galle) นักดาราศาสตร์ชาวเยอรมันใต้แห่งหอดูดาวเบอร์ลิน ได้ค้นพบดาวเนปจูน ในตำแหน่งใกล้เคียงกับผลการคำนวณดังกล่าว

อูร์แบ็ง เลอ แวรีเย

หมายเหตุ[แก้]

  1. Based on Irwin, Patrick G J; Dobinson, Jack; James, Arjuna; Teanby, Nicholas A; Simon, Amy A; Fletcher, Leigh N; Roman, Michael T; Orton, Glenn S; Wong, Michael H; Toledo, Daniel; Pérez-Hoyos, Santiago; Beck, Julie (2023-12-23). "Modelling the seasonal cycle of Uranus's colour and magnitude, and comparison with Neptune". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (ภาษาอังกฤษ). 527 (4): 11521–11538. doi:10.1093/mnras/stad3761. ISSN 0035-8711.

อ้างอิง[แก้]

  1. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2013-07-16.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]