อัยยัปปัน
| อัยยัปปัน | |
|---|---|
| เทพแห่งความถูกต้องและความเป็นโสด | |
 ภาพวาดอัยยัปปัน ประมาณคริสต์ทศวรรษ 1950 | |
| ส่วนเกี่ยวข้อง | ศาสนาฮินดู, พระศาสตา, พระอัยนาร์ |
| ที่ประทับ | สพริมละ |
| มนตร์ | Swamiye Saranam Ayyappa and Ayyapan Gayatri Mantra |
| อาวุธ | ธนูและลูกศร, ดาบ |
| สัญลักษณ์ | ระฆัง, ธนูและลูกศร |
| พาหนะ | เสือ |
| คัมภีร์ | Brahmanda Purana |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| บิดา-มารดา | |
พระสวามีอัยยัปปา (ทมิฬ: ஐயப்பன்; มลยาฬัม: അയ്യപ്പ; เตลูกู: అయ్యప్ప స్వామి; กันนาดา: ಅಯ್ಯಪ್ಫ; เทวนาครี: अय्यप्पा) ทรงเป็นเทพเจ้าท้องถิ่นในศาสนาฮินดู ซึ่งมีต้นกำเนิดอยู่ในรัฐเกรละและเป็นที่นิยมบูชาในภาคใต้ของประเทศอินเดีย
ถึงแม้ว่าจะมีการบูชาอัยยัปปาในอินเดียใต้มานานแล้ว พระองค์เริ่มกลายเป็นที่นิยมในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20[1][2][3] ตามข้อมูลจากเทววิทยาฮินดู พระองค์เป็นบุตรของพระหริหระ (พระวิษณุในร่างของโมหินีกับพระศิวะ)[3][4]
เทพปกรณัมการกำเนิด
[แก้]แต่เดิมเป็นบุตรของพระศิวะ (พระอิศวร) กับพระวิษณุ (พระนารายณ์) ในร่างของนางโมหิณี นามว่า ธรรมะศรัทธา มีชื่ออื่นๆ อีก อาทิ เช่น มณีกัณฐ์และหริหรปุตรัน[5]
ต่อมาพระศิวะให้เทพบุตรธรรมะศรัทธาจุติบนโลกมนุษย์ โดยมิได้เกิดจากครรภ์ของพระมเหสีของพระราชาราชศรีกาลา และให้ท้าวนาคามีหน้าที่คุ้มครองพระกุมาร เมื่อพระราชราชาศรีกาลาเสด็จประพาสป่า พระองค์ก็ได้พบกับพระกุมารหน้าเทวาลัยของพระศิวะ แล้วพระองค์ก็เกิดเอ็นดูพระกุมารคนนี้ขึ้นมา แล้วก็ดำริขึ้นว่าจะทำยังไงกับพระกุมารคนนี้ดี จู่ ๆ ก็มีโยคีคนหนึ่งปรากฏแล้วบอกกับพระราชราชาศรีกาลาว่า "พระองค์ไม่ต้องกลัวไปหรอก ขอให้พระองค์นำเด็กผู้นี้กลับไปยังพระนครเถิด เลี้ยงดูให้ดี เด็กน้อยผู้นี้จะนำความเจริญ ความรุ่งเรื่องมาสู่พระนครของพระองค์ และให้พระนามแก่ทารกน้อยนี้ว่า มานีกันดัน เมื่อพระองค์ทรงเลี้ยงดูเด็กน้อยนี้จนอายุครบสิบสองปี พระองค์จะทราบถึงความเป็นมาทั้งหมดของเด็กทารกผู้นี้เอง" โยคีก็หายตัวไป
สาเหตุที่พระองค์ถือกำเนิดขึ้นมาก็เพื่อจะมาปราบอสูรมหิงสี น้องสาวของอสูรมหิษาสูรนั่นเอง แต่สวามีอัยยัปปาก็มีศัตรูก่อนที่จะปราบอสูรมหิงสี ซึ่งก็คือ อำมาตย์ของพระบิดาของพระองค์ อำมาตย์คนนั้นมี ชื่อว่า ไดวัลย์ ไดวัลย์ต้องการชิงพระราชสมบัติของพระราชราชาศรีกาลา โดยจะกำจัดสวามีอัยยัปปาก่อน เนื่องจากพระมเหสีของพระราชราชาศรีกาลาให้กำเนิดพระโอรสคนที่ 2 มีนามว่า ราชาราชันย์ ไดวัลย์ได้ยุยงพระมเหสีของพระราชราชาศรีกาลาว่า "ทำไมเลยต้องให้ไอ้เด็กที่มาจากป่าไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาสืบสันตติวงศ์ จริง ๆ แล้วบัลลังค์นี้น่าจะเป็นของบุตรที่เกิดจากพระนางเองมากกว่าถึงจะถูก" พระมเหสีก็เห็นด้วย ไดวัลย์จึงให้พระเหสีแกล้วหลอกพระราชราชาศรีกาลาว่า พระนางป่วยเป็นโรคร้าย พระราชราชราชาศรีกาลาก็เชื่อ จึงให้หมอที่ดีที่สุดในเมืองมารักษาพระมเหสี ซึ่งหมอคนนี้ก็ได้รับสินบนมาจากไดวัลย์ หมอก็บอกพระราชราชาศรีกาลาว่า "พระนางเป็นโรคร้ายไม่มีทางรักษาได้ แต่มีวิธีเดียว คือ ต้องไปนำน้ำนมของแม่เสือในป่ามาให้พระนางเสวย โรคร้ายจึงจะหาย" จากนั้น พระราชราชาศรีกาลาจึงให้สวามีอัยยัปปา หรือ มานีกันดัน ไปนำน้ำนมจากป่ามาให้ แล้วระหว่างทาง พระอินทร์ได้มาขอร้องสวามีอัยยัปปา พระองค์จึงไปปราบอสูรมหิงสี แต่สุดท้ายอสูรมหิงสีก็ถูกสวามีอัยยัปปาสังหาร และพระอินทร์ก็ตอบแทนสวามีอัยยัยปปา โดยการแปลงเป็นแม่เสือมาให้สวามีอัยยัปปาจับไปในวัง จากนั้น สวามีอัยยัปปาก็ขี่แม่เสือที่พระอินทร์แปลงมาเข้าไปในวัง เมื่อไดวัลย์กับพระมเหสีของพระราชราชาศรีกาลาเห็น จึงเข้าไปขอโทษที่วางแผนกันจะฆ่ามานีกันดัน จากนั้น พระราชราชาศรีกาลาก็บอกกับ สวามีอัยยัปปา ให้อยู่ในวังด้วยกันเถิด แต่สวามีอัยยัปปาปฏิเสธ ขอเข้าไปอยู่ในป่าแทน จากนั้น สวามีอัยยัปปาจึงเข้าไปบำเพ็ญพรตในป่าตลอดชีวิต
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ Chandra, Suresh (1998). Encyclopaedia of Hindu Gods and Goddesses. Sarup and Sons. p. 28. ISBN 8176250392.
- ↑ "Ayyappan – Hindu deity". Encyclopaedia Britannica. 2014.
- ↑ 3.0 3.1 Denise Cush; Catherine A. Robinson; Michael York (2008). Encyclopedia of Hinduism. Routledge. p. 78. ISBN 978-0-7007-1267-0.
- ↑ Constance Jones and Ryan James (2014), Encyclopedia of Hinduism, Infobase Publishing, ISBN 978-0-8160-5458-9, page 58
- ↑ หนุมานชาญสมร หน้า 316 สุจิตต์ วงษ์เทศ บรรณาธิการ
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ อัยยัปปัน
เทพและคัมภีร์ในศาสนาฮินดู | ||
|---|---|---|
| มหาเทพ |  | |
| เทพเจ้าชั้นรอง | ||
| นพเคราะห์ | ||
| เทวี | ||
| คัมภีร์ | ||
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
 | บทความความเชื่อนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |