พระเจ้ามเหนทรวรมัน
พระเจ้ามเหนทรวรมัน | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
พระมหากษัตริย์เจนละ | |||||||||
ครองราชย์ | พ.ศ. 1143 – 1159 | ||||||||
ราชาภิเษก | พ.ศ.1143 | ||||||||
รัชกาลก่อนหน้า | พระเจ้าภววรมันที่ 1 | ||||||||
รัชกาลถัดไป | พระเจ้าอิศานวรมันที่ 1 | ||||||||
สวรรคต | พ.ศ.1159 ภวปุระ,อาณาจักรเจนละ | ||||||||
พระราชบุตร | พระเจ้าอิศานวรมันที่ 1 | ||||||||
พระมหากษัตริย์เจนละ | |||||||||
| |||||||||
ราชวงศ์ | เกาฑิณยะ-จันทรวงศ์ | ||||||||
พระราชบิดา | พระเจ้าวีรวรมัน | ||||||||
พระราชมารดา | พระนางศรีวีรลักษมี | ||||||||
ศาสนา | ฮินดู |
พระเจ้ามเหนทรวรมัน (เขมร: មហេន្ទ្រវរ្ម័ន, อักษรโรมัน: Mahendravarman, จีน: 摩訶陀羅跋摩, พินอิน: Móhètuóluóbamó; สวรรคต พ.ศ. 1159) หรือพระนามเดิมว่า จิตรเสน เป็นพระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรเจนละ ครองราชย์ระหว่างปี พ.ศ. 1143 – 1159
พระราชประวัติ
[แก้]พระเจ้ามเหนทรวรมัน เป็นพระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรเจนละระหว่างปี พ.ศ. 1143 – 1159 ซึ่งอาณาจักรเจนละจะกลายเป็นอาณาจักรพระนครในยุคถัดมา พระองค์เป็นพระญาติสนิทของพระเจ้าภววรมันที่ 1 (เขมร: ភវវរ្ម័នទី១) ทรงเข้าร่วมกองทัพของพระเจ้าภววรมันที่ 1 เพื่อพิชิตอาณาจักรฟูนานและสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระเจ้าภววรมันที่ 1 ในพระนามว่ามเหนทรวรมัน[1][2]
พระเจ้ามเหนทรวรมัน ทรงแต่งตั้งราชทูตไปอาณาจักรจามปาเพื่อเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างสองอาณาจักร[1]: 326 [2]: 69
หลังจากพระองค์สวรรคต พระเจ้าอิศานวรมันที่ 1 ผู้เป็นพระราชโอรส[2]: 69 (เขมร: ឦសានវរ្ម័ន) จึงได้สืบราชบัลลังก์ต่อมา
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Higham, C., 2014, Early Mainland Southeast Asia, Bangkok: River Books Co., Ltd., ISBN 9786167339443
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Coedès, George (1968). Walter F. Vella (บ.ก.). The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
ก่อนหน้า | พระเจ้ามเหนทรวรมัน | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
พระเจ้าภววรมันที่ 1 Bópóbámó 撥婆跋摩 |
พระมหากษัตริย์แห่งเจนละ (ประมาณ ค.ศ.600-616) |
พระเจ้าอิศานวรมันที่ 1 Yishénábámó 伊奢那跋摩 |