ข้ามไปเนื้อหา

การร่วมเพศ

แก้ไขลิงก์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ภาพ Coition of a Hemisected Man and Woman (ประมาณ ค.ศ. 1492) วาดโดย เลโอนาร์โด ดา วินชี แสดงให้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในร่างกายในการร่วมเพศระหว่างชาย-หญิง
การร่วมเพศในท่ามิชชันนารี ท่าร่วมเพศที่ถูกใช้บ่อยที่สุด[1][2] วาดโดย Édouard-Henri Avril (ค.ศ. 1892)

การร่วมเพศ (อังกฤษ: sexual intercourse, coitus, copulation) เป็นการสอดใส่อวัยวะเพศเข้าไปในช่องคลอดเพื่อสุขารมณ์ทางเพศ, สืบพันธุ์ หรือทั้งสองอย่าง[3] โดยมักทำขณะอวัยวะเพศชายแข็งตัว อาจเรียกว่าการร่วมเพศทางช่องคลอด (อังกฤษ: vaginal intercourse, vaginal sex)[2][4] รูปแบบอื่นของการร่วมเพศแบบสอดใส่ ได้แก่ การร่วมเพศทางทวารหนัก, การร่วมเพศทางปาก, การใช้นิ้ว (fingering) และการใช้ดิลโด [5][6][7] กิจกรรมเหล่านี้เป็นความใกล้ชิดทางกายระหว่างคนสองคนหรือมากกว่า และมนุษย์มักใช้กิจกรรมนี้เพื่อสุขอารมณ์ และเพื่อเพิ่มความใกล้ชิด[5][8]

การร่วมเพศในการค้อมหลังหรือท่าหมาก็พบได้บ่อยเช่นกัน
การร่วมเพศในการค้อมหลังหรือท่าหมาก็พบได้บ่อยเช่นกัน

มีมุมมองหลากหลายเกี่ยวกับการประพฤติที่เรียกว่าเป็นการร่วมเพศหรือกิจกรรมทางเพศ[9][10] ซึ่งสามารถส่งผลต่อมุมมองเกี่ยวกับสุขภาพทางเพศ[11] แม้คำว่า การร่วมเพศ มักสื่อถึงการสอดใส่ขององคชาตเข้าไปยังช่องคลอดและโอกาสที่จะสร้างบุตร[3] แต่ก็สามารถหมายถึงการร่วมเพศทางปากและทางทวารหนักได้เช่นกัน[12] ส่วนการร่วมเพศแบบไม่สอดใส่ เช่น การสำเร็จความใคร่ให้กันและกัน (mutual masturbation) และการทำออรัลเซ็กซ์กับผู้หญิง (cunnilingus) ถูกเรียกว่า เพศสัมพันธ์ภายนอก (outercourse)[13] ทว่าการร่วมเพศแบบไม่สอดใส่อาจถือว่าเป็นการร่วมเพศได้เช่นเดียวกัน[5][14] คำว่า เซ็กส์ มักใช้เป็นคำย่อของ การร่วมเพศ (sexual intercourse) ทว่าสามารถหมายถึงกิจกรรมทางเพศทุกรูปแบบ[11][15] เนื่องจากการร่วมเพศมากับความเสี่ยงจะติดโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ระหว่างการประกอบกิจกรรมเหล่านี้ได้[16][17] จึงมักมีการแนะนำให้ร่วมเพศอย่างปลอดภัย[16] อย่างไรก็ตามโอกาสติดโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการร่วมเพศแบบไม่สอดใส่ทางเพศร่วมของมนุษย์[18][19]

หลายเขตอำนาจศาลมีกฎหมายห้ามกระทำการทางเพศบางรูปแบบ เช่น การร่วมประเวณีกับญาติสนิท, การประกอบกิจกรรมทางเพศกับผู้เยาว์, การขายบริการทางเพศ, การข่มขืน, การสมสู่กับสัตว์, การชำเราแบบวิตถาร และการมีเพศสัมพันธ์นอกการสมรสหรือก่อนการสมรส ความเชื่อทางศาสนายังส่งผลต่อการตัดสินใจส่วนตัวเกี่ยวกับการร่วมเพศหรือกิจกรรมทางเพศแบบอื่น ตัวอย่างเช่น การตัดสินใจเกี่ยวกับสภาพพรหมจารี[10][20] หรือประเด็นเกี่ยวกับกฎหมายหรือนโยบายสาธารณะ มุมมองเกี่ยวกับเพศของแต่ละศาสนาแตกต่างกัน ทว่ามักมีบางแก่นเรื่องเหมือนกัน เช่น การห้ามไม่ให้คบชู้

การร่วมเพศเพื่อสืบพันธุ์ในสัตว์ที่ไม่ใช่มนุษย์มักถูกเรียกว่า การผสมพันธุ์ (copulation) และน้ำอสุจิอาจถูกนำไปยังท่อสืบพันธุ์ของเพศหญิงโดยไม่ผ่านช่องคลอดในสัตว์บางชนิด เช่น การร่วมเพศทางทวารร่วม (cloacal copulation) สำหรับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมที่ไม่ใช่มนุษย์ การผสมพันธุ์มักเกิดขึ้นในช่วงที่เจริญพันธุ์สูงสุดเพื่อเพิ่มโอกาสการตั้งครรภ์[21][22] อย่างไรก็ตามมีการพบว่าลิงโบโนโบ, โลมา, และลิงชิมแปนซี สามารถมีเพศสัมพันธ์ แม้เพศเมียจะไม่ได้อยู่ในช่วงเจริญพันธุ์สูงสุด และยังสามารถร่วมเพศกับเพศเดียวกัน[23] คาดว่าสัตว์เหล่านี้ร่วมเพศเพื่อสุขอารมณ์เช่นเดียวกับมนุษย์[24][25] และยังเพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์ทางสังคม[24]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Keath Roberts (2006). Sex. Lotus Press. p. 145. ISBN 8189093592. สืบค้นเมื่อ August 17, 2012.
  2. ↑ 2.0 2.1 Wayne Weiten; Margaret A. Lloyd; Dana S. Dunn; Elizabeth Yost Hammer (2008). Psychology Applied to Modern Life: Adjustment in the 21st Century. Cengage Learning. pp. 422–423. ISBN 0495553395. สืบค้นเมื่อ January 5, 2012. Vaginal intercourse, known more technically as coitus, involves inserting the penis into the vagina and (typically) pelvic thrusting. ... The man-above, or "missionary," position is the most common [sex position].
  3. ↑ 3.0 3.1 Sexual intercourse most commonly means penile–vaginal penetration for sexual pleasure and/or sexual reproduction; dictionary sources state that it especially means this, and scholarly sources over the years agree. See, for example;
    • "Sexual intercourse". Merriam-Webster. สืบค้นเมื่อ December 5, 2014.
    • "Sexual intercourse". Collins English Dictionary. สืบค้นเมื่อ September 5, 2012.
    • Richard M. Lerner; Laurence Steinberg (2004). Handbook of Adolescent Psychology. John Wiley & Sons. pp. 193–196. ISBN 0471690449. สืบค้นเมื่อ April 29, 2013. When researchers use the term sex, they nearly always mean sexual intercourse – more specifically, penile–vaginal intercourse... The widespread, unquestioned equation of penile–vaginal intercourse with sex reflects a failure to examine systematically 'whether the respondent's understanding of the question matches what the researcher had in mind.'
    • Fedwa Malti-Douglas (2007). Encyclopedia of Sex and Gender: A-C. Macmillan Reference. p. 308. ISBN 0028659619. Sexual intercourse. [T]he term coitus indicates a specific act of sexual intercourse that also is known as coition or copulation. This 'coming together' is generally understood in heteronormative terms as the penetration of a woman's vagina by a man's penis.
    • Irving B. Weiner; W. Edward Craighead (2010). The Corsini Encyclopedia of Psychology. Vol. 4. John Wiley & Sons. p. 1577. ISBN 0470170239. สืบค้นเมื่อ August 21, 2013. Human sexual intercourse, or coitus, is one of the most common sexual outlets among adults. Sexual intercourse generally refers to penile penetration of the vagina...
    • Clint E. Bruess; Elizabeth Schroeder (2013). Sexuality Education Theory and Practice. Jones & Bartlett Publishers. p. 152. ISBN 1449649289. สืบค้นเมื่อ December 5, 2014. Vaginal sex is defined as when a penis or sex toy is inserted into a vagina for pleasure. In many cultures around the world, vaginal sex is what is usually implied when people refer to 'having sex' or 'sexual intercourse.' It is the most frequently studied behavior and is often the focus of sexuality education programming for youth.
    • Robert Hine (2015). A Dictionary of Biology. OUP Oxford. p. 541-542. ISBN 0191059447. สืบค้นเมื่อ December 27, 2017. Sexual intercourse (coitus; copulation; mating). The process by which spermatozoa from a male are deposited in the body of a female during sexual reproduction.
    • Cecie Starr; Beverly McMillan (2015). Human Biology. Cengage Learning. p. 339. ISBN 1305445945. สืบค้นเมื่อ December 27, 2017. Coitus and copulation are both technical terms for sexual intercourse. The male sex act involves an erection, in which the limp penis stiffens and lengthens. It also involves ejaculation, the forceful expulsion of semen into the urethra and out from the penis. [...] During coitus, pelvic thrusts stimulate the penis as well as the female's clitoris and vaginal wall. The stimulation triggers rhythmic, involuntary contractions in smooth muscle in the male reproductive tract, especially the vas deferens and the prostate. The contractions rapidly force sperm out of each epididymis. They also force the contents of seminal vesicles and the prostate gland into the urethra. The resulting mixture, semen, is ejaculated into the vagina.
  4. ↑ Sandra Alters; Wendy Schiff (2012). Essential Concepts for Healthy Living. Jones & Bartlett Publishers. pp. 180–181. ISBN 1449630626. สืบค้นเมื่อ August 31, 2013. Most heterosexuals are familiar with the notion of 'having sex' or sexual intercourse as vaginal sex, the insertion of a penis into a vagina. Vaginal sex, or coitus, is the most common and popular form of intimate sexual activity between partners.
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 "Sexual Intercourse". Discovery.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 22, 2008. สืบค้นเมื่อ January 12, 2008.
  6. ↑ Nilamadhab Kar; Gopal Chandra Kar (2005). Comprehensive Textbook of Sexual Medicine. Jaypee Brothers Publishers. pp. 107–112. ISBN 8180614050. สืบค้นเมื่อ September 4, 2012.[ลิงก์เสีย]
  7. ↑ Virginia Rutter; Pepper Schwartz (2011). The Gender of Sexuality: Exploring Sexual Possibilities. Rowman & Littlefield Publishers. p. 76. ISBN 0742570053. สืบค้นเมื่อ October 21, 2015.
  8. ↑ Laura Freberg (2009). Discovering Biological Psychology. Cengage Learning. pp. 308–310. ISBN 0547177798. สืบค้นเมื่อ January 9, 2016.
  9. ↑ Richard M. Lerner; Laurence Steinberg (2004). Handbook of Adolescent Psychology. John Wiley & Sons. pp. 193–196. ISBN 0471690449. สืบค้นเมื่อ April 29, 2013. When researchers use the term sex, they nearly always mean sexual intercourse – more specifically, penile–vaginal intercourse... The widespread, unquestioned equation of penile–vaginal intercourse with sex reflects a failure to examine systematically 'whether the respondent's understanding of the question matches what the researcher had in mind.'
  10. ↑ 10.0 10.1 See page 11 onwards and pages 47–49 for views on what constitutes virginity loss and therefore sexual intercourse or other sexual activity; source discusses how gay and lesbian individuals define virginity loss, and how the majority of researchers and heterosexuals define virginity loss/"technical virginity" by whether or not a person has engaged in penile–vaginal sex. Laura M. Carpenter (2005). Virginity Lost: An Intimate Portrait of First Sexual Experiences. NYU Press. pp. 295 pages. ISBN 0-8147-1652-0. สืบค้นเมื่อ October 9, 2011.
  11. ↑ 11.0 11.1 "Defining sexual health: Report of a technical consultation on sexual health" (PDF). World Health Organization. January 2002. p. 4. สืบค้นเมื่อ September 5, 2012. In English, the term 'sex' is often used to mean 'sexual activity' and can cover a range of behaviours. Other languages and cultures use different terms, with slightly different meanings.
  12. ↑ * "Sexual Intercourse". Discovery.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 22, 2008. สืบค้นเมื่อ January 12, 2008.
  13. ↑ * Ann O'Leary (2002). Beyond Condoms: Alternative Approaches to HIV Prevention. Springer. p. 155. ISBN 0306467313. สืบค้นเมื่อ August 21, 2013.
  14. ↑ Ada P. Kahn; Jan Fawcett (2008). The Encyclopedia of Mental Health. Infobase Publishing. p. 111. ISBN 0816064547. สืบค้นเมื่อ September 5, 2012.
  15. ↑ Randall, H. E. & Byers, S. E. (2003). "What is sex? Students' definitions of having sex, sexual partner, and unfaithful sexual behaviour". The Canadian Journal of Human Sexuality. 12: 87–96. Recently, researchers in the United States, the United Kingdom, and Australia have investigated university students' definitions of having sex. These studies found that students differ in their opinions of what sexual behaviours constitute having sex (Pitts & Rahman, 2001; Richters & Song, 1999; Sanders & Reinisch, 1999). While the vast majority of respondents (more than 97%) in these three studies included penile–vaginal intercourse in their definition of sex, fewer (between 70% and 90%) respondents considered penile–anal intercourse to constitute having sex. Oral-genital behaviours were defined as sex by between 32% and 58% of respondents.[ลิงก์เสีย]
  16. ↑ 16.0 16.1 "Global strategy for the prevention and control of sexually transmitted infections: 2006–2015. Breaking the chain of transmission" (PDF). World Health Organization. 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2014-03-23. สืบค้นเมื่อ November 26, 2011.
  17. ↑ "Sexually Transmitted Disease Surveillance" (PDF). Centers for Disease Control and Prevention (CDC). 2008. สืบค้นเมื่อ December 6, 2011. Also see Fact Sheet
  18. ↑ Dianne Hales (2008). An Invitation to Health Brief 2010–2011. Cengage Learning. pp. 269–271. ISBN 0495391921. สืบค้นเมื่อ August 29, 2013.
  19. ↑ Bhushan Kumar; Somesh Gupta (2014). Sexually Transmitted Infections. Elsevier Health Sciences. p. 237. ISBN 8131229785. สืบค้นเมื่อ December 6, 2014.
  20. ↑ Bryan Strong; Christine DeVault; Theodore F. Cohen (2010). The Marriage and Family Experience: Intimate Relationship in a Changing Society. Cengage Learning. p. 186. ISBN 0-534-62425-1. สืบค้นเมื่อ October 8, 2011. Most people agree that we maintain virginity as long as we refrain from sexual (vaginal) intercourse. But occasionally we hear people speak of 'technical virginity' [...] Data indicate that 'a very significant proportion of teens ha[ve] had experience with oral sex, even if they haven't had sexual intercourse, and may think of themselves as virgins' [...] Other research, especially research looking into virginity loss, reports that 35% of virgins, defined as people who have never engaged in vaginal intercourse, have nonetheless engaged in one or more other forms of heterosexual sexual activity (e.g., oral sex, anal sex, or mutual masturbation).
  21. ↑ Michael Kent (2000). Advanced biology. Oxford University Press. pp. 250–253. ISBN 0199141959. สืบค้นเมื่อ October 21, 2015.
  22. ↑ Showick Thorpe; Edgar Thorpe (2009). The Pearson General Studies Manual 2009, 1/e. Pearson Education India. p. 1.79. ISBN 8131721337. สืบค้นเมื่อ October 21, 2015.
  23. ↑ * Diamond, Jared (1991). The Rise and Fall of the Third Chimpanzee. Radius. pp. 360 pages. ISBN 0091742684. สืบค้นเมื่อ October 21, 2015.
  24. ↑ 24.0 24.1 Diamond, Jared (1991). The Rise and Fall of the Third Chimpanzee. Radius. pp. 360 pages. ISBN 0091742684. สืบค้นเมื่อ October 21, 2015.
  25. ↑ Balcombe, Jonathan (2006). Pleasurable Kingdom: Animals and the Nature of Feeling Good. Palgrave Macmillan. pp. 106–118. ISBN 0230552277. สืบค้นเมื่อ October 21, 2015.

ดูเพิ่ม

[แก้]

หนังสือและบทความ

[แก้]
  • ณภัค เสรีรักษ์. 2563. เพศสัมพันธ์ในทรรศนะของแพทย์: ความหมายของการร่วมเพศในฐานะที่เป็นกิจกรรมเชิงสุนทรียะในงานเขียนของแพทย์ไทยช่วงทศวรรษ 1970. ใน เปิดโลกสุนทรีย์ในวิถีมนุษยศาสตร์. บรรณาธิการโดย ถนอม ชาภักดี, ชาติชาย มุกสง, นันทนุช อุดมละมุล, และสุรเชษ์ฐ สุขลาภกิจ, หน้า 335-65. กรุงเทพฯ: สยามปริทัศน์.

แหล่งข้อมูลออนไลน์

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ การร่วมเพศ
Stub icon

บทความแพทยศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=การร่วมเพศ&oldid=11906593"