เบตตี เดวิส
| เบตตี เดวิส | |
 จากภาพยนตร์เรื่อง Payment on Demand (1951) | |
| ชื่อจริง | รัธ เอลิซาเบธ เดวิส |
| เกิด | 5 เมษายน ค.ศ. 1908 โลเวลล์ รัฐแมสซาชูเซตส์ สหรัฐอเมริกา |
| เสียชีวิต | 6 ตุลาคม ค.ศ. 1989 (81 ปี) เนอยี-ซูร์-แซน, ฝรั่งเศส |
| คู่สมรส | ฮาร์มอน เนลสัน (1932–1938) อาร์เธอร์ ฟาร์นสเวิร์ท (1940–1943) วิลเลียม แกรนต์ เชอรี (1945–1950) แกรี เมอร์ริล (1950–1960) |
| อาชีพ | นักแสดง |
| ปีที่แสดง | 1929–989 |
รัธ เอลิซาเบธ "เบตตี" เดวิส (อังกฤษ: Ruth Elizabeth "Bette" Davis; 5 เมษายน ค.ศ. 1908 – 6 ตุลาคม ค.ศ. 1989)[1] เป็นนักแสดงชาวอเมริกัน มีผลงานภาพยนตร์ โทรทัศน์ ละครเวที เธอเต็มใจที่รับแสดงบทคนใจจืดใจดำ และยังมีผลงานการแสดงที่หลากหลายแนว ตั้งแต่เรื่องอาชญากรรมเรื่องประโลมโลก ไปถึงประวัติศาสตร์ ภาพยนตร์ย้อนยุค หรือหนังตลกบางครั้ง แต่เธอก็ประสบความสำเร็จอย่างมากในบทรัก ดราม่า
หลังจากเธอเล่นละครบรอดเวย์ เดวิสย้ายเข้ามายังฮอลลีวูดในปี 1930 แต่ผลงานภาพยนตร์ในช่วงแรกกับสตูดิโอยูนิเวอร์แซล ไม่ประสบความสำเร็จ เธอย้ายมาอยู่กับวอร์เนอร์บราเธอร์ส ในปี 1932 กับอาชีพนี้เธอได้รับเสียงวิจารณ์ที่ดีด้านการแสดง ในปี 1937 เธอพยายามปลดปล่อยตัวเองจากสัญญาจากค่าย ถึงแม้ว่าเธอจะสูญเสียการโฆษณาสู่สาธารณะที่ดี แต่ก็ถือเป็นจุดเริ่มต้นอาชีพของเธอที่ประสบความสำเร็จที่สุด จนปลายคริสต์ทศวรรษ 1940 เธอถือเป็นหนึ่งในคนมีชื่อเสียงผู้หญิงแถวหน้า กับสไตล์อันหนักแน่นและเอาจริงเอาจัง เดวิสยังเป็นที่เลื่องลือด้านความสมบูรณ์แบบที่ชอบการต่อสู้และเผชิญหน้ากับผู้บริหารสตูดิโอ ผู้กำกับภาพยนตร์ และนักแสดงร่วม ที่มักถูกรายงานออกมาเสมอ กับบุคลิกที่ตรงไปตรงมา กับเสียงพูดอันห้วน ๆ กับซิกาแรตที่มีอยู่ทุกที่ ที่มักมีคนเลียนแบบ ล้อเลียน
เดวิสร่วมเป็นผู้ร่วมก่อตั้งฮอลลีวูดแคนทีน และเป็นประธานหญิงคนแรกของสถาบันศิลปะภาพยนตร์และวิทยาการ (Academy of Motion Picture Arts and Sciences) ตลอดอาชีพของเธอ เธอเคยได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์ในสาขานักแสดงนำหญิง 10 ครั้ง ซึ่งได้รับรางวัล 2 ครั้ง เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้รับรางวัลประสบความสำเร็จจากสถาบันภาพยนตร์อเมริกัน อาชีพของเธอประสบความสำเร็จตลอดการสูญเสีย เธอยอมรับว่าการที่เธอประสบความสำเร็จทำให้เธอยากต่อการรักษาความสัมพันธ์ส่วนตัวได้ เธอแต่งงาน 4 ครั้ง สามีเสียชีวิต 1 ครั้ง หย่าร้าง 3 ครั้ง เธอเลี้ยงดูบุตรแบบมีแม่คนเดียว ในท้าย ๆ ของเธอมีสุขภาพไม่ดี แต่ก็ยังคงรับงานแสดงจนเธอเสียชีวิตด้วยมะเร็งเต้านม จากผลงานภาพยนตร์กว่า 100 เรื่อง การแสดงในโทรทัศน์และละครเวที ในปี 1999 เธอเป็นอันดับ 2 รองจากแคทารีน เฮปเบิร์น ในการจัดอันดับของสถาบันภาพยนตร์อเมริกัน ในหัวข้อ นักแสดงหญิงที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล
