เดวิด แคเมอรอน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก เดวิด คาเมรอน)
เดอะไรต์ออนะระเบิล
 เดวิด แคเมอรอน
นายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักร
ดำรงตำแหน่ง
11 พฤษภาคม พ.ศ. 2553 – 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2559
(6 ปี 63 วัน)
กษัตริย์ สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบทที่ 2
ก่อนหน้า กอร์ดอน บราวน์
ถัดไป เทเรซา เมย์
ผู้นำฝ่ายค้านในสภาสามัญชน
ดำรงตำแหน่ง
6 ธันวาคม พ.ศ. 2548 – 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2553
กษัตริย์ สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบทที่ 2
นายกรัฐมนตรี โทนี แบลร์
กอร์ดอน บราวน์
ก่อนหน้า ไมเคิล โฮเวิร์ด
ถัดไป แฮเรียต ฮาร์แมน
หัวหน้าพรรคอนุรักษนิยม
ดำรงตำแหน่ง
6 ธันวาคม พ.ศ. 2548 – 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2559
ก่อนหน้า ไมเคิล โฮเวิร์ด
ถัดไป เทเรซา เมย์
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด 9 ตุลาคม พ.ศ. 2509 (56 ปี)
ลอนดอน สหราชอาณาจักร
พรรค พรรคอนุรักษนิยม
คู่สมรส ซาแมนธา เชฟฟีลด์
ศาสนา คริสต์นิกายอังกลิคัน
ลายมือชื่อ Accession Treaty 2011 David Cameron signature.svg

เดวิด วิลเลียม ดอนัลด์ แคเมอรอน (อังกฤษ: David William Donald Cameron) เกิดเมื่อวันที่ 9 ตุลาคม ค.ศ. 1966 เป็นนักการเมืองชาวอังกฤษ อีกทั้งเดวิดยังดำรงตำแหน่งเป็นนายกรัฐมนตรีคนที่ 53 แห่งสหราชอาณาจักรตั้งแต่ปี ค.ศ. 2010 และเป็นหัวหน้าพรรค พรรคอนุรักษนิยม (สหราชอาณาจักร) (Conservative Party) ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2005 และเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรประจำเขต Witney ใน Oxfordshire ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2001[1][2]

แคเมอรอนจบการศึกษาในระดับปริญญาตรีในสาขาวิชา ปรัชญา การเมือง และเศรษฐศาสตร์ (Philosophy, Politics and Economics หรือชื่อย่อ PPE) จาก Brasenose College มหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด จากนั้นเขาได้เข้าร่วมทีมวิจัยของพรรคอนุรักษนิยมและเป็นที่ปรึกษาพิเศษให้กับนอร์แมน ลามองต์และไมเคิล ฮาเวิร์ด เขาเป็นหัวหน้าฝ่ายกิจการองค์กรในบริษัทสื่อ ที่ชื่อคาร์ลตันคอมมูนิเคชันส์เป็นเวลา 7 ปี เขาลงสมัครรับเลือกตั้ง สมาชิกสภาสามัญชนในสแตฟฟอร์ด ในปี ค.ศ. 1997 แต่ไม่ได้รับเลือก ต่อมาในปี ค.ศ. 2001 ได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาสามัญชนเขตวิตนีย์ในออกซฟอร์ดเชอร์[3] ต่อมาในปลายปี ค.ศ. 2005 ได้รับตำแหน่งเป็นหัวหน้าพรรคอนุรักษนิยม

หลังการเลือกตั้งทั่วไปในสหราชอาณาจักร พ.ศ. 2553 โดยพรรคอนุรักษ์นิยมได้คะแนนสูงสุด ทำให้คาแมรอนขึ้นนำเป็นนายกรัฐมนตรี ในฐานะรัฐบาลผสมระหว่างพรรคอนุรักษนิยม (Conservative Party) และ พรรคเสรีประชาธิปไตย (Liberal Democrats)เดวิด แคเมอรอนกลายเป็นนายกรัฐมนตรีที่อายุนับตั้งแต่โรเบริ์ต เจนคินสัน (ลอร์ด ลิเวอร์พูล) ในปี 1812

แคเมอรอนประกาศเมื่อวันศุกร์ที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2559 ว่าจะลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีก่อนการประชุมใหญ่สามัญของพรรคอนุรักษนิยมในเดือนตุลาคมปีเดียวกัน อันเป็นผลสืบเนื่องจากความพ่ายแพ้ของฝ่ายสนับสนุนให้อังกฤษอยู่ใน สหภาพยุโรป ต่อซึ่งมีเขาเป็นแกนนำภายหลังจาก การออกเสียงประชามติ โดยในวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 แคเมอรอนจะเข้าเฝ้า สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ที่ พระราชวังบัคกิงแฮม เพื่อยื่นหนังสือลาออกจากตำแหน่งโดยในวันเดียวกันนาง เทเรซา เมย์ หัวหน้า พรรคอนุรักษ์นิยม จะเข้าเฝ้าเพื่อจุมพิตพระหัตถ์รับการแต่งตั้งเป็น นายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักร คนที่ 54

ชีวิตวัยเด็กและบรรพบุรุษ[แก้]

เดวิด แคเมอรอนเป็นหลานคนสุดท้องของนายหน้าซื้อหุ้น เอียน ดอนัลด์ แคเมอรอน (12 ตุลาคม 1932 - 8 กันยายน 2010) และภรรยาของเขา แมรี เฟอร์ (นามเดิม เมาท์ , เกิด 1934 ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้พิพากษาศาลแขวงและเป็นลูกสาวของเซอร์ วิลเลียม เมาท์)[4][5] พ่อแม่ของแคเมอรอนสมรสกับเมื่อวันที่ 20 ตุลาคม 1962[4]

แคเมอรอนเกิดในกรุงลอนดอนก่อนที่จะย้ายไปอยู่ในแถบพีสมอร์ เบิร์กเชียร์[6].[7] แคเมอรอนมีพี่ชายชื่อ อเล็กซานเดอร์ แคเมอรอน (เกิด 1963 เป็นทนายความ)[8] และมีพี่สาว น้องสาว 2 คน , ทานิชา ราเชล (เกิด 1965) และ แคลร์ หลุยส์ (เกิด 1971)[4][9] พ่อของเขา , เอียนเกิดในแบลร์มอร์ เฮ้าท์ใกล้กับฮันรี่ , อันเบอร์เดียนไชน์ และเสียชีวิตในเมือง ตูลง , ฝรั่งเศส เมื่อวันที่ 8 กันยายน 2010[10] เอียนเกิดมาพร้อมกับขาที่พิการและถูกรักษาจนมีอาการดีขึ้น , แบลร์มอร์ถูกสร้างขึ้นโดยปู่ทวดของแคเมอรอน , อเล็กซานเดอร์ เก็ดเดด[11] และได้ค้าขายข้าวในชิคาโก้จนมีทรัพย์สมบัติมากมายก่อนจะกลับไปที่สกอตแลนด์ในคริสต์ทศวรรษ 1880[12]


อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ เดวิด คาเมรอน (David Cameron) ตัวเต็งนายกอังกฤษ
  2. ↑ "David Cameron". Witney Conservatives. 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-07-01. สืบค้นเมื่อ 2015-08-19.
  3. ↑ เดวิด คาเมรอน (David Cameron) ตัวเต็งนายกอังกฤษ
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 Lundy, Darryl. "David William Donald Cameron". The Peerage. สืบค้นเมื่อ 4 June 2010.[แหล่งอ้างอิงไม่น่าเชื่อถือ]
  5. ↑ Debrett's Peerage 2011, p. B 714.
  6. ↑ เดวิด คาเมรอน ผู้นำเมืองผู้ดี
  7. ↑ Elliott, Francis; Hanning, James (2007). Cameron: the Rise of the New Conservative. London: Harper Perennial. ISBN 978-0-00-724367-9.
  8. ↑ CAMERON, Alexander Allan. ukwhoswho.com. Who's Who. Vol. 2014 (online Oxford University Press ed.). A & C Black, an imprint of Bloomsbury Publishing plc. Closed access (ต้องรับบริการ)
  9. ↑ Wheeler, Brian (6 December 2005). "The David Cameron Story". BBC News. สืบค้นเมื่อ 27 March 2007.
  10. ↑ "David Cameron and Slains Castle". The North Scotland Beehive. Aberdeen: Aberdeen Civic Society. 2 March 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 August 2007. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  11. ↑ "Marriages". The Times. London. 24 July 1905. p. 1. สืบค้นเมื่อ 22 March 2013.(ต้องรับบริการ)
  12. ↑ Clark, Ross (26 January 2002). "Highlands for the high life" เก็บถาวร 2012-12-09 ที่ archive.today. The Daily Telegraph (London). Retrieved 4 September 2007.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เดวิด_แคเมอรอน&oldid=9933357"