อ่างสาคร
อ่างสาคร หรือ ขันสาคร (อังกฤษ: Molten Sea หรือ Brazen Sea; ים מוצק yām mūṣāq "ทะเลโลหะหลอม") เป็นอ่างขนาดใหญ่ในพระวิหารในเยรูซาเล็มที่โปรดให้สร้างโดยซาโลมอนเพื่อใช้ในการชำระกายของปุโรหิต ถูกกล่าวถึงใน 1 พงศ์กษัตริย์ 7:23-26 และ 2 พงศาวดาร 4:2-5 ตั้งอยู่มุมด้านตะวันออกเฉียงใต้ของลานชั้นใน ในคัมภีร์ไบเบิลระบุว่าอ่างสาครมีความสูง 5 ศอก (2.25 เมตร) มีเส้นผ่านศูนย์กลางยาว 10 ศอก (4.5 เมตร) จากขอบหนึ่งไปอีกขอบหนึ่ง และมีเส้นรอบวงยาว 30 ศอก (13.5 เมตร) ขอบของอ่างทำเหมือนขอบถ้วยหรือเหมือนกับดอกพลับพลึงบาน[1] และมีความหนา 1 คืบ (7.5 เซนติเมตร) ตัวอ่างสาครวางอยู่บนหลังของรูปวัว 12 ตัวที่ยืนหันหน้าออกไปด้านนอก อ่างสาครสามารถบรรจุน้ำได้ 2,000 หรือ 3,000 บัท (1 พงศ์กษัตริย์ 7:26 และ 2 พงศาวดาร 4:5) คือประมาณ 40,000 ลิตรหรือ 60,000 ลิตร ความจริงที่ว่าอ่างชำระนั้นมีขนาดใหญ่เกินกว่าจะเข้าใช้จากด้านบนทำให้มีแนวคิดว่าว่าน้ำน่าจะไหลจากอ่างลงในสู่ภาชนะย่อยด้านล่าง เดิมน้ำในอ่างสาครจัดหามาให้โดยชาวกิเบโอน แต่ภายหลังน้ำนำมาโดยรางน้ำจากสระของซาโลมอน อ่างสาครสร้างจากทองเหลืองหรือสัมฤทธิ์ซึ่งซาโลมอนนำมาจากเมืองที่ยึดมาจากฮาดัดเอเซอร์กษัตริย์แห่งโศบาห์ (1 พงศาวดาร 18:8) ภายหลังอาหัสทรงย้ายตัวอ่างลงจากรูปวัววางไว้บนพื้นหิน (2 พงศ์กษัตริย์ 16:17) ท้ายที่สุดอ่างสาครถูกทำลายโดยชาวเคลเดีย (2 พงศ์กษัตริย์ 25:13)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 2 พงศาวดาร 4:5: พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน