ประเทศปาเลา

สาธารณรัฐปาเลา
สาธารณรัฐปาเลา; Republic of Palau (อังกฤษ); Beluu er a Belau (ปาเลา)
	ธงชาติ ตราแผ่นดิน
	คำขวัญ: Rainbow's End
	เพลงชาติ: เบเลา เรกิด (ปาเลาของเรา)
เมืองหลวง	เงรุลมุด; 7°30′N 134°37′E / 7.500°N 134.617°E
เมืองใหญ่สุด	คอรอร์; 7°20′N 134°29′E / 7.333°N 134.483°E
ภาษาราชการ	ภาษาอังกฤษและภาษาปาเลา
	ภาษาญี่ปุ่น; ภาษาอาเงาร์ (ในรัฐอาเงาร์); ภาษาซอนโซรัล (ในรัฐซอนโซรัล); ภาษาโตบี (ในรัฐฮาโตโฮเบย์)
การปกครอง	สาธารณรัฐ
• ประธานาธิบดี	ทอมมี เรเมเงเซา
• รองประธานาธิบดี	Raynold Oilouch
พื้นที่
• รวม	459 ตารางกิโลเมตร (177 ตารางไมล์) (179th)
• แหล่งน้ำ (%)	น้อยมาก
ประชากร
• พ.ศ. 2560 ประมาณ	21,503 (224)
• สำมะโนประชากร 2013	20,918
• ความหนาแน่น	46.7 ต่อตารางกิโลเมตร (121.0 ต่อตารางไมล์)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	2018 (ประมาณ)
• รวม	$300 ล้าน
• ต่อหัว	$16,296 (81)
จีดีพี (ราคาตลาด)	2018 (ประมาณ)
• รวม	$322 ล้าน
• ต่อหัว	$17,438
เอชดีไอ (2019)	0.826; สูงมาก · อันดับที่ 50
สกุลเงิน	ดอลลาร์สหรัฐ (USD)
เขตเวลา	UTC+ 9
รหัสโทรศัพท์	680
โดเมนบนสุด	.pw

ปาเลา (อังกฤษ: Palau; ปาเลา: Belau) มีชื่อทางการว่า สาธารณรัฐปาเลา (อังกฤษ: Republic of Palau; ปาเลา: Beluu er a Belau) เป็นประเทศหมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก ตั้งอยู่ทางตะวันออกของประเทศฟิลิปปินส์ไปประมาณ 500 กิโลเมตร ได้รับเอกราชในปี พ.ศ. 2537 เป็นหนึ่งในชาติที่ใหม่ที่สุดและมีประชากรน้อยที่สุดในโลก

ประวัติศาสตร์[แก้]

สันนิษฐานว่าชนพื้นเมืองของปาเลาเป็นพวกที่อพยพมาจากหมู่เกาะในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เมื่อกว่า 3,000 ปีมาแล้ว ส่วนชาวยุโรปพวกแรกที่เดินทางมาถึงปาเลาเป็นชาวสเปน แต่ไม่มีการตั้งถิ่นฐานจริงจังจนกระทั่งเรือของอังกฤษอัปปางนอกฝั่งปาเลา จึงทำให้ชาวอังกฤษเริ่มรู้จักเกาะนี้ และกลายเป็นคู่ค้าหลัก ในขณะเดียวกันโรคติดต่อที่มาจากชาวยุโรปก็คร่าชีวิตชาวเกาะเป็นจำนวนมาก

ต่อมาชาวสเปนได้มีอำนาจเหนือปาเลา แต่ภายหลังได้ขายหมู่เกาะนี้ให้แก่เยอรมนี ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ญี่ปุ่นได้ประกาศสงครามกับเยอรมนีและบุกเข้ายึดครองปาเลาให้อยู่ภายใต้อำนาจจักรวรรดิญี่ปุ่นและได้โยกย้ายประชากรให้ไปอาศัยอยู่เกาะต่าง ๆ ของปาเลา ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ปาเลาจึงกลายเป็นสนามรบระหว่างญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกา ภายหลังสงครามสหรัฐอเมริกาเริ่มมีอำนาจแทนญี่ปุ่น ปาเลาต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากสหรัฐอเมริกาเกือบทุกด้าน หลังจากได้รับเอกราช ก็ยังได้รับการช่วยเหลือทางการเงินและการป้องกันจากสหรัฐอเมริกา

การเมือง[แก้]

ปาเลามีประธานาธิบดีซึ่งได้รับเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชนเป็นทั้งประมุขของประเทศและหัวหน้าคณะรัฐบาลทำหน้าที่ในการบริหารประเทศ ดำรงตำแหน่งคราวละ 4 ปี

การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]

ปาเลาแบ่งเขตการปกครองเป็น 16 หน่วยย่อย เรียกว่ารัฐ (states):

ภูมิศาสตร์[แก้]

ภูมิประเทศ[แก้]

ประกอบด้วยหมู่เกาะ 26 เกาะ และมีเกาะเล็ก ๆ อีกประมาณ 300 เกาะ

ภูมิอากาศ[แก้]

ฝนตกชุก และอากาศร้อนตลอดปี

เศรษฐกิจ[แก้]

ปาเลาเป็นประเทศหมู่เกาะที่มีศักยภาพทางเศรษฐกิจและมาตรฐานชีวิตที่ดีเมื่อเทียบกับประเทศหมู่เกาะในแปซิฟิกด้วยกัน แต่อย่างไรก็ตามยังมีการกระจุกตัวของรายได้^{[ต้องการอ้างอิง]} ทั้งนี้ รายได้หลักมาจากการ ท่องเที่ยว เกษตรกรรม การประมง โดยรัฐบาลเป็นผู้สร้างและจ้างงานหลัก ปาเลายังคงพึ่งพาเงินช่วยเหลือเพื่อการพัฒนาจากสหรัฐฯ และการประกอบธุรกิจจากนักลงทุนสหรัฐฯ ซึ่งทำให้รายได้เฉลี่ยต่อหัว อยู่ในอัตราที่สูงเมื่อเทียบกับสหพันธรัฐไมโครนีเซีย

ประชากร[แก้]

ปาเลา ร้อยละ 70 ชาวเอเชีย ร้อยละ 28 อื่น ๆ ร้อยละ 2 ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ประชากรรู้หนังสือร้อยละ 98 ประชากรอาศัยอยู่ในเขตเมืองร้อยละ 71

วัฒนธรรม[แก้]

เป็นแบบวัฒนธรรมแบบชาวไมโครนีเซีย และก็ได้รับวัฒนธรรมจากตะวันตกเป็นอย่างมากแม้กระทั่งภาษาพูด และศาสนา ในฐานะอดีตเคยเป็นเมืองขึ้น ส่วนญี่ปุ่นเองก็มีส่วนสร้างวัฒนธรรมของชาวปาเลา เช่น ภาษาญี่ปุ่น ส่วนมากพูดกันในเกาะอาเงาร์

อ้างอิง[แก้]

↑ "การประเมินประชากรโลก พ.ศ. 2560". ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. สืบค้นเมื่อ 10 September 2017.
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 "Palau". www.imf.org.
↑ Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.

[UN_WPP-1] "การประเมินประชากรโลก พ.ศ. 2560". ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. สืบค้นเมื่อ 10 September 2017.

[imf-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 "Palau". www.imf.org.

[HDI-3] Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.

[1]

[2]

[3]