ราชอาณาจักรอิตาลี (ยุคกลาง)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ราชอาณาจักรอิตาลี

Regnum Italicum (ลาติน)
ค.ศ. 855ค.ศ. 1801
ธงชาติอิตาลี
ธงชาติ (ป. 1430–1806)
มงกุฎเหล็กของอิตาลี
มงกุฎเหล็ก
เขตแดนราชอาณาจักรอิตาลี (สีเขียวเข้ม) ในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ (สีเขียวอ่อน)
เขตแดนราชอาณาจักรอิตาลี (สีเขียวเข้ม)
ในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ (สีเขียวอ่อน)
สถานะราชอาณาจักร
เมืองหลวงพาเวีย (ต่อมา: มิลาน และ มอนซา)
ภาษาทั่วไปลอมบาร์ด, ลาติน, ภาษาพูดอิตาลี (Vernacular Italian)
ศาสนา
คริสต์ศาสนา, เพกัน
การปกครองNon-sovereign ราชาธิปไตยโดยเลือกตั้ง
พระมหากษัตริย์ 
• 962–973
อ็อทโทที่ 1
• 1519–1556
คาร์ลที่ 5
• 1792–1801
ฟรันทซ์ที่ 2
Arch-Chancellor 
• 962–965 (องค์แรก)
Bruno of Lotharingia
• 1784–1801 (องค์สุดท้าย)
Maximilian Francis of Austria
ยุคประวัติศาสตร์ยุคกลาง
• Otto I descent in Italy
ค.ศ. 951
25 ธันวาคม ค.ศ. 961 ค.ศ. 855
• ชาร์เลอมาญพิชิต
    ราชอาณาจักรอิตาลี
 
ค.ศ. 774
• ปกครองโดยโลแธร์ที่ 1
ค.ศ. 818–855
• ออตโตที่ 1 สวมมงกุฎเป็นกษัตริย์อิตาลี
    รวมอิตาลีเป็น
    จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
 
 
2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1801
• ยุบจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
    อาณาจักรยังคงอยู่
    ตามทฤษฎี
 
 
6 สิงหาคม ค.ศ. 1806
ก่อนหน้า
ถัดไป
อาณาจักรแฟรงก์กลาง
สาธารณรัฐอิตาลี (นโปเลียน)
Kingdom of Etruria

ราชอาณาจักรอิตาลี (ละติน: Regnum Italiae หรือ Regnum Italicum) เป็นอาณาจักรที่ก่อตั้งขึ้นโดยชนลอมบาร์ดผู้เข้ามารุกรานคาบสมุทรอิตาลีหลังจากที่ราชอาณาจักรออสโตรกอธถูกทำลายในปี ค.ศ. 568 อาณาจักรลอมบาร์ดเป็นอาณาจักรที่มีความมั่นคงกว่าราชอาณาจักรออสโตรกอธก่อนหน้านั้น แต่ในปี ค.ศ. 774 ชนแฟรงค์ที่นำโดยชาร์เลอมาญก็เข้ามารุกรานโดยอ้างว่าเพื่อเป็นการป้องกันสถาบันพระสันตะปาปาและได้รับชัยชนะต่ออาณาจักรลอมบาร์ด ชนแฟรงค์รักษาบริเวณอิตาลี-ลอมบาร์ดแยกจากจักรวรรดิของตนเอง แต่อาณาจักรลอมบาร์ดก็ประสบกับการแบ่งแยกเขตแดน สงครามกลางเมือง และวิกฤติการณ์สืบราชบัลลังก์เช่นเดียวกับที่จักรวรรดิคาโรแล็งเชียงต้องประสบมาจนกระทั่งถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 9 เมื่ออาณาจักรอิตาลีได้รับอิสรภาพแต่ก็ยังเป็นอาณาจักรที่ปกครองแบบกระจายอำนาจ ในปี ค.ศ. 951 สมเด็จพระจักรพรรดิออตโตที่ 1 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ผู้เป็นพระมหากษัตริย์เยอรมนีอยู่แล้วก็อ้างสิทธิในราชบัลลังก์อิตาลี ราชบัลลังก์อิตาลีและเยอรมนีรวมกันกลายเป็นพื้นฐานของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์[1] รัฐบาลกลางในอิตาลีสูญหายไปอย่างรวดเร็วในยุคกลางตอนกลาง (High Middle Ages) แต่ปรัชญาของความเป็นอาณาจักรยังมีอยู่ เมื่อมาถึงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาความคิดนี้ก็เป็นเพียงความคิดที่ไม่มีมูลและในสัญญาสงบศึกเวสต์เฟเลีย (Peace of Westphalia) (ค.ศ. 1648) ความคิดเรื่องอาณาจักรก็หายไปทั้งทางปรัชญาและทางกฎหมาย แต่อาจจะยังหลงเหลืออยู่เพียงในนามมาจนเมื่อจักรวรรดิถูกยุบในปี ค.ศ. 1806 ซึ่งเมื่อถึงเวลานั้นจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 ก็ได้ก่อตั้งราชอาณาจักรของพระองค์เองขึ้น “ราชอาณาจักรอิตาลี (นโปเลียน)” (Regno d'Italia) ที่ไม่มีส่วนใดที่หลงเหลือมาจากอาณาจักรในยุคกลาง

ราชอาณาจักรอิตาลีในปี ค.ศ.1000

อ้างอิง[แก้]

  1. Holy Roman Empire[1]

ดูเพิ่ม[แก้]