ราชอาณาจักรอิตาลี (ยุคกลาง)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สำหรับความหมายอื่น ดูที่ ราชอาณาจักรอิตาลี (แก้ความกำกวม)
ราชอาณาจักรอิตาลี

Regnum Italicum (ลาติน)
ค.ศ. 855ค.ศ. 1801
ธงชาติอิตาลี
ธงชาติ (ป. 1430–1806)
มงกุฎเหล็กของอิตาลี
มงกุฎเหล็ก
เขตแดนราชอาณาจักรอิตาลี (สีเขียวเข้ม) ในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ (สีเขียวอ่อน)
เขตแดนราชอาณาจักรอิตาลี (สีเขียวเข้ม)
ในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ (สีเขียวอ่อน)
สถานะราชอาณาจักร
เมืองหลวงพาเวีย (ต่อมา: มิลาน และ มอนซา)
ภาษาทั่วไปลอมบาร์ด, ลาติน, ภาษาพูดอิตาลี (Vernacular Italian)
ศาสนา
คริสต์ศาสนา, เพกัน
การปกครองNon-sovereign ราชาธิปไตยโดยเลือกตั้ง
พระมหากษัตริย์ 
• 962–973
อ็อทโทที่ 1
• 1519–1556
คาร์ลที่ 5
• 1792–1801
ฟรันทซ์ที่ 2
Arch-Chancellor 
• 962–965 (องค์แรก)
Bruno of Lotharingia
• 1784–1801 (องค์สุดท้าย)
Maximilian Francis of Austria
ยุคประวัติศาสตร์ยุคกลาง
• Otto I descent in Italy
ค.ศ. 951
25 ธันวาคม ค.ศ. 961 ค.ศ. 855
• ชาร์เลอมาญพิชิต
    ราชอาณาจักรอิตาลี
 
ค.ศ. 774
• ปกครองโดยโลแธร์ที่ 1
ค.ศ. 818–855
• ออตโตที่ 1 สวมมงกุฎเป็นกษัตริย์อิตาลี
    รวมอิตาลีเป็น
    จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
 
 
2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1801
• ยุบจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
    อาณาจักรยังคงอยู่
    ตามทฤษฎี
 
 
6 สิงหาคม ค.ศ. 1806
ก่อนหน้า
ถัดไป
อาณาจักรแฟรงก์กลาง
สาธารณรัฐอิตาลี (นโปเลียน)
Kingdom of Etruria

ราชอาณาจักรอิตาลี (ละติน: Regnum Italiae หรือ Regnum Italicum) เป็นอาณาจักรที่ก่อตั้งขึ้นโดยชนลอมบาร์ดผู้เข้ามารุกรานคาบสมุทรอิตาลีหลังจากที่ราชอาณาจักรออสโตรกอธถูกทำลายในปี ค.ศ. 568 อาณาจักรลอมบาร์ดเป็นอาณาจักรที่มีความมั่นคงกว่าราชอาณาจักรออสโตรกอธก่อนหน้านั้น แต่ในปี ค.ศ. 774 ชนแฟรงค์ที่นำโดยชาร์เลอมาญก็เข้ามารุกรานโดยอ้างว่าเพื่อเป็นการป้องกันสถาบันพระสันตะปาปาและได้รับชัยชนะต่ออาณาจักรลอมบาร์ด ชนแฟรงค์รักษาบริเวณอิตาลี-ลอมบาร์ดแยกจากจักรวรรดิของตนเอง แต่อาณาจักรลอมบาร์ดก็ประสบกับการแบ่งแยกเขตแดน สงครามกลางเมือง และวิกฤติการณ์สืบราชบัลลังก์เช่นเดียวกับที่จักรวรรดิคาโรแล็งเชียงต้องประสบมาจนกระทั่งถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 9 เมื่ออาณาจักรอิตาลีได้รับอิสรภาพแต่ก็ยังเป็นอาณาจักรที่ปกครองแบบกระจายอำนาจ ในปี ค.ศ. 951 สมเด็จพระจักรพรรดิออตโตที่ 1 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ผู้เป็นพระมหากษัตริย์เยอรมนีอยู่แล้วก็อ้างสิทธิในราชบัลลังก์อิตาลี ราชบัลลังก์อิตาลีและเยอรมนีรวมกันกลายเป็นพื้นฐานของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์[1] รัฐบาลกลางในอิตาลีสูญหายไปอย่างรวดเร็วในยุคกลางตอนกลาง (High Middle Ages) แต่ปรัชญาของความเป็นอาณาจักรยังมีอยู่ เมื่อมาถึงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาความคิดนี้ก็เป็นเพียงความคิดที่ไม่มีมูลและในสัญญาสงบศึกเวสต์เฟเลีย (Peace of Westphalia) (ค.ศ. 1648) ความคิดเรื่องอาณาจักรก็หายไปทั้งทางปรัชญาและทางกฎหมาย แต่อาจจะยังหลงเหลืออยู่เพียงในนามมาจนเมื่อจักรวรรดิถูกยุบในปี ค.ศ. 1806 ซึ่งเมื่อถึงเวลานั้นจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 ก็ได้ก่อตั้งราชอาณาจักรของพระองค์เองขึ้น “ราชอาณาจักรอิตาลี (นโปเลียน)” (Regno d'Italia) ที่ไม่มีส่วนใดที่หลงเหลือมาจากอาณาจักรในยุคกลาง

ราชอาณาจักรอิตาลีในปี ค.ศ.1000

อ้างอิง[แก้]

  1. Holy Roman Empire[1]

ดูเพิ่ม[แก้]