ราชอาณาจักรอิตาลี (ยุคกลาง)
ราชอาณาจักรอิตาลี Regnum Italicum (ลาติน) | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ค.ศ. 855–ค.ศ. 1801 | |||||||||||
เขตแดนราชอาณาจักรอิตาลี (สีเขียวเข้ม) ในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ (สีเขียวอ่อน) | |||||||||||
สถานะ | ราชอาณาจักร | ||||||||||
เมืองหลวง | พาเวีย (ต่อมา: มิลาน และ มอนซา) | ||||||||||
ภาษาทั่วไป | ลอมบาร์ด, ลาติน, ภาษาพูดอิตาลี (Vernacular Italian) | ||||||||||
ศาสนา | คริสต์ศาสนา, เพกัน | ||||||||||
การปกครอง | Non-sovereign ราชาธิปไตยโดยเลือกตั้ง | ||||||||||
พระมหากษัตริย์ | |||||||||||
• 962–973 | อ็อทโทที่ 1 | ||||||||||
• 1519–1556 | คาร์ลที่ 5 | ||||||||||
• 1792–1801 | ฟรันทซ์ที่ 2 | ||||||||||
Arch-Chancellor | |||||||||||
• 962–965 (องค์แรก) | Bruno of Lotharingia | ||||||||||
• 1784–1801 (องค์สุดท้าย) | Maximilian Francis of Austria | ||||||||||
ยุคประวัติศาสตร์ | ยุคกลาง | ||||||||||
• Otto I descent in Italy | ค.ศ. 951 | ||||||||||
25 ธันวาคม ค.ศ. 961 ค.ศ. 855 | |||||||||||
ค.ศ. 774 | |||||||||||
• ปกครองโดยโลแธร์ที่ 1 | ค.ศ. 818–855 | ||||||||||
2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1801 | |||||||||||
6 สิงหาคม ค.ศ. 1806 | |||||||||||
|
ราชอาณาจักรอิตาลี (ละติน: Regnum Italiae หรือ Regnum Italicum) เป็นอาณาจักรที่ก่อตั้งขึ้นโดยชนลอมบาร์ดผู้เข้ามารุกรานคาบสมุทรอิตาลีหลังจากที่ราชอาณาจักรออสโตรกอธถูกทำลายในปี ค.ศ. 568 อาณาจักรลอมบาร์ดเป็นอาณาจักรที่มีความมั่นคงกว่าราชอาณาจักรออสโตรกอธก่อนหน้านั้น แต่ในปี ค.ศ. 774 ชนแฟรงค์ที่นำโดยชาร์เลอมาญก็เข้ามารุกรานโดยอ้างว่าเพื่อเป็นการป้องกันสถาบันพระสันตะปาปาและได้รับชัยชนะต่ออาณาจักรลอมบาร์ด ชนแฟรงค์รักษาบริเวณอิตาลี-ลอมบาร์ดแยกจากจักรวรรดิของตนเอง แต่อาณาจักรลอมบาร์ดก็ประสบกับการแบ่งแยกเขตแดน สงครามกลางเมือง และวิกฤติการณ์สืบราชบัลลังก์เช่นเดียวกับที่จักรวรรดิคาโรแล็งเชียงต้องประสบมาจนกระทั่งถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 9 เมื่ออาณาจักรอิตาลีได้รับอิสรภาพแต่ก็ยังเป็นอาณาจักรที่ปกครองแบบกระจายอำนาจ ในปี ค.ศ. 951 สมเด็จพระจักรพรรดิออตโตที่ 1 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ผู้เป็นพระมหากษัตริย์เยอรมนีอยู่แล้วก็อ้างสิทธิในราชบัลลังก์อิตาลี ราชบัลลังก์อิตาลีและเยอรมนีรวมกันกลายเป็นพื้นฐานของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์[1] รัฐบาลกลางในอิตาลีสูญหายไปอย่างรวดเร็วในยุคกลางตอนกลาง (High Middle Ages) แต่ปรัชญาของความเป็นอาณาจักรยังมีอยู่ เมื่อมาถึงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาความคิดนี้ก็เป็นเพียงความคิดที่ไม่มีมูลและในสัญญาสงบศึกเวสต์เฟเลีย (Peace of Westphalia) (ค.ศ. 1648) ความคิดเรื่องอาณาจักรก็หายไปทั้งทางปรัชญาและทางกฎหมาย แต่อาจจะยังหลงเหลืออยู่เพียงในนามมาจนเมื่อจักรวรรดิถูกยุบในปี ค.ศ. 1806 ซึ่งเมื่อถึงเวลานั้นจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 ก็ได้ก่อตั้งราชอาณาจักรของพระองค์เองขึ้น “ราชอาณาจักรอิตาลี (นโปเลียน)” (Regno d'Italia) ที่ไม่มีส่วนใดที่หลงเหลือมาจากอาณาจักรในยุคกลาง