เนเธอร์แลนด์ของบูร์กอญ

ประวัติศาสตร์ของกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำ
ราชอาณาจักรแฟรงก์ (คริสต์ศตวรรษที่ 5-10)				ฟริเซีย (600-734)
จักรวรรดิการอแล็งเฌียง หลังปี 800
	แฟรงก์ตะวันตก (ฝรั่งเศส)	อาณาจักรแฟรงก์กลาง (โลทาริงเกีย) (843–870)
แฟลนเดอส์และโลทาริงเกียในอาณาจักรแฟรงก์ตะวันตก (870–880)
	แฟลนเดอส์ (862–1384) และรัฐอื่นๆ (คริสต์ ศตวรรษ ที่ 10–14)	ราชอาณาจักรโลทาริงเกีย (ต่อมาเป็นดัชชี) ในแฟรงก์ตะวันออก (เยอรมนี) (880-1190)
บิชอปแห่ง ลีแยฌ (980-1794) ดัชชีบูลียง (988-1795) แอบบีย์ สตาวีลอต -มาลเมดีย์ (1138-1795)		ดัชชีบราบันต์ (1183-1430) และรัฐอื่นๆ (คริสต์ศตวรรษ ที่ 10–15)	เคาน์ตี/ ดัชชี ลักเซมเบิร์ก (963–1443)	เคาน์ตีฮอลแลนด์ (880-1432) และรัฐอื่นๆ (คริสต์ศตวรรษ ที่ 10–15)
	เนเธอร์แลนด์ของเบอร์กันดี (1384–1477)
	เนเธอร์แลนด์ของฮับส์บูร์ก (กลุ่มสิบเจ็ดมณฑล) (1482–1556)
	เนเธอร์แลนด์ของสเปน (เนเธอร์แลนด์ตอนใต้) (1556–1714)			สาธารณรัฐดัตช์ (1581–1795)
	เนเธอร์แลนด์ของออสเตรีย (เนเธอร์แลนด์ตอนใต้) (1714–1795)
การปฏิวัติลีแยฌ (1789–1792)	สหรัฐเบลเยียม (1790)
ตกเป็นส่วนหนึ่งของ สาธารณรัฐฝรั่งเศส (1795–1804) และ จักรวรรดิฝรั่งเศส (1804–1815)				สาธารณรัฐปัตตาเวีย (1795–1806)
				ราชอาณาจักร ฮอลแลนด์ (1806–1810)
สหราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์ (1815-1830)
ราชอาณาจักรเบลเยียม (ตั้งแต่ 1830)			แกรนด์ดัชชี ลักเซมเบิร์ก (รัฐร่วมประมุข)	ราชอาณาจักร เนเธอร์แลนด์ (ตั้งแต่ 1830)
			แกรนด์ดัชชี ลักเซมเบิร์ก (ตั้งแต่ 1890)

เนเธอร์แลนด์ของบูร์กอญ (อังกฤษ: Burgundian Netherlands) ในประวัติศาสตร์ของกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำ “เนเธอร์แลนด์ของบูร์กอญ” เป็นสมัยประวัติศาสตร์ในช่วงที่ดยุกแห่งบูร์กอญปกครองบริเวณนี้ รวมทั้ง ลักเซมเบิร์ก และทางตอนเหนือของฝรั่งเศสระหว่างค.ศ. 1384 ถึง 1530

ราชวงศ์

ดินแดนส่วนใหญ่ของบริเวณที่ว่านี้ตกไปเป็นของดยุกแห่งบูร์กอญ ของราชวงศ์วาลัวส์ซึ่งเป็นสาขารุ่นเล็กของพระราชวงศ์ฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1384 เมื่อหลุยส์เดอมาเล (Louis de Mâle) เคานท์แห่งฟลานเดอร์สเสียชีวิต มากาเร็ตที่ 3 เคานเทสแห่งฟลานเดอร์สผู้เป็นทายาทของหลุยส์สมรสกับฟิลิปเดอะโบลด์พระราชโอรสองค์สุดท้องในพระเจ้าจอห์นที่ 2 แห่งฝรั่งเศส ผู้เป็นดยุกแห่งราชวงศ์วาลัวส์คนแรกของบูร์กอญ ฉะนั้นจึงได้รับ เคาน์ตีฟลานเดอร์ส, อาร์ทัวส์, เรเทล, บูร์กอญ และ เนอแวร์สเป็นมรดก มากาเร็ตและฟิลิปเริ่มต้นสมัยการปกครองของบูร์กอญในกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำ

ดินแดนบูร์กอญมาขยายตัวเพิ่มขึ้นโดยเริ่มจากการได้เคาน์ตีนาเมอร์ในปีค.ศ. 1421, ดัชชีบราบันต์ และดัชชีลิมบวร์คในปี ค.ศ. 1430, เคาน์ตีแอโน, เคาน์ตีฮอลแลนด์ และเซแลนด์ในปี ค.ศ. 1432, ดัชชีลักเซมเบิร์กในปีค.ศ. 1441 และดัชชีเกลเดอร์สในปี ค.ศ. 1473

สมัยของการปกครองโดยราชวงศ์วาลัวมาสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1477 เมื่อชาร์ลผู้อาจหาญ เสียชีวิตในสนามรบโดยไม่มีทายาทชาย ดินแดนอาณาจักรดยุกจึงกลับไปเป็นของราชบัลลังก์ฝรั่งเศส และส่วนที่เป็นกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำตกไปเป็นของฟิลิปแห่งฮาพส์บวร์ค โอรสของมารีแห่งบูร์กอญกับจักรพรรดิมัคซีมีลีอานที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

อ้างอิง

• Panofsky, Erwin, Early Netherlandish Painting
• Prevenier, W. and Blockmans W., The Burgundian Netherlands Cambridge University Press 1986

ดูเพิ่ม

• แคว้นบูร์กอญ
• ดยุกแห่งบูร์กอญ

แหล่งข้อมูลอื่น

• Metropolitan Museum: "Burgundian Netherlands: Court Life
• Metropolitan Museum: "Burgundian Netherlands: Private Life