E6 ซีรีส์ |
---|
 |
ประจำการ | มีนาคม 2013– |
---|
ผู้ผลิต | ฮิตาชิ, คาวาซากิ |
---|
แทนที่ | E3-0 series |
---|
สายการผลิต | พ.ศ. 2553–2557 |
---|
จำนวนผลิต | 168 ตู้ (24 ขบวน) |
---|
จำนวนในประจำการ | 168 ตู้ (24 ขบวน) |
---|
จัดขบวน | 7 ตู้ต่อขบวน |
---|
หมายเลขตัวรถ | Z1–Z24 |
---|
ความจุ | 338 (315 ชั้นสแตนดาร์ด + 23 ชั้นกรีน) |
---|
ผู้ดำเนินงาน | JR ตะวันออก |
---|
โรงซ่อมบำรุง | อากิตะ |
---|
สายที่ให้บริการ | โทโฮกุชิงกันเซ็ง, อากิตะชิงกันเซ็ง |
---|
คุณลักษณะ |
---|
วัสดุตัวถัง | อัลลูมิเนียมอัลลอย |
---|
ความยาวขบวน | 148.65 m (487.7 ft) |
---|
ความเร็วสูงสุด | 320 km/h (200 mph) (โทโฮกุชิงกันเซ็ง) 130 km/h (81 mph) (อากิตะชิงกันเซ็ง) |
---|
กำลังขับเคลื่อน | 6,000 kW (8,050 hp) |
---|
ระบบจ่ายไฟฟ้า | 25 kV AC, 50Hz จ่ายไฟเหนือหัว (โทโฮกุชิงกันเซ็ง) 20 kV AC, 50Hz จ่ายไฟเหนือหัว (อากิตะชิงกันเซ็ง) |
---|
ตัวรับกระแสไฟ | แหนบรับไฟ |
---|
ต่อขบวนได้กับ | E5 ซีรีส์, H5 ซีรีส์ |
---|
ช่วงกว้างราง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ |
---|
E6 ซีรีส์ เป็นรุ่นของรถไฟความเร็วสูงชิงกันเซ็งของญี่ปุ่น ดำเนินงานโดยบริษัทรถไฟญี่ปุ่นตะวันออก (JR ตะวันออก) รถไฟรุ่นนี้เป็นรุ่นลำตัวแคบที่เรียกว่ามินิชิงกันเซ็ง ซึ่งพัฒนาต่อยอดจากรุ่น E5 ซีรีส์ ให้บริการในเส้นทางโทโฮกุชิงกันเซ็งและอากิตะชิงกันเซ็ง เริ่มให้บริการครั้งแรกเมื่อวันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2556
การจัดขบวน[แก้]
ขบวนต้นสายการผลิต (เลข S12)[แก้]
เลขตู้ |
11 |
12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
17
|
รหัสผัง
|
M1sc |
Tk |
M1 |
M1 |
M1 |
T |
M1c
|
หมายเลข
|
E611 |
E628 |
E625 |
E625-100 |
E627 |
E629 |
E621
|
น้ำหนัก (ตัน)
|
45.7 |
44.4 |
42.5 |
43.1 |
42.5 |
44.5 |
43.8
|
ความจุที่นั่ง
|
23 |
35 |
60 |
60 |
68 |
60 |
32
|
- ตู้ 11 มีที่นั่งชั้นกรีน
- ตู้ 12 และ 16 เป็นตู้ติดตั้งแหนบรับไฟแขนเดี่ยว[1]
- ตู้ 11 ถึง 14 สร้างโดยคาวาซากิ, ตู้ 15 ถึง 17 สร้างโดยฮิตาชิ[1]
ขบวนสายการผลิตสมบูรณ์ (เลข Z2)[แก้]
เลขตู้ |
11 |
12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
17
|
รหัสผัง
|
M1sc |
Tk |
M1 |
M1 |
M1 |
T |
M1c
|
หมายเลข
|
E611 |
E628 |
E625 |
E625-100 |
E627 |
E629 |
E621
|
น้ำหนัก (ตัน)
|
45.1 |
44.4 |
41.7 |
41.8 |
42.1 |
44.2 |
43.4
|
ความจุที่นั่ง
|
22 |
34 |
60 |
60 |
68 |
60 |
32
|
- ตู้ 11 มีที่นั่งชั้นกรีน
- ตู้ 12 และ 16 เป็นตู้ที่ติดตั้งแหนบรับไฟแขนเดี่ยว[2]
ภายใน[แก้]
ภายในตู้ชั้นกรีน (ตู้ 11)
ภายในตู้สแดนดาร์ก (ตู้ 12)
ช่องจ่ายไฟ AC ในที่นั่งชั้นสแตนดาร์ด
ห้องน้ำสำหรับผู้ใช้วีลแชร์ที่ตู้ 12
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 JR電車編成表 2014夏 [JR EMU Formations - Summer 2014]. Japan: Kotsu Shimbunsha. 30 May 2014. p. 20. ISBN 978-4-330-46614-9.
- ↑ Seko, Masayuki (February 2013). E6系量産車 [E6 series full-production train]. Japan Railfan Magazine. Vol. 53 no. 622. Japan: Koyusha Co., Ltd. pp. 54–61.
|
---|
เส้นทาง | |
---|
เส้นทางในอนาคต | |
---|
ยกเลิก | |
---|
ชื่อขบวนรถ | |
---|
รุ่น | |
---|
รุ่นที่ไม่ถูกบรรจุ | |
---|
ผู้ดำเนินงาน | |
---|
บุคลากรหลัก | |
---|