ชิงกันเซ็ง E6 ซีรีส์

E6 ซีรีส์
ประจำการ	มีนาคม 2013–
ผู้ผลิต	ฮิตาชิ, คาวาซากิ
แทนที่	E3-0 series
สายการผลิต	พ.ศ. 2553–2557
จำนวนผลิต	168 ตู้ (24 ขบวน)
จำนวนในประจำการ	168 ตู้ (24 ขบวน)
จัดขบวน	7 ตู้ต่อขบวน
หมายเลขตัวรถ	Z1–Z24
ความจุ	338 (315 ชั้นสแตนดาร์ด + 23 ชั้นกรีน)
ผู้ดำเนินงาน	JR ตะวันออก
โรงซ่อมบำรุง	อากิตะ
สายที่ให้บริการ	โทโฮกุชิงกันเซ็ง, อากิตะชิงกันเซ็ง
คุณลักษณะ
วัสดุตัวถัง	อัลลูมิเนียมอัลลอย
ความยาวขบวน	148.65 เมตร (487.7 ฟุต)
ความเร็วสูงสุด	320 กม./ชม. (200 ไมล์/ชม.) (โทโฮกุชิงกันเซ็ง); 130 กม./ชม. (81 ไมล์/ชม.) (อากิตะชิงกันเซ็ง)
กำลังขับเคลื่อน	6,000 kW (8,050 แรงม้า)
ระบบจ่ายไฟฟ้า	25 kV AC, 50Hz จ่ายไฟเหนือหัว (โทโฮกุชิงกันเซ็ง); 20 kV AC, 50Hz จ่ายไฟเหนือหัว (อากิตะชิงกันเซ็ง)
ตัวรับกระแสไฟ	แหนบรับไฟ
ต่อขบวนได้กับ	E5 ซีรีส์, H5 ซีรีส์
ช่วงกว้างราง	1,435 มม. (4 ฟุต 8 1⁄2 นิ้ว) สแตนดาร์ดเกจ

E6 ซีรีส์ เป็นรุ่นของรถไฟความเร็วสูงชิงกันเซ็งของญี่ปุ่น ดำเนินงานโดยบริษัทรถไฟญี่ปุ่นตะวันออก (JR ตะวันออก) รถไฟรุ่นนี้เป็นรุ่นลำตัวแคบที่เรียกว่ามินิชิงกันเซ็ง ซึ่งพัฒนาต่อยอดจากรุ่น E5 ซีรีส์ ให้บริการในเส้นทางโทโฮกุชิงกันเซ็งและอากิตะชิงกันเซ็ง เริ่มให้บริการครั้งแรกเมื่อวันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2556

เนื้อหา

1 การจัดขบวน
- 1.1 ขบวนต้นสายการผลิต (เลข S12)
- 1.2 ขบวนสายการผลิตสมบูรณ์ (เลข Z2)
2 ภายใน
3 อ้างอิง

การจัดขบวน[แก้]

ขบวนต้นสายการผลิต (เลข S12)[แก้]

เลขตู้	11	12	13	14	15	16	17
รหัสผัง	M1sc	Tk	M1	M1	M1	T	M1c
หมายเลข	E611	E628	E625	E625-100	E627	E629	E621
น้ำหนัก (ตัน)	45.7	44.4	42.5	43.1	42.5	44.5	43.8
ความจุที่นั่ง	23	35	60	60	68	60	32

ตู้ 11 มีที่นั่งชั้นกรีน
ตู้ 12 และ 16 เป็นตู้ติดตั้งแหนบรับไฟแขนเดี่ยว^[1]
ตู้ 11 ถึง 14 สร้างโดยคาวาซากิ, ตู้ 15 ถึง 17 สร้างโดยฮิตาชิ^[1]

ขบวนสายการผลิตสมบูรณ์ (เลข Z2)[แก้]

เลขตู้	11	12	13	14	15	16	17
รหัสผัง	M1sc	Tk	M1	M1	M1	T	M1c
หมายเลข	E611	E628	E625	E625-100	E627	E629	E621
น้ำหนัก (ตัน)	45.1	44.4	41.7	41.8	42.1	44.2	43.4
ความจุที่นั่ง	22	34	60	60	68	60	32

ตู้ 11 มีที่นั่งชั้นกรีน
ตู้ 12 และ 16 เป็นตู้ที่ติดตั้งแหนบรับไฟแขนเดี่ยว^[2]

ภายใน[แก้]

ภายในตู้ชั้นกรีน (ตู้ 11)
ภายในตู้สแดนดาร์ก (ตู้ 12)
ช่องจ่ายไฟ AC ในที่นั่งชั้นสแตนดาร์ด
ห้องน้ำสำหรับผู้ใช้วีลแชร์ที่ตู้ 12

อ้างอิง[แก้]

↑ ^1.0 ^1.1 JR電車編成表 2014夏 [JR EMU Formations - Summer 2014]. Japan: Kotsu Shimbunsha. 30 May 2014. p. 20. ISBN 978-4-330-46614-9.
↑ Seko, Masayuki (February 2013). E6系量産車 [E6 series full-production train]. Japan Railfan Magazine. Vol. 53 no. 622. Japan: Koyusha Co., Ltd. pp. 54–61.