วิลเลียม คาเว็นดิช ดยุกที่ 4 แห่งเดวอนเชอร์

ฮิสเกรซ ดยุกแห่งเดวอนเชอร์
นายกรัฐมนตรีแห่งบริเตนใหญ่
ดำรงตำแหน่ง 16 พฤศจิกายน 1756 – 25 มิถุนายน 1757
กษัตริย์	พระเจ้าจอร์จที่ 2
ก่อนหน้า	ดยุกแห่งนิวคาสเซิล
ถัดไป	ดยุกแห่งนิวคาสเซิล
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	8 พฤษภาคม ค.ศ. 1720(1720-05-08)
เสียชีวิต	2 ตุลาคม ค.ศ. 1764(1764-10-02) (44 ปี) เนเธอร์แลนด์ โรมันอันศักดิ์สิทธิ์
ศาสนา	คริสตจักรแห่งอังกฤษ
พรรคการเมือง	พรรควิก
คู่สมรส	ชาร์ลอตต์
ลายมือชื่อ

วิลเลียม คาเว็นดิช ดยุกที่ 4 แห่งเดวอนเชอร์ (อังกฤษ: William Cavendish, 4th Duke of Devonshire) ก่อนปี ค.ศ. 1729 มีตำแหน่งเป็นลอร์ดคาเว็นดิช และระหว่างปี ค.ศ. 1729 ถึงปี ค.ศ. 1755 เป็นรัฐบุรุษของพรรควิก วิลเลียม คาเว็นดิชเป็นขุนนางชาวอังกฤษผู้เป็นนายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักรระหว่างปี 16 พฤศจิกายน ค.ศ. 1756 ถึงปี 25 มิถุนายน ค.ศ. 1757 ในรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 2 แห่งบริเตนใหญ่

วิลเลียม คาเว็นดิชได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกรัฐสภาในปี ค.ศ. 1741 และในปี ค.ศ. 1747 แต่ออกจากการเป็นสมาชิกในสภาสามัญชน ไปเป็นสภาขุนนางในปี ค.ศ. 1751 เมื่อได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ขึ้นเป็นบารอนคาเว็นดิชและเป็นสมาชิกสภาองคมนตรี คาเว็นดิชได้รับตำแหน่ง “ข้าหลวงแห่งไอร์แลนด์” (Lord Lieutenant of Ireland) แห่งระหว่างวันที่ 2 เมษายน ค.ศ. 1755 ถึงวันที่ 3 มกราคม ค.ศ. 1757 เมื่อได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ขุนนางสืบตระกูลเป็นดยุคแห่งเดวอนเชอร์ที่ 4 ต่อจากบิดาแล้ว คาเว็นดิชก็ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์การ์เตอร์และได้รับแต่งตั้งให้เป็นรัฐมนตรีกระทรวงการคลัง (นักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ถือว่าเป็นการดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีไปในตัว) ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1756 และเป็นจนถึงเดือนพฤษภาคา ค.ศ. 1757 ในปี ค.ศ. 1762 คาเว็นดิชก็ได้รับตำแหน่งเป็นองคมนตรีแห่งไอร์แลนด์

วิลเลียม คาเว็นดิชสมรสกับเลดี้ชาร์ลอตต์ เอลิสซาเบ็ธ บอยล์ บารอนเนสคลิฟฟอร์ดระหว่างปี ค.ศ. 1731 ถึงปี ค.ศ. 1754 บุตรีและทายาทของริชาร์ด บอยล์ เอิร์ลแห่งเบอร์ลิงตันที่ 1 ผู้เป็นสถาปนิกคนสำคัญและนักสะสมศิลปะ โดยผ่านทางเลดี้ชาร์ลอตต์เดวอนเชอร์ได้รับคฤหาสน์ชิสวิคและคฤหาสน์เบอร์ลิงตันในลอนดอน, แอบบีโบลตันและคฤหาสน์ลอนเดสบะระห์ในยอร์คเชอร์ และปราสาทลิสมอร์ที่เคานตี้วอเตอร์ฟอร์ดในไอร์แลนด์ วิลเลียม คาเว็นดิชจ้างลานเซลอต บราวน์ให้เป็นผู้ตกแต่งภูมิทัศน์, สวนและอุทยานที่คฤหาสน์แช็ตสเวิร์ธ (Chatsworth House) ที่เป็นที่พำนักหลัก และจ้างเจมส์ เพนให้ออกแบบโรงม้า