สถานีอวกาศมีร์
 |
||
| ภาพสถานีอวกาศมีร์ จากกระสวยอวกาศ ดิสคัฟเวอรี , 12 มิถุนายน, พ.ศ. 2541 | ||
 |
||
| ข้อมูลของสถานี | ||
|---|---|---|
| NSSDC ID: | 1986-017A | |
| สัญญาณเรียกขาน: | Mir | |
| จำนวนลูกเรือ: | 3 | |
| ส่งขึ้นเมื่อ: | 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2529 21:28:23 UTC |
|
| ฐานส่ง: | LC-200/39, and LC-81/23, Baikonur Cosmodrome, USSR |
|
| กลับสู่บรรยากาศ: | 23 มีนาคม พ.ศ. 2544 05:50:00 UTC |
|
| มวล: | 124,340 kg (274,123 lbs) |
|
| ปริมาตรอากาศ: | 350 m³ | |
| จุดใกล้โลกที่สุด: | 386 km (207.9 nmi)[ไม่แน่ใจ ] | |
| จุดไกลโลกที่สุด: | 398 ก.ม. (212.5 ไมล์)[ไม่แน่ใจ ] | |
| ความเอียงวงโคจร: | 51.6 degrees | |
| คาบการโคจร: | 89.8 นาทีs | |
| จำนวนรอบโคจรต่อวัน: | 16.13 | |
| จำนวนวันที่โคจร: | 5,519 วัน | |
| จำนวนวันที่มนุษย์อยู่: | 4,592 วัน | |
| ระยะทางที่ทำได้รวม: | 3,638,470,307 ก.ม. (1,964,616,800 ไมล์) |
|
| ข้อมูล ณ วันที่ Deorbit on 2001-03-23[ต้องการอ้างอิง] | ||
| โครงร่าง | ||
 |
||
| โครงสร้างของ มีร์ เมื่อเสร็จสมบูรณ์โดยมีกระสวยอวกาศเทียบท่า | ||
| สถานีอวกาศมีร์ | ||
สถานีอวกาศมีร์ (รัสเซีย: Мир; โลก และ สันติภาพ) เป็นสถานีอวกาศที่ประสบความสำเร็จสูงสุดของรัสเซีย และนับเป็นสถานีวิจัยถาวรระยะยาวแห่งแรกในอวกาศของมนุษยชาติ นักบินอวกาศจากหลายชาติได้ใช้งานสถานีอวกาศแห่งนี้ผ่านความร่วมมือระหว่างประเทศ สถานีประกอบด้วยมอดูลต่าง ๆ หลายมอดูล แต่ละส่วนถูกทะยอยนำขึ้นสู่อวกาศ เริ่มจากส่วนแรกในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2529 จนถึงมอดูลสุดท้ายในปี พ.ศ. 2539 สถานีอวกาศมีร์หมดอายุการใช้งานและถูกเผาทำลายในบรรยากาศโลกเมื่อวันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2544 จนกระทั่ง รัสเชีย (สหภาพโซเวียตเดิม) สามารถสร้างสถานีอวกาศแห่งใหม่ที่มีความพร้อมมากกว่าเก่าสถานีอวกาศแห่งนั้นคือสถานีอวกาศมีร์ ด้วยประสบการณ์ในการพัฒนาสถานีอวกาศ Salyut Station ในช่วงปี 1971 ถึง 1982 ทำให้สถานีอวกาศแห่งใหม่ของรัสเซียมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น มีร์เป็นสถานีอวกาศ ที่มีส่วนประกอบหลัก 7 ส่วนโดยถูกปล่อยขึ้นวงโคจรชิ้นแรกใน เดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1986 หลังจากนั้นจึงทยอยชิ้นส่วนอื่นๆตามไปจนกระทั่งครบสมบูรณ์ ในปี 1996 โคจรเหนือโลกประมาณ 248-261 กิโลเมตรด้วยความเร็ว 28,000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง หรือประมาณ 16 รอบต่อ 1 วัน แต่กระนั้นมีร์ก็ยังคงมีจุดบกพร่องอีกหลายจุด มีการเกิดอุบัติที่เหตุที่ไม่คาดฝันกับสถานีอวกาศแห่งนี้อยู่เสมอ สถานีอวกาศมีร์ ของรัสเชีย อันจัดได้ว่าเป็นสถานีอวกาศที่ทำการวิจัยนอกโลกที่ใช้งานมาอย่างยาวนาน และชาวโลกได้ใช้ประโยชน์จากสถานีอวกาศแห่งนี้หลายๆด้าน ไม่ใช่เฉพาะแต่ประเทศรัสเชียแต่หลายประเทศได้ใช้ประโยชน์จากมัน จนกระทั่งหมดอายุใช้งานลง 23 มีนาคม พ.ศ. 2544
แหล่งข้อมูลอื่นๆ[แก้]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
บทความเกี่ยวกับการสำรวจอวกาศนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ดาราศาสตร์
