คำพูน บุญทวี
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง คุณสามารถพัฒนาบทความนี้ได้โดยเพิ่มแหล่งอ้างอิงตามสมควร เนื้อหาที่ขาดแหล่งอ้างอิงอาจถูกลบออก |
คำพูน บุญทวี | |
---|---|
![]() | |
เกิด | 26 มิถุนายน พ.ศ. 2471 ตำบลทรายมูล จังหวัดยโสธร |
เสียชีวิต | 4 เมษายน พ.ศ. 2546 (74 ปี) |
นามปากกา | คำพูน บุญทวี คร้าม ควนเปลว พงศ์พริ้ง |
อาชีพ | นักเขียน |
สัญชาติ | ไทย |
ผลงานที่สำคัญ | ลูกอีสาน |
รางวัลสำคัญ |
ศิลปินแห่งชาติ - สาขาวรรณศิลป์ พ.ศ. 2544 |
คู่สมรส | ประพิศ ณ พัทลุง (2504 - ?) ลันนา เจริญสิทธิชัย (? - 2546) |
คำพูน บุญทวี (26 มิถุนายน พ.ศ. 2471 – 4 เมษายน พ.ศ. 2546) นักเขียนสารคดี เรื่องสั้น และนวนิยายเกี่ยวกับชีวิตของชาวไทอีสานและชีวิตคนในคุก ได้รับรางวัลซีไรต์เป็นคนแรกของไทยเมื่อ พ.ศ. 2522 จากนวนิยายเรื่อง ลูกอีสาน และได้รับยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ประจำปี พ.ศ. 2544
ประวัติ[แก้]
คำพูน บุญทวี เดิมชื่อ คูน เกิดเมื่อ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2471 ที่บ้านทรายมูล ตำบลทรายมูล อำเภอยโสธร จังหวัดอุบลราชธานี (ปัจจุบันเป็นตำบลทรายมูล อำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธร) เป็นบุตรคนโตจากทั้งหมด 7 คนของนายสนิทและนางลุน บุญทวี
คำพูนเรียนหนังสือที่บ้านเกิดจนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่โรงเรียนปรีชาบัณฑิต จากนั้นจึงเริ่มทำงานหลายอย่างในจังหวัดภาคอีสาน เป็นหัวหน้าคณะรำวง และขายยาเร่ ต่อมาเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เป็นกรรมกรรับจ้างรายวันที่ท่าเรือคลองเตย เป็นคนเลี้ยงม้าแข่ง เป็นสารถีสามล้อ จนกระทั่งสอบเป็นครูได้บรรจุที่ภาคใต้ ต่อมาแต่งงานกับ นางประพิศ ณ พัทลุง เมื่อ พ.ศ. 2493 ซึ่ง นางสาว ประพิส ณ พัทลุง มีบุตรกับ นางประพิส 8 คน แล้วมี ภรรยาอีกคนที่เป็นคน จังหวัดยะโสธร มีลูกด้วยกัน 1 คน บุตรของคำพูน บุญทวี มีดังนี้
- นางพงค์พริ้ง บุญทวี (หฤทัย สมิท )แต่งงานครั้งที่ 1 กับ นาย มนตรี นนทเกษ มีบุตร 3 คน แต่งงาน ครั้งที่ สอง กับ ชาว อังกฤษ 12 ปี ก็ ได้ หย่าร้างกัน ปัญจุบัน อาศัยอยู่ที่ประแทศ อังกฤษ กับบุตร สาว คนที่สอง
- นางพัทธยา กมลานนท์ มีบุตร 2 คน อยู่ที่ จังหวัดระนอง ประเทสไทย
- นายขุนพล บุญทวี ภรรยาชื่อ ธิดา (ก้านบัว) บุญทวี มีลูก1 คนขุนพล เสียชีวิตตอนที่ลูกยังไม่คลอด
- นางพรพนา สมิท แต่งงาน กับ ชาว อังกฤษ ไม่มีบุตร ปัญจุบัน อาศัยอยู่ที่ ประเทศ อังกฤษ
- นายเฉลิมพล บุญทวี ภรรยาชื่อ วันเพ็ญ มีบุตรสาว 1 คน เสียชีวิตลงเมื่อ อายุ 30 ปี นางวันเพ็ญ ก็ได้เสียชีวิต หลังจาก นาย เฉลิมพล เสียชีวิตไป 5 ปี
- นางสาวพวงผกา บุญทวีเบเกอร์ (หย่าร้าง) มีบุตร 3 คนอยู่ที่ ประเทสไทย จังหวัด ภูเก็ต
- นายรัฐไทย บุญทวี แต่งงาน กับ ภรรยา ชื่อ นภาลัย ที่บ้านหล่อยูง มี บุตรสาวด้วยกัน 3 คน นาย รัฐไทยได้ เสียชีวิต ลงเมื่อ อายุ 31 ปี ลูกสาวคนเล็ก อายุ ได้ หก เดือน
- นางสาว พูนพิสมัย บุญทวี หย่าร้าง มีบุตร 2 คน อยู่ที่ประเทสไทย จังหวัด ภูเก็ต
และ มีลูกชาย จากภรรยา ก่อนจะมาอยู่กินกับนาง ลันนาอีก 1 คน รวม บุตรธิดา 9คน
ภรรยา คนแรก นางประพิส ณ พัทลุง เสียชีวิตเมื่ออายุเพียง 46 ปี
สอนหนังสืออยู่ 9 ปี จึงเปลี่ยนไปเป็นผู้คุมเรือนจำ ลาออกมาจากงานราชการนี้เมื่ออายุได้ 48 ปี เศษๆ แล้วไปมาระหว่างระนอง กรุงเทพ แล้วได้ พบกับ นาง ลันนา เจริญสิทธิชัย ซึ่งภายหลังได้เขียนนวนิยายเรื่อง "เจ๊กบ้านนอก" โดยใช้นามปากกาว่า กิมหลั่น และร่วมกันทำสำนักพิมพ์โป๊ยเซียน เพื่อพิมพ์หนังสือของครอบครัว
คำพูน บุญทวี ได้รับการยกย่อง เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์เมื่อวันที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2544
วันที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2546 คำพูนได้เสียชีวิตลงด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน รวมอายุได้ อายุ 74 ปี และได้รับพระราชทานเพลิงศพจากสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ณ วัดชลประทานรังสฤษดิ์เมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม ปีเดียวกัน
การทำงาน[แก้]
เขาเริ่มเขียนหนังสือครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2513 เมื่อครั้งยังเป็นผู้คุม ตอนนั้นมีปัญหาเศรษฐกิจในครอบครัว เขาจึงมุมานะอ่านหนังสือ และเขียนเรื่องสั้น เรื่องสั้นเรื่องแรกที่เขาเขียน คือ "ความรักในเหวลึก" ส่งไปที่นิตยสาร ฟ้าเมืองไทย ของ อาจินต์ ปัญจพรรค์ อาจินต์ ปัญจพรรค์เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น "นิทานลูกทุ่ง" พร้อมทั้งสนับสนุนให้เขาเขียนหนังสือต่อไป เขาจึงเขียนนวนิยายเรื่องแรกคือ มนุษย์ 100 คุก
ผลงาน[แก้]
จากนั้นก็เขียนเรื่อยมา เขาจึงกลายเป็นนักเขียนนวนิยาย เรื่องสั้นและสารคดี หนังสือที่ได้รับรางวัลได้แก่
- ลูกอีสาน ได้รับรางวัลดีเด่น ประเภทนวนิยาย จากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ ประจำปี พ.ศ. 2519 และได้รับรางวัล ซีไรต์ เมื่อ พ.ศ. 2522 เป็นผลงานที่ได้รับการสร้างเป็นภาพยนตร์ ได้รับคัดเลือกเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาระดับมัธยมปลาย ลูกอีสาน ได้รับการแปลภาษาต่างประเทศหลายภาษา เช่น อังกฤษ ญี่ปุ่น และฝรั่งเศส
- นายฮ้อยทมิฬ ได้รับรางวัลชมเชย ประเภทนวนิยายจากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ ประจำปี พ.ศ. 2520 หลังจากนั้นเขาจึงลาออกจากผู้คุมมาเขียนหนังสือเป็นอาชีพ
นวนิยายเรื่องอื่น ๆ[แก้]
- ดอกฟ้ากับหมาคุก
- คำสารภาพของคนขี้คุก
- เลือดอีสาน
- อีสานพเนจร
- เสียงกระซิบจากโซ่ตรวน
- ลูกลำน้ำโขง
- วีรบุรุษเมืองใต้
- ใหญ่ก็ตายไม่ใหญ่ก็ตาย
- นายหน้า แมงดา อาโก โสเภณีเด็ก
- นรกหนาวในเยอรมัน
- ตำนานรักลูกปักษ์ใต้
- ลูกอีสานขี่เรือบิน (บันทึกประสบการณ์ในการไปรับรางวัลซีไรต์ที่กรุงเทพฯ จากสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ และการเดินทางไปทัศนศึกษาที่ประเทศฟิลิปปินส์)
- แผนชั่วเชือดอีสาน (นวนิยายเกี่ยวกับกบฏผู้มีบุญอีสานในปี พ.ศ. 2440)
- นายฮ้อยทมิฬ ภาคสมบูรณ์
- นักเลงตราควาย
- หอมกลิ่นบาทา
รวมเรื่องสั้น[แก้]
- หอมกลิ่นบาทา
- นักเลงลูกทุ่ง
- แม่หม้ายที่รัก
- เสือกเกิดมารวย
- พยาบาลที่รัก
สารคดี[แก้]
- ไปยิงเสือโคร่ง
- คำพูนกลัวตาย
- สีเด๋อย่ำเยอรมัน
- นิทานพื้นบ้านอีสาน
เครื่องราชอิสริยาภรณ์[แก้]
- พ.ศ. 2545 –
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ ชั้นที่ 4 จตุตถดิเรกคุณาภรณ์ (จ.ภ.) [1]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา,ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่องพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ เล่ม ๑๑๙ ตอนที่ ๒๒ ข ๔ ธันวาคม ๒๕๔๕
- ประทีป เหมือนนิล. 100 นักประพันธ์ไทย. กรุงเทพ : สุวีริยาสาส์น, 2542. หน้า 479. ISBN 974-8267-78-4
![]() |
บทความเกี่ยวกับนักเขียน หรือ นักประพันธ์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |