กนกพงศ์ สงสมพันธุ์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ (9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2509 ที่อำเภอควนขนุน จังหวัดพัทลุง — 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2549) เป็นนักเขียนรางวัลซีไรต์ ปี พ.ศ. 2539 จากหนังสือรวมเรื่องสั้น แผ่นดินอื่น[1] เป็นสมาชิกก่อตั้งของกลุ่มนาคร เคยเป็นบรรณาธิการหนังสือไรเตอร์ แมกกาซีน ได้รับรางวัลช่อการะเกดสองครั้ง จากเรื่องสั้น สะพานขาด และเรื่องสั้น โลกใบเล็กของซัลมาน
ผลงาน[แก้]
- ป่าน้ำค้าง (2532) กวีนิพนธ์
- สะพานขาด (2534) รวมเรื่องสั้นชุดที่ 1
- คนใบเลี้ยงเดี่ยว (2535) รวมเรื่องสั้นชุดที่ 2
- แผ่นดินอื่น (2539) รวมเรื่องสั้นรางวัลซีไรต์ พ.ศ. 2539 รวมเรื่องสั้นชุดที่ 3
- บันทึกจากหุบเขาฝนโปรยไพร (2544) ความเรียงเชิงบันทึกทัศนะ
- ยามเช้าของชีวิต (2546) เรื่องเล่าเชิงบันทึกทัศนะ
- โลกหมุนรอบตัวเอง (2548) รวมเรื่องสั้นชุดที่ 4
- ในหุบเขา (2549) กวีนิพนธ์
- นิทานประเทศ (2549) รวมเรื่องสั้นชุดที่ 5
- รอบบ้านทั้งสี่ทิศ (2549) รวมเรื่องสั้นชุดที่ 6
- กวีตาย (2549) 2 เรื่องสั้นเล่มเล็ก
- คนตัวเล็ก (2550) รวมเรื่องสั้นชุดที่ 7
- นิยายรัก ฤดูร้อน และ รอยเท้าบนผืนทราย (2551) ต้นร่างนวนิยาย
- หมื่นปีกนก (2552) กวีนิพนธ์
- เช ยังไม่ตาย (2553) สารคดี
- จดหมายถึงเพื่อน (2554) รวมจดหมายถึงเพื่อน
อ้างอิง[แก้]
- ↑ วิรพา อังกูรทัศนียรัตน์. “ศรัทธาต่อการเขียนคือศรัทธาแห่งชีวิต” รอยจารึกที่เหลืออยู่ของกนกพงศ์ สงสมพันธุ์ จากเว็บไซต์ สารคดีดอตคอม
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
|
||||||||
