พระไภษัชยคุรุ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคต
พระไภษัชยคุรุ ศิลปะจีน พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ วอร์ซอ
สันสกฤตभैषज्यगुरु
ไภษชฺยคุรุ
भैषज्यगुरुवैदुर्यप्रभाराज
ไภษชฺยคุรุไวฑูรฺยปฺรภาราช
จีน藥師佛
(พินอิน: Yàoshīfó )
藥師如來
(พินอิน: Yàoshī Rúlái )
ญี่ปุ่น薬師如来やくしにょらい
(โรมาจิ: Yakushi Nyorai)
薬師瑠璃光如来やくしるりこうにょらい
(โรมาจิ: Yakushirurikō Nyorai)
เขมรភៃសជ្យគុរុ
(phei-sach-kuru)
เกาหลี약사여래
(RR: Yagsa Yeorae)
약사유리광여래
(RR: Yagsayurigwang Yeorae)
ไทยพระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคต
ทิเบตསངས་རྒྱས་སྨན་བླ་
Wylie: sangs rgyas sman bla
THL: Sangyé Menla
เวียดนามDược Sư Phật
Dược Sư Lưu Ly Quang Vương Phật
Dược Sư Lưu Ly Quang Vương Như Lai
Đại Y Vương Phật
Tiêu Tai Diên Thọ Dược Sư Phật
ข้อมูล
นับถือในมหายาน, วัชรยาน
พระลักษณะการเยียวยารักษาโรค
icon สถานีย่อยพระพุทธศาสนา

พระไภษัชยคุรุ (สันสกฤต: भैषज्यगुरु, จีน: 藥師佛, ญี่ปุ่น: 薬師仏, เกาหลี: 약사불, ทิเบต: སངས་རྒྱས་སྨན་བླ) หรือ พระไภษชฺยคุรุไวฑูรฺยปฺรภาราช (จีน: 藥師琉璃光(王)如來, ญี่ปุ่น: 薬師瑠璃光如来, เกาหลี: 약사유리광여래) เป็นพระพุทธเจ้าที่พบเฉพาะในนิกายมหายาน ไม่พบในฝ่ายเถรวาท พระนามของท่านหมายถึงพระตถาคตเจ้าผู้เป็นบรมครูแห่งยารักษาโรค ผู้มีรัศมีสีน้ำเงินดังไพลิน พระนามอื่นๆของท่านคือ พระไภษัชยคุรุตถาคต พระมหาแพทย์ราชาพุทธเจ้า พระมหาไภษัชยราชพุทธเจ้า เป็นที่นิยมนับถือในหมู่ชาวจีนและชาวทิเบต

รูปลักษณ์[แก้]

ในความเชื่อของชาวจีน รูปของพระองค์อยู่ในท่านั่งสมาธิ มีรัตนเจดีย์วางบนพระหัตถ์ บ้างถือกระปุกยา ส่วนในความเชื่อของชาวทิเบต พระองค์มีกายสีน้ำเงินเข้ม นั่งขัดสมาธิ พระหัตถ์ขวาถือยาสมุนไพร (ทางจีนนิยมเป็นเห็ดหลินจือ) พระหัตถ์ซ้ายถือบาตรวางบนพระเพลา ถือกันว่าเป็นพระพุทธเจ้าที่สามารถรักษาโรคทางกายและโรคทางกรรมของสัตว์โลก

หลักฐานจากพระสูตร[แก้]

พระสูตรที่กล่าวถึงพระไภษัชยคุรุพุทธเจ้าโดยเฉพาะ พระองค์เดียว คือ

  1. ไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตปูรวปณิธานสูตร เดิมเขียนด้วยภาษาสันสกฤต ต่อมาแปลเป็นภาษาจีนโดยพระถังซำจั๋ง หรือพระสมณะเสวียนจั้ง ในสมัยราชวงศ์ถังของจีน
  2. ไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาสัปตพุทธปูรวปณิธานวิเศษสูตร ต่อมาแปลเป็นภาษาจีนโดยพระสมณะอี้จิง ในสมัยถังของจีน แต่กล่าวถึงพระพุทธเจ้า 7 พระองค์ โดยพระไภษัชยคุรุพุทธเจ้า เป็นพระองค์ลำดับที่ 7 กล่าวถึงปณิธาน 12 ข้อของพระไภษัชยคุรุพุทธเจ้าคือ
    1. ช่วยให้สรรพสัตว์บรรลุโพธิญาณโดยเร็ว
    2. ช่วยให้สรรพสัตว์ตื่นจากความโง่เขลา
    3. ช่วยให้สรรพสัตว์ถึงพร้อมด้วยของใช้ทั้งปวง
    4. ช่วยให้สรรพสัตว์หันมานับถือมหายานธรรม มุ่งสู่ความเป็นพระพุทธเจ้า
    5. ช่วยให้สรรพสัตว์มีศีลบริสุทธิ์
    6. ช่วยให้สรรพสัตว์มีกายสมบูรณ์
    7. ช่วยให้สรรพสัตว์พ้นจากความยากจน
    8. ช่วยให้สตรีได้เป็นบุรุษตามปรารถนา
    9. ช่วยให้สรรพสัตว์พ้นจากอุบายของมาร
    10. ช่วยให้สรรพสัตว์พ้นจากโทษทัณฑ์ทางอาญา
    11. ช่วยให้สรรพสัตว์พ้นจากการทำชั่วเพื่อเลี้ยงชีพ
    12. ช่วยให้สรรพสัตว์พบกับความสมบูรณ์ทั้งสิ้น

ความเชื่อ[แก้]

พระไภษัชยคุรุเป็นที่นับถืออย่างแพร่หลายในหมู่ชาวพุทธมหายาน แต่ไม่มีนิกายเป็นของตนเองอย่างพระอมิตาภะพุทธะ ทรงมีแดนศุทธิไวฑูรย์ที่เหมือนกับแดนสุขาวดีของพระอมิตาภะ นอกจากนี้ในคัมภีร์ไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาสัปตพุทธปูรวปณิธานสูตร กล่าวว่าทรงเป็นหนึ่งในพระไภษัชยคุรุทั้ง 7 มีพระโพธิสัตว์เป็นสาวก 2 องค์ คือ พระสุริยประภาโพธิสัตว์ (จีน: 日光菩薩; พินอิน: Rìguāng púsà; ญี่ปุ่น: Nikkō bosatsu) และพระจันทรประภาโพธิสัตว์ (จีน: 月光菩薩; พินอิน: Yuèguāng púsà; ญี่ปุ่น: Gekkō bosatsu)

ดังนั้น จึงเป็นที่มาของพระกริ่งปวเรศ ที่มีการจัดสร้างขึ้นเฉพาะในราชอาณาจักรไทยแต่เพียงผู้เดียว เพราะพุทธลักษณะของพระกริ่งคล้ายคลึงกับพระไภษัชยคุรุพุทธเจ้ามาก

ระเบียงภาพ[แก้]

อ้างอิง[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]