เบ็นไซเต็ง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เบ็นไซเต็ง
弁才天, 弁財天
เบ็นไซเต็ง ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 13
ตำแหน่งเทพีแห่งความรู้, ความงาม และศิลปะ
จำพวกเจ็ดเทพเจ้าโชคลาภ
อาวุธบิวะ
ศาสนา/ลัทธิลัทธิชินโต, พุทธแบบญี่ปุ่น

เบ็นไซเต็ง (ญี่ปุ่น: 弁才天, 弁財天โรมาจิBenzaiten) หรือที่เรียกอย่างสั้นว่า เบ็นเต็ง (ญี่ปุ่น: 弁天โรมาจิBenten) เป็นเทพีองค์หนึ่งตามคติพุทธศาสนาแบบญี่ปุ่น เป็นเทพีองค์เดียวกับพระสรัสวดีของคติศาสนาพราหมณ์-ฮินดู[1][2]

คติการนับถือเบ็นไซเต็ง เกิดขึ้นในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 6-8 ผ่านการแปล สุวรรณประภาสสูตร (Suvarṇa-prabhāsa Sūtra; 金光明経) จากภาษาจีนสู่ญี่ปุ่น โดยเนื้อหาให้พระคัมภีร์ดังกล่าวมีเนื้อหาเกี่ยวกับเบ็นไซเต็ง และยังปรากฏใน สัทธรรมปุณฑรีกสูตร (Saddharma Puṇḍarīka Sūtra; 妙法蓮華経) ที่ปรากฏองค์พร้อมกับเครื่องดนตรีญี่ปุ่นดั้งเดิมที่เรียกว่า บิวะ (琵琶) ต่างกับพระสรัสวดีที่ถือ วีณา

เบ็นไซเต็ง เป็นหนึ่งในเทพแห่งโชคลาภทั้งเจ็ด และเป็นเทพีแห่งกวี อักษรศาสตร์ นาฏกรรม และดนตรี เชื่อกันว่าผู้ใดนับถือเทวีพระองค์นี้ก็จะพบแสงสว่างแห่งปัญญา ในอดีตเกชะนิยมบูชาเบ็นไซเต็งเพราะเชื่อว่าจะทำให้มีความสามารถเชิงระบำรำฟ้อน ส่วนพวกตีนแมวและพวกย่องเบาเองก็นิยมบูชาเทวีพระองค์นี้เช่นกัน เพราะเชื่อว่าเบ็นไซเต็งจะดลบันดาลให้ภารกิจลุล่วงไปด้วยดี

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. Catherine Ludvik (2001), From Sarasvati to Benzaiten, Ph.D. Thesis, University of Toronto, National Library of Canada; PDF Download
  2. Ian Reader and George J. Tanabe, Practically Religious: Worldly Benefits and the Common Religion of Japan, Univ of Hawaii Press, ISBN 978-0824820909

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]