ข้ามไปเนื้อหา

พระเจ้าซ็องจงแห่งโชซ็อน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สำหรับความหมายอื่น ดูที่ พระเจ้าซ็องจง
ระวังสับสนกับ พระเจ้าช็องจงแห่งโชซ็อน
พระเจ้าซ็องจงแห่งโชซ็อน
พระมหากษัตริย์แห่งโชซ็อน
ครองราชย์31 ธันวาคม พ.ศ. 2012 — 25 ธันวาคม พ.ศ. 2037
ก่อนหน้าพระเจ้าเยจง
ถัดไปย็อนซันกุน
พระราชสมภพ19 สิงหาคม พ.ศ. 2000
อี ฮย็อล (이혈, 李娎)
สวรรคต19 มกราคม พ.ศ. 2038 (37 พรรษา)
คู่อภิเษกพระมเหสีคงฮเย
อดีตพระมเหสีแจฮยอน
พระมเหสีจองฮย็อน
พระราชบุตรย็อนซันกุน
พระเจ้าชุงจง
ราชวงศ์โชซ็อน (ราชสกุอี)
พระราชบิดาเจ้าชายรัชทายาทอึยคยอง
พระราชมารดาพระพันปีอินซู
พระเจ้าซ็องจงแห่งโชซ็อน
ฮันกึล
성종
ฮันจา
成宗
อาร์อาร์Seongjong
เอ็มอาร์Sŏngchong
ชื่อเกิด
ฮันกึล
이혈
ฮันจา
李娎
อาร์อาร์I Hyeol
เอ็มอาร์Yi Hyŏl
พระมหากษัตริย์แห่งราชวงศ์โชซ็อน
พระเจ้าแทโจ
พระเจ้าจองจง
พระเจ้าแทจง
พระเจ้าเซจงมหาราช
พระเจ้ามุนจง
พระเจ้าทันจง
พระเจ้าเซโจ
พระเจ้าเยจง
พระเจ้าซองจง
องค์ชายยอนซัน
พระเจ้าจุงจง
พระเจ้าอินจง
พระเจ้ามยองจง
พระเจ้าซอนโจ
องค์ชายควังแฮ
พระเจ้าอินโจ
พระเจ้าฮโยจง
พระเจ้าฮยอนจง
พระเจ้าซุกจง
พระเจ้าคยองจง
พระเจ้ายองโจ
พระเจ้าจองโจ
พระเจ้าซุนโจ
พระเจ้าฮอนจง
พระเจ้าชอลจง
จักรพรรดิโคจง
จักรพรรดิซุนจง

พระเจ้าซ็องจง (เกาหลี: 성종; ฮันจา: 成宗; อาร์อาร์: Seongjong; เอ็มอาร์: Sŏngchong ค.ศ. 1457 - ค.ศ. 1495) เป็นกษัตริย์องค์ที่เก้าแห่งราชวงศ์โชซ็อน ก่อนขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระเจ้าเยจงแห่งโชซ็อน พระปิตุลา (อา) ของพระองค์ พระองค์เป็นที่รู้จักในพระนาม เจ้าชายจัลซัน (เกาหลี: 잘산대군)

พระเจ้าซ็องจง มีพระนามเดิมคือ องค์ชายจาซัน (자산군, 者山君) พระราชสมภพเมื่อค.ศ. 1457 เป็นพระโอรสขององค์ชายรัชทายาทอีกยอง (의경세자, 懿敬世子) และพระชายาซูบิน ตระกูลฮัน แต่ทว่าพระราชบิดาก็ได้สิ้นพระชนม์ไปในปีเดียวกัน องค์ชายแฮยางพระอนุชาขององค์ชายรัชทายาทอีกยองจึงได้เป็นองค์ชายรัชทายาทแทน และขึ้นครองบัลลังก์เมื่อค.ศ. 1468 เป็นพระเจ้าเยจง (예종, 睿宗) ในค.ศ. 1467 องค์ชายจาซานทรงเปลี่ยนพระนามเป็น องค์ชายจัลซัน (잘산군, 乽山君) และอภิเษกกับธิดาของฮันมยองฮี (한명회, 韓明澮) คือ พระชายาชอนฮัน ตระกูลฮัน (천안군부인, 天安郡夫人 ภายหลังเป็น พระมเหสีคงฮเย (공혜왕후, 恭惠王后))

แต่พระเจ้าเยจงก็อยู่ในราชสมบัติได้ไม่นานสวรรคตไปเสียก่อนในค.ศ. 1469 โดยที่ทรงเหลือพระโอรสพระชนมายุสี่ชันษาไว้ คือ องค์ชายเจอัน (제안대군, 齋安大君) พระมเหสีจองฮี หรือ พระพันปีจาซ็อง ร่วมกับชินซุกจู (신숙주, 申淑舟) และฮันมยองฮี ได้ตัดสินพระทัยว่าองค์ชายเจอันนั้นพระชนมายุน้อยเกินกว่าจะเป็นกษัตริย์ และยกราชบัลลังก์ให้กับพระโอรสองค์โตขององค์ชายรัชทายาทอีกยอง คือองค์ชายโวลซาน (월산군, 月山君) แต่พระองค์นั้นมีพระพลานามัยไม่สู้ดีนัก จึงมอบราชบัลลังก์ให้แก่พระอนุชาขององค์ชายโวลซาน คือ องค์ชายจัลซาน

องค์ชายจัลซานจึงขึ้นครองราชสมบัติด้วยพระชนมายุเพียงสิบสามพระชันษา และมีพระอัยยิกาจาซ็อง (자성대왕대비, 慈聖大王大妃 เป็นผู้ว่าราชการแทนหลังม่าน (수렴청정, 垂簾聽政) พระเจ้าซ็องจงในต้นรัชกาลนั้นทรงเป็นเพียงกษัตริย์หุ่นเชิด อำนาจทั้งหมดตกแก่ชินซุกจู และฮันมยองฮี ซึ่งเป็นขุนนางที่มีอำนาจมาตั้งแต่รัชสมัยของพระเจ้าเซโจพระอัยกาของพระเจ้าซ็องจง และเป็นผู้ผลักดันให้พระเจ้าซ็องจงได้เป็นกษัตริย์ในที่สุด พระเจ้าซ็องจงสถาปนาพระราชบิดาองค์ชายรัชทายาทอีกยอง เป็น พระเจ้าทอกจง (덕종, 德宗) และพระชายาซูบินพระราชมารดาเป็น พระพันปีอินซู (인수대비, 仁粹大妃) ในค.ศ. 1474 กฎหมายประจำอาณาจักรหรือคยองกุกแดจอน (경국대전, 經國大典) ที่ชำระมาตั้งแต่สมัยของพระเจ้าเซโจก็ได้เสร็จสิ้นลง

เมื่อพระเจ้าซ็องจงขึ้นครองราชย์ได้มีการปูนบำเน็จขุนนางผู้มีความดีความชอบ (공신, 功臣) ซึ่งขุนนางกลุ่มนี้มีอภิสิทธิ์หลายอย่างและมีทรัพย์สินร่ำรวย[1] รวมทั้งดำรงตำแหน่งสำคัญระดับสูงของระบอบการปกครอง เรียกว่า กลุ่มขุนนางเก่า (훈구파, 勳舊派) ซึ่งมีอำนาจมาตั้งแต่รัชสมัยของพระเจ้าเซโจ เหตุการณ์ที่พระเจ้าเซโจทรงแย่งราชบัลลังก์มาจากพระเจ้าทันจงและกวาดล้างขุนนางที่ต่อต้านทำให้เกิดนักปราชญ์ขึ้นกลุ่มใหม่ ที่ต้องลี้ภัยการเมืองไปอาศัยอยู่ตามป่าเขาถูกกีดกันจากวงราชการ เรียกว่า กลุ่มซาริม (사림파, 士林派) เมื่อพระเจ้าซ็องจงมีพระชนมายุครบยี่สิบชันษาเมื่อค.ศ. 1476 ทรงว่าราชการด้วยพระองค์เองและทรงดึงขุนนางกลุ่มซาริม นำโดยคิมจงจิก (김종직, 金宗直) เข้ามารับราชการในสามกรม (삼사, 司) เพื่อคานอำนาจกับกลุ่มขุนนางเก่า

พระเจ้าซ็องจงได้รับการยกย่องว่าเป็นกษัตริย์ตามแบบของลัทธิขงจื้อพระองค์แรกของราชวงศ์โจซ็อน ในรัชสมัยของพระองค์เกาหลีได้กลายเป็นสังคมขงจื้ออย่างเต็มตัว ในค.ศ. 1478 ทรงตั้งฮงมุนกวาน (홍문관, 弘文館) [2] ไว้เป็นสถานศึกษาและห้องสมุดคล้ายกับจีพยอนจอนของพระเจ้าเซจงมหาราช ฮงมุนกวานเมื่อรวมกับซากันวอน (사간원, 司諫院) และซาฮอนบู (사헌부, 司憲府) แล้วเรียกว่า สามกรม[3] เป็นหน่วยงานที่คอยตรวจสอบการทำงานของขุนนางผู้ใหญ่กลุ่มขุนนางเก่า หรือแม้แต่องค์กษัตริย์เอง และเป็นที่สำหรับขุนนางกลุ่มซาริมที่จะเข้ามามีบทบาทในราชสำนัก[4] พระเจ้าซ็องจงยังดำเนินนโยบายกดขี่พระพุทธศาสนาโดยการห้ามสร้างวัดและห้ามมิให้พระภิกษุเข้าเมืองฮันซ็อง พระเจ้าซ็องจงเป็นกษัตริย์ที่อ่อนแอและไร้ความเด็ดขาด ในราชบัลลังก์ของพระองค์เอง และอำนาจของพระองค์ ทรงถูกบั่นทอนลงอย่างมาก จากเหล่าขุนนางของพระองค์เอง และยังถูกแทรกแซงจาก พระพันปีอินซู อีกด้วย

พระมเหสีจากตระกูลยุน ในอดีตเคยเล่นผูกพันและรักกับพระเจ้าซ็อนจงแต่เด็ก ทว่าถูกกำแพงชนชั้นปิดกั้นด้วยเหตุผลทางชนชั้นและครอบครัวกล่าวคือบิดาของพระมหสีถูกใส่ร้ายว่าเป็นกบฏ ตำแหน่งของบิดาพระมเหสีในตอนนั้นคือเจ้ากรมการศึกษาซึ่งเทียบเท่ารัฐมนตรีในปัจจุบัน ครอบครัวของพระมเหสีจึงแทบถูกเนรเทศ ส่วนทางครอบครัวพระเจ้าซ็องจงตอนนั้นแม้เป็นเพียงองค์ชายและยังไม่ได้อยู่ในวังแต่พระราชมารดาไม่โปรดที่พระเจ้าซ็องจงออกไปเล่นและพบปะเช่นนั้น

ต่อมาพระมเหสียุนเข้าวังโดยการถวายตัวเป็นนางในแต่พระเจ้าซ็องจงทรงลืมไปแล้วด้วยผ่านมาหลายสิบปี แต่ฟื้นความจำได้เพราะเคยหักตราหยกมอบให้พระมเหสีครึ่งนึงและเก็บไว้อีกครึ่งหนึ่ง พระมเหสีจึงได้เป็นพระสนมและเป็นพระมเหสีเพราะได้ให้ประสูติพระโอรสเมื่อ ค.ศ. 1476 ซึ่งพระเจ้าซ็องจงสถาปนาขึ้นเป็นองค์ชายรัชทายาท พระมเหสียุน เป็นพระมเหสีที่มีอุปนิสัยอ่อนโยนและเป็นมิตรกับทุกๆคนเช่นเดียวกับมเหสีซุกยอน แต่เนื่องด้วยพระองค์เป็นมเหสีที่เคร่งครัดในกฎระเบียบและมีความตรงไปตรงมาเป็นอย่างมาก จึงเป็นที่ไม่พอใจของเหล่าพระสนมเท่าไรนัก เนื่องจากพระสนมหลายคนไม่ปฏิบัติตัวอยู่ในกฎระเบียบของฝ่ายในจึงมักถูกลงโทษจากพระมเหสีอยู่บ่อยครั้ง ทำให้เหล่าสนมไม่พอใจและร่วมมือกันใส่ร้ายพระมเหสียุนต่างๆ นานา ประกอบกับพระมเหสียุนทรงมีเรื่องบาดหมางพระทัยกับพระเจ้าซ็องจงในเรื่องชู้สาวและการเสด็จออกเที่ยวกลางคืน รวมถึงเรื่องกับพระพันปีอินซู พระราชมารดาพระเจ้าซ็องจง จนถึงขั้นทำให้พระพักตร์ของพระเจ้าซ็องจงได้รับบาดเจ็บเนื่องด้วยความหึงหวง เหตุเกิดจากระหว่างที่พระนางท้องพระเจ้าซ็องจงทำตัวเหลวไหลออกเสพกามโลกีย์นอกวังกับนางโลมชื่อ "ออลูตง"[ต้องการอ้างอิง] พระมเหสียุนผู้เคร่งครัดกฎระเบียบยอมแหกกฎปลอมตัวออกนอกวังเพื่อไปขอร้องออลูตงให้เลิกยุ่งเกี่ยวกับพระเจ้าซ็องจงถึงขึ้นลดตัวลงไปคำนับ เมื่อพระเจ้าซ็อนจงกลับเข้าวัง พระมเหสีผู้ทรงพระครรภ์จำเอามือพยายามจะเข้ากอดพระเจ้าซ็องจงที่เดินหนีแต่พระเจ้าซ็องจงผลักพระมเหสีที่ทรงพระครรภ์ พระมเหสีพยายามใช้มือที่ถือตราหยกเกาะเพื่อไม่ให้ล้มลงและกระทบกระเทือนถึงลูกที่อยู่ในท้อง จึงเอื้อมมือไปเกาะสิ่งที่อยู่ใกล้ที่สุดจึงทำให้พระพักตร์ของพระเจ้าซ็องจงมีบาดแผลเล็กน้อย แต่ทว่าเหตุการณ์นี้นำมาซึ่งเหตุให้พระนางถูกปลดออกจากตำแหน่งและเนรเทศออกนอกวัง และเมื่อเสด็จออกไปอยู่นอกวังแล้ว พระนางก็ยังถูกใส่ร้ายเช่นเดิมและด้วยความเข้าใจผิดของพระพันปีอินซู จึงได้มีพระเสาวนีย์ให้ประทานยาพิษแก่อดีตพระมเหสียุนจนสิ้นพระชนม์ไปในที่สุด โดยที่พระเจ้าซ็องจงมิได้ช่วยอะไรเลยนอกจากนี้ยังเป็นผู้ลงตราในราชโองการะประหารพระมเหสียุนด้วยยาพิษที่ทำให้ทรมานและกระอักเลือดตายอย่างช้าๆในที่สุด พระเจ้าซ็องจงสวรรคตเมื่อค.ศ. 1495 มีพระสุสานชื่อว่า ซ็อนรึง (선릉, 宣陵)

พระนามเต็ม

[แก้]

สมเด็จพระราชา ซ็องจง คังจอง อินมุน โฮนมู ฮุมซ็อง คงฮโย แห่งเกาหลี

พระบรมวงศานุวงศ์

[แก้]
  • พระราชบิดา: เจ้าชายรัชทายาทอึยกย็อง (이장 의경세자, 1438-September 2, 1457) ภายหลังได้รับการแต่งตั้งเป็น พระเจ้าท็อกจง (덕종)
  • พระราชมารดา: พระนางโซฮเย สกุลฮัน แห่งชองจู (안순왕후 한씨 ,1437(?)-December 23, 1504) ภายหลังได้รับการแต่งตั้งเป็น สมเด็จพระพันปีหลวงอินซู (인수대비 ,仁粹大妃)
  • พระมเหสี
  1. พระนางคงฮเย สกุลฮัน แห่งชองจู (공혜왕후 한씨 ,恭惠王后 韓氏 October 11, 1456-April 15, 1474) พระนามเดิมว่า ฮัน ซงอี
  2. พระนางเชฮ็อน สกุลยุน แห่งฮัมอัน (제헌왕후 ,廢妃 尹氏 1445-August 16, 1482) พระนามเดิมว่า ยุน โซฮวา
  3. พระนางช็องฮย็อน สกุลยุน แห่งพาพยอง (정현왕후 ,貞顯王后 尹氏 1462-1530) พระนามเดิมว่า ยุน ชางนยอน (尹昌年)
  • พระสนม
  1. พระสนมเอกมย็องบิน สกุลคิม แห่งอันดง (명빈 김씨 , 明嬪 金氏)
  2. พระสนมควีอิน สกุลจอง แห่งโจคเย (귀인 정씨 , 貴人 鄭氏 ,貴人 鄭氏) พระนามเดิมว่า จอง กึมอี
  3. พระสนมควีอิน ตระกูลควอน แห่งอันดง (귀인 권씨 ,貴人 權氏)
  4. พระสนมควีอิน สกุลออม แห่งยองวอล (귀인 엄은소사, 貴人嚴氏 ?-March 20, 1504) พระนามเดิมว่า ออม อึนโซซา
  5. พระสนมซุกอึย สกุลคิม (숙의 김씨 ,淑儀 金氏)
  6. พระสนมซุกอึย สกุลฮา (숙의 하씨 ,淑儀 河氏)
  7. พระสนมซุกอึย สกุลฮง แห่งนัมยาง (숙의 홍씨 ,淑儀 洪氏)
  8. พระสนมซุกอึย สกุลนัม แห่งอึยนยอง (숙의 남씨淑儀 南氏)
  9. พระสนมซุกยง สกุลซิม แห่งช็องซง (숙용 심씨 ,淑容 沈氏)
  10. พระสนมซุกยง สกุลควอน (숙용 권씨 ,淑容 權氏)
  11. พระสนมซุกวอน สกุลยุน (숙원 윤씨 ,淑媛 尹氏)
  • พระราชโอรส
  1. เจ้าชายไม่ทราบพระนาม พระราชโอรสของพระนางเชฮ็อน สกุลยุน
  2. อี รยุง, เจ้าชายย็อนซัน มกุฎราชกุมารแห่งโชซ็อน (연산군 ,燕山君 ,1476 - 1506) พระราชโอรสของพระนางเชฮ็อน สกุลยุน
  3. เจ้าชายไม่ทราบพระนาม พระราชโอรสของพระนางเชฮ็อน สกุลยุน
  4. อี ย๊อก, เจ้าชายจินซ็อง (진성대군 ,晉城大君 ,1488 - 1544) พระราชโอรสของพระนางช็องฮย็อน สกุลยุน แห่งพาพยอง
  5. อี จง, เจ้าชายมูซาน (무산군 ,茂山君 ,1490 - 1525) พระราชโอรสของพระสนมเอกมย็องบิน สกุลคิม แห่งอันดง
  6. อี ฮัง, เจ้าชายอันยาง (안양군 ,安陽君 ,1481 - 1505) พระราชโอรสของพระสนมควีอิน สกุลช็อง แห่งโจคเย
  7. อี บง, เจ้าชายบงอัน (봉안군 ,鳳安君 ,1482 - 1505) พระราชโอรสของพระสนมควีอิน สกุลช็อง แห่งโจคเย
  8. อี บยอน, เจ้าชายจอนซ็อง (전성군 ,全城君 ,1490 - 1505) พระราชโอรสของพระสนมควีอิน สกุลควอน
  9. อี ซุน, เจ้าชายคเยซ็อง ( 계성군 ,桂城君 ,1478 - 1504) พระราชโอรสของพระสนมซุกอึย สกุลฮา
  10. อี ซู, เจ้าชายวานวอน (완원군 ,完原君 ,1480 - 1509) พระราชโอรสของพระสนมซุกอึย สกุลฮง แห่งนัมยาง
  11. อี ยอม, เจ้าชายฮเวซาน (회산군 ,檜山君 ,1481 - 1512) พระราชโอรสของพระสนมซุกอึย สกุลฮง แห่งนัมยาง
  12. อี ทน, เจ้าชายคยอนซ็อง (견성군 ,甄城君 ,1482 - 1507) พระราชโอรสของพระสนมซุกอึย สกุลฮง แห่งนัมยาง
  13. อี ฮเว, เจ้าชายอิกยาง (익양군 ,益陽君 ,1488 - 1552) พระราชโอรสของพระสนมซุกอึย สกุลฮง แห่งนัมยาง
  14. อี ชิม, เจ้าชายคยองมยอง (경명군 ,景明君 ,1489 - 1526) พระราชโอรสของพระสนมซุกอึย สกุลฮง แห่งนัมยาง
  15. อี อิน, เจ้าชายอุนชอน (운천군 ,雲川君 ,1490 - 1524) พระราชโอรสของพระสนมซุกอึย สกุลฮง แห่งนัมยาง
  16. อี ฮี, เจ้าชายยางวอน (양원군 ,楊原君 ,1492 - 1551) พระราชโอรสของพระสนมซุกอึย สกุลฮง แห่งนัมยาง
  17. อี ควาน, เจ้าชายลีซ็อง (이성군 ,利城君 ,1489 - 1552) พระราชโอรสของพระสนมซุกยอง สกุลซิม
  18. อี จอน, เจ้าชายยองอัน (영산군 ,寧山君 ,1490 - 1538)พระราชโอรสของพระสนมซุกยอง สกุลซิม
  • พระราชธิดา
  1. เจ้าหญิงซุนซุก (순숙공주 ,順淑公主 ,1478 - 1488) พระราชธิดาของพระนางช็องฮย็อน สกุลยุน แห่งพาพยอง
  2. เจ้าหญิงชินซุก (신숙공주 ,愼淑公主 ,1481 - 1486) พระราชธิดาของพระนางช็องฮย็อน สกุลยุน แห่งพาพยอง
  3. เจ้าหญิงไม่ปรากฏพระนาม พระราชธิดาของพระนางช็องฮย็อน สกุลยุน แห่งพาพยอง
  4. เจ้าหญิงไม่ปรากฏพระนาม พระราชธิดาของพระนางช็องฮย็อน สกุลยุน แห่งพาพยอง
  5. เจ้าหญิงฮวีซุก (휘숙옹주 ,徽淑翁主) พระราชธิดาของพระสนมซุกอึย สกุลคิม
  6. เจ้าหญิงกย็องซุก (경숙옹주 ,敬淑翁主 ,1483 - ?) พระราชธิดาของพระสนมซุกอึย สกุลคิม
  7. เจ้าหญิงฮวีจอง (휘정옹주 ,徽靜翁主) พระราชธิดาของพระสนมซุกอึย สกุลคิม
  8. เจ้าหญิงจองฮเย (정혜옹주 ,靜惠翁主 ,? - 1507) พระราชธิดาของพระสนมควีอิน สกุลช็อง แห่งโจคเย
  9. เจ้าหญิงคงชิน (공신옹주 ,恭愼翁主 ,1481 - 1549) พระราชธิดาของพระสนมควีอิน สกุลออม แห่งยองวอล
  10. เจ้าหญิงฮเยซุก (혜숙옹주 ,惠淑翁主) พระราชธิดาของพระสนมซุกอึย สกุลฮง แห่งนัมยาง
  11. เจ้าหญิงจองซุน (정순옹주 ,靜順翁主) พระราชธิดาของพระสนมซุกอึย สกุลฮง แห่งนัมยาง
  12. เจ้าหญิงจองซุก (정숙옹주 ,靜淑翁主 ,1492 - ?) พระราชธิดาของพระสนมซุกอึย สกุลฮง แห่งนัมยาง
  13. เจ้าหญิงกย็องซุน (경순옹주 ,慶順翁主 ,1482 - ?) พระราชธิดาของพระสนมซุกยอง สกุลซิม
  14. เจ้าหญิงซุกฮเย (숙혜옹주 ,淑惠翁主 ,1486 - 1525) พระราชธิดาของพระสนมซุกยอง สกุลซิม
  15. เจ้าหญิงกย็องฮวี (경휘옹주 ,慶徽翁主)พระราชธิดาของพระสนมซุกยอง สกุลควอน

พงศาวลี

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ http://www.koreanhistoryproject.org/Ket/C09/E0903.htm
  2. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-11-06. สืบค้นเมื่อ 2010-08-08.
  3. ↑ Jae Un-Kang, Jae Eun-Kang. The land of scholars: two thousand years of Korean Confucianism.
  4. ↑ http://www.koreanhistoryproject.org/Ket/C09/E0904.htm
ก่อนหน้า พระเจ้าซ็องจงแห่งโชซ็อน ถัดไป
พระเจ้าเยจง กษัตริย์แห่งโชซ็อน
(พ.ศ. 2012 - พ.ศ. 2037) 		องค์ชายยอนซันกุน
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=พระเจ้าซ็องจงแห่งโชซ็อน&oldid=11893176"