ข้ามไปเนื้อหา

พระเจ้าช็องจงแห่งโชซ็อน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระเจ้าช็องจง
พระเจ้าหลวง พระบรมเชษฐาธิราช
พระมหากษัตริย์แห่งโชซ็อน
ครองราชย์5 กันยายน พ.ศ. 1941 - 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 1943
ก่อนหน้าพระเจ้าแทโจ
ถัดไปพระเจ้าแทจง
พระราชสมภพ18 กรกฎาคม พ.ศ. 1900
สวรรคต15 ตุลาคม พ.ศ. 1962
(62 พรรษา)
คู่อภิเษกพระนางช็องอัน
พระอารามนาม
ช็องจง (정종; 定宗)
ราชวงศ์โชซ็อน
พระราชบิดาพระเจ้าแทโจ
พระราชมารดาพระนางชินอึย
พระเจ้าช็องจงแห่งโชซ็อน
ฮันกึล
정종
ฮันจา
定宗
อาร์อาร์Jeongjong
เอ็มอาร์Chŏngjong
ชื่อเกิด
ฮันกึล
이방과
ฮันจา
李芳果
อาร์อาร์I Bang-gwa
เอ็มอาร์I Panggwa
พระมหากษัตริย์แห่งราชวงศ์โชซ็อน
พระเจ้าแทโจ
พระเจ้าจองจง
พระเจ้าแทจง
พระเจ้าเซจงมหาราช
พระเจ้ามุนจง
พระเจ้าทันจง
พระเจ้าเซโจ
พระเจ้าเยจง
พระเจ้าซองจง
องค์ชายยอนซัน
พระเจ้าจุงจง
พระเจ้าอินจง
พระเจ้ามยองจง
พระเจ้าซอนโจ
องค์ชายควังแฮ
พระเจ้าอินโจ
พระเจ้าฮโยจง
พระเจ้าฮยอนจง
พระเจ้าซุกจง
พระเจ้าคยองจง
พระเจ้ายองโจ
พระเจ้าจองโจ
พระเจ้าซุนโจ
พระเจ้าฮอนจง
พระเจ้าชอลจง
จักรพรรดิโคจง
จักรพรรดิซุนจง

พระเจ้าช็องจง (เกาหลี정종; ฮันจา定宗; อาร์อาร์Jeongjong; เอ็มอาร์Chŏngjong ค.ศ. 1357 - ค.ศ. 1419) เมื่อแรกพระราชสมภพมีพระนามว่า อี พัง-กวา (이방과) ก่อนเปลี่ยนพระนามเป็น อี คย็อง (이경) เป็นกษัตริย์องค์ที่สองของราชวงศ์โชซ็อน พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์ที่สองของพระเจ้าแทโจแห่งโชซ็อน กษัตริย์ผู้ก่อตั้งราชวงศ์ ก่อนจะก้าวขึ้นสู่อำนาจ พระองค์เป็นที่รู้จักในนาม เจ้าชายยองอัน (영안군)

พระราชประวัติ

[แก้]

เสด็จพระราชสมภพในปี ค.ศ. 1357 ในฐานะพระราชโอรสองค์ที่สองของพระเจ้าแทโจและพระราชินีองค์แรกคือ พระนางชินอึย พระองค์เป็นขุนพลที่สุขุมรอบคอบ ใจกว้าง กล้าหาญ และมีความสามารถ ในปลายราชวงศ์โครยอที่เริ่มเสื่อมอำนาจ พระเจ้าช็องจงตามเสด็จพระราชบิดาไปยังสมรภูมิต่าง ๆ และต่อสู้เคียงข้างพระราชบิดาของพระองค์ เมื่อพระราชบิดาของพระองค์กลายเป็นกษัตริย์องค์แรกของราชวงศ์โชซ็อนในปี ค.ศ. 1392 พระองค์ก็กลายเป็นเจ้าชายพระนามว่าเจ้าชายย็องอัน

พระเจ้าแทโจมีพระราชินีสองพระองค์ พระองค์แรกคือพระนางชินอึย ให้กำเนิดพระราชโอรสหกพระองค์ รวมถึงพระเจ้าช็องจง พระเจ้าแทจง ซึ่งพระนางสิ้นพระชนม์ก่อนที่พระเจ้าแทโจและพระราชโอรสทั้งสองของพระนางจะสวมมงกุฎขึ้นเป็นกษัตริย์ พระราชินีองค์ที่สองคือพระนางชินด็อกผู้ซึ่งให้กำเนิดพระราชโอรสสองพระองค์แก่พระเจ้าแทโจ พระเจ้าแทโจทรงโปรดปรานพระราชโอรสองค์เล็กของพระองค์คือ อี พัง-ซ็อก ซึ่งมีพระมารดาคือพระนางชินด็อก อัครมหาเสนาบดีช็อง โด-จ็อนยังสนับสนุนพระองค์ในฐานะผู้สืบทอดราชบัลลังก์ ทำให้เจ้าชายองค์อื่น ๆ ผิดหวังมาก ในปี ค.ศ. 1398 พระราชโอรสองค์ที่ 5 ของพระเจ้าแทโจ คือ เจ้าชายช็องอันหรือ อี พัง-ว็อน ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นพระเจ้าแทจง นำการรัฐประหารร่วมกับนายทหารจำนวนมากและสังหารพระอนุชาต่างพระมารดาทั้ง 2 พระองค์พร้อมกับช็อง โด-จ็อน และอีกหลายคนในฝ่ายของเขา เจ้าชายช็องอันพยายามแสดงให้เห็นว่าพระองค์ไม่สนใจในราชบัลลังก์ ดังนั้นพระองค์จึงสนับสนุนพระเชษฐาของพระองค์คือ เจ้าชายย็องอัน ให้เป็นรัชทายาท พระเจ้าแทโจพระพิโรธต่อเจ้าชายจองอัน แต่พระองค์ก็สละราชบัลลังก์ให้กับเจ้าชายย็องอันเป็นกษัตริย์องค์ที่สองของราชวงศ์โชซ็อนมีพระนามว่าพระเจ้าช็องจง ในปีเดียวกันนั้น พระเจ้าช็องจงมีพระราชโองการให้ย้ายเมืองหลวงกลับไปที่แกซอง ซึ่งเป็นเมืองหลวงเก่าของราชวงศ์โครยอ

ในปี ค.ศ. 1400 เกิดความขัดแย้งระหว่าง เจ้าชายลีบังวอนและพระเชษฐาของพระองค์ เจ้าชายลีบังกัน กองกำลังของเจ้าชายลีบัวสอนโจมตีและเอาชนะกองกำลังของเจ้าชายลีบังกัน เจ้าชายลีบังกันถูกเนรเทศไปพร้อมกับพระราชวงศ์ของพระองค์ ขุนพล พักโบ ที่ชักชวนให้เจ้าชายลีบังกันสู้กับเจ้าชายลีบังวอน ถูกประหารชีวิต พระเจ้าช็องจงรู้ว่าเป็นพระองค์เป็นเพียงหุ่นเชิดทางการเมืองของพระอนุชา เจ้าชายลีบังวอน ซึ่งพระองค์ได้แต่งตั้งให้เป็นรัชทายาท และสละราชสมบัติในอีกไม่กี่วันต่อมา

พระองค์เป็นผู้ปกครองที่มีความสามารถและเฉลียวฉลาดแม้ว่ารัชกาลอันสั้นของพระองค์จะถูกแสดงด้วยการนองเลือดภายในพระราชวงศ์ พระองค์ถูกสั่งห้ามมีกองกำลังส่วนพระองค์ทุกประเภทตามคำแนะนำของเจ้าชายรัชทายาท เจ้าชายลีบังวอน พระองค์สวรรคตในปี ค.ศ. 1419 และถูกฝังใกล้ แคซ็อง

พระนามเต็ม

[แก้]
  • พระเจ้าช็องจงคงจ็องอึยมุนชังมูอนอินซุนฮโยแห่งเกาหลี
  • 정종공정의문장무온인순효대왕
  • 定宗恭靖懿文莊武溫仁順孝大王

พระบรมวงศานุวงศ์

[แก้]
  • พระราชบิดา: พระเจ้าแทโจ (조선 태조)
  • พระราชมารดา: พระนางชินอึย ตระกูลฮัน แห่งอันพย็อน (신의왕후 한씨, 神懿王后韓氏 กันยายน 1337 – 21 ตุลาคม 1391)
  • พระอัครมเหสี พระสนม และพระราชบุตร:
  1. พระนางช็องอัน ตระกูลคิม แห่งคยองจู (정안왕후 김씨 ,定安王后 金氏 22 กรกฎาคม 1355 - 2 กันยายน 1412)
  2. พระสนมซ็องบิน ตระกูลชี แห่งชุงจู (성빈 지씨 ,誠嬪 池氏)
    1. อี ฮู-แซ็ง; เจ้าชายด็อกช็อน (이후생 덕천군)
    2. อี มัล-แซ็ง; เจ้าชายโทพย็อง (이말생 도평군)
  3. พระสนมซุกอึย ตระกูลจี แห่งชุงจู (숙의 지씨 ,淑儀 池氏)
    1. อี ว็อน-แซ็ง; เจ้าชายอึยพย็อง (이원생 의평군)
    2. อี มู-แซ็ง; เจ้าชายซ็อนซ็อง (이무생 선성군)
    3. อี โฮ-แซ็ง; เจ้าชายอิมซ็อง (이호생 임성군)
    4. เจ้าหญิงฮัมยัง (함양옹주)
  4. พระสนมซุกอึย ตระกูลคี แห่งแฮงจู (숙의 기씨 ,淑儀 奇氏  ? - 1457)
    1. อี กุน-แซ็ง; เจ้าชายซุนพย็อง (이군생 순평군)
    2. อี อึย-แซ็ง; เจ้าชายกึมพย็อง (이의생 금평군)
    3. อี ยุง-แซ็ง; เจ้าชายช็องซ็อก (이융생 정석군)
    4. อี ซ็อน-แซ็ง; เจ้าชายมูริม (이선생 무림군)
    5. เจ้าหญิงซุกชิน (숙신옹주)
    6. เจ้าหญิงโกซ็อง (고성옹주)
    7. เจ้าหญิงซังว็อน (상원옹주)
    8. เจ้าหญิงช็อนซัน (전산옹주)
  5. พระสนมซุกอึย ตระกูลมุน (숙의 문씨,淑儀 文氏)
    1. อี ควีแซ็ง; เจ้าชายจองอึย (이귀생 종의군)
  6. พระสนมซุกอึย ตระกูลอี (숙의 이씨 ,淑儀 李氏)
    1. อี จองแซง; เจ้าชายจินนัม (숙의 이씨)
  7. พระสนมซุกอึย ตระกูลยุน แห่งแฮพย็อง (숙의 윤씨 ,淑儀尹氏)
    1. อี ด็อก-แซ็ง; เจ้าชายซูโท (이덕생 수도군)
    2. อี นก-แซ็ง; เจ้าชายอิมอึน (이녹생 임언군)
    3. อี พก-แซ็ง; เจ้าชายซ็อกโพ (이복생 석보군)
    4. อี โบ-แซ็ง; เจ้าชายชังช็อน (이보생 장천군)
    5. เจ้าหญิงอินช็อน (인천옹주)
    6. เจ้าหญิงฮัมอัน (함안옹주)
  8. เจ้าหญิงคาอึย ตระกูลยู (가의궁주 유씨)
    1. เจ้าหญิงด็อกชอน (덕천옹주)
  9. พระสนมโช คุงชัง (초궁장)
  10. คี-แม (궁장)

พงศาวลี

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
ก่อนหน้า พระเจ้าช็องจงแห่งโชซ็อน ถัดไป
พระเจ้าแทโจ พระมหากษัตริย์โชซ็อน
(พ.ศ. 1941 - พ.ศ. 1943)
พระเจ้าแทจง