จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ตารางนี้เป็นพระราชพงศาวลีพระมหากษัตริย์รัฐปะหัง นับตั้งแต่การก่อตั้งรัฐสุลต่านปะหังเก่าใน ค.ศ. 1470 จนถึงปัจจุบัน
ราชวงศ์เบินดาฮารา-ปะหัง
[แก้]ใน ค.ศ. 1699 หลังการครองราชย์ของอับดุล จาลิลที่ 4 แห่งราชวงศ์เบินดาฮารา ในฐานะสุลต่านแห่งรัฐยะโฮร์องค์ที่ 10 ปะหังกลายเป็นจังหวัดพิเศษของเบินดาฮารา และปกครองโดยผู้สืบทอดของราชวงศ์ นับตั้งแต่ตุน มัซ อานุม (ครองราชย์ ค.ศ. 1699-1717) ถึงตุน ฮัสซัน (ครองราชย์ ค.ศ. 1748-1770) หลังยะโฮร์เริ่มเสื่อมสลายในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 18 และการแทรกแซงของอำนาจต่างชาติ ทำให้ปะหังกลายเป็นเอกราชอีกครั้ง ในรัชสมัยตุน อับดุล มาจิด ก่อตั้งอาณาจักรปะหังที่มีสถานะกึ่งเอกราช โดยที่เบินดาฮารามีสถานะคล้ายกับราจา ('ราชา') อีกครั้ง[7] ใน ค.ศ. 1884 ตุน อะฮ์มัด ราจาเบินดาฮาราองค์ที่ 6 ประกาศตนเองเป็นสุลต่านอย่างเป็นทางการ[8]
- Ahmad Sarji Abdul Hamid (2011), The Encyclopedia of Malaysia, vol. 16 - The Rulers of Malaysia, Editions Didier Millet, ISBN 978-981-3018-54-9
- Linehan, William (1973), History of Pahang, Malaysian Branch Of The Royal Asiatic Society, Kuala Lumpur, ISBN 978-0710-101-37-2
|
|---|
| พระมหากษัตริย์ในแต่ละทวีป | |
|---|
| ดยุค, เจ้าชาย และเคานต์ | |
|---|
| พระมหากษัตริย์ในสมัยโบราณ |
- อียิปต์
- ตะวันออกใกล้
- จอร์เจีย
- กรีซและโลกสมัยเฮลเลนิสต์
- โรม
|
|---|
| ดูเพิ่ม | |
|---|
