สมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลละฮ์แห่งปะหัง
(เปลี่ยนทางจาก สมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลละฮ์ ชะฮ์)
| อับดุลละฮ์ عبد الله | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | |||||||||
| ยังดีเปอร์ตวนอากง | |||||||||
| ครองราชย์ | 31 มกราคม ค.ศ. 2019 – ปัจจุบัน | ||||||||
| ราชาภิเษก | 30 กรกฎาคม ค.ศ. 2019 | ||||||||
| ก่อนหน้า | มูฮัมมัดที่ 5 | ||||||||
| รอง | นัซริน ชะฮ์ | ||||||||
| นายกรัฐมนตรี | มาฮาดีร์ บิน โมฮามัด มุฮ์ยิดดิน ยัซซิน อิซมาอิล ซับรี ยักกบ อันวาร์ อิบราฮิม | ||||||||
| สุลต่านรัฐปะหัง | |||||||||
| ครองราชย์ | 11 มกราคม ค.ศ. 2019 – ปัจจุบัน | ||||||||
| คำประกาศ | 15 มกราคม ค.ศ. 2019 | ||||||||
| ก่อนหน้า | อะฮ์มัด ชะฮ์ | ||||||||
| ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง | เติงกูฮัซซานัล อิบราฮิม อาลัม ชะฮ์ | ||||||||
| หัวหน้าคณะรัฐมนตรี | วัน รซดี วัน อิซมาอิล | ||||||||
| คู่อภิเษก |
| ||||||||
| พระราชบุตร |
| ||||||||
| |||||||||
| ราชวงศ์ | เบินดาฮารา | ||||||||
| พระราชบิดา | สมเด็จพระราชาธิบดีฮัจญี อาห์หมัด ชาห์ | ||||||||
| พระราชมารดา | เติงกูอัมปวน อัฟซัน | ||||||||
| ประสูติ | 30 กรกฎาคม ค.ศ. 1959 อิซตานา มังกา ตุงกัล, เปอกัน, รัฐปะหัง, สหพันธรัฐมาลายา (ปัจจุบันคือประเทศมาเลเซีย) | ||||||||
| ศาสนา | อิสลามนิกายซุนนี | ||||||||
| ลายพระอภิไธย |  | ||||||||
| ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง | |||||||||
| รับใช้ |  มาเลเซีย | ||||||||
| บริการ/ |  กองทัพบกมาเลเซียMalaysian Army | ||||||||
| ประจำการ | 1978–ปัจจุบัน | ||||||||
| ชั้นยศ |  จอมพล | ||||||||
| หน่วย | |||||||||
| เหรียญรางวัล | ||
|---|---|---|
| โปโล | ||
ตัวแทนของ  มาเลเซีย
| ||
| ซีเกมส์ | ||
 |
สิงคโปร์ 1983 | ทัวร์นาเมนต์ชาย[2] |
สมเด็จพระราชาธิบดี สุลต่านอับดุลละฮ์ รีอายาตุดดิน อัลมุซตาฟา บิลละฮ์ ชะฮ์ (พระราชสมภพวันที่ 30 กรกฎาคม ค.ศ. 1959) ทรงดำรงตำแหน่งยังดีเปอร์ตวนอากง (กษัตริย์) องค์ที่ 15แห่งประเทศมาเลเซีย และสุลต่านรัฐปะหังองค์ที่ 6 ตั้งแต่เดือนมกราคม ค.ศ. 2019 พระองค์ดำรงตำแหน่งสุลต่านในวันที่ 15 มกราคม ค.ศ. 2019 ต่อจากพระราชบิดา สุลต่านอะฮ์มัด ชะฮ์ ผู้ที่ในการประชุมของกรมปรึกษาราชบัลลังก์ตัดสินใจให้สละราชสมบัติในวันที่ 11 มกราคม ค.ศ. 2019[3]
ในวันที่ 24 มกราคม ค.ศ. 2019 ไม่ที่วันหลังการสืบพระราชบัลลังก์ปะหัง พระองค์ได้รับเลือกเป็นยังดีเปอร์ตวนอากงองค์ที่ 16 ประมุขแห่งรัฐ ของประเทศมาเลเซีย[4] และสาบานตนเข้ารับตำแหน่งในวันที่ 31 มกราคม ค.ศ. 2019 พระองค์ยังเคยเป็นสมาชิกสภาสหพันธ์ฟุตบอลระหว่างประเทศใน ค.ศ. 2015 ถึง 2019[5]
ชีวิตช่วงต้น[แก้]
เติงกูอับดุลละฮ์พระราชสมภพในวันที่ 30 กรกฎาคม ค.ศ. 1959 ที่อิซตานา มังกา ตุงกัล เปอกัน รัฐปะหัง พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์แรกของปาดูกาอายาฮันดาซุลตันอะฮ์มัด ชะฮ์กับเติงกูอัมปวน อัฟซัน โดยเป็นโอรสองค์ที่ 4 จากพี่น้องแปดพระองค์ โดยผู้ที่มีพระชนมายุมากที่สุดคือเติงกูเมอรียัม[6][7]
พระราชพงศาวลี[แก้]
ดูเพิ่มที่: พระราชพงศาวลีพระมหากษัตริย์รัฐปะหัง
| 16. สุลต่านอะฮ์มัด มูอัซซัมแห่งรัฐปะหัง (= 12 = 22) | ||||||||||||||||
| 8. สุลต่านอับดุลละฮ์ อัลมุอ์ตัซซิมแห่งรัฐปะหัง | ||||||||||||||||
| 17. จิก กูซูมา บินตี ตกมีนัล แดง โกโร | ||||||||||||||||
| 4. สุลต่านอาบู บาการ์แห่งรัฐปะหัง | ||||||||||||||||
| 18. ยังบาฮากียาตุน อับดุลละฮ์ แห่งปูเลาดูยุง (ตรังกานู) | ||||||||||||||||
| 9. กัลซุม แห่งปูเลาดูยุง (รัฐตรังกานู) | ||||||||||||||||
| 2. สุลต่านอะฮ์มัด ชะฮ์แห่งรัฐปะหัง | ||||||||||||||||
| 20. สุลต่านอิดริซ ชะฮ์ที่ 1 แห่งรัฐเปรัก | ||||||||||||||||
| 10. สุลต่านอิซกัดนาร์แห่งรัฐเปรัก | ||||||||||||||||
| 21. จิก งะฮ์ มานะฮ์ บินตี มันดา ดูวายัต | ||||||||||||||||
| 5. ฟาตีมะฮ์ เจ้าหญิงแห่งรัฐปะหัง | ||||||||||||||||
| 22. สุลต่านอะฮ์มัด มูอัซซัมแห่งรัฐปะหัง (= 12 = 16) | ||||||||||||||||
| 11. นง ฟาตีมา เจ้าหญิงแห่งรัฐปะหัง (พระเชษฐภคินี/ขนิษฐาร่วมพระราชบิดามารดาของ 8) | ||||||||||||||||
| 23. ฟาตีมะฮ์ เจ้าหญิงแห่งรัฐฟะหัง (ลูกพี่ลูกน้ององค์แรกของพระราชสวามี) | ||||||||||||||||
| 1. สุลต่านอับดุลละฮ์แห่งรัฐปะหัง | ||||||||||||||||
| 24. อาลี เบินดาฮารา ซรีมาฮาราจาแห่งรัฐปะหัง | ||||||||||||||||
| 12. สุลต่านอะฮ์มัด มูอัซซัมแห่งรัฐปะหัง (= 16 = 22) | ||||||||||||||||
| 25. เอินจิก ลง บินตี เอซะฮ์ เอินจิก ปวน ลิงกา | ||||||||||||||||
| 6. มูฮัมมัด เจ้าชายแห่งรัฐปะหัง (พระอนุชา/เชษฐาร่วมพระราชบิดามารดาของ 8) | ||||||||||||||||
| 26. ฮาจี มูฮัมมัด ตาลิบ แห่งเซอมันตัน | ||||||||||||||||
| 13. จิก ฮัจจะฮ์ ฟาตีมา ตาลิบ | ||||||||||||||||
| 3. อัฟซัน เจ้าหญิงแห่งรัฐปะหัง | ||||||||||||||||
| 28. อิดริซ เจ้าชายแห่งตรังกานู (พระราชนัดดาแด่ไซนัลอาบีดินที่ 2) | ||||||||||||||||
| 14. มุซตาฟา เจ้าชายแห่งรัฐตรังกานู เติงกูมูดา | ||||||||||||||||
| 7. อาอีชะฮ์ มันดัก เจ้าหญิงแห่งรัฐตรังกานู | ||||||||||||||||
| 30. ฮาจีวัน ยูซุฟ ปูเตะฮ์ แห่งบูกิตบายัซ (กลันตัน) | ||||||||||||||||
| 15. วัน ซาลามา ปูเตะฮ์ | ||||||||||||||||
หมายเหตุ[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Bernama (15 January 2019). "Sultan of Pahang officially addressed as Al-Sultan Abdullah Ri'ayatuddin Al-Mustafa Billah Shah". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-02-19. สืบค้นเมื่อ 17 July 2019.
- ↑ "Raja Permaisuri Agong bercerita tentang pingat emas YDP Agong" [Raja Permaisuri Agong bercerita tentang pingat emas YDP Agong]. kosmo,com (ภาษามาเลย์). 28 July 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-01. สืบค้นเมื่อ 28 July 2019.
- ↑ "Tengku Abdullah to be proclaimed Pahang sultan on Jan 15". MalaysiaKini. 12 January 2019. สืบค้นเมื่อ 5 July 2019.
- ↑ "Sultan Pahang, Agong Malaysia ke-16" [Sultan Pahang, 16th Malaysia Agong]. Bernama,com (ภาษามาเลย์). 24 January 2019. สืบค้นเมื่อ 11 July 2019.
- ↑ Bernama (20 February 2019). "We will miss you - Infantino thanks YDP Agong after FIFA Council exit". Stadium Astro. สืบค้นเมื่อ 5 July 2019.
- ↑ "Biodata Pemangku Raja Pahang Tengku Abdullah Sultan Ahmad Shah". Berita Harian. 12 January 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 July 2019. สืบค้นเมื่อ 5 July 2019.
- ↑ "Former Pahang ruler Sultan Ahmad Shah dies at age 88". The Star (Malaysia). 23 May 2019. สืบค้นเมื่อ 5 July 2019.
