รัฐปะหัง
รัฐปะหัง Negeri Pahang | |
|---|---|
| เนอเกอรีปาฮังดารุลมักมูร์ Negeri Pahang Darul Makmur | |
| การถอดเสียงต่าง ๆ | |
| • มลายู | Pahang (รูมี) ڤهڠ (ยาวี) |
| • จีน | 彭亨 |
| • ทมิฬ | பகாங் |
 ธง .svg) ตราอาร์ม | |
| คำขวัญ: | |
| เพลง: อัลละฮ์เซอลามัตกันซุลตันกามี | |
| |
| พิกัดภูมิศาสตร์: 3°45′N 102°30′E / 3.750°N 102.500°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 3°45′N 102°30′E / 3.750°N 102.500°E | |
| เมืองหลวง | กวนตัน |
| เมืองเจ้าผู้ครอง | เปอกัน |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญระบบรัฐสภา |
| • สุลต่าน | สมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลละฮ์ ชะฮ์ |
| • ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ | เติงกู ฮัซซานัล |
| • มุขมนตรี | วัน รซดี วัน อิซมาอิล (BN-UMNO) |
| พื้นที่[2] | |
| • ทั้งหมด | 35,965 ตร.กม. (13,886 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2015)[3] | |
| • ทั้งหมด | 1,623,200 คน |
| • ความหนาแน่น | 45 คน/ตร.กม. (120 คน/ตร.ไมล์) |
| ประชากรศาสตร์ (2010)[4] | |
| • กลุ่มชาติพันธุ์ | |
| • ภาษาย่อย | มลายูปะหัง ● กวางตุ้ง ● ทมิฬ ภาษาชนกลุ่มน้อยอื่น ๆ |
| ดัชนีรัฐ | |
| • ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (2017) | 0.796 (สูง) ((อันดับที่ 9)[5] |
| • อัตราเจริญพันธุ์รวม (2017) | 2.2[2] |
| • ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (2016) | 50,875 ล้านริงกิต[2] |
| เขตเวลา | UTC+8 (เวลามาตรฐานมาเลเซีย) |
| รหัสไปรษณีย์ | 25xxx ถึง 28xxx, 39xxx, 49000, 69000 |
| รหัสโทรศัพท์ | 09 (ยกเว้นที่ระบุเป็นอย่างอื่น) 05 (Cameron Highlands) 03 (Genting Highlands) |
| รหัส ISO 3166 | MY-06 |
| ทะเบียนพาหนะ | C |
| รัฐสุลต่านสมัยใหม่ | ค.ศ. 1884 |
| เข้าร่วมสหพันธรัฐมลายู | ค.ศ. 1895 |
| ญี่ปุ่นยึดครอง | ค.ศ. 1942 |
| เข้าร่วมสหพันธรัฐมาลายา | ค.ศ. 1948 |
| รับเอกราชเป็นส่วนหนึ่งของสหพันธรัฐมาลายา | 31 สิงหาคม ค.ศ. 1957 |
| ก่อตั้งสหพันธรัฐมาเลเซีย | 16 กันยายน ค.ศ. 1963 |
| เว็บไซต์ | www |
ปะหัง (มลายู: Pahang, ڤهڠ) เป็นหนึ่งในสิบสามรัฐที่ประกอบขึ้นเป็นสหพันธรัฐมาเลเซีย และเป็นรัฐที่ใหญ่ที่สุดในมาเลเซียตะวันตก ครอบคลุมบริเวณแอ่งแม่น้ำปะหัง มีอาณาเขตติดต่อกับรัฐกลันตันทางทิศเหนือ ติดต่อกับรัฐเปรัก รัฐเซอลาโงร์ และรัฐเนอเกอรีเซิมบีลันทางทิศตะวันตก ติดต่อกับรัฐยะโฮร์ทางทิศใต้ ส่วนติดต่อกับรัฐตรังกานูและทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันออก
เมืองหลวงของรัฐคือกวนตัน ส่วนเมืองของเจ้าผู้ครองตั้งอยู่ที่เปอกัน เมืองสำคัญอื่น ๆ ได้แก่ กัวลาลีปิซ เตเมร์โละฮ์ และรีสอร์ตเชิงเขาที่ที่สูงเกินติง ที่สูงจาเมรอน และเฟรเซอส์ฮิลล์
ชื่อเฉลิมเมืองของรัฐปะหังคือ ดารุลมักมูร์ ("ถิ่นที่อยู่แห่งความเงียบสงบ")
องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ของผู้คนในรัฐนี้ประมาณอย่างหยาบ ๆ ได้แก่ ชาวมลายู + ภูมิบุตร 1 ล้านคน ชาวจีน 233,000 คน ชาวอินเดีย 68,500 คน อื่น ๆ 13,700 คน และไร้สัญชาติ 68,000 คน
การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]
รัฐปะหังแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 11 เขต ได้แก่
ประชากร[แก้]
ศาสนา[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Constitution of Pahang" (PDF). www.dirajapahang.my. Portal Diraja Pahang. 2016. p. 30. สืบค้นเมื่อ 29 October 2017.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 "Pahang @ a Glance". Department of Statistics, Malaysia. สืบค้นเมื่อ 29 October 2017.
- ↑ "Population by States and Ethnic Group". Department of Information, Ministry of Communications and Multimedia, Malaysia. 2015. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 12 February 2016. สืบค้นเมื่อ 12 February 2015.
- ↑ "2010 Population and Housing Census of Malaysia" (PDF). Department of Statistics, Malaysia. p. 33. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 5 February 2013.
- ↑ "Subnational Human Development Index (2.1) [Pahang – Malaysia]". Global Data Lab of Institute for Management Research, Radboud University. สืบค้นเมื่อ 31 October 2019.
- ↑ "2010 Population and Housing Census of Malaysia" (PDF). Department of Statistics, Malaysia. สืบค้นเมื่อ 17 June 2012. p. 13
บทความเกี่ยวกับประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล