อินเตอร์เนชันแนลแชมเปียนส์คัพ ฤดูกาล 2018

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อินเตอร์เนชั่นแนลแชมเปียนส์คัพ 2018
รายละเอียดการแข่งขัน
ประเทศเจ้าภาพออสเตรีย
อังกฤษ
ฝรั่งเศส
อิตาลี
โปรตุเกส
สาธารณรัฐไอร์แลนด์
สเปน
สิงคโปร์
สหรัฐอเมริกา
วันที่20 กรกฎาคม – 12 สิงหาคม ค.ศ. 2018
ทีม18 (จาก 1 สมาพันธ์)
สถานที่23 (ใน 23 เมืองเจ้าภาพ)
อันดับเมื่อสิ้นสุดการแข่งขัน
ชนะเลิศอังกฤษ ทอตนัม ฮอตสเปอร์ (สมัยที่ 1)
รองชนะเลิศเยอรมนี โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์
อันดับที่ 3อิตาลี อินเตอร์ มิลาน
อันดับที่ 4อังกฤษ อาร์เซนอล
สถิติการแข่งขัน
จำนวนนัดที่แข่งขัน27
จำนวนประตู83 (3.07 ประตูต่อนัด)
ผู้ชม1,061,520 (39,316 คนต่อนัด)
ผู้ทำประตูสูงสุดสเปน มาร์โก อาเซนซิโอ
ฝรั่งเศส อาแล็กซ็องดร์ ลากาแซ็ต
(คนละ 3 ประตู)
← 2017
2019 →

อินเตอร์เนชันแนลแชมเปียนส์คัพ 2018 (หรือ ไอซีซี) เป็นการแข่งขันฟุตบอลกระชับมิตร ฤดูกาลที่ 6 ซึ่งจะเริ่มต้นลงเล่นในวันที่ 20 กรกฎาคม และสิ้นสุดในวันที่ 12 สิงหาคม ค.ศ. 2018.[1]

นี่เป็นครั้งที่สองในอเมริกาของศึก นอร์ทเวสต์ ดาร์บี ระหว่าง แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด และ ลิเวอร์พูล. แมตช์ดังกล่าวจัดขึ้นที่ สนามกีฬามิชิแกน ใน แอนน์ อาร์เบอร์, แต่ทว่ายูไนเต็ดครั้งที่ผ่านมาลงเล่นพบกับ เรอัลมาดริด และมีการบันทึกสถิติยอดผู้ชม.[2] ครั้งแรกนับตั้งแต่นัดชิงชนะเลิศของ ปี ค.ศ. 2014 ทัวร์นาเมนต์ที่แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด ชนะในเมือง ไมอามี ด้วยสกอร์ 3–1.[3][4]

ทีม[แก้]

ทั้งหมด 22 ทีมที่เข้าร่วมในทัวร์นาเมนต์. ผู้เข้าร่วมได้ประกาศออกมาในสี่วันในวันที่ 10, 11, 12 และ 17 เมษายน ค.ศ. 2018.[1]

ประเทศ ทีม
 อังกฤษ อาร์เซนอล
 อังกฤษ เชลซี
 อังกฤษ ลิเวอร์พูล
 อังกฤษ แมนเชสเตอร์ซิตี
 อังกฤษ แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด
 อังกฤษ ทอตนัม ฮอตสเปอร์
 ฝรั่งเศส ปารี แซ็ง-แฌร์แม็ง
 ฝรั่งเศส ลียง
 เยอรมนี บาเยิร์นมิวนิก
 เยอรมนี โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์
 อิตาลี อินเตอร์ มิลาน
 อิตาลี ยูเวนตุส
 อิตาลี เอซี มิลาน
 อิตาลี โรมา
 โปรตุเกส ไบฟีกา
 สเปน อัตเลติโกเดมาดริด
 สเปน บาร์เซโลนา
 สเปน เรอัลมาดริด

สถานที่[แก้]

สหรัฐอเมริกา[แก้]

22 สถานที่การแข่งขันสำหรับอินเตอร์เนชันแนลแชมเปียนส์คัพ ได้ประกาศออกมาเมื่อวันที่ 13 และ 17 เมษายน ค.ศ. 2018.[5] ของเหล่านี้, 14 สนามคือในประเทศสหรัฐอเมริกา, 7 สนามในทวีปยุโรป, และ 1 สนามในประเทศสิงคโปร์.[1]

สหรัฐอเมริกา
แอนน์ อาร์เบอร์ อาร์ลิงตัน ชาร์ล็อตต์ ชิคาโก รูเทอร์ฟอร์ดตะวันออก
สนามกีฬามิชิแกน สนามกีฬาเอทีแอนด์ที สนามกีฬาธนาคารของอเมริกา โซลด์เยอร์ฟีลด์ สนามกีฬาเมตไลฟ์
ความจุ: 107,601 ความจุ: 80,000 ความจุ: 75,525 ความจุ: 61,500 ความจุ: 82,500
แฮร์ริสัน
แลนโดเวอร์
เรด บูลล์ อารีนา เฟดเอกซ์ฟีลด์
ความจุ: 26,104 ความจุ: 82,000
ไมอามี การ์เดนส์ มินนีอาโปลิส
ฮาร์ดร็อคสเตเดียม ยู.เอส. แบงค์ สเตเดียม
ความจุ: 64,767 ความจุ: 66,655
แพซาดีนา ฟิลาเดลเฟีย พิตต์สเบิร์ก ซานดีเอโก ซานตาคลารา
โรส โบว์ล ลินคอล์นไฟแนนเชียลฟีลด์ ไฮนซ์ ฟีลด์ เอสดีซีซียู สเตเดียม ลีวายส์สเตเดียม
ความจุ: 90,888 ความจุ: 69,176 ความจุ: 69,690 ความจุ: 70,561 ความจุ: 68,500

ยุโรป[แก้]

ยุโรป
ดับลิน ฟารู-ลูเล คลาเกินฟวร์ท
สนามกีฬาอาวิวา อิชตาจิอู อัลการ์เว วอร์เทร์ซี ชตาดีโยน
ความจุ: 51,700 ความจุ: 30,305 ความจุ: 32,000
เลชเช
ชตาดีโย เวีย เดล มาเร
ความจุ: 40,670
ลอนดอน มาดริด นิส
สแตมฟอร์ด บริดจ์ หวันตา เมโตรโปลีตาโน อลิอันซ์ริวีเอรา
ความจุ: 41,631 ความจุ: 67,703 ความจุ: 35,624

สิงคโปร์[แก้]

สิงคโปร์
คัลลัง
สนามกีฬาแห่งชาติ
ความจุ: 55,000

การแข่งขัน[แก้]

โปรแกรมการแข่งขันได้ประกาศออกมาเมื่อวันที่ 17 เมษายน ค.ศ. 2018. แต่ละทีมจะได้ลงเล่น 3 นัด, ซึ่งรวมกันทั้งหมด 27 นัด.[1][6]

แมนเชสเตอร์ซิตี อังกฤษ0–1เยอรมนี โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์
รายงาน เกิทเซอ Goal 27' (ลูกโทษ)
ผู้ชม: 34,629 คน
ผู้ตัดสิน: อาร์มันโด วิลลาร์เรอัล (สหรัฐอเมริกา)
ออดี ฟุตบอล ซัมมิท
บาเยิร์นมิวนิก เยอรมนี3–1ฝรั่งเศส ปารี แซ็ง-แฌร์แม็ง
มาร์ติเนซ Goal 60'
ซังชึช Goal 68'
เซิร์คซี Goal 78'		 รายงาน เวอาห์ Goal 31'
ผู้ชม: 22,300 คน
ผู้ตัดสิน: อาเล็กซานเดร์ ฮาร์คัม (ออสเตรีย)
โรมา อิตาลี1–4อังกฤษ ทอตนัม ฮอตสเปอร์
ชิค Goal 3' รายงาน ยอเรนเต Goal 9', 18'
ลูกัส Goal 28', 44'
ผู้ชม: 18,861 คน
ผู้ตัดสิน: อาเลจันโดร มาริสคัล (สหรัฐอเมริกา)
ออดี ฟุตบอล ซัมมิท
บาเยิร์นมิวนิก เยอรมนี2–3อังกฤษ แมนเชสเตอร์ซิตี
ชาบานี Goal 15'
โรบเบิน Goal 24'		 รายงาน บ. ซิลวา Goal 45+1', 70'
เอ็นเมชา Goal 51'
ผู้ชม: 29,195 คน
ผู้ตัดสิน: เท็ด อันเคล (สหรัฐอเมริกา)
ทอตนัม ฮอตสเปอร์ อังกฤษ1–0อิตาลี มิลาน
เอ็นกูดู Goal 47' รายงาน
ผู้ชม: 31,264 คน
ผู้ตัดสิน: อิสมาอิล เอลฟัธ (สหรัฐอเมริกา)
เอวแซบีอู คัพ
ไบฟีกา โปรตุเกส2–3ฝรั่งเศส ลียง
ปิซซี Goal 59'
มาร์เซลู Goal 64' (เข้าประตูตัวเอง)		 รายงาน มาร์เซลู Goal 40'
ตราโอเร Goal 45'
เตร์ริเอร์ Goal 83'
ผู้ชม: 17,510 คน
ผู้ตัดสิน: เฮลเดอร์ มัลไฮโร (โปรตุเกส)
อินเตอร์ มิลาน อิตาลี1–0ฝรั่งเศส ลียง
มาร์ตีเนซ Goal 52' รายงาน
ผู้ชม: 24,698 คน
ผู้ตัดสิน: มาร์โก ดิ เบโญ (อิตาลี)
เรอัลมาดริด สเปน3–1อิตาลี ยูเวนตุส
เบล Goal 39'
อาเซนซิโอ Goal 47', 56'		 รายงาน การ์บาฆัล Goal 12' (เข้าประตูตัวเอง)
ผู้ชม: 71,597 คน
ผู้ตัดสิน: โรเบิร์ต ซิบิกา (สหรัฐอเมริกา)

ตารางคะแนน[แก้]

18 ทีมจะถูกจัดอันดับขึ้นอยู่กับผลการแข่งขันจากทั้งสามนัดของพวกเขา, กับทีมอันดับที่ดีที่สุดจะได้ครองแชมป์.[7]

อันดับ ทีม เล่น ชนะ WPEN LPEN แพ้ ได้ เสีย ต่าง คะแนน
1 อังกฤษ ทอตนัม ฮอตสเปอร์ (C) 3 2 0 1 0 7 3 +4 7
2 เยอรมนี โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์ 3 2 0 1 0 6 3 +3 7
3 อิตาลี อินเตอร์ มิลาน 3 2 0 1 0 3 1 +2 7
4 อังกฤษ อาร์เซนอล 3 1 1 1 0 7 3 +4 6
5 อังกฤษ ลิเวอร์พูล 3 2 0 0 1 7 5 +2 6
6 สเปน เรอัลมาดริด 3 2 0 0 1 6 4 +2 6
7 อิตาลี ยูเวนตุส 3 1 1 0 1 4 4 0 5
8 อังกฤษ เชลซี 3 0 2 1 0 2 2 0 5
9 อังกฤษ แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด 3 1 1 0 1 4 6 −2 5
10 ฝรั่งเศส ลียง 3 1 0 1 1 3 3 0 4
11 อิตาลี มิลาน 3 1 0 1 1 2 2 0 4
12 โปรตุเกส ไบฟีกา 3 0 1 1 1 5 6 −1 3[a]
13 เยอรมนี บาเยิร์นมิวนิก 3 1 0 0 2 5 6 −1 3[a]
14 อังกฤษ แมนเชสเตอร์ซิตี 3 1 0 0 2 4 5 −1 3
15 อิตาลี โรมา 3 1 0 0 2 6 8 −2 3
16 ฝรั่งเศส ปารี แซ็ง-แฌร์แม็ง 3 1 0 0 2 5 10 −5 3
17 สเปน อัตเลติโกเดมาดริด 3 0 1 0 2 3 4 −1 2
18 สเปน บาร์เซโลนา 3 0 1 0 2 4 7 −3 2
แหล่งที่มา : ไอซีซี
กฎการจัดอันดับ : 1) คะแนน; 2) คะแนนเฮด-ทู-เฮด; 2) ผลต่างประตู; 3) ประตูที่ทำได้; 4) Points against common opponent; 5) จำนวนใบแดงที่น้อยกว่า; 6) จำนวนใบเหลืองที่น้อยกว่า; 7) จำนวนการทำฟาวล์ที่น้อยกว่า; 8) ดีดเหรียญเสี่ยงทาย.[7]
(C) Champion.
หมายเหตุ :
  1. ↑ 1.0 1.1 คะแนนในการพบกับคู่แข่งขันโดยตรง (ยูเวนตุส): ไบฟีกา 1, บาเยิร์นมิวนิก 0.

การถ่ายทอดสดในแต่ละประเทศ[แก้]

การตลาด ประเทศ สถานีเครือข่าย อ้างอิง
 แคนาดา 1 ดีเอแซดเอ็น [8]
 อินโดนีเซีย 1 ทีวีอาร์ไอ และ ไอนิวส์ ทีวี [9][10]
 เยอรมนี 1 ดีเอแซดเอ็น และ สปอร์ต1 [11]
 สวีเดน 1 เอ็มทีจี [12]
 ไทย 1 พีพีทีวี [13]
 บริเตนใหญ่ 1 พรีเมียร์ สปอร์ตส์ (ทำการถ่ายทอดสดทุกนัดยกเว้นเกมที่ลิเวอร์พูลและแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดลงสนาม)
แอลเอฟซี ทีวี (เฉพาะเกมที่ ลิเวอร์พูล ลงสนามเท่านั้น)
เอ็มยูทีวี (เฉพาะเกมที่ แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด ลงสนามเท่านั้น) 		[14][15][16]
 สหรัฐ 1 อีเอสพีเอ็น [17]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 "#ICC2018". internationalchampionscup.com. สืบค้นเมื่อ April 15, 2018.
  2. ↑ "It's official: Manchester United vs. Liverpool at Michigan Stadium". Detroit News (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ April 19, 2018.
  3. ↑ "Man Utd beat Liverpool in the 2014 International Champions Cup final". BBC Sport. August 5, 2014. สืบค้นเมื่อ April 19, 2018.
  4. ↑ Pearce, James (February 27, 2018). "Liverpool could face some familiar rivals in USA this summer". liverpoolecho. สืบค้นเมื่อ March 4, 2018.
  5. ↑ Creditor, Avi (April 13, 2018). "Clubs, Cities Revealed for 2018 International Champions Cup". SI.com. Sports Illustrated. สืบค้นเมื่อ April 15, 2018.
  6. ↑ "ICC schedule features Madrid, Barca, Manchester clubs, Liverpool, more". ESPN. April 17, 2018. สืบค้นเมื่อ April 18, 2018.
  7. ↑ 7.0 7.1 "International Champions Cup About the Tournament". International Champions Cup. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 June 2018. สืบค้นเมื่อ 26 June 2018.
  8. ↑ McMahon, Bobby (July 17, 2018). "DAZN Canada Lands Rights To 2018 International Champions Cup On Same Day U.S. Service Is Announced". Forbes. Forbes. สืบค้นเมื่อ July 20, 2018.
  9. ↑ Media, Kompas Cyber (July 19, 2018). "TVRI Siarkan ICC 2018, Inilah Jadwal Siaran Langsung - Kompas.com". KOMPAS.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ July 19, 2018.
  10. ↑ Okezone. "iNews TV Siarkan Semua Pertandingan International Champions Cup ICC 2018 : Okezone Bola". okezone.com (ภาษาอินโดนีเซีย). สืบค้นเมื่อ July 19, 2018.
  11. ↑ "Wer überträgt den ICC 2018? Wo läuft der International Champions Cup? | Goal.com" (ภาษาเยอรมัน). สืบค้นเมื่อ July 21, 2018.
  12. ↑ "Premier League-rivalerna laddar upp i Sverige inför säsongen | viaplay.se" (ภาษาสวีเดน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-07-28. สืบค้นเมื่อ July 28, 2018.
  13. ↑ "ฟุตบอล International Champions Cup 2018 (ICC 2018)". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 July 2018. สืบค้นเมื่อ 18 July 2018.
  14. ↑ "Premier Sports lands International Champions Cup, Irish rugby rights". sportbusiness.com. SportBusiness Group. June 2, 2017. สืบค้นเมื่อ July 16, 2018.
  15. ↑ "International Champions Cup: A Guide to the US Venues". www.liverpoolfc.com. Liverpool F.C. สืบค้นเมื่อ August 1, 2018.
  16. ↑ "Your guide to Man United Tour 2018 matches live on MUTV". www.manutd.com. Manchester United F.C. สืบค้นเมื่อ August 1, 2018.
  17. ↑ Nwulu, Mac (April 17, 2018). "2018 International Champions Cup on ESPN". ESPN MediaZone. สืบค้นเมื่อ July 20, 2018.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=อินเตอร์เนชันแนลแชมเปียนส์คัพ_ฤดูกาล_2018&oldid=10046441"