สถานีบันดาร์ตาซิก์เซอลาตัน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
PH5KB04
สถานีบันดาร์ตาซิก์เซอลาตัน
Stesen Bersepadu Bandar Tasik Selatan
南湖镇综合站
நகரம் தசிக் செலடான்
สถานีรถไฟชานเมืองเคทีเอ็ม
สถานีรถไฟฟ้ารางเบา สายอัมปัง
สถานีรถไฟฟ้าเชื่อมท่าอากาศยานนานาชาติกัวลาลัมเปอร์
Bandar Tasik Selatan station (Rawang-Seremban Line) (eastern entrance), Klang Valley.jpg
ทางเข้าสถานี ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้
ข้อมูลทั่วไป
ที่ตั้งถนนวงแหวนที่สอง, ตำบลบันดาร์ตาซิก์เซอลาตัน, กัวลาลัมเปอร์
มาเลเซีย ประเทศมาเลเซีย
พิกัด3°4′34″N 101°42′38″E / 3.07611°N 101.71056°E / 3.07611; 101.71056
เจ้าของเกอเรตาปีตานะฮ์เมอลายู
บริษัท รถไฟเร็วกัวลาลัมเปอร์
บริษัท เอ็กซ์เพรสเรลลิงก์ จำกัด
สายสายเซอเริมบัน (รถไฟชานเมืองเคทีเอ็ม) (ค.ศ. 1995–ปัจจุบัน)
สายอัมปัง (ค.ศ. 1998–ปัจจุบัน)
เคแอลไอเอ แทรนสิต (เอ็กซ์เพรสเรลลิงก์) (ค.ศ. 2002–ปัจจุบัน)
ชานชาลาชานชาลาด้านข้าง 2 แห่ง (รถไฟชานเมืองเคทีเอ็ม)
ชานชาลาเกาะกลาง 1 แห่ง (รถไฟฟ้าสายอัมปัง)
ชานชาลาเกาะกลาง 2 แห่ง (รถไฟฟ้าเคแอลไอเอ แทรนสิต)
ราง2 (รถไฟชานเมืองเคทีเอ็ม)
2 (รถไฟฟ้าสายอัมปัง)
4 (รถไฟฟ้าเคแอลไอเอ แทรนสิต)
การเชื่อมต่อรถโดยสารประจำทาง (แรพิดเคแอล)
โครงสร้าง
ที่จอดรถมี
ทางเข้าออกสำหรับผู้พิการYes
ข้อมูลอื่น
รหัสสถานีPH5KB04
ประวัติ
เปิดให้บริการ10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1995 (รถไฟชานเมืองเคทีเอ็ม)
11 กรกฎาคม ค.ศ. 1998 (รถไฟฟ้าสายอัมปัง)
20 มิถุนายน ค.ศ. 2002 (รถไฟฟ้าเคแอลไอเอ แทรนสิต)

สถานีบันดาร์ตาซิก์เซอลาตัน (อังกฤษ: Bandar Tasik Selatan station) เป็นสถานีเปลี่ยนเส้นทางแห่งหนึ่งในกัวลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลเซีย ตั้งชื่อตามท้องที่ตำบลบันดาร์ตาซิก์เซอลาตัน เป็นจุดเปลี่ยนเส้นทางระหว่างรถไฟชานเมืองเคทีเอ็ม, รถไฟฟ้ารางเบา สายอัมปัง, รถไฟฟ้าเชื่อมท่าอากาศยานนานาชาติกัวลาลัมเปอร์ และรถโดยสารประจำทางของแรพิดเรล ตัวสถานีตั้งอยู่ระหว่างถนนวงแหวนที่สอง (MRR2) และทางพิเศษซูไงเบอซี

สถานีบันดาร์ตาซิก์เซอลาตันถือเป็นสถานีเปลี่ยนเส้นทางที่มีขนาดใหญ่แห่งหนึ่งของกัวลาลัมเปอร์

รายละเอียดสถานี[แก้]

สถานีบันดาร์ตาซิก์เซอลาตันเป็นจุดเปลี่ยนเส้นทางของรถไฟฟ้าสามสายมากว่า 7 ปี สถานีในส่วนของแต่ละสายจะแยกออกจากกัน และการจำหน่ายบัตรโดยสารจะแยกระบบกัน แต่มีสะพานเชื่อมในแต่ละส่วน

ที่หยุดรถไฟชานเมืองเคทีเอ็ม[แก้]

ชานชาลาฝั่งเหนือของที่หยุดรถไฟบันดาร์ตาซิก์เซอลาตัน

สถานีบันดาร์ตาซิก์เซอลาตัน ในส่วนของรถไฟชานเมืองเคทีเอ็ม มีลักษณะเป็นที่หยุดรถ ให้บริการรถไฟฟ้าชานเมือง สายเซอเริมบัน เปิดให้บริการครั้งแรกวันที่ 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1995 มีทางเข้าสถานีจากฝั่งถนนวงแหวนที่สอง (MRR2) ไม่ค่อยมีสิ่งอำนวยความสะดวกมากนัก ลักษณะทางรถไฟเป็นทางคู่ มีชานชาลาด้านข้าง 2 แห่ง และสะพานลอยข้าม เนื้อที่ตัวสถานีค่อนข้างคับแคบ

ในปี ค.ศ. 2006-2007 มีการปรับปรุงตัวสถานีครั้งใหญ่ โดยการขยายพื้นที่จำหน่ายตั๋ว และการถมชานชาลาให้สูงขึ้นกว่าเดิม

สถานีรถไฟฟ้าสายอัมปัง[แก้]

ชานชาลาฝั่งเหนือของสถานีรถไฟฟ้าสายอัมปัง

สถานีบันดาร์ตาซิก์เซอลาตันในสายย่อยซรีเปอตาลิง เป็นสถานีระดับดิน เปิดใช้งานเมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม ค.ศ. 1998 ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของที่หยุดรถไฟชานเมือง โดยการเข้าถึงสถานีรถไฟฟ้าแห่งนี้ สามารถใช้ทางเข้าร่วมกับที่หยุดรถไฟชานเมืองได้

สถานีรถไฟฟ้าแห่งนี้มีความสามารถในการรับผู้โดยสารได้มากกว่าที่หยุดรถไฟชานเมือง สิ่งอำนวยความสะดวก ได้แก่ ช่องจำหน่ายตั๋ว และเครื่องตรวจบัตรโดยสาร ชานชาลาเป็นชานชาลาแบบเกาะกลาง มีสะพานลอยเชื่อมไปยังที่หยุดรถไฟชานเมือง

สถานีรถไฟฟ้าเชื่อมท่าอากาศยานกัวลาลัมเปอร์[แก้]

ภาพมุมสูงของสถานีบันดาร์ตาซิก์เซอลาตัน (รถไฟฟ้าเคแอลไอเอ) จากฝั่งใต้ ในภาพนี้ จะเห็นขบวนรถไฟฟ้าด่วนวิ่งผ่านสถานี

สถานีบันดาร์ตาซิก์เซอลาตัน ในส่วนของรถไฟฟ้าเชื่อมท่าอากาศยานนานาชาติกัวลาลัมเปอร์ เปิดทำการครั้งแรกเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน ค.ศ. 2002 เป็นหนึ่งใน 5 สถานี ที่รถไฟฟ้าเคแอลไอเอ แทรนสิต หยุดรับ-ส่งผู้โดยสาร สถานีแห่งนี้มีทางเดินเชื่อมต่อกับที่หยุดรถไฟชานเมือง และสถานีรถไฟฟ้าสายอัมปัง ตัวสถานีตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของที่หยุดรถ สามารถเข้าถึงสถานีได้จากถนนสายย่อยของทางพิเศษซูไงเบอซี

สถานีรถไฟฟ้าแห่งนี้มีชานชาลาเกาะกลาง 2 แห่ง ทางรถไฟ 4 ทาง และช่องจำหน่ายตั๋ว มีสะพานลอยความยาว 95 เมตร ข้ามชานชาลา

สถานีขนส่งผู้โดยสาร[แก้]

ในแผนพัฒนามาเลเซียที่เก้า มีโครงการที่จะสร้างสถานีขนส่งผู้โดยสารบริเวณนี้[1] อาคารผู้โดยสารใช้งบประมาณในการก่อสร้างรวม 570 ล้านริงกิต เริ่มก่อสร้างในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2007 และเปิดใช้งานอย่างเป็นทางในวันที่ 14 เมษายน ค.ศ. 2013[2]

สถานีรถโดยสารของแรพิดเคแอล[แก้]

นอกจากรถไฟฟ้าทั้งสามสายแล้ว สถานีบันดาร์ตาซิก์เซอลาตันยังมีรถโดยสารของแรพิดเคแอล วิ่งให้บริการอีก 4 สายด้วยกัน

ในอนาคต ตัวสถานีจะมีลานจอดรถแท็กซี่ 150 คัน ชานชาลารถโดยสาร 60 ชานชาลา ที่จอดรถ 1,000 คัน ซึ่งสามารถเข้าถึงได้จากถนนวงแหวนที่สอง และทางหลวงเบิซรายา[3] และมีแผนที่จะย้ายสถานีขนส่งหลักจากปูดูรายา มาที่บันดาร์ตาซิก์เซอลาตัน[4]

สถานีใกล้เคียง[แก้]

สถานีก่อนหน้า ขบวนรถไฟ สถานีต่อไป
ซาละก์เซอลาตัน
มุ่งหน้า ราวัง
  รถไฟชานเมืองเคทีเอ็ม
สายราวัง–เซอเริมบัน
(เกอเรตาปีตานะฮ์เมอลายู)
  เซอร์ดัง
มุ่งหน้า เริมเบา
บันดาร์ตุนราซะก์
มุ่งหน้า เซินตุลตีมูร์
  สายอัมปัง
(รถไฟเร็วกัวลาลัมเปอร์)
  ซูไงเบอซี
มุ่งหน้า ซรีเปอตาลิง
เคแอลเซ็นทรัล
ปลายทาง
  เคแอลไอเอ แทรนสิต
(เอ็กซ์เพรสเรลลิงก์)
  ปูตราจายา/ไซเบอร์จายา
มุ่งหน้า เคแอลไอเอ 2
เคแอลเซ็นทรัล
ปลายทาง
  เคแอลไอเอ เอ็กซ์เพรส
(ขบวนรถไม่หยุดรับ-ส่งผู้โดยสาร)
  เคแอลไอเอ
มุ่งหน้า เคแอลไอเอ 2

อ้างอิง[แก้]

  1. Minderjeet Kaur (2006-04-01). "9MP Report: Transport hubs to ease travel woes". New Straits Time. สืบค้นเมื่อ 2008-07-01.
  2. "RM570mil terminal project to proceed". The Star. 2008-07-08. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-07-09. สืบค้นเมื่อ 2008-07-08.
  3. Chok Suat Ling (2008-07-12). "Cut the highways, look into buses, LRT". The New Straits Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-07-13. สืบค้นเมื่อ 2008-07-12.
  4. Lee Yuk Peng (2009-05-21). "Steps to improve KL transport service". The Star.