สายชายฝั่งทะเลตะวันตก (ประเทศมาเลเซีย)

สายชายฝั่งทะเลตะวันตก
ทางสายชายฝั่งทะเลตะวันตกที่ศูนย์ซ่อมบำรุงบาตูกาจะฮ์
ข้อมูลทั่วไป
ชื่อลำลอง	Landasan keretapi Pantai Barat (มลายู) 西海岸鐵路線 (จีน)
สถานะ	เปิดให้บริการ
เจ้าของ	การรถไฟมาลายา
ที่ตั้ง	มาเลเซียตะวันตก
ปลายทาง	ปาดังเบซาร์ จุดผ่านรถไฟวุดแลนด์
เชื่อมต่อจาก	สายแยกปาดังเบซาร์
จำนวนสถานี	121
การดำเนินงาน
รูปแบบ	Higher-speed rail รถไฟระหว่างเมือง รถไฟชานเมือง รถไฟสินค้า
เส้นทาง	รถไฟระหว่างเมืองของเคทีเอ็ม รถไฟชานเมืองเคทีเอ็ม เคทีเอ็ม อีทีเอส เคทีเอ็ม คาร์โก
ผู้ดำเนินงาน	การรถไฟมาลายา
ศูนย์ซ่อมบำรุง	ปาดังเบซาร์ บูกิต เมอร์ตาจัม บูกิต เต็งกาห์ บาตูกาจะฮ์ ราวัง เซนตุล เซอเริมบัน กลัง
ประวัติ
เปิดเมื่อ	1 มิถุนายน ค.ศ. 1885 (1885-06-01)
แล้วเสร็จ	17 กันยายน ค.ศ. 1923 (1923-09-17)
ปิดเมื่อ	1 กรกฎาคม ค.ศ. 2011 (2011-07-01) (วุดแลนด์–ตันจงปาการ์)
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง	1,151 กิโลเมตร (715 ไมล์)
จำนวนทางวิ่ง	1 หรือ 2
รางกว้าง	1,000 mm (3 ft 3 3⁄8 in) มีเตอร์เกจ
ระบบจ่ายไฟ	25 kV 50 Hz AC เหนือหัว (ปาดังเบซาร์ – เกอมัส)

สถานีรถไฟบัตเตอร์เวอร์ธ รัฐปีนัง

สายชายฝั่งทะเลตะวันตก (อังกฤษ: West Coast Line) เป็นสายรถไฟในประเทศมาเลเซีย ดำเนินการโดยเกอเรตาปีตานะฮ์เมอลายู (เคทีเอ็ม) เริ่มต้นจากสถานีรถไฟปาดังเบซาร์ ตำบลปาดังเบซาร์ บนพรมแดนไทย–มาเลเซีย รัฐปะลิส ไปสิ้นสุดปลายทางที่จุดผ่านรถไฟวุดแลนด์ ประเทศสิงคโปร์ ส่วนชื่อ "สายชายฝั่งทะเลตะวันตก" ได้มากจากการที่ทางรถไฟตัดผ่านรัฐต่าง ๆ ริมชายฝั่งทะเลตะวันตกของมาเลเซีย สถานีรถไฟหลักที่สำคัญ ได้แก่ สถานีรถไฟเซ็นทรัลกัวลาลัมเปอร์ในกัวลาลัมเปอร์, สถานีรถไฟบัตเตอร์เวอร์ธในรัฐปีนัง และสถานีรถไฟเกมัส รัฐเนอเกอรีเซิมบีลัน ซึ่งสามารถเชื่อมต่อกับรถไฟสายชายฝั่งทะเลตะวันออกได้

ทางรถไฟสายนี้ เปิดใช้งานครั้งแรกเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน ค.ศ. 1885