ผลต่างระหว่างรุ่นของ "คำให้การชาวกรุงเก่า"
ป้ายระบุ: เครื่องมือแก้ไขต้นฉบับปี 2560 |
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: ถูกย้อนกลับแล้ว แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{เพิ่มอ้างอิง}} |
{{เพิ่มอ้างอิง}} |
||
'''คำให้การชาวกรุงเก่า''' เป็นคำให้การของเชลยศึกชาวอยุธยาที่บอกเล่าเรื่องราวใน[[ประวัติศาสตร์]][[การเมืองไทย]]โดยเฉพาะช่วง[[อาณาจักรอยุธยา]] ตั้งแต่ก่อตั้งอาณาจักร จนกระทั่งเสียแก่[[ราชวงศ์คองบอง|พม่า]]ใน พ.ศ. 2310 |
'''คำให้การชาวกรุงเก่า''' เป็นคำให้การของเชลยศึกชาวอยุธยาที่บอกเล่าเรื่องราวใน[[ประวัติศาสตร์]][[การเมืองไทย]]โดยเฉพาะช่วง[[อาณาจักรอยุธยา]] ตั้งแต่ก่อตั้งอาณาจักร จนกระทั่งเสียแก่[[ราชวงศ์คองบอง|พม่า]]ใน พ.ศ. 2310 |
||
== ประวัติ == |
|||
คำให้การขุนหลวงหาวัด เป็นเอกสารที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ตั้งแต่สมัยพระเจ้าบุเรงนองตีกรุงศรีอยุธยาได้ในแผ่นดินสมเด็จพระมหินทราธิราช ยังมีเนื้อหาบรรยายภูมิสถานกรุงศรีอยุธยา ทำเนียบต่าง ๆ ตลอดจนราชประเพณี |
|||
เชื่อกันว่าเป็นคำให้การของ[[พระเจ้าอุทุมพร]]ที่พระเจ้าอังวะโปรดให้สอบถามและจดไว้ สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าดิศวรกุมาร กรมพระยาดำรงราชานุภาพสันนิษฐานว่า เมื่อพม่าตีกรุงศรีอยุธยาได้ในปี พ.ศ. 2310 ได้พาชาวไทย ทั้งพระเจ้าอุทุมพร ข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อยและชาวเมืองไปยังพม่า พระเจ้าอังวะมีรับสั่งให้จดคำให้การของชาวไทยเป็นภาษามอญ แล้วแปลเป็นภาษาพม่าเก็บไว้ใน[[หอหลวง]] เมื่ออังกฤษตีเมืองมัณฑะเลย์ได้ จึงเก็บมาไว้ที่เมืองย่างกุ้ง |
|||
คำให้การชาวกรุงเก่านี้ ได้ต้นฉบับมาจาก[[ประเทศพม่า]] เมื่อปี พ.ศ. 2454 เมื่อปี พ.ศ. 2454 ซึ่งเป็นช่วงที่พม่าตกเป็นเมืองขึ้นของ[[จักรวรรดิอังกฤษ]] โดยเชื่อว่าต้นฉบับดั้งเดิมเป็นคำให้การเป็น[[ภาษามอญ]]และได้แปลเป็น[[ภาษาพม่า]]อีกทอดหนึ่ง แล้วแปลเป็น[[ภาษาไทย]]เสร็จในปี พ.ศ. 2455 พิมพ์โดยโรงพิมพ์หมอสมิธ (แซมมวล เจ.สมิธ) |
|||
คำให้การชาวกรุงเก่ามีความละม้ายคล้ายคลึงกับ "[[คำให้การขุนหลวงหาวัด]]" (แปลเป็นภาษาไทย โดย [[กรมหลวงวงศาธิราชสนิท]]) เมื่อพิมพ์แล้วเสร็จ [[สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ]] ได้ทรงวิจารณ์และทรงให้ชื่อหนังสือว่า คำให้การชาวกรุงเก่า แทนที่จะเป็น คำให้การขุนหลวงหาวัด เนื่องจากทรงเห็นว่า เป็นคำให้การของบุคคลหลายคน มิใช่แต่เพียงคน ๆ เดียว |
|||
== เนื้อหา == |
== เนื้อหา == |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:22, 22 กุมภาพันธ์ 2564
 | บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
คำให้การชาวกรุงเก่า เป็นคำให้การของเชลยศึกชาวอยุธยาที่บอกเล่าเรื่องราวในประวัติศาสตร์การเมืองไทยโดยเฉพาะช่วงอาณาจักรอยุธยา ตั้งแต่ก่อตั้งอาณาจักร จนกระทั่งเสียแก่พม่าใน พ.ศ. 2310
เนื้อหา
คำให้การชาวกรุงเก่า มีเนื้อหาแบ่งเป็น 3 ภาคใหญ่ ๆ โดยตอนแรกว่าด้วยพงศาวดารที่เป็นนิทาน ตำนานและความเชื่อที่บอกเล่าต่อมากันมาของการกำเนิดอาณาจักรอยุธยา นับตั้งแต่ พระพุทธเจ้าได้เสด็จมายังเขาปัถวี และได้ทรงมีพุทธทำนาย ถึงความเจริญรุ่งเรืองของอาณาบริเวณนี้ต่อไปในอนาคต อีกทั้งยังได้ทรงแสดงปาฏิหาริย์ ทรงฉายรูปของพระองค์ประดับไว้ยังหน้าผาแห่งนั้น เรียกกันว่า พระฉาย และทรงประทับรอยพระพุทธบาท ไว้เหนือยอดเขาสุวรรณบรรพด้วย
จากนั้นก็เป็นเรื่องราวของกษัตริย์พระองค์ต่าง ๆ ทั้งในตำนานและมีพระองค์จริง โดยมีทั้ง พงศาวดารเขมร, เจ้าฟ้ารั่ว รวมถึงเรื่องพระเจ้าสายน้ำผึ้งด้วย จนถึงการเสียกรุงศรีอยุธยาแก่พม่า ในปี พ.ศ. 2310
ภาคที่ 2 เป็นดรรชีรายชื่อของลำดับกษัตริย์ ตำนานความเชื่อต่าง ๆ แต่ครั้งโบราณ ชื่อเมือง ชื่อเจดีย์ ชื่อพระราชวัง ชื่อยศขุนนาง ชื่อช้างต้น ชื่อเรือพระที่นั่ง ชื่อรถพระที่นั่ง เป็นต้น และตอนสุดท้ายเป็น การบันทึกถึงพระราชประเพณี 12 เดือน และพระราชประเพณีต่าง ๆ ในสมัยอาณาจักรกรุงศรีอยุธยา
พระนามพระมหากษัตริย์
พระนามของพระมหากษัตริย์ในคำให้การชาวกรุงเก่า บางพระองค์จะมีเรียกแตกต่างไปจากที่รับรู้โดยทั่วไป ดังนี้
- สมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 เรียก สมเด็จพระพันวษา
- สมเด็จพระไชยราชาธิราช เรียก สมเด็จพระปรเมศวร
- สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ์ เรียก สมเด็จพระมหาจักรวรรดิ์
- สมเด็จพระมหาธรรมราชา เรียก สมเด็จพระสุธรรมราชา
- สมเด็จพระเพทราชา เรียก พระราเมศวร
- สมเด็จพระสรรเพชญที่ 8 หรือ พระเจ้าเสือ เรียก พระสุริเยนทราธิบดี
- สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวท้ายสระ เรียก พระเจ้าภูมินทราชา หรือ พระเจ้าพระที่นั่งบรรยงก์รัตนาสน์
- สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ เรียก พระมหาธรรมราชา
ทัศนะ
- สุจิตต์ วงษ์เทศ ให้ความเห็นเกี่ยวกับ คำให้การชาวกรุงเก่าว่า "...เป็นหนังสือคำให้การของเชลยชาวกรุงศรีอยุธยาหลายคนที่ถูกพม่ากวาดต้อนไปคราวกรุงแตก พ.ศ. 2310 แล้วให้การเป็นภาษาไทย แต่แปลเป็นภาษามอญและพม่า แล้วถ่ายกลับมาเป็นภาษาไทยอีกทีหนึ่ง เรื่องราวต่าง ๆ จึงเลอะเลือน "ใส่สีตีไข่" จนสับสนไปหมด..."[1]
อ้างอิง
- ↑ สุจิตต์ วงษ์เทศ. ท้าวศรีสุดาจันทร์ "แม่หยัวเมือง" ใครว่าหล่อนชั่ว ?. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : เรือนแก้วการพิมพ์, 2557, หน้า 38-39
- หนังสือ คำให้การชาวกรุงเก่า โดย สำนักพิมพ์จดหมายเหตุ (พ.ศ. 2544) ISBN 974-87895-7-8
| ราชวงศ์ | _goldStamp_bgred.png) | |
|---|---|---|
| เหตุการณ์สำคัญ | ||
| หลักฐานสำคัญ | ||