ผู้ใช้:Waniosa Amedestir

ข้อมูลในวิกิพีเดียภาษาไทย ผู้ใช้คนนี้เขียนวิกิพีเดียมาแล้วเป็นเวลา 4 ปี 2 เดือน 7 วัน ผู้ใช้คนนี้มีภูมิลำเนาอยู่ใน จังหวัดปัตตานี ผู้ใช้คนนี้นับถือศาสนาอิสลาม ผู้ใช้นี้อยู่ในเขตเวลา UTC+7 ผู้ใช้คนนี้รักการอ่านหนังสือพิมพ์ ผู้ใช้คนนี้เชื่อว่าทุกบทความ ควรมีกล่องข้อมูล ผู้ใช้คนนี้เชื่อว่า 1 บทความ ควรมีอย่างน้อย 1 รูป ผู้ใช้นี้มีส่วนร่วมในเดือนแห่งเอเชีย

วิกิพีเดีย:บาเบล
th ผู้ใช้คนนี้ใช้ภาษาไทยเป็นภาษาแม่ en-2 ผู้ใช้คนนี้ใช้ภาษาอังกฤษได้ในระดับกลาง This user can contribute with an intermediate level of English. mfa-1 ผู้ใช้คนนี้ใช้ภาษามลายูปัตตานีได้ในระดับพื้นฐาน เปิงฆูนอ นิง ปานา บฮาซอ มือลายู ปตานิง ซีกิ
ผู้ใช้ตามภาษา

โดยปกติแล้ว ผมจะแปลบทความจากภาษาอังกฤษไปเป็นภาษาไทย โดยเป็นเรื่องที่ผมสนใจ (และเป็นบทความที่ผมสามารถทับศัพท์คำภาษาต่างประเทศได้ เช่น มลายู อาหรับ อังกฤษ ญี่ปุ่น ลาว)

หน้าทดลองเขียน

หน้าทดลองเขียนทั้งหมด
0 | 1 | 2 | 3
หน้าหลัก | เรื่องที่สนใจ | เขตการปกครอง | จิปาถะ

เรื่องที่จะสร้าง

• แม่แบบ:เขตผู้ว่าการอัลมะฮ์วีต
• แม่แบบ:เขตผู้ว่าการของประเทศเยเมน
• การเบียดเบียนชาวโซโรอัสเตอร์
• จูเลียน (จักรพรรดิ)
• พระเป็นเจ้าในศาสนาอับราฮัม
• เดลีย์เมล
• [[]]?
• [[]]?
• [[]]?
• [[]]?
• [[]]?
• [[]]?

บล็อกบัสเตอร์

บล็อกบัสเตอร์

ประเภท	บริษัทสาขา
การซื้อขาย	NYSE: BBI (1999–2010) แม่แบบ:OTC Pink แม่แบบ:OTC Pink (BB Liquidating Inc.)
ก่อตั้ง	19 ตุลาคม ค.ศ. 1985 (1985-10-19) Dallas, Texas
ผู้ก่อตั้ง	David Cook
เลิกกิจการ	23 กันยายน ค.ศ. 2010 (2010-09-23) (บริษัทเดิม) 6 พฤศจิกายน ค.ศ. 2013 (2013-11-06) (Dish-owned corporate portion) 12 มกราคม ค.ศ. 2014 (2014-01-12) (corporate-owned stores)
สาเหตุ	ล้มละลาย, liquidation sale, limited continuation of brand name in the United States
ถัดไป	Sling TV Dish Movie Pack
สำนักงานใหญ่	สหรัฐ
จำนวนที่ตั้ง	1 แห่ง, เบนด์, รัฐออริกอน, สหรัฐ (เอกชนถือครอง, แฟรนไชส์)
บริการ	Home video rentals (VHS, Betamax, LaserDisc, DVD, Ultra HD Blu-ray, Blu-ray) Video on demand streaming services
รายได้	3.24 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (2010)
รายได้จากการดำเนินงาน	−US$78.8 million (2010)
รายได้สุทธิ	−US$268 million (2010)
สินทรัพย์	US$1.183 billion (2010)
ส่วนของผู้ถือหุ้น	−US$582.3 million (2010)
พนักงาน	84,300 (2004) 25,000 (2010) 3 (2019)
บริษัทแม่	Viacom (1994–2004) Dish Network (2011–ปัจจุบัน)
เว็บไซต์	www.blockbuster.com

บล็อกบัสเตอร์ (อังกฤษ: Blockbuster, ชื่อทางการ บริษัท บล็อกบัสเตอร์ จำกัด (Blockbuster LLC)) มีอีกชื่อว่า บล็อกบัสเตอร์วิดีโอ (Blockbuster Video) เป็นAmerican-based provider of home movie and video game rental services. Services were offered primarily at video rental shops, but later alternatives included DVD-by-mail, streaming, video on demand, and cinema theater. Previously operated by Blockbuster Entertainment, Inc., the company expanded internationally throughout the 1990s. At its peak in 2004, Blockbuster consisted of 9,094 stores and employed approximately 84,300 people: 58,500 in the United States and 25,800 in other countries.

ปัจจัยหลักที่นำไปสู่การเสื่อมถอยของบล็อกบัสเตอร์คือภาวะผู้นำไม่ดีกับผลกระทบจากภาวะเศรษฐกิจถดถอยครั้งใหญ่ ในขณะที่คู่แข่งอย่างเน็ตฟลิกซ์เติบโตมากขึ้น บริษัทเสียรายได้มากสุดในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 2000 และล้มละลายใน ค.ศ. 2010 The following year, its remaining 1,700 stores were bought by satellite television provider Dish Network, and by 2014, the last 300 company-owned stores were closed. Although corporate support for the brand ended, Dish retained a small number of franchise agreements, enabling some privately owned franchises to remain open. Following a series of further closures, most recently in 2019 in Western Australia only one franchised store remains open, located in Bend, Oregon, United States.

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์ทางการ

จักรพรรดิเฮเซ (อะเตะ) (ค่อยย้ายไป จักรพรรดิเฮเซ (อาเตะ)

ระวังสับสนกับ จักรพรรดิเฮเซ พระนามหลังสวรรคตในอนาคตของสมเด็จพระจักรพรรดิอากิฮิโตะ

ระวังสับสนกับ เฮโจเกียว

จักรพรรดิเฮเซ 平城天皇
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์	ค.ศ. 806–809
ขึ้นครองราชย์	9 เมษายน ค.ศ. 806
ก่อนหน้า	คัมมุ
ถัดไป	ซางะ
คู่อภิเษก	ฟูจิวาระ โนะ ทาราชิโกะ/ไทชิ เจ้าหญิงอาซาฮาระ เจ้าหญิงโอยาเกะ (และอื่น ๆ)
พระราชบุตร	เจ้าชายอาโบะ เจ้าชายทากาโอกะ เจ้าชายโคเซะ เจ้าหญิงคามิตสึเกโนะ เจ้าหญิงอิโซโนกามิ เจ้าหญิงโอฮาระ เจ้าหญิงเอนุ
พระนามหลังสิ้นพระชนม์ แบบญี่ปุ่น: ยามาโตะ-เนโกะ-อาเมโอชิกูนิ-ทากาฮิโกะ โนะ ซูเมรามิโกโตะ (日本根子天推国高彦天皇), หรือ นาระ โนะ มิกาโดะ (奈良帝) แบบจีน: จักรพรรดิเฮเซ (平城天皇)
ราชวงศ์	ยามาโตะ
พระราชบิดา	จักรพรรดิคัมมุ
พระราชมารดา	ฟูจิวาระ โนะ โอโตมูโระ
ประสูติ	ค.ศ. 773 ญี่ปุ่น: 安殿; โรมาจิ: Ate
สวรรคต	5 สิงหาคม ค.ศ. 824 ( ปี) เฮโจเกียว (นาระ)
ฝังพระศพ	ยามาโมโมะ โนะ มิซาซางิ (นาระ)

จักรพรรดิเฮเซ (ญี่ปุ่น: 平城天皇; โรมาจิ: Heizei-tennō; ค.ศ. 773 – 5 สิงหาคม ค.ศ. 824) มีอีกพระนามว่า เฮโจเท็นโน เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 51 ตามลำดับการสืบทอดแบบดั้งเดิม รัชสมัยของพระองค์อยู่ใน ค.ศ. 806 ถึง 809

รายงานดั้งเดิม

เฮเซเป็นพระราชโอรสองค์โตที่สุดในจักรพรรดิคัมมุกับจักรพรรดินีฟูจิวาระ โนะ โอโตมูโระ เฮเซมีจักรพรรดินีสามพระองค์กับพระราชโอรสและพระราชธิดา 7 พระองค์

Heizei is traditionally venerated at his tomb; the Imperial Household Agency designates Yamamomo no Misasagi (楊梅陵^?, Yamamomo Imperial Mausoleum), in Nara, as the location of Heizei's mausoleum. The site is publicly accessible. Although one of the largest kofun monuments in Japan, archaeological investigations in 1962–1963 indicate that it was constructed in the early 5th century, and that portions of it were destroyed during the construction of Heijo-kyō, calling into question the designation by the Imperial Household Agency.

เหตุการณ์ในชีวิตของพระองค์

• ค.ศ. 785: (ปีเอ็นเรียกุที่ 4, เดือนที่ 11): เฮเซได้รับการแต่งตั้งเป็นมกุฎราชกุมารเมื่อพระชนมายุ 12 พรรษา
• 9 เมษายน ค.ศ. 806 (ปีไดโดที่ 1, วันที่ 17 เดือน 3): ในปีที่ 25 ขอรัชสมัยจักรพรรดิคัมมุ พระองค์สวรรคต and despite an ensuing dispute over who should follow him as sovereign, contemporary scholars then construed that the succession (senso) was received by his son. หลังจากนั้นไม่นาน จักรพรรดิเฮเซได้ขึ้นครองราชย์ (โซกูอิ)

During Heizei's reign, the bodyguards were reorganized; the existing Imperial Bodyguards became the Left Imperial Bodyguards, while the Middle Bodyguards became the Right Imperial Bodyguards. Both sides were given a new Senior Commander; at this time Heizei appointed Sakanoue no Tamuramaro (758–811) as Senior Commander of the Imperial Bodyguards of the Right. Under Emperor Kanmu, Tamuramaro had been appointed as shōgun of a military expedition against the Emishi.

• ค.ศ. 809 (ปีไดโดที่ 4, เดือน ที่ 1): After a reign of four years, Heizei fell ill; and fearing that he would not survive, Heizei abdicated in favor of his younger brother, who would later come to be known as Emperor Saga. After abdicating, Heizei moved to Nara and was henceforth known as Nara no Mikado, the "Emperor of Nara".
• May 18, 809 (Daidō 4, 1st day of the 4th month): Emperor Saga was enthroned at age 24.
• 810 (Kōnin 1): In Heizei's name, the former emperor's ambitious third wife, ญี่ปุ่น: Kusuko; โรมาจิ: 薬子, and her brother Nakanari organized an attempted rebellion, but their forces were defeated. Kusuko died in poison and her brother was executed. Heizei took the tonsure and became a Buddhist monk.
• August 5, 824 (Tenchō 1, 7th day of the 7th month): Heizei died at age 51, 14 years after he had abdicated due to illness.

ปีในรัชสมัยเฮเซ

ปีในรัชสมัยเฮเซมีแค่หนึ่งศักราช (เน็งโง)

• ไดโด (806–810)

พระมเหสีและพระราชโอรสธิดา

จักรพรรดินี (สถาปนาในภายหลัง): ฟูจิวาระ โนะ ทาราชิโกะ/ไทชิ (藤原帯子; สิ้นพระชนม์ ค.ศ. 794) ธิดาของฟูจิวาระ โนะ โมโมกาวะ

ฮิ: เจ้าหญิงจักรพรรดิอาซาฮาระ (朝原内親王; 779–817) พระราชธิดาในจักรพรรดิคัมมุ

ฮิ: เจ้าหญิงจักรพรรดิโอยาเกะ (大宅内親王; สวรรคต ค.ศ. 849) พระราชธิดาในจักรพรรดิคัมมุ

ฮิ: เจ้าหญิงจักรพรรดิคันนาบิ (甘南美内親王; 800-817) พระราชธิดาในจักรพรรดิคัมมุ

โชชิ นางใน (ไนชิ-โนะ-คามิ): ญี่ปุ่น: Fujiwara no Kusuko; โรมาจิ: 藤原薬子, former wife of Chūnagon Fujiwara no Tadanushi and Fujiwara no Tanetsugu’s daughter

ฮิ: พระราชธิดาในฟูจิวาระ ทาดานูชิ

นางใน: Ise no Tsuguko (伊勢継子; 772–812), Ise no Ōna’s daughter

• เจ้าชายองค์ที่สาม: เจ้าชายจักรพรรดิImperial Prince Takaoka (高丘親王; 799–881), the Crown Prince in 809 (deposed in 810)
• เจ้าชายองค์ที่สี่: เจ้าชายจักรพรรดิ Kose (巨勢親王; d. 882)
• เจ้าหญิงจักรพรรดิ Kamitsukeno (上毛野内親王; d. 842)
• เจ้าหญิงจักรพรรดิ Isonokami (石上内親王; d. 846)
• เจ้าหญิงองค์ที่สาม: เจ้าหญิงจักรพรรดิโอฮาระ (大原内親王; d. 863), 14th Saiō in Ise Shrine (806–809)

นางใน: Fujii no Fujiko/Tōshi (葛井藤子), Fujii no Michiyori’s daughter

• เจ้าชายองค์แรก: เจ้าชายจักรพรรดิอาโบะ (阿保親王)

นางใน: Ki no Iokazu (紀魚員), Ki no Kotsuo’s daughter

• เจ้าหญิงจักรพรรดิเอนุ (叡努内親王; สวรรคต ค.ศ. 835)

พงศาวลี

16.จักรพรรดิเท็นจิ (626–672)

8. เจ้าชายชิกิ (สวรรคต ค.ศ. 716)

17. โคชิ-โนะ-มิจิ โนะ อิรัตสึเมะ

4. จักรพรรดิโคนิง (709–782)

18. คิ โนะ โมโรฮิโตะ

9. คิ โนะ โทจิฮิเมะ (สวรรคต ค.ศ. 709)

19. มิจิ

2. จักรพรรดิคัมมุ (737-806)

10. ยามาโตะ โนะ โอตตสึงุ

5. ทากาโนะ โนะ นีงาซะ (ประมาณ ค.ศ. 720-790)

11. ฮาจิ โนะ ไมโมะ

1. จักรพรรดิเฮเซ

24. ฟูจิวาระ โนะ ฟูฮิโตะ (659-720)

12. ฟูจิวาระ โนะ อูมาไก (694-737)

25. โซงะ โนะ โชชิ

6. ฟูจิวาระ โนะ โยชิตสึงุ (716-777)

26. อิโซโนกามิ โนะ มาโระ (640-717)

13. อิโซโนกามิ โนะ คูนิมินะ โนะ โอโตจิ

3. ฟูจิวาระ โนะ โอโตมูโระ (760-790)

28. อาเบะ โนะ ชิมามาโระ (สวรรคต ค.ศ. 761)

14. อาเบะ โนะ นูกามูชิ

7. อาเบะ โนะ โคมินะ (สวรรคต ค.ศ. 784)

บรรณานุกรม

• Brown, Delmer M.; Ishida, Ichirō (1979). The Future and the Past (a translation and study of the Gukanshō, an interpretive history of Japan written in 1219). Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0. OCLC 251325323.
• Imperial Household Agency (2004). 平城天皇 山桃陵 [Emperor Heizei, Yamamomo Imperial Mausoleum] (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ February 4, 2011.
• Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
• Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842

ทาร์ทารัส

เพอร์เซฟะนีสังเกตการณ์ซิซิฟัสในยมโลก ศิลปะแอตติกบนโถ, ป. 530 ปีก่อนคริสต์ศักราช

ในเทพปกรณัมกรีก ทาร์ทารัส (อังกฤษ: Tartarus, /ˈtɑːrtərəs/; กรีกโบราณ: Τάρταρος, Tártaros) เป็นเหวลึกที่ใช้เป็นคุกใต้ดินสำหรับทรมานและลงโทษคนทำชั่วและเป็นคุกสำหรับพวกไททัน ทาร์ทารัสเป็นสถานที่ที่เพลโตกล่าวไว้ใน กอร์จิอัส (ป. 400 ปีก่อนคริสต์ศักราช) เป็นบริเวณที่วิญญาณถูกตัดสินหลังความตาย และคนชั่วจะได้รับบทลงโทษ ทาร์ทารัสยังถือเป็นพลังดั้งเดิม (primordial force) หรือเทพร่วมกับสิ่งที่เป็นรูปธรรมอื่น ๆ เช่นโลก, กลางคืน และเวลา

เทพปกรณัมกรีก

ในเทพปกรณัมกรีก ทาร์ทารัสเป็นทั้งเทพและสถานที่ในยมโลก

เทพ

ใน Theogony (ป. ปลายศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสต์ศักราช) ของเฮสิโอด นักกวีชาวกรีก ทาร์ทารัสเป็น the third of the เทพบรรพกาล หลังจากเคออสกับไกอา (โลก) และมีมาก่อนเอียรอส and was the father, by Gaia, of the monster Typhon. According to Hyginus, Tartarus was the offspring of Aether and Gaia.

ที่ตั้ง

As for the place, Hesiod asserts that a bronze anvil falling from heaven would fall nine days before it reached the earth. The anvil would take nine more days to fall from earth to Tartarus. In the Iliad (ป. 8th century BC), Zeus asserts that Tartarus is "as far beneath Hades as heaven is above earth." Similarly the mythographer Apollodorus, describes Tartarus as "a gloomy place in Hades as far distant from earth as earth is distant from the sky."

While according to Greek mythology the realm of Hades is the place of the dead, Tartarus also has a number of inhabitants. When Cronus came to power as the King of the Titans, he imprisoned the one-eyed Cyclopes and the hundred-armed Hecatonchires in Tartarus and set the monster Campe as its guard. Zeus killed Campe and released these imprisoned giants to aid in his conflict with the Titans. The gods of Olympus eventually triumphed. Cronus and many of the other Titans were banished to Tartarus, though Prometheus, Epimetheus, and female Titans such as Metis were spared (according to Pindar, Cronus somehow later earned Zeus' forgiveness and was released from Tartarus to become ruler of Elysium). Another Titan, Atlas, was sentenced to hold the sky on his shoulders to prevent it from resuming its primordial embrace with the Earth. Other gods could be sentenced to Tartarus as well. Apollo is a prime example, although Zeus freed him. The Hecatonchires became guards of Tartarus' prisoners. Later, when Zeus overcame the monster Typhon, he threw him into "wide Tartarus".

บรรณานุกรม

• Apollodorus, Apollodorus, The Library, with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes. Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921. Online version at the Perseus Digital Library.
• Gantz, Timothy, Early Greek Myth: A Guide to Literary and Artistic Sources, Johns Hopkins University Press, 1996, Two volumes: ISBN 978-0-8018-5360-9 (Vol. 1), ISBN 978-0-8018-5362-3 (Vol. 2).
• Grimal, Pierre, The Dictionary of Classical Mythology, Wiley-Blackwell, 1996. ISBN 978-0-631-20102-1.
• Hard, Robin, The Routledge Handbook of Greek Mythology: Based on H.J. Rose's "Handbook of Greek Mythology", Psychology Press, 2004, ISBN 9780415186360. Google Books.
• Hesiod, Theogony from The Homeric Hymns and Homerica with an English Translation by Hugh G. Evelyn-White, Cambridge, MA.,Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1914. Online version at the Perseus Digital Library. Greek text available from the same website.
• Homer, The Iliad with an English Translation by A.T. Murray, PhD in two volumes. Cambridge, MA., Harvard University Press; London, William Heinemann, Ltd. 1924. Online version at the Perseus Digital Library.
• Homer. Homeri Opera in five volumes. Oxford, Oxford University Press. 1920. Greek text available at the Perseus Digital Library.
• Homer, The Odyssey with an English Translation by A.T. Murray, PH.D. in two volumes. Cambridge, MA., Harvard University Press; London, William Heinemann, Ltd. 1919. Online version at the Perseus Digital Library. Greek text available from the same website.
• Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies. Online version at the Topos Text Project.
• Pindar, Odes translated by Diane Arnson Svarlien. 1990. Online version at the Perseus Digital Library.
• Pindar, The Odes of Pindar including the Principal Fragments with an Introduction and an English Translation by Sir John Sandys, Litt.D., FBA. Cambridge, MA., Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1937. Greek text available at the Perseus Digital Library.
• Publius Vergilius Maro, Aeneid. Theodore C. Williams. trans. Boston. Houghton Mifflin Co. 1910. Online version at the Perseus Digital Library.
• Publius Vergilius Maro, Bucolics, Aeneid, and Georgics. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co. 1900. Latin text available at the Perseus Digital Library.
• Smith, William, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London (1873). Online version at the Perseus Digital Library.
• Tripp, Edward, Crowell's Handbook of Classical Mythology, Thomas Y. Crowell Co; First edition (June 1970). ISBN 069022608X.

ลาซารัสแห่งเบธานี (ปรับปรุง)

ระวังสับสนกับ ลาซารัส

ลาซารัสแห่งเบธานี
Christ's raising of Lazarus, Athens, 12–13th century
Four-days dead, friend of Christ
สักการะ ใน	Eastern Orthodox Church Oriental Orthodox Church Roman Catholic Church Eastern Catholic Churches Anglican Communion Lutheran Church Islam
วันฉลอง	Eastern Churches: Lazarus Saturday; 17 March; 17 October Western Churches: 29 July
สัญลักษณ์	บางครั้งvested as an apostle, sometimes as a bishop. In the scene of his resurrection, he is portrayed tightly bound in mummified clothes, which resemble swaddling bands.

นักบุญลาซารัสแห่งเบทธานี (รูปแผลงเป็นละตินจากภาษาแอราเมอิก: אלעזר, Elʿāzār, cf. ฮีบรู เอลิเอซาร์, "พระเจ้าทรงช่วย") เรียกแบบศักดิ์สิทธิ์เป็น Righteous Lazarus, the Four-Days Dead in the Eastern Orthodox Church, is the subject of a prominent sign of Jesus in the Gospel of John, in which Jesus restores him to life four days after his death. The Eastern Orthodox and Catholic traditions offer varying accounts of the later events of his life.

ในเนื้อหาseven signs in the Gospel of John, the raising of Lazarus at Bethany – today the Palestinian town of Al-Eizariya, which translates to "the place of Lazarus" – is the climactic narrative: exemplifying the power of Jesus "over the last and most irresistible enemy of humanity: death. For this reason, it is given a prominent place in the gospel."

The name Lazarus is frequently used in science and popular culture in reference to apparent restoration to life; for example, the scientific term Lazarus taxon denotes organisms that reappear in the fossil record after a period of apparent extinction. There are also numerous literary uses of the term.

A distinct character of the same name is also mentioned in the Gospel of Luke in the parable of the Rich man and Lazarus.

ลาซารัสแห่งเบทธานี Lazarus of Bethany
“ชุบชีวิตลาซารัส” () โดย คาราวัจโจ
เกิด	?
นิกาย	นิกายอีสเติร์นออร์โธด็อกซ์ นิกายโอเรียนทัลออร์โธด็อกซ์ นิกายโรมันคาทอลิก นิกายอังกลิคัน นิกายลูเธอรัน
ประกาศเป็นนักบุญ	17 ธันวาคม

นักบุญลาซารัสแห่งเบทธานี หรือ นักบุญลาซารัส (อังกฤษ:

Lazarus of Bethany หรือ Lazarus of the Four เป็นบุคคลควรเอาแบบอย่างเป็นคนดี รักผู้อื่น

Days

) เป็นนักบุญในคริสต์ศาสนาเป็นหัวเรื่องของปาฏิหาริย์อันสำคัญที่ทรงปฏิบัติโดยพระเยซูในพระวรสารนักบุญจอห์นที่กล่าวว่าพระเยซูทรงชุบชีวิตของนักบุญลาซารัสสี่วันหลังจากที่เสียชีวิตไปแล้ว นิกายอีสเติร์นออร์โธด็อกซ์ และ นิกายโรมันคาทอลิก บรรยายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากที่ได้รับการชุบชีวิตที่ต่างกัน

ชื่อ "Lazarus" มาจากภาษาฮิบรู "אלעזר" (Elʿāzār) ที่แปลว่า "พระเจ้าทรงช่วย" และเป็นชื่อที่ให้แก่บุคคลที่สองในพระคัมภีร์ไบเบิลในเรื่อง Lazarus and Dives ในพระวรสารนักบุญลูค

แหล่งข้อมูลอื่น

• Lazarus Is Resurrected (from Jehovah's Witnesses Official Website)
• Lazarus Is Raised from the Dead (from The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints)
• Lazarus Reanimated (from the Brick Testament)
• The Raising of Lazarus and the Bodily Resurrection - Dr. Charles P. Baylis (from Dallas Theological Seminary)

มาร์กุส ยูนิอุส บรูตุส

บทความนี้เกี่ยวกับมือสังหารจูเลียส ซีซาร์ สำหรับบุคคลอื่นที่มีชื่อสกุลว่า "บรูตุส" ดูที่ บรูตุส

"มาร์กุส ยูนิอุส บรูตุส" เปลี่ยนทางมาที่นี่ สำหรับบิดาของผู้นี้ ดูที่ มาร์กุส ยูนิอุส บรูตุสผู้พ่อ

มาร์กุส ยูนิอุส บรูตุส
รูปปั้นครึ่งตัวหินอ่อนของบรูตุสที่ปาลัซโซมัสซีมีอัลเลแตร์เม (Palazzo Massimi alle Terme)
เกิด	85 ปีก่อนคริสต์ศักราช
เสียชีวิต	23 ตุลาคม 42 ปีก่อนคริสต์ศักราช (อายุ 42/43 ปี) ใกล้Philippi, Macedonia
สาเหตุเสียชีวิต	การฆ่าตัวตาย
สัญชาติ	โรมัน
ชื่ออื่น	Quintus Servilius Caepio Brutus
อาชีพ	นักการเมือง, นักพูด และนายพล
มีชื่อเสียงจาก	การลอบสังหารจูเลียส ซีซาร์
คู่สมรส	(1) Claudia (2) Porcia
บิดามารดา	M. Junius Brutus and Servilia

มาร์กุส ยูนิอุส บรูตุส (ละติน: Marcvs Ivnivs Brvtvs; 85 – 23 ตุลาคม 42 ปีก่อนคริสต์ศักราช) หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ บรูตุส เป็นนักการเมือง นักพูดชาวโรมัน และมีชื่อเสียงมากที่สุดในเรื่องการลอบสังหารจูเลียส ซีซาร์ หลังญาตินำไปรับเลี้ยง เขาจึงใช้ชื่อ Quintus Servilius Caepio Brutus เป็นชื่อทางกฎหมายของตน

ตอนรับอาชีพทางการเมืองช่วงแรก บรูตุสต่อต้านปอมปีย์ ผู้ฆ่าพ่อของเขา He also was close to Caesar. However, Caesar's attempts to evade accountability in the law courts put him at greater odds with his opponents in the Roman elite and the senate. Brutus eventually came to oppose Caesar and sided with Pompey against Caesar's forces during the ensuing civil war (49–45 BC). Pompey was defeated at the Battle of Pharsalus in 48, after which Brutus surrendered to Caesar, who granted him amnesty.

With Caesar's increasingly monarchical and autocratic behaviour after the civil war, several senators who later called themselves liberatores (Liberators), plotted to assassinate him. Brutus took a leading role in the assassination, which was carried out successfully on the Ides of March (15 March) of 44 BC. In a settlement between the liberatores and the Caesarians, an amnesty was granted to the assassins while Caesar's acts were upheld for two years.

Popular unrest forced Brutus and his brother-in-law, fellow assassin Gaius Cassius Longinus, to leave Rome in April 44. After a complex political realignment, Octavian – Caesar's adoptive son – made himself consul and, with his colleague, passed a law retroactively making Brutus and the other conspirators murderers. This led to a second civil war, in which Antony and Octavian fought the liberatores led by Brutus and Cassius. The Caesarians decisively defeated the outnumbered armies of Brutus and Cassius at the two battles at Philippi in October 42. After the defeat, Brutus committed suicide.

His name has been condemned for betrayal of his friend and benefactor Caesar, and is perhaps only rivalled in this regard by the name of Judas Iscariot (famously in Dante's Inferno). He also has been praised in various narratives, both ancient and modern, as a virtuous and committed republican who fought – however futilely – for freedom and against tyranny.

อ้างอิง

บรรณานุกรม

• Plutarch (1918) [2nd century AD]. Life of Brutus. Parallel Lives. Translated by Perrin, Bernadotte. Loeb Classical Library. สืบค้นเมื่อ 2021-04-26.
• Tempest, Kathryn (2017). [[[:แม่แบบ:Googlebooks]] Brutus: The Noble Conspirator]. London: Yale University Press. ISBN 978-0-300-18009-1.

อ่านเพิ่ม

• Clarke, M. L. (1981). The Noblest Roman. Ithaca, NY: Cornell University Press.
• Corrigan, Kirsty (2015). Brutus - Caesar's Assassin. Barnsley: Pen & Sword Military.
• Syme, Ronald (1939). The Roman Revolution. Oxford: Oxford University Press.
• Wistrand, Erik (1981). The Policy of Brutus the Tyrannicide. Goteborg, Sweden: Kungl.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิคำคมมีคำคมเกี่ยวกับ Marcus Junius Brutus

• Information on Marcus Junius Brutus from www.Greektext.com
• Livius.org: Brutus
• Remembering Brutus on the Ides of March, Mises Institute

อับดุลฮะมีด อะบาอูด (Abdelhamid Abaaoud)

อับดุลฮะมีด อะบาอูด
เกิด	8 เมษายน ค.ศ. 1987 อันเดอร์เลคต์ ประเทศเบลเยียม
เสียชีวิต	18 พฤศจิกายน ค.ศ. 2015 (28 ปี) แซ็ง-เดอนี ประเทศฝรั่งเศส
สาเหตุเสียชีวิต	บาดเจ็บจากขีปนาวุธ
สัญชาติ	เบลเยียม-โมร็อกโก
ชื่ออื่น	Abdel-Hamid Abu Oud
มีชื่อเสียงจาก	Brussels ISIL terror cell เหตุโจมตีในปารีส เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2558
วิชาชีพทางทหาร
รับใช้	รัฐอิสลามอิรักและลิแวนต์
การยุทธ์	สงครามกลางเมืองซีเรีย (2014–15)

อับดุลฮะมีด อะบาอูด (อาหรับ: عبد الحميد أبا عود‎; อักษรโรมัน: Abdelhamid Abaaoud; 8 เมษายน ค.ศ. 1987 – 18 พฤศจิกายน ค.ศ. 2015) เป็นนักรบอิสลามชาวเบลเยียม-โมร็อกโกที่เคยใช้เวลาในประเทศซีเรีย He was suspected of having organized multiple terror attacks in Belgium and France, and is known to have masterminded the November 2015 Paris attacks. Prior to the Paris attacks, there was an international arrest warrant issued for Abaaoud for his activities in recruiting individuals to Islamic terrorism in Syria.

Abaaoud was also known as Abu Omar Soussi (อาหรับ: أبو عمر السوسي‎, meaning "Abu Omar the Susian", his Moroccan family's place of origin) and as Abu Omar al-Baljīkī (อาหรับ: أبو عمر البلجيكي‎, meaning Abu Omar the Belgian) both of which were noms de guerre.

Bibliography

• E. Dearden - Article The Independent 25 May 2017

แหล่ข้อมูลอื่น

• Sky News article
• Sky News report

ภาษาอังกฤษเก่า (ปรับปรุง)

ภาษาอังกฤษเก่า
Englisċ
รายละเอียดหน้าแรกของต้นฉบับเบวูล์ฟแสดงคำว่า "ofer hron rade" แปลว่า "ข้ามถนนปลาวาฬ (ทะเล)" เป็นตัวอย่างของรูปแบบโวหารภาษาอังกฤษแบบเคนนิง
ออกเสียง	แม่แบบ:IPA-ang
ภูมิภาค	ประเทศอังกฤษ (ยกเว้นบริเวณตะวันตกเฉียงใต้และตะวันตกเฉียงเหนือ), ประเทศสกอตแลนด์ตอนใต้และตะวันออก และชายแดนตะวันออกของประเทศเวลส์
ชาติพันธุ์	ชาวแองโกล-แซกซัน
ยุค	ส่วนใหญ่พัฒนาเป็นภาษาอังกฤษสมัยกลางและภาษาสกอตตอนต้นในคริสต์ศตวรรษที่ 13
ตระกูลภาษา	อินโด-ยูโรเปียน เจอร์แมนิก เจอร์แมนิกตะวันตก ทะเลเหนือ แองโกล-ฟรีเชียน แองกลิก ภาษาอังกฤษเก่า
รูปแบบก่อนหน้า	ภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม ภาษาเจอร์แมนิกดั้งเดิม ภาษาอังกฤษเก่า
ภาษาถิ่น	เคนต์ เมอร์เซีย นอร์ทัมเบรีย แซกซันตะวันตก
ระบบการเขียน	รูน ภายหลังเป็นละติน (อักษรอังกฤษเก่า)
รหัสภาษา
ISO 639-2	ang
ISO 639-3	ang
ISO 639-6	ango

ภาษาอังกฤษเก่า (Englisċ, แม่แบบ:IPA-ang; อังกฤษ: Old English ย่อว่า OE) หรือ ภาษาแองโกล-แซกซัน (อังกฤษ: Anglo-Saxon) เป็นภาษาอังกฤษยุคแรก ที่พูดกันในบริเวณที่ปัจจุบันคืออังกฤษและตอนใต้ของสกอตแลนด์ ในระหว่าง กลางคริสต์ศตวรรษที่ 5 ถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 12 นับเป็นภาษาเจอร์แมนิกตะวันตก ด้วยเหตุนี้ จึงมีความคล้ายคลึงกับภาษาฟรีเชียเก่า (Old Frisian) และภาษาแซกซันเก่า (Old Saxon) นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์กับภาษานอร์สเก่า (Old Norse) และเชื่อมโยงไปถึงภาษาไอซ์แลนด์ปัจจุบัน (modern Icelandic) ด้วย

ไวยกรณ์ของภาษาอังกฤษเก่ามีความใกล้เคียงกับไวยกรณ์ของภาษาเยอรมันสมัยใหม่ กล่าวคือ คำนาม คำวิเศษณ์ คำสรรพนาม และคำกริยา มีการผันเปลี่ยนรูปข้างท้ายของคำอยู่หลากหลายแบบ และการลำดับคำในประโยคก็มีอิสระมากกว่า ตัวอักษรของภาษาอังกฤษเก่าแค่เดิมเป็นระบบอักษรรูน (runic system) แต่ถูกแทนที่ด้วยอักษรละตินนับแต่ศตวรรษที่ 9 เป็นต้นมา

is the earliest recorded form of the English language, spoken in England and southern and eastern Scotland in the early Middle Ages. It was brought to Great Britain by Anglo-Saxon settlers in the mid-5th century, and the first Old English literary works date from the mid-7th century. After the Norman conquest of 1066, English was replaced, for a time, by Anglo-Norman (a relative of French) as the language of the upper classes. This is regarded as marking the end of the Old English era, since during this period the English language was heavily influenced by Anglo-Norman, developing into a phase known now as Middle English in England and Early Scots in Scotland.

ภาษาอังกฤษเก่านั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และมีการใช้งานตลอดระยะเวลาประมาณ 700 ปี นับตั้งแต่ชนแองโกล-แซกซันอพยพเข้ามายังเกาะบริเตน สร้างอังกฤษขึ้น ในคริสต์ศตวรรษที่ 5 จนถึงระยะเวลาหลังพวกนอร์มันบุกรุกเข้าไปเมื่อ ค.ศ. 1066 หลังจากนั้นภาษาอังกฤษก็เคลื่อนเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สำคัญ ในยุคแรก ๆ นี้ ภาษาอังกฤษเก่าได้ผสมกลมกลืนเข้ากับภาษาอื่นๆ ที่มีการติดต่อด้วย เช่น ภาษาเคลติก (Celtic) และภาษาถิ่นสองภาษาของภาษานอร์สเก่า (บรรพบุรุษของภาษาเดนมาร์กในปัจจุบัน) จากการบุกรุกของพวกไวกิงจากทางเดนมาร์ก ซึ่งเข้ามาครอบครองและปกครองอาณาเขตในอิงแลนด์ตอนเหนือและตะวันออก หลังจากชาวนอร์แมนยกทัพเข้าชิงอังกฤษจากกษัตริย์แซกซันมาปกครองได้ ในปี ค.ศ. 1066 ภาษาของชาวแองโกล-นอร์มัน ซึ่งเป็นภาษาฝรั่งเศสตระกูลหนึ่ง ก็เข้ามาแทนที่ภาษาอังกฤษโดยกลายเป็นภาษาที่ชนชั้นปกครองใช้พูดกัน ในระยะนี้ภาษาอังกฤษจึงได้รับอิทธิพลจากภาษาแองโกล-นอร์มันอย่างมหาศาล และเป็นจุดเริ่มไปสู่จุดสิ้นสุดของยุคของภาษาอังกฤษเก่า โดยอิทธิพลของชาวนอร์มันที่มีต่อภาษาอังกฤษเก่า ทำให้เกิดวิวัฒนาการของภาษาอังกฤษสมัยกลางขึ้น

Old English developed from a set of Anglo-Frisian or Ingvaeonic dialects originally spoken by Germanic tribes traditionally known as the Angles, Saxons and Jutes. As the Germanic settlers became dominant in England, their language replaced the languages of Roman Britain: Common Brittonic, a Celtic language, and Latin, brought to Britain by Roman invasion. Old English had four main dialects, associated with particular Anglo-Saxon kingdoms: Mercian, Northumbrian, Kentish and West Saxon. It was West Saxon that formed the basis for the literary standard of the later Old English period, although the dominant forms of Middle and Modern English would develop mainly from Mercian, and Scots from Northumbrian. The speech of eastern and northern parts of England was subject to strong Old Norse influence due to Scandinavian rule and settlement beginning in the 9th century.

Old English is one of the West Germanic languages, and its closest relatives are Old Frisian and Old Saxon. Like other old Germanic languages, it is very different from Modern English and Modern Scots, and largely incomprehensible for Modern English or Modern Scots speakers without study. Within Old English grammar nouns, adjectives, pronouns and verbs have many inflectional endings and forms, and word order is much freer. The oldest Old English inscriptions were written using a runic system, but from about the 8th century this was replaced by a version of the Latin alphabet.

ศัพทมูลวิทยา

Englisc ซึ่งภายหลังพัฒนาไปเป็น English มีความหมายว่า 'pertaining to the Angles' In Old English, this word was derived from Angles (one of the Germanic tribes who conquered parts of Great Britain in the 5th century). During the 9th century, all invading Germanic tribes were referred to as Englisc. It has been hypothesised that the Angles acquired their name because their land on the coast of Jutland (now mainland Denmark and Schleswig-Holstein) resembled a fishhook. Proto-Germanic *anguz also had the meaning of 'narrow', referring to the shallow waters near the coast. That word ultimately goes back to Proto-Indo-European *h₂enǵʰ-, also meaning 'narrow'.

อีกทฤษฎีหนึ่งระบุว่ารากศัพท์ของ 'narrow' น่าจะมีคววามเชื่อมโยงกับ angling (เช่นfishing) which itself stems from a Proto-Indo-European (PIE) root meaning bend, angle. The semantic link is the fishing hook, which is curved or bent at an angle. In any case, the Angles may have been called such because they were a fishing people or were originally descended from such, and therefore England would mean 'land of the fishermen', and English would be 'the fishermen's language'.

ประวัติศาสตร์

ข้อมูลเพิ่มเติม: ประวัติศาสตร์ภาษาอังกฤษ

วรรณกรรมในภาษาอังกฤษเก่า

ข้อมูลเพิ่มเติม: วรรณกรรมอังกฤษ

บรรณานุกรม

ข้อมูล

• Whitelock, Dorothy, บ.ก. (1955). English Historical Documents. I: c. 500–1042. London: Eyre & Spottiswoode.

ทั่วไป

• Baker, Peter S (2003). Introduction to Old English. Blackwell Publishing. ISBN 0-631-23454-3.
• Baugh, Albert C; & Cable, Thomas. (1993). A History of the English Language (4th ed.). London: Routledge.
• Blake, Norman (1992). The Cambridge History of the English Language: Vol. 2. Cambridge: Cambridge University Press.
• Campbell, A. (1959). Old English Grammar. Oxford: Clarendon Press.
• Earle, John (2005). A Book for the Beginner in Anglo-Saxon. Bristol, PA: Evolution Publishing. ISBN 1-889758-69-8. (Reissue of one of 4 eds. 1877–1902)
• Euler, Wolfram (2013). Das Westgermanische : von der Herausbildung im 3. bis zur Aufgliederung im 7. Jahrhundert; Analyse und Rekonstruktion (West Germanic: from its Emergence in the 3rd up until its Dissolution in the 7th century CE: Analyses and Reconstruction). 244 p., in German with English summary, London/Berlin 2013, ISBN 978-3-9812110-7-8.
• Hogg, Richard M. (ed.). (1992). The Cambridge History of the English Language: (Vol 1): the Beginnings to 1066. Cambridge: Cambridge University Press.
• Hogg, Richard; & Denison, David (eds.) (2006) A History of the English Language. Cambridge: Cambridge University Press.
• Jespersen, Otto (1909–1949) A Modern English Grammar on Historical Principles. 7 vols. Heidelberg: C. Winter & Copenhagen: Ejnar Munksgaard
• Lass, Roger (1987) The Shape of English: structure and history. London: J. M. Dent & Sons
• Lass, Roger (1994). Old English: A historical linguistic companion. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-43087-9.
• Magennis, Hugh (2011). The Cambridge Introduction to Anglo-Saxon Literature. Cambridge University Press.
• Millward, Celia (1996). A Biography of the English Language. Harcourt Brace. ISBN 0-15-501645-8.
• Mitchell, Bruce; Robinson, Fred C (2001). A Guide to Old English (6th ed.). Oxford: Blackwell. ISBN 0-631-22636-2.
• Quirk, Randolph; & Wrenn, CL (1957). An Old English Grammar (2nd ed.) London: Methuen.
• Ringe, Donald R and Taylor, Ann (2014). The Development of Old English: A Linguistic History of English, vol. II, ISBN 978-0199207848. Oxford.
• Strang, Barbara M. H. (1970) A History of English. London: Methuen.

ประวัติศาสตร์เพิ่มเติม

• Robinson, Orrin W. (1992). Old English and Its Closest Relatives. Stanford University Press. ISBN 0-8047-2221-8.
• Bremmer Jr, Rolf H. (2009). An Introduction to Old Frisian. History, Grammar, Reader, Glossary. Amsterdam and Philadelphia: John Benjamins.
• Stenton, FM (1971). Anglo-Saxon England (3rd ed.). Oxford: Clarendon Press.

Orthography/Palaeography

• Bourcier, Georges. (1978). L'orthographie de l'anglais: Histoire et situation actuelle. Paris: Presses Universitaires de France.
• Elliott, Ralph WV (1959). Runes: An introduction. Manchester: Manchester University Press.
• Keller, Wolfgang. (1906). Angelsächsische Paleographie, I: Einleitung. Berlin: Mayer & Müller.
• Ker, NR (1957). A Catalogue of Manuscripts Containing Anglo-Saxon. Oxford: Clarendon Press.
• Ker, NR (1957: 1990). A Catalogue of Manuscripts Containing Anglo-Saxon; with supplement prepared by Neil Ker originally published in Anglo-Saxon England; 5, 1957. Oxford: Clarendon Press ISBN 0-19-811251-3
• Page, RI (1973). An Introduction to English Runes. London: Methuen.
• Scragg, Donald G (1974). A History of English Spelling. Manchester: Manchester University Press.
• Shaw, Philip A (2012). "Coins As Evidence". The Oxford Handbook of the History of English, Chapter 3, pp. 50–52. Edited by Terttu Nevalainen and Elizabeth Closs Traugott.
• Wełna, Jerzy (1986). "The Old English Digraph ⟨cg⟩ Again". Linguistics across Historical and Geographical Boundaries: Vol 1: Linguistic Theory and Historical Linguistics (pp. 753–762). Edited by Dieter Kastovsky and Aleksander Szwedek.

Phonology

• Anderson, John M; & Jones, Charles. (1977). Phonological structure and the history of English. North-Holland linguistics series (No. 33). Amsterdam: North-Holland.
• Brunner, Karl. (1965). Altenglische Grammatik (nach der angelsächsischen Grammatik von Eduard Sievers neubearbeitet) (3rd ed.). Tübingen: Max Niemeyer.
• Campbell, A. (1959). Old English Grammar. Oxford: Clarendon Press.
• Cercignani, Fausto (1983). "The Development of */k/ and */sk/ in Old English". Journal of English and Germanic Philology, 82 (3): 313–323.
• Girvan, Ritchie. (1931). Angelsaksisch Handboek; E. L. Deuschle (transl.). (Oudgermaansche Handboeken; No. 4). Haarlem: Tjeenk Willink.
• Halle, Morris; & Keyser, Samuel J. (1971). English Stress: its form, its growth, and its role in verse. New York: Harper & Row.
• Hockett, Charles F (1959). "The stressed syllabics of Old English". Language. 35 (4): 575–597. doi:10.2307/410597. JSTOR 410597.
• Hogg, Richard M. (1992). A Grammar of Old English, I: Phonology. Oxford: Blackwell.
• Kuhn, Sherman M (1961). "On the Syllabic Phonemes of Old English". Language. 37 (4): 522–538. doi:10.2307/411354. JSTOR 411354.
• Kuhn, Sherman M. (1970). "On the consonantal phonemes of Old English". In: J. L. Rosier (ed.) Philological Essays: studies in Old and Middle English language and literature in honour of Herbert Dean Merritt (pp. 16–49). The Hague: Mouton.
• Lass, Roger; & Anderson, John M. (1975). Old English Phonology. (Cambridge studies in linguistics; No. 14). Cambridge: Cambridge University Press.
• Luick, Karl. (1914–1940). Historische Grammatik der englischen Sprache. Stuttgart: Bernhard Tauchnitz.
• Maling, J (1971). "Sentence stress in Old English". Linguistic Inquiry. 2 (3): 379–400. JSTOR 4177642.
• McCully, CB; Hogg, Richard M (1990). "An account of Old English stress". Journal of Linguistics. 26 (2): 315–339. doi:10.1017/S0022226700014699.
• Minkova, Donka (2014). A Historical Phonology of English. Edinburgh University Press.
• Moulton, WG (1972). "The Proto-Germanic non-syllabics (consonants)". In: F van Coetsem & HL Kufner (Eds.), Toward a Grammar of Proto-Germanic (pp. 141–173). Tübingen: Max Niemeyer.
• Sievers, Eduard (1893). Altgermanische Metrik. Halle: Max Niemeyer.
• Wagner, Karl Heinz (1969). Generative Grammatical Studies in the Old English language. Heidelberg: Julius Groos.

Morphology

• Brunner, Karl. (1965). Altenglische Grammatik (nach der angelsächsischen Grammatik von Eduard Sievers neubearbeitet) (3rd ed.). Tübingen: Max Niemeyer.
• Campbell, A. (1959). Old English grammar. Oxford: Clarendon Press.
• Wagner, Karl Heinz. (1969). Generative grammatical studies in the Old English language. Heidelberg: Julius Groos.

Syntax

• Brunner, Karl. (1962). Die englische Sprache: ihre geschichtliche Entwicklung (Vol. II). Tübingen: Max Niemeyer.
• Kemenade, Ans van. (1982). Syntactic Case and Morphological Case in the History of English. Dordrecht: Foris.
• MacLaughlin, John C. (1983). Old English Syntax: a handbook. Tübingen: Max Niemeyer.
• Mitchell, Bruce. (1985). Old English Syntax (Vols. 1–2). Oxford: Clarendon Press (no more published)
  • Vol.1: Concord, the parts of speech and the sentence
  • Vol.2: Subordination, independent elements, and element order
• Mitchell, Bruce. (1990) A Critical Bibliography of Old English Syntax to the end of 1984, including addenda and corrigenda to "Old English Syntax" . Oxford: Blackwell
• Timofeeva, Olga. (2010) Non-finite Constructions in Old English, with Special Reference to Syntactic Borrowing from Latin, PhD dissertation, Mémoires de la Société Néophilologique de Helsinki, vol. LXXX, Helsinki: Société Néophilologique.
• Traugott, Elizabeth Closs. (1972). A History of English Syntax: a transformational approach to the history of English sentence structure. New York: Holt, Rinehart & Winston.
• Visser, F. Th. (1963–1973). An Historical Syntax of the English Language (Vols. 1–3). Leiden: E. J. Brill.

Lexicons

• Bosworth, J; & Toller, T. Northcote. (1898). An Anglo-Saxon Dictionary. Oxford: Clarendon Press. (Based on Bosworth's 1838 dictionary, his papers & additions by Toller)
• Toller, T. Northcote. (1921). An Anglo-Saxon Dictionary: Supplement. Oxford: Clarendon Press.
• Campbell, A. (1972). An Anglo-Saxon Dictionary: Enlarged addenda and corrigenda. Oxford: Clarendon Press.
• Clark Hall, J. R.; & Merritt, H. D. (1969). A Concise Anglo-Saxon Dictionary (4th ed.). Cambridge: Cambridge University Press.
• Cameron, Angus, et al. (ed.) (1983) Dictionary of Old English. Toronto: Published for the Dictionary of Old English Project, Centre for Medieval Studies, University of Toronto by the Pontifical Institute of Medieval Studies, 1983/1994. (Issued on microfiche and subsequently as a CD-ROM and on the World Wide Web.)

แหล่งข้อมูลอื่น

• Old English/Modern English Translator
• Old English (Anglo-Saxon) alphabet
• Old English Letters
• Downloadable Old English keyboard for Windows and Mac ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (archived 23 มิถุนายน 2010)
• Another downloadable keyboard for Windows computers
• Guide to using Old English computer characters (Unicode, HTML entities, etc.)
• The Germanic Lexicon Project
• An overview of the grammar of Old English ที่ Library of Congress Web Archives (archived 16 พฤศจิกายน 2001)
• The Lord's Prayer in Old English from the 11th century (video link)
• Over 100 Old English poems are edited, annotated and linked to digital images of their manuscript pages, with modern translations, in the Old English Poetry in Facsimile Project: DM

พจนานุกรม

• Bosworth and Toller, An Anglo-Saxon dictionary
• Old English – Modern English dictionary ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (archived 2 กรกฎาคม 2005)
• Old English Glossary ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (archived 22 กุมภาพันธ์ 2012)
• Dictionary of Old English

บทเรียน

• Old English Online by Jonathan Slocum and Winfred P. Lehmann, free online lessons at the Linguistics Research Center at the University of Texas at Austin
• The Electronic Introduction to Old English ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (archived 7 กันยายน 2015)
• Old English Made Easy ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (archived 3 พฤษภาคม 2009)

รางวัล

ดาว

ดาวทั้งหมดที่ผมได้

ดาวผู้ฝึกหัด โครงการเมนเทอร์	ดาวศาสนาอิสลาม	ดาวไดโนเสาร์	ดาวศาสนาฮินดู	ดาววิดีโอเกม	ดาวอวกาศ
ให้โดยPilarbini (คุย) 13:48, 27 เมษายน 2561 (ICT)	ให้โดยB20180 (คุย) 18:14, 13 สิงหาคม 2561 (ICT)	ให้โดยB20180 (คุย) 18:14, 13 สิงหาคม 2561 (ICT)	ให้โดยB20180 (คุย) 20:38, 17 ตุลาคม 2561 (ICT)	ให้โดยB20180 (คุย) 20:38, 17 ตุลาคม 2561 (ICT)	ให้โดยB20180 (คุย) 23:36, 15 มีนาคม 2562 (ICT)
ดาวเชิดชูเกียรติแห่ง ประเทศไทย	ดาวเชิดชูเกียรติแห่ง ประเทศมาเลเซีย	ดาวอึดไม่รู้จักเหนื่อย	ดาวเชิดชูเกียรติแห่ง โครงการวิกิประเทศญี่ปุ่น	ดาวโควิด-19	ดาวนินเท็นโด
ให้โดยB20180 (คุย) 20:56, 16 ธันวาคม 2562 (+07)	ให้โดยB20180 (คุย) 20:56, 16 ธันวาคม 2562 (+07)	ให้โดยB20180 (คุย) 20:56, 16 ธันวาคม 2562 (+07)	ให้โดยB20180 (คุย) 17:04, 20 มีนาคม 2563 (+07)	ให้โดยร้อยตรี โชคดี (คุย) 23:40, 30 มีนาคม 2563 (+07)	ให้โดยB20180 (คุย) 20:06, 5 กรกฎาคม 2563 (+07)
ดาวพระบรมศานุวงศ์และขุนนาง	ดาวเชิดชูเกียรติแห่ง ประเทศซาอุดีอาระเบีย	ดาวศาสนาพุทธ	ดาวเชิดชูเกียรติแห่ง ประเทศอัฟกานิสถาน	ดาวเชิดชูเกียรติแห่ง ประเทศอิหร่าน	ดาวการทหาร
ให้โดยB20180 (คุย) 10:11, 27 กันยายน 2563 (+07)	ให้โดยB20180 (คุย) 17:21, 1 ธันวาคม 2563 (+07)	ให้โดยB20180 (คุย) 20:08, 27 มิถุนายน 2564 (+07)	ให้โดยB20180 (คุย) 21:06, 8 ตุลาคม 2564 (+07)	ให้โดยB20180 (คุย) 17:45, 1 ธันวาคม 2564 (+07)	ให้โดยB20180 (คุย) 17:45, 1 ธันวาคม 2564 (+07)

เหรียญ

เข้าใจความเป็นกลาง

ผู้ค้นคว้า

ตรวจสอบได้

ผู้หาแหล่งอ้างอิง

		เหรียญรางวัล DYK
		ขอมอบเหรียญรางวัล DYK ให้แก่คุณ Waniosa Amedestir ในฐานะการมีส่วนร่วมใน วิกิพีเดีย:รู้ไหมว่า เป็นจำนวนหลายบทความครับ --B20180 (คุย) 16:19, 4 กันยายน 2562 (+07)

		เหรียญรางวัล DYK
		ผมขอมอบเหรียญ DYK ให้กับคุณ Waniosa Amedestir ที่ได้มีส่วนในการนำเสนอบทความ รู้ไหมว่า เป็นจำนวนหลายบทความครับ Timekeepertmk (คุย) 13:16, 4 สิงหาคม 2563 (+07)

		เหรียญเชิดชูเกียรติแห่งทวีปเอเชีย
		มอบให้สำหรับคุณ Waniosa Amedestir ผู้มีส่วนร่วมในบทความที่เกี่ยวข้องกับทวีปเอเชีย อย่างมีนัยยะสำคัญ --B20180 (คุย) 17:21, 1 ธันวาคม 2563 (+07)

	Jubilee Medal "Wikipedia Asian Month 2021"
	ผมได้ทำเหรียญนี้ซึ่งจะมอบให้กับผู้เข้าร่วม Wikipedia Asian Month 2021 ทุกคน จากการเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยจัดมาครับ --Tvcccp (cn:Yesona) (Talk) 15:37, 1 ธันวาคม 2564 (+07)