พระเจ้าช็อลจง

พระเจ้าช็อลจง 朝鮮哲宗 조선 철종
พระบรมสาทิสลักษณ์ของพระเจ้าช็อลจง (สมบัติ #1492) ใน ค.ศ. 1861
พระมหากษัตริย์แห่งโชซ็อน
ครองราชย์	28 กรกฎาคม ค.ศ. 1849 – 16 มกราคม ค.ศ. 1864
ก่อนหน้า	พระเจ้าฮ็อนจงแห่งโชซ็อน
ถัดไป	พระเจ้าโคจง
พระราชสมภพ	อี ว็อน-บ็อม (이 원범; 李 元範) 25 กรกฎาคม ค.ศ. 1831(1831-07-25) ย่านฮยังกโย-ดง, อำเภอกย็องแฮง-บัง, ฮันซ็อง อาณาจักรโชซ็อน
สวรรคต	16 มกราคม ค.ศ. 1864(1864-01-16) (32 ปี) พระตำหนักแทโจจอน, พระราชวังชังด็อก อาณาจักรโชซ็อน
ฝังพระศพ	ซอซัมนึง, โกยาง, จังหวัดคย็องกี
คู่อภิเษก	พระนางชอริน
พระราชบุตร รายละเอียด	อี ยุงจุน พระราชกุมารแห่งโชซ็อน เจ้าหญิงย็องฮเย
พระอารามนาม พระเจ้าช็อลจง (철종; 哲宗) พระนามเต็ม ชื่อสกุล: สกุลอี พระสมัญญานาม โชซ็อน: พระเจ้ามุนฮยอน มูซอง ฮ็อนอิน ย็องฮโย มหาราช 문현무성헌인영효대왕 文顯武成獻仁英孝大王 จักรวรรดิเกาหลี: จักรพรรดิ มุนฮยอน มูซอง ฮ็อนอิน ย็องฮโย ชัง 문현무성헌인영효장황제 文顯武成獻仁英孝成章帝 ต้าชิง: พระเจ้าจงจิ้ง หรือ พระเจ้าชุงกย็อง (충경; 忠敬)
พระราชบิดา	แทว็อนกุนช็อนกเย
พระราชมารดา	พระชายายงซอง

พระเจ้าช็อลจง
ฮันกึล	철종
ฮันจา	哲宗
อาร์อาร์	Cheoljong
เอ็มอาร์	Ch'ŏljong
นามปากกา
ฮันกึล	대용재
ฮันจา	大勇齋
อาร์อาร์	Daeyongjae
เอ็มอาร์	Taeyongchae
ชื่อเกิด
ฮันกึล	이원범
ฮันจา	李元範
อาร์อาร์	I Wonbeom
เอ็มอาร์	Yi Wŏnpŏm
ชื่อสุภาพ
ฮันกึล	도승
ฮันจา	道升
อาร์อาร์	Doseung
เอ็มอาร์	Tosŭng
ชื่อใหม่
ฮันกึล	이변
ฮันจา	李昪
อาร์อาร์	I Byeon
เอ็มอาร์	Yi Pyŏn

พระมหากษัตริย์แห่งราชวงศ์โชซ็อน
	พระเจ้าแทโจ
	พระเจ้าจองจง
	พระเจ้าแทจง
พระเจ้าเซจงมหาราช
	พระเจ้ามุนจง
	พระเจ้าทันจง
	พระเจ้าเซโจ
	พระเจ้าเยจง
	พระเจ้าซองจง
	องค์ชายยอนซัน
	พระเจ้าจุงจง
	พระเจ้าอินจง
	พระเจ้ามยองจง
	พระเจ้าซอนโจ
	องค์ชายควังแฮ
	พระเจ้าอินโจ
	พระเจ้าฮโยจง
	พระเจ้าฮยอนจง
	พระเจ้าซุกจง
	พระเจ้าคยองจง
	พระเจ้ายองโจ
	พระเจ้าจองโจ
	พระเจ้าซุนโจ
	พระเจ้าฮอนจง
	พระเจ้าชอลจง
	จักรพรรดิโคจง
	จักรพรรดิซุนจง

พระเจ้าช็อลจง (เกาหลี: 철종; ฮันจา: 哲宗; 25 กรกฎาคม ค.ศ. 1831 – 16 มกราคม ค.ศ. 1864) เป็นกษัตริย์องค์ที่ 25 แห่งราชวงศ์โชซ็อน ครองราชย์ระหว่าง ค.ศ. 1849 ถึง ค.ศ. 1864 หลังจากที่พระเจ้าฮ็อนจงแห่งโชซ็อน เสด็จสวรรคตโดยไม่มีรัชทายาทชายในการสืบราชบัลลังก์ในปี ค.ศ. 1849 ทำให้สายราชสกุลของพระเจ้าช็องโจสิ้นสุดลง พระนางซุนว็อนได้เลือกเจ้าชายพย็อน ซึ่งเป็นเจ้าชายที่อยู่ห่างไกลจากราชบัลลังก์มาสืบทอดราชบัลลังก์

พระราชประวัติ

พระราชประวัติ

พระเจ้าช็อลจง มีพระนามเดิมว่า อี ว็อน-บ็อม พระราชสมภพวันที่ 25 กรกฎาคม ค.ศ. 1831 โดยเป็นพระโอรสของแทว็อนกุนช็อนกเย ซึ่งเป็นพระโอรสของเจ้าชายอึนนอน ดังนั้น พระองค์จึงเป็นพระปนัดดาของเจ้าชายรัชทายาทซาโด แต่เนื่องจากพระราชวงศ์ทางฝ่ายขององค์ชายอึนนอนได้เข้ารีตนับถือศาสนาคริสต์ ทำให้องค์ชายอึนนอนและพระชายาถูกสำเร็จโทษในข้อหาข้องแวะคริสต์ศาสนาใน ค.ศ. 1801 จากเหตุการณ์สังหารหมู่ปีชินยู และต่อมาพระมารดาของพระองค์ คือ พระชายายงซอง ก็ถูกสำเร็จโทษด้วยข้อหาเดียวกัน ทำให้พระองค์ต้องทรงลี้ภัยไปเกาะเชจูและเปลี่ยนพระนามเป็น อี พย็อน และต่อมาเมื่อแทว็อนกุนช็อนกเยก็สิ้นพระชนม์ พระองค์จำต้องตรากตรำทำนาเลี้ยงชีพอยู่บนเกาะเชจู ด้วยเพราะการแก่งแย่งอำนาจของตระกูลคิมแห่งอันดง ทำให้สมาชิกพระราชวงศ์องค์อื่น ๆ ตกอยู่ในสภาพตกต่ำเช่นกัน

การแต่งตั้ง

ในปี ค.ศ. 1849 พระเจ้าฮ็อนจงแห่งโชซ็อนสวรรคตโดยไม่มีได้สถาปนารัชทายาทไว้ พระนางคิม พระอัยยิกาเจ้าซึ่งเป็นมเหสีของพระเจ้าซุนโจ ทรงมีหน้าที่ต้องเป็นผู้เลือกสรรพระมหากษัตริย์องค์ต่อไปตามธรรมเนียม ทำให้พระนางขื้นมามีอำนาจแทนตระกูลโชที่นำโดยพระพันปีหลวง และพระนางทรงต้องการกษัตริย์หุ่นเชิดอีกพระองค์ จึงส่งขันทีไปเรียกตัวลีวอนบอมกลับมาจากเกาะเชจู ซึ่งพระองค์มีความใกล้ชิดตรงสายพระโลหิตกับพระราชวงศ์ที่สุด โดยเมื่อขันทีไปถึงเกาะเชจู ก็คำนับลีวอนบอมทั้งๆ ที่อี ว็อน-บ็อมกำลังทำนาอยู่อย่างนั้น และมีชีวิตที่แร้งแค้นยากลำบาก

ในปี ค.ศ. 1850 อี ว็อน-บ็อม ก็ทรงขึ้นครองราชย์เป็น พระเจ้าช็อลจง แต่กระนั้นด้วยความที่ต้องทรงหลบหนีไปเกาะเชจูตั้งแต่ยังพระเยาว์ ทำให้ทรงไม่มีโอกาสจะเรียนหนังสือเหมือนสมาชิกพระราชวงศ์องค์อื่นๆ และทรงอ่านคำปฏิญาณในพิธีขึ้นครองราชย์ของพระองค์ไม่ออก กล่าวได้ว่าทรงเป็นกษัตริย์เกาหลีพระองค์เดียวที่ทรงพระอักษรไม่ออก และกล่าวกันว่ามีพระจริยวัตรเหมือนชาวประมง และเสวยน้ำจันท์มามายนัก

แม้พระเจ้าช็อลจงจะพระชนมายุ 18 พรรษาแล้ว แต่พระอัยยิกาคิมก็ยังคงยึดอำนาจเป็นผู้สำเร็จราชการแทนและจัดแจงให้พระเจ้าช็อลจง อภิเษกกับ พระนางชอริน จากตระกูลคิมแห่งอันดง และทำการแก้แค้นตระกูลโจแห่งพงยัง โดยการขับขุนนางตระกูลโจออกจากราชสำนักไปหมดสิ้น เหลือแต่พระพันปีโจโดดเดี่ยวเดียวดายในพระราชวัง แต่เหตุการณ์ก็พลิกผัน เมื่อพระอัยยิกาคิมสวรรคตในปี ค.ศ. 1857 อำนาจของตระกูลคิมจึงเสื่อมลงและเป็นโอกาสให้พระพันปีโจฟื้นฟูอำนาจของตระกูลโจขึ้นมาอีกครั้ง

สวรรคต

ในวันที่ 16 มกราคม ค.ศ. 1864 พระเจ้าช็อลจง เสด็จสวรรคตที่พระราชวังชังด็อก พระชนมพรรษาเพียง 32 พรรษา โดยที่ยังไม่มีรัชทายาทมาสืบบัลลังก์ กล่าวกันว่าแม้จะทรงครองราชย์มา 13 ปี แต่พระเจ้าช็อลจงก็ยังมีพระจริยวัตรไม่สง่างามเหมือนชาวประมงและก็ยังทรงพระอักษรไม่ออกอยู่เหมือนเดิม พระศพนั้นถูกนำไปฝังที่สุสานหลวงราชวงศ์โชซ็อน สุสานซอซัมนัง พระราชสุสานเยลึง ภายหลังจากที่พระนางชอรินสวรรคตในปี ค.ศ. 1878 ก็ได้นำพระศพมาฝังไว้ที่นี่ด้วยเช่นกัน

ในปี ค.ศ. 1897 ภายหลังจากที่พระเจ้าโคจงสถาปนาพระองค์เองเป็นจักรพรรดิแห่งเกาหลี จึงทรงแต่งตั้งพระเจ้าชอลจงเป็น ฮ่องเต้ชัง (章皇帝)

พระนามเต็ม

พระเจ้า ชอลจง ฮุยยุน จองกุก ซูด็อก ซุนซอง ฮุมมยุง ควางโด ดนวอน ชางฮวา มุนฮย็อน มูซอง ฮอนอิน ยองฮโย แห่งโชซ็อน

พระราชวงศ์

• พระราชบิดา: แทว็อนกุนช็อนกเย (전계대원군, 1785–1841) (โอรสของเจ้าชายอึนอ็อนซึ่งเป็นโอรสของเจ้าชายรัชทายาทซาโดซึ่งเป็นโอรสของพระเจ้าย็องโจ)
• พระราชมารดา: เจ้าหญิงพระชายายงซอง ตระกูลยอม (용성부대부인 염씨)

พระมเหสี

• พระนางชอริน ตระกูลคิมแห่งอันดง (철인왕후 김씨, 1837–1878)

พระสนม

• พระสนมควีอิน ตระกูลปาร์ค (귀인 박씨)
• พระสนมควีอิน ตระกูลโจ (귀인 조씨)
• พระสนมควีอิน ตระกูลลี (귀인 이씨)
• พระสนมซุกอึย ตระกูลพัง (숙의 방씨)
• พระสนมซุกอึย ตระกูลพอม (숙의 범씨)
• ซึงอึนซังกุง ตระกูลลี (궁인 이씨)
• ซึงอึนซังกุง ตระกูลคิม (궁인 김씨)
• ซึงอึนซังกุง ตระกูลปาร์ค (궁인 박씨)

พระราชโอรส

• เจ้าชายลี ยุง-จุน พระราชโอรสของพระนางชอริน ตระกูลคิมแห่งอันดง

พระราชธิดา

• เจ้าหญิงไม่ทราบพระนาม พระราชธิดาของพระสนมควีอิน ตระกูลลี
• เจ้าหญิงยองฮเย พระราชธิดาของพระสนมซุกอึย ตระกูลพอม (ภายหลังอภิเษกกับ ปาร์ค ยองฮโย และมีธิดานามว่า ปาร์ค ชานจู ซึ่งอภิเสกกับเจ้าชายวูแห่งเกาหลี)

วัฒนธรรมร่วมสมัย

2020; Mr.Queen (รักวุ่นวาย นายมเหสีหลงยุค) แสดงโดย คิม จ็อง-ฮย็อน

พงศาวลี

พงศาวลีของพระเจ้าช็อลจง
16. พระเจ้าย็องโจแห่งโชซ็อน               8. เจ้าชายรัชทายาทซาโด                       17. พระสนมย็องบิน ตระกูลอี               4. เจ้าชายอึนอ็อน                             9. พระสนมซุก ตระกูลอิม                       2. แทว็อนกุนช็อนกเย                                   1. พระเจ้าช็อลจง                                         3. พระนางยงซ็อง

อ่านเพิ่ม

• Byeon Tae-seop (변태섭) (1999). 韓國史通論 (Hanguksa tongnon) (Outline of Korean history), 4th ed. ISBN 89-445-9101-6.
• Cummings, Bruce. (1997). Korea's Place in the Sun: A Modern History. New York. ISBN 0-393-04011-9

ก่อนหน้า		พระเจ้าช็อลจง		ถัดไป
พระเจ้าฮ็อนจง		กษัตริย์แห่งโชซ็อน (พ.ศ. 2392 - 2406)		พระเจ้าโคจง