อัลเฟรด เฮอร์ชีย์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อัลเฟรด เฮอร์ชีย์
เฮอร์ชีย์ในปี ค.ศ. 1969
เกิดอัลเฟรด เดย์ เฮอร์ชีย์
4 ธันวาคม ค.ศ. 1908(1908-12-04)
โอวอสโซ รัฐมิชิแกน สหรัฐอเมริกา
เสียชีวิต22 พฤษภาคม ค.ศ. 1997(1997-05-22) (88 ปี)
ไซออสเสต รัฐนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
สัญชาติอเมริกัน
ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยมิชิแกนสเตต
มีชื่อเสียงจากพิสูจน์ว่าดีเอ็นเอเป็นสารพันธุกรรมในสิ่งมีชีวิต
รางวัลรางวัลอัลเบิร์ต แลสเกอร์สำหรับการวิจัยพื้นฐานทางการแพทย์ (ค.ศ. 1958)[1]
รางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ (ค.ศ. 1969)
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
สาขาวิทยาแบคทีเรีย, พันธุศาสตร์

อัลเฟรด เดย์ เฮอร์ชีย์ (อังกฤษ: Alfred Day Hershey; 4 ธันวาคม ค.ศ. 190822 พฤษภาคม ค.ศ. 1997) เป็นนักวิทยาแบคทีเรียและนักพันธุศาสตร์ชาวอเมริกัน เป็นผู้พิสูจน์ว่าดีเอ็นเอเป็นสารพันธุกรรมในสิ่งมีชีวิต และได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ร่วมกับซัลวาดอร์ ลูเรียและมักซ์ เดลบรึคในปี ค.ศ. 1969

ประวัติ[แก้]

อัลเฟรด เดย์ เฮอร์ชีย์เกิดที่เมืองโอวอสโซ รัฐมิชิแกน ในปี ค.ศ. 1908 เป็นบุตรของรอเบิร์ต เดย์ เฮอร์ชีย์และอัลมา วิลเบอร์ เฮอร์ชีย์[2] เรียนจบปริญญาตรีสาขาเคมีที่มหาวิทยาลัยมิชิแกนสเตตในปี ค.ศ. 1930 และเรียนจบปริญญาเอกสาขาวิทยาแบคทีเรียในปี ค.ศ. 1934 ก่อนจะทำงานที่ภาควิชาวิทยาแบคทีเรียที่มหาวิทยาลัยวอชิงตัน เซนต์หลุยส์

ในปี ค.ศ. 1940 เฮอร์ชีย์ร่วมกับซัลวาดอร์ ลูเรียและมักซ์ เดลบรึคทำการทดลองแบคเทริโอเฟจ พวกเขาพบว่าเมื่อไวรัสสองชนิดเกาะบนเชื้อแบคทีเรียตัวเดียวกัน ไวรัสสองชนิดนี้อาจมีการแลกเปลี่ยนข้อมูลพันธุกรรมกัน

ต่อมาในปี ค.ศ. 1950 เฮอร์ชีย์และมาร์ธา เชส ผู้ช่วย ย้ายไปทำงานที่ภาควิชาพันธุศาสตร์ สถาบันคาร์เนกีแห่งวอชิงตันในเมืองโคลด์สปริงฮาร์เบอร์ รัฐนิวยอร์ก สองปีต่อมา ทั้งสองได้ร่วมกันสร้างการทดลองเฮอร์ชีย์–เชส ซึ่งพิสูจน์ว่าสารพันธุกรรมในสิ่งมีชีวิตคือดีเอ็นเอ ไม่ใช่โปรตีน[3]

ในปี ค.ศ. 1962 เฮอร์ชีย์ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสถาบันคาร์เนกี ต่อมาในปี ค.ศ. 1969 เฮอร์ชีย์ ลูเรียและเดลบรึคได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ จากผลงานการค้นพบการจำลองตัวเองของไวรัสและโครงสร้างทางพันธุกรรม[4]

เฮอร์ชีย์แต่งงานกับแฮร์เรียต เดวิดสัน เฮอร์ชีย์ มีบุตรด้วยกันหนึ่งคน เฮอร์ชีย์เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1997 ด้วยภาวะหัวใจวาย[5]

อ้างอิง[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]